We kunnen gelijk welke lokaassamenstelling een extra “boost” geven die voor een extra portie onmiddellijke aantrekkingskracht zal zorgen. Hier komt de truc met het suikerklontje om het hoekje kijken. Stel we hebben tien voerballen, wel dan zullen we er vijf en dat zijn de vijf voerballen die we als laatste inwerpen voorzien van een suikerklontje met de nodige extra’s.

Hoe gaan we te werk?

We nemen een voerbal en breken die in de helft. In een van die helften drukken we een suikerklontje en met een spraybusje besproeien we het suikerklontje met een flavour naar keuze. Hier blijf ik een voorkeur hebben voor Scopex of Maple. De twee helften weer in mekaar kneden en klaar is Kees. Moeilijker dan dat is het in feite niet.

Wat reglementen betreft (hoe absurd ze soms ook mogen zijn) is het zo dat op de meeste Belgische brasemvijvers de hoeveelheid lokaas beperkt is (bijvoorbeeld 1 kg droog of 1,750 kg nat) en al dit lokaas moet bij het startsignaal ingesmeten worden. Dit vraagt om een lokaas dat specifieke eigenschappen heeft.

Naar mijn gevoel en ervaring zijn deze eigenschappen samen te vatten in de volgende drie punten.

1. Onmiddellijke aantrekkingskracht.
Het lokaas moet voor een onmiddellijke aantrekkingskracht zorgen. De vis krijgt een duidelijk signaal dat er op onze stek voedsel aanwezig is. In feite zou je dit een beetje kunnen vergelijken met het "frituur"-fenomeen. Je hebt totaal geen honger, je komt voorbij een frituur, je snuift de geuren op en je krijgt het water in de mond. We mogen hierbij niet vergeten dat reuk- en smaakzin bij vissen sterk ontwikkeld is… ook bij vriend brasem. In principe moeten we dit eerste punt invullen via het “lekkers” dat we in het lokaas verwerken (bv. de geëxpandeerde pellets met aangepaste geur- en smaakstoffen).

 2. Blijvende aantrekkingskracht.

Via die geëxpandeerde pellets komen de aanwezige geur- smaakstoffen slechts met mondjesmaat vrij zodat er op de stek een constante aantrekkingskracht van de flavour aanwezig is. Nadat het instinct van de vis, die in de omgeving van de stek rondzwemt, door de onmiddellijke aantrekkingskracht op scherp werd gezet (het is een utopie te denken dat wij de vis van de andere kant van de vijver naar onze stek zullen trekken) zal de blijvende aantrekkingskracht er voor zorgen dat de vis daadwerkelijk op de stek komt azen en naar het aangeboden aas zoekt.

3. De beetfactor

Als er stevig wat vis op de stek zit, dan is 1 kg lokaas geen lang leven beschoren, dus moeten we er voor zorgen dat er op de stek constant voldoende ander lekkers voorhanden is (maden, casters, maïs, pellets...). Deze moeten de vis op de stek te houden. De vis moet constant naar voedsel blijven zoeken. Ze azen op de stek en worden niet verzadigd. Wij moeten er op toezien dat het aas op de haak het meest aantrekkelijke stukje lekkers is dat op de stek te vinden is en dat het wordt aangeboden op de manier dat de vis het verkiest. Het is met andere woorden ook nodig dat we de vis op de stek bezig houden.

84,900 kilo brasem gevangen... (66 stuks) goed voor een zesde plaats in de sector en een twaalfde plaats op de einduitslag (24 koppels).
Onze sector werd gewonnen met 109,050 kg en de tweede sector met 122,540 kg (3 x 2 uur vissen). In totaal waren en 6 gewichten boven de 100 kg.
In het totaal werd er 1.740,720 kg brasem gevangen.
Cijfers die in ieder geval tot de verbeelding spreken...

Een zwarte dag... mijn lieve schoonmoeder wordt vandaag begraven en dat heeft de voorbije weken veel van mijn tijd opgeslorpt. Ze zou in mei 90 jaar zijn geworden, maar een zwaar herseninfact heeft er anders over beslist. Na drie weken vechten, heeft zij de strijd opgegeven.

Zaterdag ga ik terug vissen... een koppelwedstrijd op de Aalscholver en bij leven en welzijn kiezen we als techniek voor de "panieklijn"... op hoog van zegen.