De voorstellen binnen de thema’s “De wereld is onze markt” en “Arbeid bevrijden” zijn  een regelrecht pleidooi voor de absolute vrije markt (“laissez faire, laissez passer”). Het sociaal overlegmodel wordt hierin  volledig in vraag gesteld en de individualisering is tot absoluut doel verheven, naar analogie met het Angelsaksische model. Nieuw kunnen deze ideeën allerminst worden genoemd: reeds in de 18de eeuw werd Engeland beschouwd als de bakermat van de vrijheid. Vooral met het doorbreken van de solidariteitsgedachte toont de huidige liberale lichting wie ze zijn.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De titel van het opiniestuk van de eerder als rechtse liberaal te orienteren hoofdredacteur Luc Van der Kelen in Het Laatste Nieuws is duidelijk. De VLD gaat met zijn vernieuwde visie  “Van Daems naar Daens”.  In de voorgestelde congresresoluties wordt ook het overlegmodel fundamenteel in vraag gesteld.  Zo wordt er voorgesteld om alle werknemers individueel te laten onderhandelen met hun werkgever over hun loon en diensttijden in plaats van collectief. Behalve dat zoiets redelijk onpraktisch is — ik zie die van Ford al onderhandelen met elk van hun 6.000 werknemers apart — voert dit het sociaal overleg terug naar de tijd van Daens.

Ik kan mij dit keer aansluiten bij het oordeel van Van der Kelen: "De intrede van een serie nieuw-rechtse yuppies uit de kabinetten drijft de partij pijlsnel weg van haar sociaal-humanistische wortels."  Rik Daems, ja die arrogante typ die trots poseerde voor zijn riante villa in Aarschot, stelde tien jaar geleden samen met Verhofstadt bij een vorig VLD-congres 10 jaar geleden in Hasselt nog voor dat een elite burger uit de staat moest kunnen stappen. Die denkwijze van toen zit in de voorstellen, die 'baby Bush' en zijn ultraliberale acolieten Quick, Dedecker, Duchatelet en co. willen laten goedkeuren als de nieuwe ideologie van de partij.

Luc Van der Kelen in HLN:  “De VLD vindt haar voorbeelden bij de Amerikaanse president Bush, adept van de 'flattax', de belasting die voor de eenvoudige arbeider procentueel even hoog is als voor de multimiljardair. De economisten van de VLD halveren de sociale lasten en kennen in een overgangsfase nog belastingtarieven van 20 en 40%. Maar hoe ze de staat dan wel moeten financieren, is een detail dat in het midden wordt gelaten. Hoogte en duur van een werk-lozenuitkering zou afhangen van hoeveel iemand heeft bijgedragen en hoe lang hij heeft gewerkt. En daarna vliegt de werkloze naar het OCMW.” 

Sociale zekerheid wordt een verzekering voor wie het al beter heeft. De VLD wil van België naar het scenario van een Oost-Europese belastingsparadijs in een getto op een sociaal kerkhof.  Met het schrappen van een solidaire maatschappij en het verder individualiseren van het overleg gaan we naar onhoudbare toestanden. In de bedrijven kan het nieuwe VLD-model enkel leiden naar onhoudbare toestanden, waar de werknemers elkaar moeten wantrouwen in plaats van samen te werken, enz.  Na veertig jaar algemene welvaart dank zij het overlegmodel, moet alles nu weer zwichten voor het liberale kapitaal  zoals in de tijd van Daens. De ijdelheid van de liberalen gaat weer zover dat werknemers weer meer slaaf moeten worden van wel medewerkers. Het produceren van naijver, nijd en andere gevolgen van wantrouwen kan op termijn enkel onze algemene welvaart doen afbrokkelen.