Ik koop wat postkaartjes en zoek ook een reisgids, de zogenaamde « Duitse Rother » voor mijn laatste grote etappe in Spanje van +/- 800 km tot in Santiago. Hierin staat ook steeds wat uitleg over de regio, de bezienswaardigheden, een goede landkaart en niet onbelangrijk: de afstanden en overnachtingsmogelijkheden. Ik ga voor de Franse versie. Deze is uitverkocht in een winkeltje, maar ik geef de moed niet op en ik vind het boekje gelukkig nog in een andere shop. 

Ik  krijg honger. Ineens zie ik daar Germain weer zitten in zijn eentje, achter een grote pot vol kleine mosseltjes. Ik vraag of ik bij hem mag komen zitten en eten. We vertellen gezellig over de gewone dingen des levens, zijn fietsclub en de jaarlijkse joggingwedstrijd die hij al heel veel jaren mee organiseert.
Ineens  een vriendelijke goeiendag : Ik herken de 4 luxepelgrims, die maar geen gewicht kwijt raakten als ze stapten. Leuk om ook hen nog eens terug te zien, want je hebt al snel een band, ook met “anders gestemden”. Het is vandaag hun laatste stapdag geweest. Na de middag krijg ik opeens een sms-je van Eric. De pelgrim die ik tegenkwam in Vezelay is bijna aangekomen in St.Jean-Pied-de-Port. We volgden 1200 km lang dezelfde route, met +/- 1 dagje verschil.  We gaan een tasje koffie drinken en praten wat bij. Hij is nog steeds in volle vorm! Wat was dat gezellig om onze avonturen al die tijd even op een rijtje te zetten. Hij heeft onze sporen in de sneeuw gezien en gevolgd daar op de col du Béal...  Een super weerzien, maar onze wegen gaan weer uiteen want hij neemt de camino del Norte, zoals Michelle en Alain vanmorgen. Wat is die camino toch ondoorgrondelijk,  ik begrijp het soms echt niet…

Mark