Maar al die wegen trekken een beetje (teveel) op elkaar.

Ik blijf met de moed der wanhoop doorstappen en ja , daar was het, eindelijk, het "kruispunt in het bos waar die mijnheer stond te staan"...Het was heel wat verder dan ik dacht.

En nu naar Eaux-Puiseaux. Het is al meer dan 2 uur later als ik daar aankom.

Maar gene stress, ik wil toch onthaasten ??!!

Wat verder, in Vosnon staat er weer zo'n typisch overdekt wasplaatske waar ik picknick. Aan de overkant is er een dame haar tuin aan het snoeien in haar kamerjas op de middag. Ik vraag om mijn fleske water op te vullen.

"Nog iets anders nodig?"

"Ja misschien een tasje thee en een gezellige babbel" probeer ik.

En ja hoor, op de binnenkoer van haar oude mooi gerestaureerde hoeve krijg ik een lekker tasje thee aangeboden door Anne en er volgt een gezellige babbel over de jarenlange restauratie van die mooie hoeve.

Dan leidt de weg me door eindeloze golvende velden evenwijdig met de RN 77 ( route nationale) naar Saint Florentin.

Veel hotels in St.Flo, maar niks voor het budget van de pelgrims. Ik ben nog juist op tijd in de "Mairie", maar ik was al gesignaleerd op straat door ...???

Ze sturen me naar het Rode Kruis. Die hebben een soort kamertje voor "daklozen" en mensen op weg zonder "onderkomen". ("Pour les SDF, sans domicile fixe" noemen ze dat daar) Ze hebben er zelfs een nationaal noodnummer voor in Frankrijk : heb je geen onderdak, bel de cent - quinze, den 115.  De dames van de SDF-dienst steken nog een plastic zak met allerlei spullen in mijn handen (zou ik er zo armtierig hebben uitgezien ?) : pakje soep, staafjes nescafé, 2 rijsttaartjes, tonijnsalade, provencaalse salade, een blik koele limonade. Er is zelfs een klein Nesbitt-vuurtje bij, en een landkaart van het stadje en de regio. Mijn geluk kan niet op.

Het kamertje is niet al te proper. Maar gelukkig heb ik voor zulke noodgevallen al mijn eigen slaapgerief bij...

Ik kan wel buiten uit die kleine ruimte, maar ik kan het kotje niet afsluiten langs buiten. Toch wil ik nog even frisse lucht snuiven.

In de bar-tabac, die nog open is ben ik de laatste klant en ik bestel een Leffe. 

"Waar slaap je?"  "In dat ding van het Rode Kruis"

"Kan dat op slot?" "Nee"

"Het kan iedereen overkomen dat zijn spullen ineens weg zijn" krijg ik als antwoord. 
Op het plein aan de rand waarvan dat SDF-kamertje gelegen is staat het vol kermisattracties en caravans...:cry::cry:

In plaats van een leuke babbel is het een ad fundum geworden daar in de bar-tabac.

 

A propos : daar aankomen en behandeld worden als een "homeless" die max 48 uur kan blijven is een niet zo bijster leuke ervaring.

Gelukkig is het maar voor 1 nachtje, en dan weer verder. Hier heb je echt geen behoefte aan een 2e rustdag ondanks feit dat kost en inwoon volledig gratis aangeboden wordt !

SDF- groeten uit Saint Flo
Mark