Vorige week einde van de online cursus Mac deel 1. Super veel geleerd en ik schrijf me terug in voor deel 2. De lessen gaan door in Zele maar ik mag van thuis uit volgen. De leraar heeft ontzettend veel geduld en de cursisten zijn er blij mee. De leeftijd is ruim 70 plus en hoedje af dat die cursisten de moed opbrengen om naar de les te komen.
Zo krijgt de Corona meer en meer minder invloed op ons leven zodat alles terug normaal kan beginnen verlopen.
Depressie, burn out noem maar op, voor veel mensen heel moeilijke periodes geweest en nog zijn maar nu is er toch hoop! Alles komt weer goed.
Niet kunnen doen wat je wilt en tegen een heel hoge berg moeten opboksen is geen sinecure. Te veel hooi op de vork nemen?
Teveel, te weinig rust en geen goed slaappatroon? Ja als het emmertje vol is loopt het over en dan is het al veel te laat om op de rem te gaan staan. Alles mooi doseren klinkt zo mooi maar de werkelijkheid is toch anders. Al eens goed over je leven nagedacht? Hoe goed is het leven en durf je de uitdaging aangaan om een ander leven te leiden? Je leven helemaal op zijn kop zetten? Durf je nog in de spiegel te kijken? Kijk dan dikwijls eens in de spiegel en probeer je echte ik te zien. Durf je niet in de spiegel te kijken probeer dit dan toch maar eens. Je zal er verstelt van staan wat kijken in de spiegel met je doet. Waar ben je goed in? Wat kan je goed? Je relaties, je kinderen, je omgeving, je hobby's en natuurlijk je job, maak eens de som van alle positieve dingen in je leven en ook van alle negatieve dingen in je leven.Schrijf ze op en probeer een juiste omschrijving te geven, probeer alle negatieve dingen die je op schreef om te zetten in positieve woorden. De positieve dingen te versterken door er voorbeelden van te geven.
Heel belangrijk is het leven te omarmen en omgaan met mensen die je een goed gevoel geven, en ook wel eens vragen hoe het echt met je gaat.
Mensen die negativiteit uitstralen of waar je geen klik mee hebt zijn het niet waard om ze uw aandacht te geven!
Weet je dat als je ergens pijn hebt in je lichaam er een gans verhaal kan rond vertelt worden? Kinesiologie kan daarbij helpen.
Leef maar niet geleefd worden en durf ook nee te zeggen!
Sinds geruime tijd probeer ik een stamboom op te zetten. Op zich een leuke bezigheid in coronatijd. Hier en daar wat zoeken om toch onze familie op kaart te zetten.
Vorige week zag ik in de krant het overlijdensbericht van mijn moeder haar kozijn. sinds jaar en dag niks meer van gehoord, geen adres en ook geen weet van achterkozijns of achternichten.
Via de digitale weg onze deelneming bij het overlijden laten geworden.
Deze kozijn had geen kinderen maar wel iemand die zijn zaken op zich neemt.
Ik krijg een bericht terug of ik een rouwprentje wil, zo ja gelieve mij het adres te laten weten, zo gedaan en wat denk je deze vrouw komt 2 x per maand voorbij mijn deur bij de kiné. Van toeval gesproken! krijg een mail terug met mededeling dat ze bij gelegenheid het rouwkaartje wil afgeven.
Ja, oké goed en zo die vrouw vorige week ontmoet. Een sympathieke mevrouw die deze tak van de familie goed kent en wat blijk dat we er opeens 2achterkozijns en 2 achternichten bijhebben.
En ja we gaan na de hele corona tijd mekaar eens ontmoeten, ik ben hartstikke benieuwd.
Wat blijkt dat ik ook nog eens de oudste ben van de achterban!
Wow wat een zalig weertje, ja de lente is in het land!
We krijgen weer een extra boost om van alles te doen in deze rare tijd. Terug lockdown en weer in ons kot, maar het is niet eens meer onaangenaam, de dagen lengen, we kunnen ons huis weer eens opknappen en grote schoonmaak doen.
Ja, lang geleden dat ik nog eens iets geschreven heb. Ondertussen is er een eerste corona golf voorbij gekomen, ook een tweede golf en gelukkig nog geen derde. Wat is er ondertussen in mijn leven gekomen om de dagen in ons kot draaglijker te maken?
's Morgens gezond en wel opstaan, een lekker ontbijtje nemen en krantje lezen. Hoe ongelooflijk gelukkig mag ik mij prijzen dat we gezond zijn. Het voorzichtig zijn heeft ook een keerzijde: onze kleinkinderen drie maand niet lijflijk gezien, wel via de pc het is wel iets maar het dicht zijn bij elkaar is toch heel wat anders .
We leven in de hoop dat het vaccin er snel aankomt.
In de loop der jaren heb ik heel wat hobbymateriaal verzameld en door nu in ons kot te zitten is de voorrad goed geslonken. zo heb ik een paar sjaals kunnen breien, een trui of 2, een paar mutsen en ook een jas om al de andere restjes op te werken. De stofjes die ook zijn blijven liggen zijn ook opgewerkt. Niet alleen de kasten zijn op orde gekomen maar ook in mijn mind is er orde gekomen, ik heb verder mijn hoofd kunnen leegmaken en alles kunnen een plaats geven.
Wat doe je zoal in deze periode? Alom dezelfde vraag. Zijn we nu al vergeten hoe het vroeger was toen we zelf kinderen waren?
We hadden ook 2 maanden vakantie en als kind in de stad was dat zeker niet te onderschatten.
Nu woon ik in een klein dorp en in deze periode valt er niks te beleven, geen kat op straat.
Ooit al eens een stiltewandeling gedaan? Moet je zeker eens doen. Hoe mooi de stilte is, alleen de vogels hoor je nu, auto's komen er maar zelden bij.
De bomen die terug hun bladeren krijgen en de kleuren, ongelooflijk hoe snel de natuur zich weer laat zien.
Op pad gaan met het fototoestel ongelooflijke foto's van de stilte.
Stilte op het kerkhof, ongelooflijk dat de gemeentewerkman in de stilte het kerkhof mooi maakt. Hij is blij dat we hem groeten, wij zijn de 2de die hij vandaag ziet vertelt hij.
Ja ook ons dorp is niet gespaard van de corona-doden.
Langs ons wandelingen of fietstochtjes zien we de tuintjes liggen blinken. Mensen moeten bezig zijn al is het in hun tuin, het werkt aanstekelijk. Ook onze tuin is de corona ingeslagen: picobello gazon, struiken en bloemen.
Zelfs in onze ontluikende hosta's zijn de slakken verdwenen of hebben ze ook het corona-virus te pakken?
Hopelijk mogen we binnenkort terug ons oude leventje herpakken maar zal het ooit nog het oude worden??????
Nog 1 dag tevroeg om de lente toe te laten, laat ons samen de lente omarmen ipv onze medemensen.
Blijf in contact met mekaar via de digitale wereld, ooit was het anders. Wat een geluk hebben wij nu toch.
Ons kleinkind komt vandaag op de wereld. In wat een wereld komt het terecht? hebben wij bij de geboorte van ons kinderen dit ook niet gezegd? En onze ouders, en onze voorouders?
Natuurlijk want we hebben geen glazen bol, maar laat ons de toekomst niet afnemen en doen wat we moeten doen.
Vanaf nu kan ik mij volop smijten in mijn hobby's, wat een luxe.
Schilderen met wastechniek, nieuwe kledij maken, juwelen maken, spelen met licht in de fotografie, computeren, fotobewerking, koken, enz...........
Nu en dan een workshop volgen sociaal leven opbouwen en zeker niet te vergeten de familie: kinderen en kleinkinderen, broers en zussen, andere verwanten waar we nu eens tijd kunnen voor maken.
Genealogie, zoeken naar oudere familie en verwanten.
