|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Wie Poli volgt in dit blog en op politieke forum-discussies, weet dat de partijen van Paars(groen) het bij deze verkorven hebben met hun individualistisch ingesteld beleid van de laatste jaren. We kunnen bv. niet begrijpen dat socialisten, liberalen en toen ook nog groenen, - die verondersteld worden dat ze het algemeen belang voor ogen hebben als eerste prioriteit in 2000 al de hoogste belastingsschalen hebben afgeschaft en tegelijk een beleid van ontkenning en verwaarlozing hebben gevoerd inzake armoedebestrijding. Wie door allerhande best te verontschuldigen omstandigheden niet kan meeprofiteren van welvaart, werd door de paars(groene) regeringspartijen nog bijkomend als zondebok behandeld en genegeerd met de afbouw van steun en noodzakelijke begeleidingsmogelijkheden. De zorg voor de euromiljonairs, fiscale fraudeurs, witteboordcriminelen, eigen partijfinanciering en belastings-spitstechnologie ging voor
Het is niet de prioritaire taak van de politiek om een elite van al bevoorrechte burgers nog bijkomend te begunstigen, terwijl een meerderheid van de bevolking, actieven zowel als niet-actieven door omstandigheden, moeten opdraaien voor hun onevenwichtige goed-nieuws-politiek. Veeleer moeten kansen geschapen worden opdat ook de minstbedeelden als volwaardige partner worden erkend en begeleid om ook een plaatsje te bekomen in onze maatschappij. In België moet één op de vijf kinderen leven in omstandigheden die als arm worden omschreven. De bijzondere geschenken aan de financiële elite in dit land waren beter aan hen besteed
Het getuigt niet van staatsmanschap om een beleid alleen af te stemmen op het mondige en financiëel gegoede deel van de bevolking en met alle middelen alleen de eigen machtspositie als leidraad te nemen. In dat plan wordt het ander deel van de bevolking dan gezien als "dom kiesvee", dat dan met een gepaste strategische verkiezingsaanpak toch kan gerecupeerd worden of handig kan afgeleid worden worden naar een voor verdere regeringsdeelname ongevaarlijke tegenstander.
Dat Paars in 2003 misschien toch succes heeft gehaald met zijn uitkooppolitiek van het meer kapitaalkrachtig en onbekommerd kiespubliek, betekent niet dat ons land op middellange termijn baat heeft gehaald uit dit politiek berekend eigen profijt. We kunnen immers niet blind blijven voor de nefaste gevolgen, waarbij het eens zo voorbeeldig België op het vlak van sociale zekerheid, welvaart, economische ontwikkeling en tewerkstelling, armoedebestrijding nu flink is afgezakt in de Europese lijstjes. Enkel in het lijstje van het stijgend aantal euromiljonairs is België nog een topper
Het is bemoedigend om vast te stellen dat een potentiële regeringsleider als Yves Leterme zijn rechtvaardig hart laat spreken en deze week uitgerekend in zijn functie van minister-president en lijsttrekker van de CD&V de afschaffing van de hoogste belastingsschalen in vraag durft te stellen en een concreet bedrag vooropstelt voor armoedebestrijdende maatregelen. Daarmee geeft hij ook het door de Paarse partijen in de verdomhoek geschopte deel van de bevolking onverwachts een ruggesteuntje en de verzekering dat ook hun problematiek wordt gehoord en met concrete voorzieningen ingevuld. De bezorgde uitspraak van Leterme voor een rechtvaardige spreiding van de middelen is niet zo onverwachts, daar die bezorgdheid om de zwakkeren in onze maatschappij een steeds weerkerende leidraad is in alle contacten van Leterme zelfs met een publiek dat dit thema liever onbesproken laat.
In zijn vastberaden rechtvaardigheidsplan wil hij tegen 2011 de uitkeringen welvaartsvast maken, de laagste pensioenen optrekken en het leefloon herwaarderen. Voor Leterme moet de lastenverlaging om meer banen te scheppen niet gericht zijn op de hoogste maar op de laagste inkomens. De afkerige reacties vooral uit socialistische hoek getuigen tegelijk van de moed van Leterme om hiermee de publieke (individualistisch ingestelde gegoede burgers) opinie te trotseren als van de door machts-geilheid besmette doofheid voor de problemen van hun natuurlijke achterban van de SPa-excellenties.
|
