Weetjes, verkeersinformatie en goedbedoelde raadgevingen van een actieve gepensioneerde
07-12-2011
Waar staan we voor mensen?
Goedemorgen bloggers en lezers,
Wat fijn dat er reeds 200 bezoekers geweest zijn op mijn blog. Mijn vrouwtje Rosalie vraagt zich soms (helaas luidop) af waarom ik hier tijd in steek. Wel nu weten we het, voor de mensen. Het is belangrijk in deze tijden dat we ons niet alleen informeren via de gewone media en ons laten bang maken dag na dag door de gazetten. We moeten ook in contact blijven met de kleine fijne dingen in het leven, iemand die vreugde put uit zijn hobbies, blij is met zijn kleinkinderen of op reis iets schoons ontdekte. En vooral... we moeten ons optrekken aan de moed en de manier hoe anderen zich staande houden in goede maar ook in slechte tijden. Het gaat minder, het is crisis en dat voelen we in de portemonnee. Wordt het terug armoe gelijk mijn ouders hebben gekend? Moeten we de broeksriem aanhalen? Sommige luxe opgeven? Ik weet het niet. Maar ik zie bij ons in de blok, dat terug meer gepensioneerde vrouwen die hier of daar een kuiske gaan doen, de strijk doen voor anderen, wat een extraatje oplevert. We helpen mekaar en dat is schoon. Dat moet. Tijd nemen om een klapke te doen, eens bij Odette haar man blijven als zij commissies moet doen. Bij vrouwen die er alleen voor staan hun electriciteit nakijken of een lekkende kraan repareren, een nagelke kloppen...zo'n dingen. Het maakt de wereld vriendelijker. Vandaag heb ik zelf wat hulp nodig. Ik voel mij wat grieperig en Rosalie installeerde mij met een potje thee met honing op de zetel. Ik zal dus niet degelijk kunnen rapporteren over de toestand op de ring. Dan zou de zetel op een verhoog moeten staan! Maar ik zal er snel bovenop zijn, want buurvrouw Viv die altijd wel speciale middelkes heeft voor alles, zegt dat het thee is van een indische wortel of zoiets en mij rap zal genezen. We zullen zien...zei den blinde.
