Weetjes, verkeersinformatie en goedbedoelde raadgevingen van een actieve gepensioneerde
07-12-2011
Waar staan we voor mensen?
Goedemorgen bloggers en lezers,
Wat fijn dat er reeds 200 bezoekers geweest zijn op mijn blog. Mijn vrouwtje Rosalie vraagt zich soms (helaas luidop) af waarom ik hier tijd in steek. Wel nu weten we het, voor de mensen. Het is belangrijk in deze tijden dat we ons niet alleen informeren via de gewone media en ons laten bang maken dag na dag door de gazetten. We moeten ook in contact blijven met de kleine fijne dingen in het leven, iemand die vreugde put uit zijn hobbies, blij is met zijn kleinkinderen of op reis iets schoons ontdekte. En vooral... we moeten ons optrekken aan de moed en de manier hoe anderen zich staande houden in goede maar ook in slechte tijden. Het gaat minder, het is crisis en dat voelen we in de portemonnee. Wordt het terug armoe gelijk mijn ouders hebben gekend? Moeten we de broeksriem aanhalen? Sommige luxe opgeven? Ik weet het niet. Maar ik zie bij ons in de blok, dat terug meer gepensioneerde vrouwen die hier of daar een kuiske gaan doen, de strijk doen voor anderen, wat een extraatje oplevert. We helpen mekaar en dat is schoon. Dat moet. Tijd nemen om een klapke te doen, eens bij Odette haar man blijven als zij commissies moet doen. Bij vrouwen die er alleen voor staan hun electriciteit nakijken of een lekkende kraan repareren, een nagelke kloppen...zo'n dingen. Het maakt de wereld vriendelijker. Vandaag heb ik zelf wat hulp nodig. Ik voel mij wat grieperig en Rosalie installeerde mij met een potje thee met honing op de zetel. Ik zal dus niet degelijk kunnen rapporteren over de toestand op de ring. Dan zou de zetel op een verhoog moeten staan! Maar ik zal er snel bovenop zijn, want buurvrouw Viv die altijd wel speciale middelkes heeft voor alles, zegt dat het thee is van een indische wortel of zoiets en mij rap zal genezen. We zullen zien...zei den blinde.
Zo kan dat niet verder. Elke morgend wordt Antwerpen geworgd door een verkeersknoop! Begin hier maar es aan... alles sta vast gewoon. Maar ik lees lees 122 km file in Vlaanderen! En dan zeggen ze dat er werkloosheid is, wat gaan die mensen dan doen? Naar Plankendael of wa? Of misschien hun kinderen allemaal naar verschillende scholen brengen omdat ze die achter de hoek niet ingeschreven kregen! Sorry maar zo kan het niet verder. Het verkeer observeren is boeiend zolang het een stroom is, maar verstopping stinkt. Goed dat we op het tiende wonen want daar beneden hebt ge nu geen adem meer. Vooral richting Holland zit het weer vast! 9u11 en iedereen moet naar Breda of wa? Waarom vanmorgen niet de tijd nemen om naar de sinyerklaascadeaus te kijken, den trein al eens te proberen, wat extra chocolate te eten. Nee die boterham mee in de auto en daar zitten ze dan zonder koffie! Als het tegen 10u niet opgelost is, dan bel ik maar naar wie. Hier ik trakteer een koffie...
Hier uw internet buurman Phille. Ik ben een actieve, gepassioneerde gepensioneerde bewoner van de blokken in het Antwerpse Kielpark. Wat ze u ook mogen wijsmaken, het is er fijn wonen. Vanuit ons gezellig appartement op de tiende verdieping valt er altijd wat te zien. Bij goed weer de hele stad tot aan Doel zelfs. Anders de toestand op de ring. Er is veel om te doen, maar de toestand is dan ook ernstig. Soms kruipen dee camions voorbij. En maar uitlaatgassen produceren. Let wel: het is niet omdat ik een kritische blik heb op de zaken en een wakkere burger ben, dat ik verzuurd zou zijn. Niets is minder waar. Samen met mijn vrouwtje Rosalie geniet ik van het leven. We hebben fijne contacten in den blok en vervelen ons nooit. Elke dag moet je leven alsof het de laatste was. Onze buurman is in een soort coma gesukkeld na een camionaccident en zal precies nooit meer dezelfde zijn. Dan beseft ge dat ge het er moet van pakken zolang ge kunt. Veel sterkte aan zijn moedig vrouwtje Odette. Tot straks op de koffie!
