Vandaag was ik teeneentander aan het bewerken in de plantenborder aan de bosrand van de tuin, toen ik gezelschap kreeg van een roodborstje. Dat kleine volgeltje week geen meter van mijn werkzaamheden af. Het was als 't ware dat het vogeltje elk stukje grond dat ik bewerkte controleerde. Geen wormpje of piertje had de tijd om terug in hun schuilplaats te kruipen. Ik vond dat zo geweldig dat ik begon met er tegen te praten. Goed dat er niemand in de buurt was, allé dat denk ik toch, want ze zouden nog denken dat ik simpel aan het worden ben. Na een korte break voor een tas koffie kwam ik terug op bijna dezelfde plaats. Het duurde niet lang of roodborstje kwam er ook aan. Precies wilde het zeggen van " kom man graven ik heb honger".... Ik ben van mening dat dit vogeltje toch wel iets meer durft dan een doorsnee vogel.
Thuis gekomen ben ik natuurlijk op zoek gegaan naar informatie over het roodborstje. Het gezelschap dat ik een ganse voormiddag heb gekregen schijnt een mannetje te zijn. Hij was dan ook op zoek achter eten voor zijn vrouwtje, dat waarschijnlijk aan het broeden is. Mogelijk is ook dat ze reeds jongen hebben. Volgende keer ga ik op zoek naar hun nestje.
Het roodborstje is de nationale vogel van Groot-Brittannië en heeft zich in de Engelse tuinen meer verspreid dan in de rest van Europa.
Feitelijk zijn het bosbewoners, bossen met veel struiken wel te verstaan. Hun slaapplaats vinden ze dikwijls in klimop, in de tuinen. Een roodborstje heeft zijn eigen territorium, het hele jaar door, maar op verschillende plaatsen. Indringers worden onverbiddelijk verjaagd, te veel onwil kan dodelijke gevolgen hebben.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De roodborstjes die bij ons in de lente broeden, trekken in de winter naar Spanje. En de roodborstjes die we in de winter in onze tuin zien? Dat zijn gastjes van Scandinavië en Rusland.