Hallo daar
Ik ga je even wat "bedgeheimen" (eigenlijk slaapkamergeheimen) vertellen van op de Camino.
De meesten onder jullie kennen wel een hotel. Die zijn er ook op de camino, maar ik heb er nog maar 2 gezien denk ik, lang geleden in België .
Maar er zijn ook albergues en gites. Die zullen de meeste onder jullie niet kennen vandaar een kort woordje uitleg. Want overdag valt er niet zoveel te beleven: stappen en als maar door stappen, onder de soms loodzware zon, door golvende landschappen vol afwisseling. Maar ik ben geen held in het beschrijven van die dingen. Het zou jullie snel gaan vervelen.
De ochtend in Los Arcos: ondanks het feit dat het er heel ouderwets is, met veel stapelbedden en hier en daar (juist aan mijn stapelbed) een rolluik die niet meer naar beneden wil, heb ik er toch goed geslapen.
In het bed onderaan in de hoek van de zaal slaapt een Japanner, uit een stad nabij Osaka.
Hij heeft een smartphone bij, waar hij volgens ons niet goed mee overweg kan. Ik verklaar me nader: om 6u is er al wat gerommel in de zaal en beginnen ook wij alles bijeen te zoeken. Ineens begint dat ding een zalig Oosters muziekje te spelen. Hij laat het muziekje gewoon minuten aan een stuk verder spelen en zowat iedereen kijkt in begin even aardig op, maar denkt er daarna het zijne van.
Een kwartier later speelt nog steeds hetzelfde muziekje en sommigen zijn al wat minder enthousiast van dat ochtendconcertje. Gelukkig is het een smartphone, een slimme telefoon, en houdt ie er dan ineens mee op.
Onze copine, Patricia, Patou voor de vrienden,:-) heeft oordoppen inzitten en slaapt gewoon door. Nochtans is er behoorlijk wat geroezemoes als er meer dan 25 stappers zo stil mogelijk al hun spullen  weer in hun rugzak stoppen voor een nieuwe stapdag. 
En het valt ook mee dat ons reukorgaan  's morgens niet zo performant is als dat van jullie thuis, :-)

In Logrono was het nog straffer: we sliepen in een "privé"gite. Dat wil zeggen alles is een beetje nieuwer, en je betaalt het dubbel van de prijs (12€) van de albergue en er is geen PC, geen ijskast, en we liggen allemaal even dicht op elkaar als in de albergues...
Mimi had om 23u30 al eens een raam opengezet omdat het er zo warm was (we lagen met 26 op stapelbedden in een "grote living")
Je moet er om 22u binnen zijn maar niemand draait de deur op slot. Om 0u30 komen er 4 pelgrims binnengeslopen na een  avondje uit. Prompt begint den dieje onder mij alles in te pakken om stillekes te vertrekken, samen met "den Italiaan op zijn sandalen van in Eunate". Ik kijk op mijn horloge en heb wat binnenpretjes, maar ik blijf stil, om niemand anders te wekken.:roll::!:
En ja hoor, wat later komen ze weer stillekes binnengeslopen om verder te slapen. Ze hadden niet op hun horloge gekeken en zich van uur vergist om te vertrekken!
En weer wat later passeert een flink onweer over Logrono en daar komt nog bij dat mijn oordop steeds weer uit mijn oor "kruipt":-(:-(
Om 5u30 beginnen de eersten alweer te rommelen en de meesten volgen hun voorbeeld.
Wij hebben ook al lang begrepen dat je dan geen oog meer dicht doet en staan dus ook op, met dien verstande dat we Patou weer moeten wakker maken, met haar oordoppen in, want die slaapt gewoon door.
Vanmorgen sliep daar echter ook een groep Spanjaarden: en als die opstaan staat heel de gite in rep en roer. Michelle, een arme Canadese, pas op de Camino, begrijpt er geen snars van en probeert door te slapen...
In het Frans zeggen ze " Menage des cochons"
Maar voor de rest gaat alles goed.

Dortoirgroeten van op de Camino

Mark