Stiekem
.....................
De deurscharnieren piepten. Ik schrok me rot.
Ik wilde nog wel zo geruisloos mogelijk wegsluipen.
Het kon niet anders, even moest ik misdadiger zijn.
Op mijn tenen stak ik de parkeerplaats over.
De vrachtwagen stond net iets te ver om niet op te vallen, dus moest ik het juiste tijdstip kiezen.
Nonchalant liep ik van auto tot auto, uit niets liet ik merken wat ik van plan was. Nog zeker tien autos te gaan.
Als smoes had ik verzonnen om even wat frisse lucht te gaan happen, voelde me wat zweverig en dat al een paar dagen achter elkaar.
Het was maar een licht vergrijp wat ik iedere keer binnen vijf minuten moest realiseren.
Oh ja, ik kon het ook open en bloot doen maar dan kreeg ik weer van die rare opmerkingen, of ik wel naar de radio geluisterd had, want iedereen had er last van
Zelfs op mijn eigen werkplekje mocht het niet meer terwijl ik daar toch af en toe moederziel alleen zit.
En tussen de volgende werkplek stond een dikke muur waarin een dikke deur alles afsluit en alleen opengaat om kollegialiteiten uit te wisselen.
Daarbij was mijn vrouwelijke collega achter de dikke deur ook behept met hetzelfde criminele gedrag.
Het kwam wel eens voor dat we elkaar tegenkwamen achter de vrachtauto en dat was best gezellig. Maar zij durfde het niet meer
op heterdaad betrapt noemen ze dat!
Sindsdien ga ik alleen op avontuur, zomaar tijdens mijn werkuren even de kuierlatten nemen om datgene te doen wat bijna strafbaar is
Nog een Mercedes, tien stappen en ik stond veilig achter de vrachtwagen
Hèhè
even een pafke
H.K.
|
