Maar onze toppolitici zijn van hetzelfde bedje ziek, bewegen zich in dezelfde kringen en spiegelen de nieuwe wetgeving steeds meer af op hun beter behoede kiezers. Onzer excellenties hebben vanuit hun ‘ivoren torens’ al evenmin voeling met dagelijkse leven van hun landgenoten. Ze koesteren hun vrienden uit de hogere inkomensklasse en misprijzen steeds openlijker landgenoten, die het door omstandigheden met minder moeten stellen. Ze hebben de mond vol over belastingsverminderingen en lastenverminderingen, waarbij in praktijk alleen de euromiljoen-verdieners nog beter van worden. Wie om uiteenlopende reden niet kan meedraaien in die mallemolen, moet de toch nog verhoogde belastingsdruk meebetalen en wordt steeds meer in de verdomhoek geschopt. Armoede is een schandaal of een pest, waar de huidige politieke leiders zover mogelijk omheen lopen. De Euromiljonairs worden met allerhande gunstmaatregelen (vb onmiddellijke afschaffing in 2000 al van de hoogste belastingsschalen) in de watten gelegd, terwijl nog moet bespaard worden op armoedebestrijding.

Soms proberen ze de meerderheid van de bevolking nog te sussen met demagogische praat over hun intenties om deze buitensporige toestanden aan te pakken, de fiscale fraude te bestrijden, ook oog te hebben voor de problemen van de minstbedeelden, … Maar de daadkracht ontbreekt hen, omdat onze excellenties en omhooggevallen communicatiespecialisten de spreekbuizen zijn van een elite die kan genieten van de afgeschafte hoogste belastingsschalen. Ze tonen zich verontwaardigd over het feit dat de lonen van de topmanagers in één jaar met 22 % stijgen, terwijl de presterende loontrekkenden worden geconfronteerd met loonnormen of besparingen (om deze toplonen te kunnen betalen of via de beurs nog op te drijven ?). Maar als puntje bij paaltje komt hebben ze het over een “privé-zaak”. 

Maar is het nog een “privé-zaak” als we weten dat juist de huidige Paarse regering was die de topmanager-cultuur met toplonen heeft binnengehaald in de overheidsbedrijven. Het is met ons belastingsgeld  dat bijvoorbeeld de huidige SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte de loonovereenkomst heeft afgesloten met Belgacom-baas Didier Bellens. Hij onderhandelde voor hem een verdienste van ruim twee miljoen euro per jaar, een opzegvergoeding van 5,8 miljoen euro en vorige week mocht Bellens nog fier vertellen dat hij 4 miljoen euro had bijverdiend door de verkoop van overheidsaandelen. Ook de mededeling dat hij daar bovenop nog eens voor 4 miljoen euro aandelen bezit, is voor onze paarse excellenties-ministers en politici een “privé zaak”.

Met Paars zijn de lonen van de overheidsmanagers uit de pan gerezen en de begunstigden kwamen bovendien veelal uit de paarse ministeriële kabinetten. Waarom kunnen we dan SP.a niet geloven als ze bij gelegenheid van verkiezingen soms uitkramen dat er dringend paal en perk moet worden gesteld aan de toplonen van de topmanagers?

Tegelijk werden de vakbonden, die erop wijzen dat de welvaart voor een belangrijk deel te danken is aan de arbeiders en daarvoor graag een miniem deel van de bereikte winst als tegemoetkoming vragen, steeds meer geridiculiseerd en de rechten van de loontrekkenden werden met Paars naar Amerikaans model teruggeschroefd.  De samenleving zal dit niet langer aanvaarden.  Werknemers moeten zich houden aan de loonnorm zodat onze concurrentiekracht niet verloren gaat, terwijl CEO’s hen schokkeren met hun toplonen en andere uitspattingen.

De superwinsten van de bedrijven hebben meer dan 65.000 Belgen een fortuin bezorgd van meer dan 1 miljoen euro. Het aantal ‘euromiljonairs’ is in België op vijf jaar tijd met de helft gestegen. Aan de andere kant blijft het inkomen van 3,4 miljoen werknemers ter plaatse trappelen. Het aantal werkloze gezinnen stijgt in België al vijf jaar aan één stuk. Ook de armoede neemt toe. Niet minder dan 15% van de Belgen leeft in pure armoede. Eén op vijf gepensioneerden is arm, bij de éénoudergezinnen is dat één op drie.  De kloof loopt in België niet tussen Noord en Zuid, maar tussen rijk en arm. Het gemiddelde loon van een topmanager was twintig jaar geleden twintig keer dat van de modale werknemer, nu is dat al 110 keer zoveel.

Terwijl de laatste jaren de armoedebestrijding werd verwaarloosd, met alle gevolgen van dien, werd ons belastingssysteem zowel inzake belastingsschalen als inzake controle bijzonder gunstig voor kapitaalkrachtigen en witteboordcriminelen. De holdings van Albert Frère betalen minder belastingen dan een eenvoudige arbeider. De miljardair van Charleroi betaald voor zijn holding CNP slechts 2.880 euro belasting of 0,0002 % op een winst van 1,48 miljard euro. Niet alleen de grote fortuinen worden hier met rust gelaten, België is ook een van de weinige landen die geen belasting heffen op de meerwaarde op aandelen. In 2006 deed die andere belangrijke holding van Frère, GBL, nog beter: 3,056 miljard euro winst voor belastingen en daarop betaalt hij geen belastingen, maar krijgt nog 18 miljoen euro van fiscale regularisatie. Dat maakt een nettowinst van 3,074 euro. Als die winst werd belast tegen een normale aanslag voor bedrijven, zou de staatskas een miljard euro rijker zijn. Ter vergelijking: dat is tweeënhalf keer de som die nodig is om treinverkeer voor reizigers helemaal gratis te maken.

04-05-2007 om 00:00 geschreven door poli

De nieuwe beloften van de SPa-kopstukken zijn werkelijk ongeloofwaardig na een kwarteeuw regeringsdeelname en vooral na wat de huidige excellenties er de laatste 8 jaar Paars hebben van gemaakt.

De aanval op de toplonen komt nadat de laatste acht jaar die toplonen van managers ook werden ingevoerd in de overheidsbedrijven en de federale administratie. Het was uitgerekend huidig voorzitter Johan Vande Lanotte, die met zijn ‘kameraad’ Bellens bij Belgacom en andere royaal betaalde managers van overheidsbedrijven hun riant loon besprak. Bellens ontvangt jaarlijks een brutobedrag van 2.038.179 euro en bekwam zelfs een opzegvergoeding van 5,8 miljoen euro onafhankelijk van zijn prestaties. Toen hij onlangs een deel van zijn voordelig bekomen aandelen verkocht voor een bedrag 6 miljoen euro, vonden de SP.a-kopstukken dit niet meer dan een “privé zaak”.  We zagen de laatste jaren door de SP.a-benoemde overheidsmanagers passeren (vb. De Post) die in één dag een premie opstreek met een waarde waarvan  een andere ambtenaar niet eens kan aankomen zelfs na een levenslange loopbaan. Het is juist de SP.a en de Paarse regering, die de afgelopen jaren een klimaat hebben geschapen waarbij de toplonen jaarlijks met 22 % mogen stijgen, terwijl de arbeiders in dezelfde bedrijven een loonnorm kregen opgelegd of zelfs moesten ingaan op loonsvermindering of ontslag.

En de SP.a zou een graaitaks invoeren, nadat de partijtop juist als eerste maatregel van Paars(groen) reeds in 2000 de hoogste belastingsschalen afschafte. Daardoor werden deze sukkelaars van managers met toplonen jaarlijks bijkomend beloond met 10 tot 15 % belastingsverlaging op hun inkomen van boven de 100.000 euro (4 miljoen BEF). De SPa-kopstukken hebben dus de afgelopen jaren juist een kleine ‘graaitaks’ afgeschaft waardoor de managers als Bellens dank zij Vande Lanotte en co.  jaarlijks nog een bijkomende winst van 200.000 tot 300.000 euro extra werd gegund. Het sprookje van belastingsgunsten, waar enkel een elite van poenpakkers voordeel aan heeft,  zorgt ervoor dat de grote meerderheid van de bevolking moet opdraaien voor een toch nog gestegen belastingsdruk.

Bijkomende zware erfenis van het Paars SPa-beleid van de voorbije jaren is de omvorming van het belastingssysteem met de afbraak van het beginsel van bijdragen ‘naar draagkracht en vermogen’ naar een systeem van belastings-spitstechnologie ten voordele van de beter behoede elite. De SP.a-kopstukken zijn zonder meer medeplichtig aan de wansmakelijke behandeling van de belastingsdiensten, om witteboordcrinelen en andere corrupte individuen gewillig te zijn. De herhaalde maatregelen van fiscale amnestie, nu al opgebruiken van toekomstige pensioenfondsen en het belachelijk maken van de eerlijke belastingbetaler (de loontrekkenden)  kunnen op analoge commentaar worden beoordeeld.

Het zijn ook de SP.a-kopstukken die er met Paars de afgelopen jaren hebben voor gezorgd dat België de primus in Europa werd inzake de procentuele stijging van het aantal Euromiljonairs. Terzelfdertijd staat België ook aan de top van de stijging van de armoede in het land. België werd mede dank zij de huidige SP.a ook omgebouwd van een land met een voorbeeldig stelsel van sociale zekerheid naar een middenmoter op dit vlak. Nu komt men op voor werk of maatregelen tegen jeugdwerkloosheid, terwijl het thema “tewerkstelling en arbeid” de afgelopen jaren moest onderdoen voor meer sexy onderwerpen.   

01-05-2007 om 21:35 geschreven door poli