Het is iedere keer het water! Waar water is daar moet ik naar toe! Vooral in dit kikkerlandje is water altijd dichtbij. Dit landje is door water gemaakt, bijna uitgesleten door het water. Overal is er wel een geultje waar het water door heen kan stromen, van het kleinste slootje, via een beekje tot in de grootste rivier. En daartussen mogen wij wonen en leven.
Water dat er was voordat wij er waren! Er wordt zelfs beweerd dat wij uit het water het land op zijn gedwongen, niet ineens als mens maar uit iets heel vroeg prehistorisch geëvolueerd wat dat ook geweest moge zijn.
En toch ik ga altijd tot aan het water! Als ik er in lig.. zo snel mogelijk weer er uit! Als echte geëvolueerde landrot kan ik uren over het water turen en dat is het. Zodra het water ook maar een poging waagt mij naar de lippen te stijgen probeer ik mijn voeten al droog te houden
Daarom kijk ik zo graag naar watervogels, die doen dingen waar ik vol bewondering naar kan kijken ze drijven! Alsof het de normaalste zaak van de wereld is dobberen, hangen, eten, slapen en poetsen ze op het water! En dan denk ik nog niet aan al die vissen, larven en ander onderwatergepeupel!
Vol verbazing laat ik dan mijn laarzen in de blubber zakken zodat ik ze nog net met mijn eigen kracht kan laten soppen, een zeer vermoeiende bezigheid, wat zeg ik een fatale bezigheid! Even iets te lang naar watervogels gekeken, want bij de volgende stap was het helemaal soppen.. zonder laars! Bleef gewoon in de blubber hangen! Mijn geitenwollensok gaf al snel aan geheel niet als laars geschikt te zijn, dat voelde ik meteen aan mijn voet zodat ik in paniek dacht dat het water bijna tot aan mijn lippen steeg
Water is maar niks als het blubber is
H.K.
29-08-2006
paraplu
Paraplu ...............
Eigenlijk ben ik maar een stomme oude paraplu. Sta al jaren mijn baleinen te verroesten in een aftandse paraplubak!
Als ze mij nu zouden openen dan valt er een hele klas spinnen, inclusief stofnesten van jaren terug, boven op de kop die ik zou moeten beschermen tegen het regenwater! Opgespaard tijdens het niets doen
Mij verleden is dus maar een weerpraatje en dan alleen over slecht weer want als de zon scheen stond ik achter de jassen in die stomme bak. Ik haat die bak is nog van koper ook, dus sta ik in gifkopergroen mijn tijd te verdoen. Mijn houten handvat is gastvrij geworden voor wat houtwormpjes, ben ik nog ergens goed voor
Oh ja, eens waren het gouden tijden op het strand! Mocht ik voor schaduw spelen en hingen er wat kleren in mijn baleinen en zag ik dingen waar ik, als plu, alleen maar naar mocht kijken. Geloof maar dat ik toen stormvast in het zand stond geprikt
Maar dat was vroeger. Mijn regendoek is aan het verpulveren tussen de prullen die af en toe achteloos in de bak worden gekieperd worden, zelfs een paar pantoffels wat een leven!
Ik heb wat gefantaseerd in deze bak, wat moet ik anders! Heb zelfs gedroomd over een vlotje heerlijk drijven op het water. Dat is wat anders dan water tegenhouden! Mijn toekomst is vast de stoeprand, als de kraakwagen komt, samen met die stomme bak!
Maar er is nog hoop als ik antiek ben! Wie weet Verzamelobject, met bak en al!
H.K.
27-08-2006
gluren bij de buren
Gluren bij de buren. ..................................................
Natuurlijk wil ik niet roddelen, maar dit is echt!
Mijn overbuurman kweekt cactussen ! Nu heb ik helemaal niets tegen cactussen, integendeel, op de juiste manier weggezet kan het best mooi zijn. Maar mijn overbuurman heeft geen gevoel voor cactussen, of misschien wel helemaal geen gevoel. Hij kijkt als een cactus vind ik ineens.
Geen kwaad woord over mijn overbuurman, maar volgens mij is hij ook nog getrouwd met cactus ! Een cactus met krulspelden, iedere morgen en ze gaat er nog mee buitenzitten ook !
Dan zitten ze samen voor de cactussen
Ze staan op een rijtje ! Vier cactussen op een rij en dat vier keer, van boven naar beneden. Op een ijzeren rek; van die grote ronde dingen in een te kleine pot.
En dan de verzorging ha, kan er uren naar kijken ! Echt waar, hele grote handschoenen tot aan de ellebogen en, nog erger, een te grote groene overal met een te laag kruis. Hij is ook nog zo mager als een lange cactus, je weet wel, van die grote groene palen met van die zijspaken en die zeker een paar meter hoog worden ! Echt lachen
Er volgt dan een aanval op de cactussen. Hij draait ze rond ! Niet te geloven alsof het porselein van het duurste soort is. Als ik heel goed kijk hoor ik hem tegen ze praten.
Het allerallerergste is hij dekt ze toe. Met een schuin aflopend zeil en daar legt hij twee keien op !
Oh jee niet kijken hoor, hij kijkt deze kant op doe het zolderraampje maar dicht !
H.K.
26-08-2006
energie
Energie ...................................
Het was op een plek waar ik dit helemaal niet verwachtte. Het gebeurde aan een picknicktafel waar ik even een rustpauze ingelast had na een uurtje of anderhalf struinen door de bossen. De tafel stond langs een bospad vlakbij een kruising van vier andere bospaden. Het was stil in het bos omdat het een gewone doordeweekse werkdag was voor iedereen die een baan heeft. Ik was heel de morgen nog niemand tegengekomen zodat de rust helemaal voor mij alleen was, overgeleverd aan alle gedachten en gevoelens die er dan door me gaan. Zonder schroom bedenken en aanvoelen.
Wegzwijmelen in het staren naar onbekende plaatsen in de boomkruinen. Contact maken met de energie om me heen, is altijd aanwezig en komt steeds verschillend binnen. Ook aan deze picknicktafel voelde ik plotseling de stille kracht van het onzichtbare. Het ultieme mooi vinden, het wegdoezelen van het mens gevoel. Kijken en toch niets zien maar de kracht voelen die ongemerkt gebruikt wordt door ieder lichaam dat ademt en groeit. De verdeelde kracht, versterkt door het groeien en vermenigvuldigen. Het groeien zonder denken.
Alleen maar energie; veroorzaakt door zonlicht, warmte, water en bodem. Het zijn van energie meer niet. Overgeleverd aan de waterdamp, opgestegen uit de zompige grond waar krachtige wortels de mooiste bomen omhoog sturen en zaailingen een systeem in stand proberen te houden. Verleden, heden en toekomst leunen en steunen tegen elkaar, hebben elkaar nodig. Alledrie plotseling voelbaar zonder dat mijn hersens werken.
Iets dat ik me aangeleerd heb door de urenlange zwerftochten en evenzo lange kijken naar alles wat bijna niet zichtbaar is. De spanning, de rust, het licht, de schaduw, beweging, trilling, geluid. Het is er meer niet. Geen vragen, geen weten. Genieten, pijn hebben, lachen, huilen. Alles is er zonder denken.
Nu zit ik op de bodem van mijn geest te schrijven over iets wat zo van mezelf is maar straks als energie weggestuurd wordt, net als het groeien buiten. Er is zoveel waarbij wij niet denken, wat zo automatisch is. Het onzichtbare, de wereld van gevoel veel groter dan wij durven denken, het lijkt op de Kosmos waarin alles al gebeurd is zo lijkt het. Sterren die er niet meer zijn, wij zien ze nog schitteren.
Alleen nu niet, want ik zit aan een picknicktafel en schiet wakker waaruit? Ik weet het niet en dat hoeft ook niet. Een ding is zeker, wat wij allemaal doen is een lachertje voor het verleden, het heden en de toekomst. Want de energie zorgt voor zichzelf en laat merken dat het zonder wie dan ook kan bestaan. Wij zijn maar een gevolg van alle energie die in kosmos hangt en dat is zo ongelooflijk veel. Daar zijn geen woorden voor. Ik stop
H.K
25-08-2006
dromen
Dromen ..........................
Dromen is niet denkend je hersens laten werken tijdens het slapen en dat gaat de mist in. De hersens malen dan maar door, duiken zo je leven in of halen een stille wens tevoorschijn en zelfs erotiek tijdens het slapen
Technisch is dromen heel simpel uit te leggen. Het zijn zenuwtrekjes van de hersencellen, tijdens het slapen, kleine stroomstootjes die door de hersens schieten. Verder niet iets om wakker van te liggen
En toch houdt het de mensen bezig, want dromen kunnen heel intens zijn, maar ook niet uit te leggen, want dan ben je wakker
Over een droom is niet na te denken, want dan is het geen droom meer, maar een verhaal. Soms droom ik een verhaal en dat schrijf ik dan maar op, maar dan wordt het een heel andere droom, want een droom duurt veel korter dan een verhaal
Alles is mogelijk in een slaapdroom, dat is het wonderlijke.
Maar eigenlijk ik heb veel liever dagdromen. Heerlijk met je ogen open kijken in het niets en dan zoveel zien dat je van de ene in de andere verbazing valt, dat is pas leuk !
Wakker dromen door eerst je hersens uit te schakelen, niets meer denken en dan zie je zoveel en dat is mijn derde oog
HA, zon slaapdroompje is maar niks geef mij maar dagdromen, want dat kan ook in de nacht, als je wakker bent !
Bijna iedere week is het raak. Een zwarte auto vol met kinderspullen, twee kinderenen de dochter.
Een witblond dochtertje van bijna een jaar, trappelend lachend in het autozitje Het witblonde manneke, van twee en een beetje, met grote blauwe ogen en een mondje dat altijd op lachen staat, mits er niet gevallen of gestoten wordt, want dat doen mannekes, van twee en een beetje, vrij regelmatig
Opa, opa
Opa gaat op zijn hurken zitten en het blonde manneke rent, of dribbelt meer, met uitgestrekte armpjes en volle schaterlach recht de grote armen in. Vanaf dat moment zijn ze tijdelijk onafscheidelijk en gaan samen de dag doorbrengen met bouwen, afbreken, omvallen, achter elkaar lopen, verstoppen, plaatjes kijken en vooral lachen.. veel lachen ! Lachen met danspasjes !!
Gekke opa
Kan wel zijn maar lol hebben ze.
Opa moet oppassen werkt zich uit de naad. Schoentjes aan en uit , vette vingertjes afdoen, de trap beveiligen ! Een lijstje met regeltjes afwerken dit eten en dat niet de luiers zitten in die doos en meer van die dingen die een opa niet schijnt te weten of aan zijn laars lapt.
Wandelen.. lekker naar buiten, een klein kinderhandje in een grote knuist en samen hele grote stappen maken of drie passen vooruit en twee terug en maar schaterlachen.
En de eendjes de meerkoetjes waterhoentjes allemaal prachtig als dat kleine manneke, van twee en een beetje, met witblonde haren, zijn schaterlach de natuur instuurt en er vliegt niets weg !
H.K.
23-08-2006
het geheim
Het geheim ...................................
Het nutteloze van een geheim is dat niemand het weet, alleen degene die het niet mag vertellen. Een geheim bestaat dus en weet de rest het niet zodat er altijd gezegd kan worden dat geheimen niet bestaan met de wetenschap dat ze wel bestaan ! Dat is de kracht van het geheim
En toch is de gigantische hoeveel geheimen niet te overzien. Iedereen loopt met een geheimpje rond. Heel soms dwingt de nieuwsgierigheid van een ander het geheimpje, met belofte tot geheimhouding, los te laten wat dan ook meteen gaat lekken zodat bijna iedereen met een geheim van een ander rondloopt !
En dan kan een geheim verwoestend gaan werken als de eerste eigenaar via viazijn eigen geheim toegespeeld krijgt !
Zo kan ik hier heel wat geheimen gaan verklappen, niet van een ander natuurlijk want dat heb ik beloofd.
Nee, mijn eigen geheimen kan ik zo de wereld in sturen, als ik dat wil Toch wil ik daar wat geheimzinnig over doen, je weet maar nooit !
En dan daarbij het ene geheim is het andere niet. En.. ik loop over van de geheimen. En dat gaat maar door ! Vandaag zijn er weer twee aan toegevoegd die ik niet mag verklappen.
Het vreemde van een geheim is dat je er zo nieuwsgierig van wordt. Want, de laatste twee geheimen tjonge, als ik die zou vertellen een bom ! Ze slaan als een bom in, gegarandeerd !!!
En dan is er nog dat ene geheim, ha, dat weet echt helemaal niemand
Dus ik ook niet !
H.K.
22-08-2006
de vrolijke wandelaar
De vrolijke wandelaar .....................................................
De vrolijke wandelaar fluit een onbekend deuntje als eigen compositie de lucht in. Op de maat wandelt hij door het landschap, zodat het bijna op marcheren lijkt.
Wat een mooie dag
De vrolijke wandelaar zuigt zijn longen vol voor een nieuw melodietje wat nergens op lijkt. Om hem heen wordt alles vrolijk doordat hij zich vrolijk voelt. Alles beweegt op het ritme van een zachte wind dat als een briesje al het groen laat bewegen zodat het op dansen lijkt. Zelfs de stapelwolken doen mee. De vogels duikelen, insecten zoemen. Het smalle paadje wijst de weg
In de verte komt een andere wandelaar, dichterbij wordt het een wandelaarster. Wat leuk, een vrolijke wandelaarster denkt de vrolijke wandelaar.
Goede morgen.
Goede morgen.
Ik hoorde u fluiten.
Ja , het is een mooie dag en daar word ik vrolijk van.
De vrolijke wandelaar ziet de vele bloempjes aan de rand van het pad. Een ervan plukt hij en geeft het aan de vrolijke wandelaarster.
Pluk de dag met een bloemetje en de dag is goed.
Wat een verrassing, dit overkomt mij niet iedere dag, mijn dag kan niet meer stuk, dank u.
Een prettige wandeling verder.
U ook en het bloemetje zal ik bewaren
Even later hoort zij een onbekend melodietje dat gedragen wordt door de wind. De vrolijke wandelaar kijkt om Samen zwaaien zij tot de bocht daar een einde aan maakt
H.K.
21-08-2006
het aapje
Het aapje .................................
Naast mij kwam een oude kennis staan, voor het stoplicht. Achterop de fiets had ze een mandje laten plaatsen door de fietsenmaker. Een mandje waarin een Yorkshire terriër ruim kon liggen, dacht ik. Maar er lag, of zat, iets heel anders in !
Niet te geloven !
Het was een klein doodskopaapje, dat rondkeek alsof het de gewoonste zaak van de wereld was om achterop de fiets te zitten.
Pas maar op dat de politie dit niet ziet, want apen zijn verboden huisdieren!
Oh, maar ik heb een vergunning hoor! Alhoewel het een lastige opgave is om een aapje te mogen verzorgen.
Dat lijkt mij ook, ik zou naar de Apenheul gaan met zon beestje, dan
Wat een goed idee, dat ga ik morgen meteen doen, bedankt hoor!! Het verkeerslichtlicht sprong op groen. Het doodskopaapje stak zijn duimpje omhoog
Een weekje later zag ik de kennis weer. Op de fiets! Met het mandje....en het aapje!
Ha, daar ben je weer! riep ze. Zo zien we elkaar nooit en zo een paar keer per week.
Ja, heel leuk, maar ik dacht dat je met het aapje naar de Apenheul zou gaan om ...
Ja man, dat was een goed idee van jou! Het was een fijne dag en vandaag gaan we naar de kinderboerderij Leuk hé !
H.K.
20-08-2006
de dans
De dans .............................
Meteen al voel ik mijn spieren samenspannen. De ruigheid stroomt door me heen. Als vanzelf gaan mijn armen omhoog, als twee gespannen veren trekken ze mijn schouders recht en bal ik mijn vuisten. Een enorme explosie dreigt mijn lichaam te verlaten, die ik nog net weet te onderdrukken.
Toch word ik meegesleurd in het tomeloze van dit moment, tussen zweven en dansen, concentreren en loslaten. Mijn lichaam is niet meer onder controle.Achter de ogen, die ik gesloten hou, spelen zich wilde taferelen af in mijn opborrelende fantasie
Ik neem jou mee de hoogte in, voel jouw lichaam tegen het mijne. Samen wild, strak aankijken, alleen wij twee geen wereld om ons heen, draaiend als een roofdier om de prooi. Gebarend, zwaaiend, gespannen en ontspannen en toch lichtvoetig zwevend over het oppervlak. Opzwepend drukken wij tegen elkaar en gooien onszelf weer terug als een krachtige elastiek. De handen draaien strak, vingers gestrekt en weer samengetrokken, als twee tijgers die elkaar voor het eerst ontmoeten.
Steeds wilder, ruiger, totdat we gaan zweven en niets meer voelen. We gaan door een trechter om vervolgens woestijn, water en bergen te bedwingen in een tollende draaimolen.
Onze handen komen in de lucht bij elkaaren schroeven zich vast, steeds vaster en trekken jou en mij naar elkaar toe, steeds dichter, steeds ruiger, steeds meer opgewonden.
Het diepe staren hypnotiseert ons, de pupillen staan strak en het zwart in onze ogen spiegelt het verlangen.
Dit is het moment waarin beheersing uitgesloten is
We houden het
Verdorie, de muziek is afgelopen.
H.K.
19-08-2006
stilte
Stilte ..................
Niets is net zo stil als de stilte zelf.
De gigantische stilte is hoorbaar dankzij het kleine beetje lawaai dat er gemaakt wordt nadat het weerkaatst is tegen alle dingen die stil zijn.
Het vallen gaat in stilte tot het neerkomt. De lucht is stil. Het groeien gaat in stilte.
Een zilvermeeuw zweeft geruisloos op de onhoorbare thermiek van opstijgende warme lucht.
Licht en donker hebben dezelfde stilte terwijl de donkerte juist het weinige geluid versterkt omdat in het licht meer te horen valt.
Het wonder van de stilte maakt alles rustig.
Het luisteren naar de natuur waarin geluiden de stilte aangenaam maken. De lijster zit stil, spert zijn snavel open en strooit zijn krachtige melodie over de ruisende bomen verderop is het niet meer te horen.
De onmetelijke grote stilte in het totale niets en het minuscule brokje leven wat altijd en eeuwig de stilte weer opzoekt.
De stilte is het verleden en de toekomst daartussen zit dat kleine beetje lawaai!
Ik zit stil te genieten!
H.K.
18-08-2006
beloofd!
Beloofd is beloofd! .......................................
Het moet er van komen! Beloofd is beloofd en dat heb ik!
Wel met tegenzin en lood in mijn schoenen de belofte is gedaan; alleen een cadeautje kopen voor de kleinkinderen ! In een speelgoedwinkel. In de stad Voetje voor voetje tussen de schappen waar alles speelgoed blijkt te zijn. En op leeftijd gerangschikt vanaf baby tot 88 jaar!
Ik zoek wel wat uit, maak maar geen lijstje domdom. Ik hoor het mij nog zeggen
Kan ik u helpen? Een vriendelijke dame vraagt het aan mij. Ja, graag, ik zoek de uitgang maar moet eerst een cadeautje kopen. De vriendelijke dame schiet in de lach. Heeft u al iets in gedachten ??
Ik heb wel gedachtes maar weet alleen niet maar ja, het moet vanaf twaalf maanden en tot drie jaar vanaf twaalf voor een meisje en tot drie voor een jongen De vriendelijke dame wordt ineens erg actief en loodst mij mee door een mensenhaag naar een wand vol gekleurde dozen en stapels knuffels.
Hier moet wel iets te vinden zijn Een lichte paniek heb ik al Een knuffel vinden ze altijd wel leuk. Dat zou ik op dit moment ook wel leuk vinden. Ben helemaal aan een knuffel toe.
De vriendelijke dame schatert een lach door de winkel en ik heb ineens grote interesse voor een klein teddybeertje met grote aaibaarheidsfactor vanaf twaalf maanden. Leuk, zon teddybeertje, doet het altijd goed. De vriendelijke dame knuffelt even voor. Ook tot drie? Ook tot drie. En deze eh leeuw? Is het geen dotje? Weer een knuffel maar nu met de leeuw. Misschien wel van baby tot 88!
Opgelucht de winkel uit na een lange rij dozen, spelletjes, gemopper achter de kassa, waar altijd een tekort aan personeel blijkt te zijn en nog net mijn pincode goed gegokt !
