Hallo koud België
Vandaag was het maar een heel korte etappe van 15 km.
Het begon al super;  in de luxueuze en heel sfeervolle oude boerderij zijn we de gast van twee  80-plussers met 4 kinderen, 13 kleinkinderen en een 7-tal achterkleinkinderen. Bij het ontbijt bied ik aan Jan mijn gouden zakboekje aan om er een afscheidstekeningetje in te tekenen voor mij.
Het is een echte artiest, en op enkele minuten tijd schetst hij, "zomaar uit het vuistje" een supermooi stel bottinnen en 2 stapstokken tussen de bloemetjes.
Rond de middag zijn we al in Cahors aangekomen. We stappen langd de rivier de Lot en zien daar een stel piepkleine eendjes achter moeder eend aan zwemmen. Ineens houdt Jan halt, en hij zet zijn wandelstok, die wat te kort was voor zijn lengte, tegen een boom. “Adieu mon baton” na 3 weken stappen, want ik kan je toch moeilijk meenemen op de trein naar Parijs… Dan hebben we onze laatste picknick samen onder aan de supermooie heel oude brug de "Pont de Valentré of pont du diable"
Na de picknick direct naar de post: het kost me 27€ om de rommel op te sturen die ik kwijt wil, maar dat heb ik er graag voor over. Nu weegt Drappy 1.5kg lichter. Ik moest wel mijn volle gewicht op de doos zetten om ze toe te persen....
Dan naar de fotowinkel om een copie te nemen van de memory-card van mijn fototoestel naar een USB stick : 1200 foto's zijn nu ook onderweg  via de post naar huis.
De kans dat ik die kwijt speel is dus ook geminimaliseerd.
Maar het leukste verhaaltje van de dag is voor straks.
Nu eerst gaan eten

Tot straks

Mark