31-10-2005 om 17:13 geschreven door poli

Een aanslag op de vakbond is een aanslag op het volk. Het is duidelijk dat de Paarse regering van Verhofstadt weinig respect heeft voor het deel van de bevolking, dat zijn boterham moet verdienen met loonarbeid of om één of andere reden zelfs geen arbeid mag of kan presteren. Anderzijds verleent ze alle mogelijke steun aan de fiscale fraudeurs, de Euro-miljonairs, de uitbuiters en aan een klimaat van “alle macht aan het eigen voordeel”. In dit klimaat zijn vakbonden en andere democratische krachten, die zich ook bekommeren voor de ‘minder-bekwamen’ of  voor belangen van een minder-elitaire groep,  een gemakkelijke schietschijf.

De laatste vijf jaren worden de vakbonden door de paarse excellenties stelselmatig in het verdoemhoekje geplaatst. De uitspraken van Daems, Dewael, Degucht of Verhofstadt zijn niet  nieuw en kaderen in de Liberale politieke uitlaatklep voor de kapitaalkrachtige elite van de bevolking. De lafheid is wel toe te schrijven aan de excellenties in de regering, die zich socialistisch noemen, maar door hun eigenpostjes-belang of hun welstand  steeds sterker liberaal georiënteerde denkbeelden verkondigen. Kenschetsend is dat de socialistische kopstukken meehuilen met de liberale haviken tegen het stakingsrecht.

Zelfs als de vakbond zich constructief opstelt en eerlijk mee onderhandelt over het generatiepact, wordt deze alleen maar misbruikt voor het eigenbelang van de Paarse regering.  Wat te denken van de triomferende en tegelijk provocerende uitspraken in de “state of the union” van de regering Verhofstadt, die alleen maar met de bewering “brugpensioen op 60” met zijn regering op zijn lauweren leeft naar de volgende federale verkiezingen van 2007 trekt. Pas later moet diezelfde Verhofstadt schoorvoetend toegeven dat de leeftijd in regel niet wordt verhoogd. Het generatiepact is ook al een benaming vol bedrog, want van tewerkstelling voor jongeren komt al helemaal niets in huis.

26-10-2005 om 17:06 geschreven door poli

Zijn Paars sluitende Begrotingen betrouwbaar ?   16 okt 2005

Onze paarse federale regering Verhofstadt  heeft weer een wit konijn gebaard. Ook dit keer krijgen we een sluitende begroting, dat er eigenlijk geen is. Met Vande Lanotte en Reynders werd afgestapt van de volgehouden begrotingsdiscipline van vorige eeuw en er is roekeloos omgesprongen met de rooskleurige vooruitzichten inzake reële begrotingsoverschotten en schuldafbouw. De begrotingsoverschotten lagen in de lijn van de verwachtingen, maar dan zonder buitensporige eenmalige goocheltrucjes. Ook de planning van de schuldafbouw voorzag al enkele jaren een sterkere daling naar de Europese limiet.  

Toekomstige begrotingsministers zitten met de hypotheken opgescheept. Voor 2003 werd 5 miljard fictief kapitaal ingebracht van het Belgacom-pensioenfonds om de lopende uitgaven mee te financieren. Maar daar staan wel de pensioenverplichtingen tegenover van de werknemers van Belgacom. We hadden ook al de overname van het Biac-pensioenfonds, vervroegde 1 miljard euro uitzonderderlijke uitgaven van NMBS, de verkoop voor ruim 1,1 miljard van overheidskantoren, verkoop van nog te innen BTW-tegoeden en later te ontvangen belastingstegoeden. Resultaat is dat in ruil voor deze paniekverkopen de begrotingen van de volgende legislatuur worden gehypothekeerd met miljarden extra uitgaven aan huurgelden voor hun administratieve gebouwen , pensioenen en al verkochte inkomsten uit BTW en belastingen. 

Vande Lanotte heeft de kans gemist om in een periode van langdurige lage rente de schuld echt versneld af te bouwen. Hij is vertrokken met een groot primair surplus en ook die erfenis is grotendeels opgesoupeerd naar ene primair saldo van minder dan 4 %.  Hij zwijgt dit jaar ook wijselijk over zijn Zilverfonds. Het moet tot hem zijn doorgedrongen dat elke weldenkende burger zich niet meer laat vangen door dergelijke ongerijmdheid. Met het Zilverfonds staat de overheid zowaar in de schuld bij zichzelf. De miljarden zijn uitgegeven en zouden de volgende decennia nog eens kunnen uitgegeven worden ? 

Bovendien zijn de loonkosten van het overheidspersoneel serieus gestegen en de nodige overheidsinvesteringen sterk afgebouwd. De paniekoperaties om de begrotingen sluitend te houden zijn dus contraproductief. In de toekomst zullen ze ons zuur opbreken. Ook het vertrouwen in de Belgische fiscaliteit kreeg een ferme deuk. Wat is de geloofwaardigheid nog voor een fiscale discipline als belastingsfraudeurs eerst hun ontdoken opbrengsten kunnen witwassen met een eenmalige bevrijdende aangifte en het jaar nadien al opnieuw fiscale amnestie wordt toegekend.  De kleine spaarders, die dan wel in eigen land belegden, worden dan wel gesanctioneerd en moeten onaangekondigd 15 % roerende voorheffing van hun opbrengsten afgeven. De manier waarop die maatregel met de dag verandert, is weer een toonbeeld van de ernst van het Paarse beleid in ons landje. 

16-10-2005 om 06:23 geschreven door poli