Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
21-02-2012
Porto de Mos
Porto de Mos
Porto de Mos is een plaatsje aan de achterkantvan het natuurreservaat Serra dos Candeiros, dat pal bij ons voor de deur ligt. Boven Porto de Mos torent op een bergtop een mooi kasteel, met uitzicht over de omgeving. Tijdens de Romeinse bezetting was hier een haven waar molenstenen geladen konden worden. De molenstenen kwamen uit een naburige steengroeve. In het stadje zie je overal overblijfselen van dit feit. In de 13e eeuw werd het kasteel gebouwd en twee eeuwen later werd het veranderd in een paleis/fort. Na 1940 is het fort zo goed gerestaureerd dat het niet meer de glans en allure uitstraalt die we van dit soort kastelen verwachten. Modern en strak ligt het kasteel er nu bij; er is geen plaats voor mijmeringen van hoe het vroeger geweest moet zijn. Een expositie van moderne kunst zou niet misstaan in deze omgeving. Desalniettemin is het kasteel toch een bezoek waard.
Het weer is zodanig dat we de beschikbare barbecue maar eens in de benen helpen. We zitten de hele dag buiten met het hoofd in de zon; dus kunnen we daar ook wel eten. Iedere dag kijken we op het weerbericht www.meteo.pt. In de 10 daagse voorspelling komen altijd wel een paar wolken voor; hoe dichter die dag nadert, hoe meer wolken verdwijnen in de prognose. We realiseren ons dat we hier al een maand zijn en alleen maar mooi weer (zon!) gehad hebben. We weten dat de Portugezen zuchten onder deze droogte; we hebben ze beloofd dat in april voldoende regen zal vallen om hun zorgen op te lossen. (zijn wij weg).
Regelmatig eten we de frango (kip van een paar weken oud) geroosterd op houtskool in het restaurant. Nu gaan we het zelf maar eens proberen op onze barbecue.
Iedere morgen volgen we met de verrekijker de vorderingen van het kieviten paar in de wei achter onze woning, Vanaf het terras kijk je schuin naar beneden waar de helling/boomgaard overgaat in weiland. Zolang er geen trekkers over het weiland gaan scheuren maken we denk en we de geboorte van jonge kieviten nog wel mee. Onze huisroodborst is gestorven. Hij werd zo aanhankelijk dat hij zelfs in de woonkamer aan wilde schuiven. Maar ja, als je dan met een noodvaart door het gesloten raam de kamer weer wilt verlaten kan het gebeuren dat je je hoofd stoot. Hij heeft het niet overleefd. Buiten zit nu een eenzame roodborst te roepen om haar of zijn gemaal. Sorry.
Onderweg naar een proeflokaal voor rode wijn kwamen we langs het museum Rural e do Vinho de Conhelho do Cartaxo, oftewel een wijnmuseum met proeflokaal. Nou, wij blij dat we iets gevonden hadden en de receptioniste eveneens want die nam de tijd om ons door het hele museum te gidsen inclusief de magazijnen. Zij een paar uur verder en wij een mooie doos wijn rijker, hebben we het museum weer verlaten.
We hebben hier een paar winkels geplunderd en de barbecue maar aangestoken. De zonnebril op je hoofd, de trui uit, de luie stoel naast de tafel in de zon en je maar weer afvragen of het nu echt februari is. Jawel nog één week te gaan in deze maand. Www.Meteo.pt zegt dat het de hele maand nog stralend weer is.
We zien de gewassen rond ons langzaam verkleuren en inzakken. Ja, er moet water op maar voorlopig is er weinig zicht op. Sinds december 2011 heeft het hier niet mee geregend ..
Het moet niet gekker worden; we gaan verkoeling zoeken! Een temperatuurmeter onderweg geeft 28 graden aan. Het raam van de auto is geopend de verwarming staat op 0. Het blijft voor ons een verademing om in februari zulk mooi weer mee te maken. Dus op naar een plek waar het koel is; grutas de mira de aire. De grotten zijn ontdekt in 1947. Wat zou Willy daar graag bij geweest zijn. Wat een avontuur. Oude zwart-wit beelden laten beelden van touwklimmende mannen zien die steeds dieper de grotten betreden. Wij gaan nu over riante betonnen treden in een feeëriek verlichte grot. Lammie was er van overtuigd dat de temperatuur ijskoud moest zijn, maar de jassen konden al snel uit. Ook binnen was het 18 graden .Net als in Lourdes, Fatima en andere bezienswaardigheden, een heleboel merchandising om dit fenomeen. Voor 5 euro op de foto, edelgesteente (niet eens afkomstig uit de grot of Portugal) voor veel geld, knullige souvenirs; we houden het maar bij een dikke Magnum voor weinig geld.
Ja, als de gasfles leeg is pak je de kruiwagen en haal je aan het begin van het straatje een volle gasfles bij Cilla en Arminda. Het bleek dat ze op de traditionele wijze aan het broodbakken waren. Nog gauw even een paar shotjes genomen. Vanmiddag zien we het resultaat als Arminda een brood langsbrengt.
