De overhangende tak
.................................................... 
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De overhangende tak is in de loop der jaren een monument geworden boven de meander van de bosbeek.
Een hangende knoest vol met speelwonden van ingesleten touw en trappende voeten op de schors.

Dit alles jaren geleden. Nu is het beschermd!

De tak steekt uit een beuk die, door wassend water,  met blote wortels aan de rand van de meander staat.

Het prille groen van het zacht beukenblad filtert het zonlicht in duizenden schaduwtjes zodat het snelstromend beekwater dansend door de meander geloodst wordt, zo lijkt het.

Kabbelend doet de beek mee met alle bosgeluiden die de stilte invullen.
Bosmuizen lopen over, langs en onder de wortels alsof ze bij elkaar op visite gaan en heel af en toe snerpt het piepen diep in een gang…

Dubbelloofvarens en levermossen versieren de hoog ingesleten oevers van de beek en bij de volgende meander hangt een toef koningsvarens het brede ingesneden blad  net boven het water.

Maar de tak, heeft al zoveel meegemaakt.
Het spelen, het klimmen, het kerven… het jonge groen hoeft van hem niet meer.
De slapende knoppen in zijn binnenste kunnen niet meer wakker worden.

Nu is hij zitplaats, hangplek, uitkijkpost.

Iedere dag op, bijna, hetzelfde tijdstip komt een roodborstje met hippende pootjes een sprankelend melodietje uit het opengesperde bekje persen… midden op het hangende beukenhouten monument.

 
H.K.