|
De winter is aangebroken. Ik heb alle sporen uitgewist, gewerveld...
Het heeft de kusten van ons leven gebonden en wacht op
de hevige winden en ijzige kou.
De gouden eeuw is aangebroken. De koude lucht drong
ons hart binnen, vertraagde het ritme en koelde de passie een tijdje
af. Een eenzame sneeuwstorm liep door de binnenplaatsen en keek door elk raam,
als in een ziel...
Onze gevoelens, als in coma,
Vanaf het begin van de winter.
Harten slapen in een verstild huis, Achter de granieten muren...
Onze zintuigen zijn als stukjes ijs,
Van de kou die is doorgedrongen.
Weggevaagd de paden
van de liefde Met de witte lijkwade van gedichten...
De winter is aangebroken. Ik heb mijn sporen uitgewist. Wervelende...
|
