31 januari vertrok ik naar Kaapstad. Ik werd weggebracht door 2 zussen Marianne en Thea en Marianne Bol, wat mij een hart onder de riem gaf. De vlucht naar Frankfurt had 2 uur vertraging met gevolg dat ik de vlucht naar Kaapstad miste.
In Frankfurt moest ik ruim 5 uur wachten voordat ik verder kon vliegen naar Namibië. Een rechtstreekse vlucht naar Kaapstad ging pas de volgende ochtend. Maar niet getreurd hup naar Windhoek de hoofdstad van Namibië. Vandaar uit had ik de vlucht naar bestemming. Ik heb er 23 uur over gedaan. Ik werd opgewacht door Jan van Bever Donker, het is fantastisch dat ik 6 maanden bij hem en zijn vrouw Fieke kan verblijven.
In het weekend kreeg ik de gelegenheid om met Kaapstad kennis te maken. Ik werd meteen in het diepe gegooid om te leren links rijden. Je kan hier niet de bus nemen om ergens naartoe te gaan en gelukkig hebben Jan & Fieke een oud autootje staan dat ik mag gebruiken. Het zweet stond en staat nog steeds in mijn handen. Maar al doende leert men.
Ik heb kennisgemaakt met Mrs. Hillary Lane de manager van het Western Cape Palsy Assosiation in vervolg zal ik het afkorten met Wccpa.
Zo doende hoorde ik dat de projecten vrij ver van elkaar verwijderd zijn. Ik kreeg al nachtmerries hoe ik daar moest komen.
Ik heb absoluut geen oriëntatiegevoel dus heb ik mij de luxe veroorloofd een tomtom te kopen.
Maar maandag verdwaalde ik toch nog, gelukkig zag Hillary me, die mij de weg wees.
Ik heb kennisgemaakt met het werk op de kliniek waar Wccpa mee samenwerkt. Hier worden kinderen behandeld met hersenbeschadigingen (cerebral palsy) door bijv. vroeggeboorte.
Kinderen die meervoudig gehandicapt zijn: spastische aandoeningen eventueel gepaard met geestelijke achterstand, doofheid en/of blindheid.
In teamverband wordt er gewerkt door fysiotherapeuten, logopedisten en speeltherapeuten.
Bij de speeltechnieken gebruikt men eenvoudige middelen, zoals een kartonnen doos met middenin een gat waardoor het kind een bal doorheen moet duwen. Plastic bakjes met kralen op de motoriek te oefenen.
De moeder wordt geleerd hoe het het kind te oefenen. Vaak lukt dat niet omdat de moeder werkt en/of meerdere kinderen te verzorgen heeft.
Een paar per maand kan het kind gezien worden op de kliniek. Een heel verschil met Nederland waar de kinderen dagelijks onder behandeling zijn van diverse therapeuten.
Het Wccpa heeft meedere projecten.
De kliniek voor medische hulp
School- en trainingcentra
Dagbehandeling voor kinderen en volwassenen (afhankelijk van giften en sponsors)
Werkplaatsen (afhankelijk van giften en sponsors)
verpleeghuis (afhankelijk van giften en sponsors)
opvangcentra in de regio (afhankelijk van giften en sponsors)
