Ja er kan af en toe wat mislopen. Hier volgt een kleine bloemlezing:

• Zoals ik al vertelde heb ik op de markt in Montcuq een vlijmscherp mesje gekocht om mijn brood te snijden op de picknick. En ja vanmiddag was het zover: "Ja lap" zou mijn kleinkind zeggen! Gelukkig maar een klein sneetje dat met wat "moederkeszalf " snel genezen zal
• Ik heb al verteld dat er na al die regen ook wat modder op de GR-route ligt. Soms zijn de hellingskes super steil. Gisterenmorgen toen het zonneke juist begon te schijnen horen we lachen, alsmaar weer. Een oudere, ietwat corpulente dame zat op haar .... op de grond juist naast de pinnekesdraad en geraakte niet meer recht. Ze riep haar dochter, of jongere vriendin, terug die een heel stukje voorsprong had, terug om haar recht te trekken. Wij waren nog te ver om een helpende hand uit te steken maar genoten mee van het moddertafereel.
• Nog een modderverhaal van mijn Canadese maat Guy Thatcher. Hij had een steile klim achter de rug in het bos en kwam buiten adem aan daarboven. Daar ziet hij ineens een bankje staan, HEEL LAAG bij de grond. Zonder nadenken wil hij zich neerzetten. Maar het bankje is te laag en hij verliest zijn evenwicht en kan zich niet tegenhouden, met die zware rugzak. Zo ligt hij dan op zijn rug in de modder volledig met zijn armen en benen omhoog op zijn rugzak te spartelen gelijk een schildpad. Hij is maar recht geraakt door eerst zijn rugzak los te maken en zich opzij te rollen...
  
  En nog een laatste: vanmiddag op een modderwegel in de weide vloog er rechts van ons een buizerd alsmaar kleine cirkeltjes. Nicolas liep een eindje voor mij en stopte om te kijken. Ik wandelde verder en keek opzij naar die cirkelende "rover". Ineens bots ik op mijne maat. We stonden te "gieren" van het lachen...
  
  Pelgrimsgroetjes

Mark