|
De volgende morgen vertrek ik in de richting van Bessy sur Cure: Gerard, de gastheer kent een kortere weg dan deze die op mijn roadbook is aangegeven.
Hij wil dat ik die neem. En hij zal me ineens afzetten op een plaats waar ik niet meer kan verloren lopen boven op de heuvel tussen de "chablis-wijngaarden".
Er is geen discussie mogelijk. Je moet weten dat Gérard een ex-beroepsmilitair is die gewoon is bevelen te geven en die geen tegenstand duldt . Gaan lopen zou me niet vooruit helpen want hij zou me snel te pakken krijgen: zijn snelste marathontijd ooit 2u42 (nog wat rapper dan die Engelsman van eergisteren)...
Ge hebt het al begrepen, ik heb stukje met de auto meegereden, weliswaar tegen mijn zin, een km of 4, waarvan een heel stukske bergop. Maar ik ben al heel wat verkeerd gelopen, en zo kan ik mijn geweten toch sussen.
Eerst passeer ik een pick-nickarea in Prehy met bankje vol mos en een boompje erbij. Maar er ligt ook een klein heuveltje vol BEDWANTSEN. ik kan mijn ogen niet geloven.
Dan loop ik verder door wijngaarden en bossen tot in St. Cyr-aux-Colons. Ik koop er een stuk vla en een stokbrood en eet op een bank op het gezellige pleintje naast de kerk.
Michel Fourniret, die man die verschillende kindermoorden op zijn kerfstok heeft woonde een stuk in Wallonië en verbleef ook hier een periode.
Waar een mens allemaal niet langs komt als ie zo lang op weg is ...
Verder naar Cravant en daar kom ik in bos een reuzegrote mierenhoop tegen. Mijn busje water is leeg en ik vind water in een "circusschool voor kleuters". 't Was daar veel ambiance en alle aktiviteiten gingen gewoon door, ondanks mijn passage.
Ik slaap in Bessy-sur-Cure in de gite van de gemeente en ben daar helemaal alleen. Ik koos voor de optie "half pension" waarbij de verantwoordelijke dame van de gite een lekker avondmaal brengt dat je dan in je eentje daar kan opeten. Na het eten wil ik het een beetje gezellig maken:
ik zet de TV aan , maar met die afstandsbediening lukt er niks. Dan zet ik mijn GSM aan om naar FM radio te luisteren: maar met die dikke muren heb ik geen ontvangst.
Ik wil mijn ipod nog eens beluisteren na een lange tijd, maar de batterij is leeg...
Dan maar wat in stilte lezen over de locale geschiedenis van Bessy-sur-Cure : de hongersnood en de activiteiten daar enkele eeuwen terug ...
Interessant om je een beeld te vormen hoe het er toen aan toe ging in het landelijke Frankrijk.
Weer een dagje dichter bij Vezelay !
Mark
|
Ik ben mark dejongh
