Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
Ik ben een vrouw en woon in Den Helder (Nederland) en mijn beroep is echtgenoote, mantelzorger, vrijwilligster..
Ik ben geboren op 14/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: accordeon spelen, wandelen, PSPcrea's maken..
Elke dag is een cadootje en ik maak er een plezierige dag van. zo kan ik de ziekte van mijn man het beste aan en verwerken.vergelijk vergevormde OPS maar met vasculaire dementie.
dit gedicht heb ik geschreven omdat mijn man zichzelf langzaam aan het verliezen is. Het is zijn taal die ik gebruikt heb.
Symbool van de bewerking:
het groen is de aarde,de bladeren de herfst van het leven, het open
ovaal het oneidige licht waarnaar je toevaart.staat ook voor hoop en
liefde.
zo werd het een beeldgedicht voor mij heel belangrijk.
Ik psp met een passie die zijn weerga niet kent steeds weer bewonder ik verwonderd mijn creaties.
door op deze afbeelding te klikken komt U op het blog speelster vol met gedichten en spreuken over het leven Ik wens U daar veel plezier
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
OPS-CTE
Schildersziekte OPS een beroepsziekte die niet nodig is in deze moderne tijd maar nog steeds veelvuldig voorkomt
18-10-2010
Mijn verhaal als partner van een OPSer.....
Mijn verhaal als partner van een OPSer.....
Als dit blog er niet was geweest , had ik nu misschien nog niet geweten waarom er bij ons vaak iets fout ging . Ik schrijf dit dan ook , met de gedachten bij partners van opsers die nog zoekende zijn . Omdat ik weet wat het is , het zoeken naar iets als je bijna zeker weet dat er iets mis is met je man en bij hulpverleners maar niet verder komt...... Ook ik ben jaren aan het zoeken geweest waarom veel fout ging bij ons . Het samen zijn zakt weg . Dat merk je door de jaren heen steeds meer en meer . Ik heb veel op deze blog gelezen en heb mij aangemeld op het ops forum . Wat ik daar allemaal heb gelezen ........ik wist het toen , mijn man heeft ops!!! Hier heb ik verhalen gelezen van partners van opsers , het zouden mijn verhalen kunnen zijn. Ongelooflijk , we maakten allemaal soort gelijke mee ! Eindelijk mensen gevonden die mij begrijpen . Want ops is voor de buiten wereld niet zichtbaar , maar in een gezin wordt echt alles op zijn kop gezet door ops !!!!! Jaren en jaren....... Buiten voor velen een lieve , behulpzame , hard werkende man . Bij ons in het gezin iemand waar we doodmoe van zijn geworden omdat we altijd met hem rekening moesten houden . Mijn man is al vele jaren schilder , zeker al meer dan 35 jaar !!! Natuurlijk heb ik wel vaak aan ops schildersziekte gedacht . Maar deze ziekte is zo weinig bekend , dat je gewoon niet weet wat het inhoud. Vele jaren heb ik gedacht , wat is er toch met mijn man aan de hand. Ik kon het maar niet begrijpen . Steeds botsten we tegen elkaar aan met serieuze gesprekken. Dat was bij mij één van de eerste tekens dat ik iets merkte. Beetje bij beetje merkte ik dat hij kwader werd . Ik begreep zijn woede soms niet want ik wou gewoon overleggen. Of iets uitpraten wat hij niet kon en voor mij zo makkelijk leek . Hij snapte mij nooit goed , want als ik ergens over begon te praten dan ging hij zich zelf verdedigen. Als ik hem dan ging uitleggen , maar jij valt mij altijd aan in het praten en ik wil gewoon even iets met je overleggen. Dan liep hij weg . Dit gedrag heeft hij een aantal jaren gehad . Steeds in gesprekken ging het mis , en steeds liep hij weg . Ik zag het meer als een soort vluchtgedrag. Weg dat ik niet eens wist waar hij heen ging en ook nooit wist wanneer hij terug zou komen . Ik kon nooit begrijpen waarom dit gebeurde. Als ik dit probeerde uit te leggen kreeg ik te horen dat alles aan mij lag. , ik merkte dat hij steeds minder met mij ging overleggen en nam zelf beslissingen . Beslissingen waar je in een huwelijk zeker met zijn tweeen achter moet staan , maar mij werd niets gezegd. Hij werd ook kwader . In gesprekken begon hij mij te kwetsen . Negeren .....wat mij vaak kwaad maakte . Zo kon je toch nooit iets meer uitpraten . Was wantrouwend naar mij. Ik moest weten waar dit gedrag van kwam . Vanaf toen ging alles zo'n beetje fout. Hij dacht dat ik alles wel goed vond. Overleggen? Dat vond hij niet nodig meer..... Doordat er op deze manier steeds meer problemen kwamen , groeiden we langzaam uit elkaar en zijn we naar relatietherapie geweest. Ik had het gevoel dat we niet echt verder kwamen met ons probleem daar. Heel veel gesprekken hebben we gehad en toen kreeg ik al iets door in de gesprekken . Hij drukte alles bij hem weg , daar waar de hulpverlener en ik over wilden praten draaide hij zo weer weg en kwam altijd op een ander onderwerp uit . Hij praatte steeds over iets anders en als wij hem iets wilden uitleggen , deed hij net alsof hij het niet snapte ( dat dacht ik toen ) . Ik zag hem zijn best doen en ik zag dat hij zo graag alles goed wou doen maar toch ging het steeds mis. Waarom ? Ik kon het maar niet begrijpen . Hij snapte het gewoon niet meer. We praatten gewoon langs elkaar heen , zo leek het. Vreemd ........iets was niet goed en werd me steeds duidelijker!!! Wat mij wel opviel in die tijd , als we bij deze gesprekken weg kwamen was hij soms erg in de war. Dit kon ik in het verkeer ook erg goed merken. We moesten wisselen van hulpverlener . Van deze nieuwe hulpverlener kregen we direkt te horen dat er niets met mijn man aan de hand was en we konden gaan . Jammer voor mij , want ik had goed door dat er wel iets mis was . Mijn man schoof de schuld vaak naar mij . Dit werd dus vanaf nu weer moeilijk praten voor mij . Hoe moest ik hem nu nog in laten zien dat er toch wel iets mis was , dat die hulpverlener best wel eens een fout kon hebben gemaakt . Het is me niet gelukt , hij was oke en dat was het einde van de hulpverlening weer . Moeilijk werd het toen even voor mij, ja want hij was toch oke dat zei toch die hulpverlener ook......en ik......ja ik zal dan wel..... Ik wist toen al zeker dat er iets met mijn man niet meer oke was , maar wat was hier toch aan de hand? We kwamen weer voor een erge ruzie te staan . Het ging gewoon al een tijdje niet meer goed en ik merkte dat al een aantal weken . Ik kon het niet langer aan zien . Ik liep naar hem toe en wou daarover praten. Hij zei dat ik hem met rust moest laten , maar ik had het met hem te doen en zei dat ik hem zo graag wilde helpen . Wat hierna is gebeurd wil ik hier niet schrijven omdat ik NU weet dat hij ziek is en dit heeft hij zelf nooit zo gewild. Het komt van een ziekte...... Zo ben maar eens weer gaan lezen in het boek "ZOVEEL ONBEGRIP" , die titel alleen al sprak me erg aan . Niemand begreep mijn verhaal. Door alleen te lezen in dat boek bleef ik twijfelen....is het nu wel .......of ik het nu niet ops. O wat sta je hier in alleen. Zoveel onbegrip om me heen... Tijdens gesprekken kregen we steeds te horen dat het relatieproblemen waren . Ik wist zeker dat dit niet zo was , en uitleggen kon ik dit niet . Dit voelde ik gewoon . Hij wil dit niet , dat zag ik ook . Want hij wilde me zo graag begrijpen en steunen maar hij kon het niet !!! Ik heb toch wel het één en ander geleerd bij de psycholoog en ging hier dan alleen mee verder. Ik begon te praten over een scheiding en ik zag toen zoveel verdriet bij hem dat ik voorstelde om elke dag een half uur samen te gaan praten . Ja dat vond hij prima , ik wist dat ik daar meer aandacht aan besteden moest want daar zat het fout. Al snel werd me duidelijk dat hij niet meer kon onthouden , een gesprek van een half uur was al te lang en daarom zei ik ook altijd na een half uur we stoppen , we gaan morgen verder . Maar......de volgende dag wist hij niet meer waar ik over praatte . Hij snapte me ineens niet meer en ik kon weer opnieuw alles uit gaan leggen . Hij wist het niet meer , waarom deed ik toch zo moeilijk?? De avond na het gesprek hadden we nog t.v. gekeken toen was het toch goed? Waarom begon ik dan nu weer zo moeilijk te praten? Tja......nu had ik goed door , hij is ziek. Al wist ik de naam van de ziekte nog niet. Zo ben ik ook aan deze gesprekken begonnen denkend hij is ziek en zo zag ik nu dat er heel veel mis was. Hij is ziek.... Niet meer logisch kunnen denken . Snel vergeten . Niet met twee dingen bezig kunnen zijn . Want wou ik praten terwijl hij even t.v keek , ging echt alles mis!!! Ja zo zag ik steeds meer. Hij kan helemaal geen gesprek meer volgen . Springt van de hak op de tak in een gesprek. Praat steeds over mijn onderwerpen heen en nee dit wil hij niet want hij wil het juist goed doen . Maar het gaat niet meer.... Ben ik blij ,voelt hij zich ook blij ........ben ik boos dan weet hij niet met de situatie meer om te gaan en loopt weg. Eén ding werd me ook steeds duidelijker, hij deed heel erg zijn best overal in!! Ik zag dat het hem allemaal verdrietig maakte en ben gestopt met de gesprekken. Ik ben naast hem gaan zitten en heb zijn arm gepakt en om mij heen geslaan, we hebben nog even t.v. gekeken. Dit om hem het gevoel te geven dat het allemaal wel goed is. Dan ga je aan het zoeken en dacht ik toch steeds meer aan ops . Ik wou weten wat dat precies voor een ziekte was . Ik kon daar niet goed achter komen , maar steeds dacht ik zal dit het zijn dan?? Zal mijn man ops schildersziekte hebben? Hoe kom ik daar achter? Ja dan maar zoeken op internet en had al vele keren achter mijn laptop gezeten en verhalen lezen . Ik kwam hier op Jantien haar blog en heb me aangemeld bij het ops forum , en toen wist ik het ! Alles werd me duidelijk , alle verhalen ik wist precies wat iedereen op het forum bedoelde en ook voelde . Ik had een heel klein groepje mensen gevonden die mij begrepen ! Ik heb gehuild van verdriet maar ook van blijdschap. Ik had mensen gevonden die mij begrepen , die mij zonder uit te leggen begrepen . Hun verhalen waren mijn verhalen . Blij was ik hier mee , want niemand weet hoe het voelt om een partner van een OPSer te zijn . Alleen die het zelf aan gaat . Bij het lezen wordt je alles duidelijk . Nu wist ik dat het niet aan mij lag , waar je als partner ook o zo vaak over nadenkt . Nee ik was wel oke en had het allemaal wel goed gedaan . Dat ik van de buitenwereld geen begrip kreeg is gewoon omdat OPS schildersziekte niet bekend is . Ja de naam misschien wel maar niet wat het inhoud. Daarom kom ik nu met mijn verhaal naar buiten . Zodat partners van mogelijke opsers hier iets mee kunnen gaan doen . In ieder geval ze aan het denken gaat zetten . Jaren en jaren ben je aan het zoeken en twijfelen maar in deze tijd gaat de ziekte wel door in het hoofd . En wordt erger.... OPS is een beschadiging aan de hersenen en iets wat stuk is wordt nooit meer beter . Bij twijfel over deze ziekte toch maar hulp zoeken . Ik kon hier al niet meer met mijn man over praten toen ik door kreeg dat hij wel eens ziek kon zijn. Lotgenoten zijn erg belangrijk. Begrip is erg belangrijk........ begrip die je bij de hulpverleners niet kunt vinden . Als er gezegd is , mogelijk wel ops misschien gooien ze het op iets anders maar dat is het dan niet , alle klachten wijzen naar ops, meer dan 30 jaar blootgesteld aan toxische stoffen. Een duidelijke klachtenpatroon....... Dan zijn alle verhalen van lotgenoten bijna hetzelfde .......toeval ? Welnee het is 'gewoon' OPS schildersziekte !! Mijn verhaal : bedoeld voor partners die zoekende zijn , die niet begrijpen kunnen waarom er toch allemaal zoveel in hun gezin mis gaat . Die hebben misschien iets aan mijn verhaal en voor hun doe ik dit want er is zo weinig steun en begrip voor OPS/ OPSers en hun partners. Misschien herkennen jullie de situatie en zijn jullie er nog op tijd bij , zodat er nog op tijd gestopt kan worden met werken!!!! Bij mijn man is het te laat......... Je hoeft niet alleen schilder te zijn om deze ziekte te krijgen !! Kijk hier op Jantien haar blog , ze heeft een hele lijst met beroepen hier geschreven waar deze beroepsziekte ook in voorkomt.
Partner van een OPSer
Reacties op bericht (1)
20-10-2010
het moet meer bekender worden
Knap dat dit verhaal en de andere verhalen verteld worden.
Ook ik wist er veel te weinig van. Wel van vasculaire dementie. Ik ben erg geschrokken. Maar er moeten meer verhalen komen, weg uit de anonimiteit.
goed zo partner van een OPSer!!! Jij hebt het gedurft, en het lucht hopelijk op.
Ik ben jantien, en gebruik soms ook wel de schuilnaam speelster.
