Nogaro ligt in het Baskenland en daar hebben ze rare gewoonten.
Als we toekomen hebben we al heel de namiddag zware motoren gehoord in de verte. We slapen haast naast het snelheidscircuit voor motoraces!
Ik vraag bij aankomst of het toch niet de 24u van Nogaro zijn die momenteel worden gereden!
"Neen, de races stoppen om 18u!"
Doordat ik nu al enkele maanden in een trager pelgrimsritme leef zeggen die motoraces me niks dus ik neem mijn douche en doe daarna mijn handwas en ga niet naar de race kijken.... Jean-Yves en Christiane daarentegen, zijn verwoede fans van de snelle motoren (Jean-Yves is een ex paris-dakar deelnemer van het eerste uur) en ze zijn een kijkje gaan nemen natuurlijk.
Maar er is daarnaast nog iets anders te doen: iets met jonge koetjes!!
De arena ligt vlakbij onze gite communale, en het evenement begint om half 7. Allen daarheen

Er zijn 5 gasten in de arena die een bloemeke moeten plukken tussen de horens van een jonge "vachette" (koetje). Als de koe komt aangestormd moeten ze zich bliksemsnel uit de voeten maken en over de omheining springen of zich achter een stevige houten plaat beschermen. Er zijn veel kijklustigen en een brassband (zoals bij den basket in België) zorgt voor de nodige sfeer. De toegang is gratis, maar onder de pauze komen ze "met hun klak rond" voor een vrijwillige bijdrage.
Echt leuk om eens te zien. Tijdens de halve finale moeten we spijtig genoeg de arena verlaten om onze pasta nog te kunnen kopen, want de supermarkt daarnaast sluit om 19u30 en we hebben nog niks om te eten voor vanavond.
Ik bespaar jullie de culinaire details ( weeral pasta, dit keer  met room en champignons dankzij Michelle) maar vertel nog dat Aad, een bejaarde pelgrim uit NL enkele foto's van ons genomen heeft tijdens de feestmaaltijd.
Ik zal zien of die foto's ooit hier geplaatst kunnen worden ( want misschien is het aantal lege flessen van de huiswijn op de tafel wat te groot in verhouding tot het aantal aanwezigen...) ?

Feestgroeten uit Nogaro, Baskenland

Mark