|
Paasverlof aan de kust !
Geen rolluiken hier. Alleen overgordijnen. Het schelle zonlicht probeert door te dringen door het lichte weefsel en hult de kamer in een warmkleurige gloed, te vergelijken met een David Hamilton fotokalender, alleen de halfnaakte jonge meisjes ontbreken.
Even buiten loeren. Niet zo slecht, blauwe hemel en prachtige zon. Anorak toch maar aan doen en vlug naar de bakker.
'Veertien pistolets, van die kleintjes en niet te hard gebakken alstublieft'. Gisteren reclameerden vrouw en kind dat ze te bruin waren (die pistolets dan).
Tafel dekken. Koffie zetten voor bomma en bompa en thee voor ons. Hesp (voor mij), choco (voor zoonlief), peperkoek (voor mama, want ge weet...een WC op een ander...),
kriekenconfituur (voor bompa) en marmelade (appelsienengelei in 't vlaams) voor ons bomma. Redenen genoeg om zelf een optrekje te kopen aan de kust, gecombineerd met een aftrekbare schuldsaldoverzekering van een grote bank van hier, via familie, NA de uren uiteraard.
'Papa, gaan we vanmorgen een trapfietske huren?'.
'Ja, maar direct luisteren als ik iets zeg hé !'
'Nee madame, 't is maar voor een half uurke.' En ik moet méér dan de helft betalen van een vol uur. Geld is dan ook het enige dat telt voor de kust !
Fiets aan de hand, pijn in de rug van het gebukt lopen, zoals dien tiep van de botsautokes op de sinksefoor, tot aan het parkske, idyllisch aangelegd rond minigolf en tennis. Mooie grasperkjes, versierd met gele Paasbloemen, blauwe Irissen en bruine hondepoep (klinkt mooier in Noord Nederlands).
'Zij nu voorzichtig en rij niet over iemands voeten. En ziet dat ge niet valt of ge krijgt er nog een vetting (zie Van Dale; pak slaag) bij.'
Een bank in het zonnetje. Even zitten. Die anorak kunt ge toch nog goed verdragen. Maar ja, het is nog vroeg in het jaar en toch...spring is in the air, de lente zit in de lucht.
Op het tennisterrein voor me, voeren een oudere (ietwat dame) en een jongere (ietwat heer) een variante uit op de paringsdans van de Friese Snep. Bij nader inzien blijkt het echter een tennisleraar te zijn die zijn leerlinge probeert de ideale greep (op het racket) bij te brengen.
De lente zit ook in het bloed...
'Come on Jack, give it a nice kick, but watch out for the windows!' De "english spoken" zitten dit jaar weer achter de café ramen. Enkele onvervalste cockney echtparen, frisse zeventigers, proberen met een partijtje minigolf hun appetijt op de doen voor hun Guinness van twaalf uur.
Spring is in the air! Waarom zou ik? Ik zit hier goed in het zonneke!
Zoonlief, in navolging van de Ronde van Vlaanderen, gisteren op TV, suist voorbij.
'Hé...ik had toch gezegd dat ge niet moogt koersen!' Maar ja, je bent jong en je wilt wat...en dan nog het liefst van al een koersfiets.
'Non Didier, je te l'ai déja dit et si tu n'est pas sage, tu n'auras pas un go-cart demain non plus! Tu veus que je téléphone ta mére?'
Bobonne, uit Brussel denk ik, is naast mij komen zitten. Een dikke zestiger met haar "petit-fils" van een jaar of acht.
'Bonjour madame,' haar compagnon van alle jaren is naast haar neergestreken, 'je viens justement de dire au gamin, voilà madame Meulepas. Comment va votre fils?'
'Allez, qu'est ce que vous venez de dire là, divorcé ? Oui, oui...les jeunes...'
C'est le printemps!
Twee goed gevulde T-shirts komen voorbij zweven, met spannende jeans eronder. De wiegende bewegingen doen me denken aan de zee.
'Papa, gaan we nu naar 't strand?' Zoonlief heeft zich vergewaardigd om bij me te stoppen. Verdorie dat fietske moet dringend terug binnengebracht of ze gaat mij nog laten bijbetalen.
'Nee jongen, misschien deze namiddag.'
'Gaan we dan een pintje drinken? In een café? Op een terras?'
'Hebt gij nu nooit genoeg? Zijt gij nu nooit content?'
'Allez papa...'
Oké dan maar, wéér eens toegeven, maar 't zal mij toch ook wel smaken.
'Meneere, wa mag 't zin?'
'Voor mij een pilske en wat gaat gij drinken jongen?'
'Ne yoghurt met grenadine, nee....ne Fanta, ...nee, nee....ne Cola.'
'Wilt ge nu eens beslissen alstublieft? Breng maar ne Cola mijnheer.'
'Met een rietje...papa!'
'Met een rietje, mijnheer alstublieft.'
'Moet ge dat glas nu ineens leeg drinken? 't Staat juist voor uwe neus!'
'Gaan we nu naar huis papa? Mama heeft viskes gebakken.'
Allez dan maar.
'Mama, mama...ik ben met papa een pintje gaan drinken. In een café! En er was ne jongen gevallen en die zijn knie bloeide. En Papa heeft godver gezegd als hij van het voetpad schoof. En ik heb ne cola gedronken. Met een rietje. Gaan we seffens nu naar het strand???
''t es schoo weere veur 't stranne wei madamtche, meneertche en dees weere es goed veur de kenders.'
Strandstoelen uit het begin van de vorige eeuw, toen nog transatlantiekers, nog klam aanvoelend van de mist staan al kwakkelend te wachten naast enkele luxueuzere ligbedden met matras, wegens budgetaire redenen voorbehouden aan kapitaalkrachtige Duitsers en Nederlanders.
Achter de paravangs (WestVlaams voor paravents of windschermen), in het zonneke, met een deken of matrasje in je rug en een dikke vest aan is het heerlijk genieten.
Enkele spelende kinderen met schopjes en emmertjes? Een ouder echtpaar, zij met aderspatkousen, hij met een lange onderbroek die aarzelend onder zijn broekspijpen komt piepen, liggen hun middagdutje te doen.
En dan...daar is ze !
Of beter gezegd daar zijn ZE. De eerste, enige, onvervalste monokini van het jaar!
Ik vraag me echter steeds af waarom ze dat de monokini noemen? Ze zouden toch beter spreken van een stereokini. Ik vind dat meer van toepassing.
De eigenaar van de lange onderbroek blijkt niet te slapen. Vanonder zijn dubbelzichtbril volgen de ogen de op en neer gaande beweging van de...golven.
Een diepe zuchgt. Spring is in the air.
|
groetjes,
