Hallo allemaal,
ik slaap vannacht in een boerderij in Bagneux, rue du canal n°1, op weg richting Troyes.
We zijn ondertussen al enkele dagen verder.
Ik probeer eerst mijn gedachten wat te ordenen: 3 nachten terug sliep ik in een chique hotel:  "l' Auberge Champenoise" in Moussy aan een speciaal pelgrimstarief. Juist voor ik daar aankwam was ik in een klein dorpje, Pierry, gestopt bij champagneboer Vollereaux. Er lag een golden retriever  te slapen op de binnenplaats. Het deed me aan thuis denken natuurlijk. De oude heer des huizes liet me eens proeven, zonder dat ik moest kopen of betalen. Geen sukkelaars hoor, die champagneboeren, maar het is hard labeur op de wijngaarden heel het jaar door en in alle weersomstandigheden.
's Avonds ging ik eten in het mooie restaurant van het hotel en de madame (Lidia met "i") plaatst nog een meneer bij me aan tafel.
Hij heet Floris (mooie Vlaamse naam, misschien een tip voor onze Frederik die eerstdaags zal papa worden) en hij heeft een eigen zaak: heel de week op andere locaties een "demonstratie" geven van matrassen !!
"Hoe werkt dat ?" vraag ik voorzichtig. Zijn madame in het zuiden van Frankrijk (Perpignan) zoekt restaurants over heel Frankrijk met een zaal eraan verbonden. Dan begint een team van +/- 10 telefonistes vanuit Marokko te bellen naar iedereen die in die regio woont met een voornaam die "oud" klinkt. En al de opgebelden worden uitgenodigd op een "gratis ontbijt" in het restaurant gekoppeld aan "een kleine demo van de supermatras ..."
Maar hij is niet de enige die demonstraties geeft. Ze zijn met een zestal verkopers tegelijk overal in Frankrijk bezig.
Voor Parijs is er echter een probleem: Parijzenaars komen niet als ze door een telefoniste met een zuiders accent (lees Marokkanen) worden gebeld ...
En zo kan ik nog blijven vertellen over Floris, dit is maar een voorsmaakje. Het zou ons nu wat te ver leiden. Als je zo'n matras wil kan je me contacteren als ik terug thuis ben, ik heb Floris zijn visitekaartje...

De volgende ochtend neem ik afscheid van Lidia (haar zoon is juist terug van een trektocht door India en wat ontgoocheld over de Indiërs die hem steeds probeerden te 'pluimen' als toerist) en ik wandel richting Epernay: hele mooie vergezichten en overal rondom mij wijngaarden.

Dan slaap ik op een heel eenvoudig kamertje in een "Foyer de Charité": een gemeenschap van heel diep gelovige mannen en vrouwen die samen bidden en leven in een eigenhandig gerestaureerd kasteel in Blaye. Weer vitaminen voor de innerlijke mens en een vesper en een laude en een mis (dat hadden jullie van mij allemaal niet verwacht hé). Na een gemeenschappelijke maaltijd samen met heel de gemeenschap kruip ik weer op tijd in bed in mijn sober kamerke in een hoek van het grote kasteel....

De aalmoezenier vertelt nog een mop over een boer die aan God vraagt :"Mon bon Dieu, faites - moi comprendre les femmes ..."

Het contrast met het hotel van de de avond tevoren kon niet groter zijn .....

dit is deel 1