|
Toen ik gisteren een bezoek bracht aan de kathedraal St. Etienne en het aanpalende klooster in Cahors speelde ik mijn vriend Jan een tijdje kwijt.
Ik loop alleen door een stemmig middeleeuws straatje en zie daar een klein schoenmakersatelier. Omdat er recent weer een haakje van mijn bottin, waarrond ik de nestel draai, was losgekomen besluit ik om binnen te gaan. Ik toon mijn vuile bottin en mag hem direct uitdoen.
Ik mag zelfs de kleur van het garen kiezen en ik ga voor "roze". Het is een lieve dame die zich over mijn onmisbaar schoeisel gaat ontfermen, terwijl ik met de heer des huizes een babbeltje sla.
En ja hoor, enkele minuten later is het haakje weer vastgestikt en ook enkele andere naden die weer opnieuw gelost waren zijn mee gerepareerd en overstikt. Ik wil een foto nemen van de lieve dame die het stikwerk uitvoert, maar eerst wil ze niet. Ik kan haar met veel moeite toch overtuigen :-D:-)
Ik denk dat ik mijn schoenen wat te veel "belast": nat, droog, nat, droog en dan klimmen en dalen alsmaar weer dagaan dag. Niet het ideale leventje voor een schoen,"maar ze zijn daar toch voor gemaakt" denk ik dan. "Waarom heten ze anders stapschoen? Waarschijnlijk is zelfs de sterkste garendraad daar niet tegen bestand?" :idea::-)
Afin ik kan weer verder en vraag hoeveel mijn schuld is: "Zero euro, monsieur".
Ik dring aan maar slaag er niet in om iets te betalen. Ze houden van pelgrims daar in dat kleine leuke ateliertje!!
Dus beloof ik hen om binnen enkele weken, als ik het geluk heb om aan te komen, een kaartje te sturen uit Santiago de Compostella. Ik neem alvast een adreskaartje mee dat er op de “mini-toog” staat.
Wat later vind ik Jan weer terug en we gaan samen naar het station, waar ik hem uitzwaai… Daar gaat ie. Ik moet weer even een traan wegpinken terwijl ik hem nog eens stevig omhels... Hij was de rust zelve, een fijne compagnon en een supervriend waar ik heel goed mee kon opschieten de laatste 2 weken.
In de gite hier slapen ook de 4 dames, Liddy en co, die ik in Lacapelle Marival voor het eerst ontmoette en later ook in Rocamadour. Ze beëindigen vandaag hun tocht na 1 weekje stappen. Verder slapen daar Michelle en Alain, een koppel uit Bretagne. Ze zijn ook in Vézelay vertrokken en via le Puy-en-Velay, zoals ik, voor hun tweede pelgrimstocht naar Santiago op weg. Gisterenavond was er nog iets speciaals te beleven: in de grote kerk was er een viering waarbij een relikwie van de heilige Théresia van Lisieux, bewaard in een groot zwaar schrijn, vereerd werd. Heel stemmig in die grote donkere kerk. Toen ik weer naar de gite wandelde was het aan het donderen en bliksemen bij valavond...
Vanaf 7u is er ontbijt te krijgen in de gite waar ik sliep vannacht, en het begint hier rond de PC al aardig druk te worden.
Het is fris en kil buiten, maar het regent (nog) niet !
Weer een nieuwe dag, de eerste van week 10 op mijn weg naar Santiago de Compostella, de eerste dag zonder Jan, de vriend die me meenam voor het ommetje naar Rocamadour!:-8)
Een goed weekend allemaal, en ik wens jullie het goede weer toe waar hier ook iedereen naar uitkijkt!!
Pelgrimsgroeten
Mark
|
Ik ben mark dejongh
