|
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> Dat Vlaams minister-president Yves Leterme zich ook na de verkiezingen vastberaden blijft opstellen tegen ultimatums van de andere kant van de taalgrens, lokt verwondering uit. Voor de Franstalige radiozender La Première reageerde hij zonder aarzelen krachtig op het nonvan CDH-voorzitster Joëlle Milquet ten aanzien van het NVA in het Vlaams Kartel. Als de CDH niet van plan is om mee in een regering te zitten met NVA in de coalitie, dan is dat volgens Leterme de beslissing van CDH. De CD&V/NVA wordt één fractie met 30 zetels in het parlement. Exclusieven stellen als men tien op de 150 zetels in de Kamer heeft, dan weegt dat voor Leterme niet zwaar door.
Na 8 jaar Paars zouden we inderdaad vergeten dat er nog Vlaamse regeringspartijen zijn, die respect afdwingen door een meer consequente houding als vertegenwoordigers van de gewone Vlaamse mensen. De geschiedenis leert dat we Vlaamse zijde op dat vlak altijd al meer konden rekenen op een Vlaamse reflex bij de Christen Democraten, al leek deze voor ons toen wel te braaf tegenover hun partners in de regeringen. De liberalen hebben steeds hun waarmerk van 'Pest voor Vlaanderen' blijven bevestigen en de socialisten dachten altijd dat ze zich Belgicistisch moesten opstellen, alsof ze nog stees schatplichtig zijn aan hun Franstalige kameraden. Ook de keuze van NVA om scheep te gaan met Leterme en co is niet toevallig. Hun Vlaamse ideaal haalde de bovenhand op de nochtans aanlokkelijke postjes op korte termijn bij de Paarse partijen.
De afgetekende overwinning van het Vlaams kartel is de beloning van de Vlaamse kiezer en sterkt hen nu om de met Paars teruggeschroefde Vlaamse rechten terug op het goede spoor te zetten. Het zal niet gemakkelijk zijn met het Liberale Belgistische FDF-denken, maar een consequente Vlaamse houding naar oplossingen voor de communautaire problemen binnen de mogelijkheden van de grondwet en een klare toepasbare wijziging moet ook hen uiteindelijk kunnen overtuigen dat België nog enkel kan als Vlaanderen niet langer wordt belemmerd of gepest door eenzijdig respect.
|
