Hoe het Lammie en Willy vergaat in Spanje en Portugal
07-02-2012
Geschiedenis herschreven
Geschiedenis herschrijven
We hebben hier het boek herinneringen van zuster Lucia gekocht, beschrijvende de herinneringen van één der zieneressen die in 1917 in Fatima verschijningen van Maria gehad hebben. Zuster Lucia heeft geleefd tot 2005 terwijl de twee andere zieners Jacinta en Francisco als kind gestorven zijn. We hebben het boek, waarin zuster Lucia haar herinneringen verteld, gelezen en snappen nu ook een beetje de bezieling van de pelgrimgangers in Fatima. Een mooi boek, als we de volgende keer nog een keer in Fatima komen zullen we zeker met andere ogen naar de pelgrim gangers kijken. Ook stelt het het belachelijke ikke, ikke, ikke in ons materiele leven aan de kaak. Het (behoorlijk katholieke) boek is ook als pdf bestand op internet te lezen op www.pastorinhos.com/livros/nl/MemoriasI_nl.pdf of anders zoeken op herinneringen van zuster Lucia.
Vandaag konden we niet om het feit heen dat we eens Sopa da pedramoesten eten. Dat is letterlijk vertaald een steensoep. Het verhaal gaat dat vroeger een handige voorbijganger in Almeirim, een stadje in de buurt, misbruik maakte van de goedgelovigheid van de inwoners door te beweren dat hij van een steen soep kon trekken. Een voorwaarde was dat de inwoners er dan enige ingrediënten, vaak rechtstreeks uit eigen tuin, aan moesten toevoegen. Zo kon het voorkomen dat er dan een geurige en voedzame soep ontstond zonder dat de steen enige bijdrage had. Gezeten in het midden van het restaurant met de toepasselijke naam Sopa da Pedra kregen we de soep geserveerd. Een grote soepterrine, gevuld met geurige soep kregen we onder de neus en al roerende zagen we dat het lekkere hummekessoep was!! Die voorbijganger moet een handige Tukker zijn geweest! Zo hebben we daar stiekem de geschiedenis herschreven.
De rits van Willys ski-jas heeft het begeven. In Almeirim zouden zogenaamde Samaras te koop zijn, Dit zijn best wel sjieke jassen met een kraag van vossenbont. Het zijn jassen volgens zeggen gebruikt door herders, jagers etc. Nou, het adres wat we hadden van deze winkel was een onooglijke schoenmakerij in een steegje in Almeirim. Daar hebben we ons gemeld waarna we met een luxe slee werden afgehaald en overgebracht naar een klein winkeltje in de buitenwijken van Almeirim. Daar konden we zon jas passen. Wat we al vreesden, een kingsize jas hadden ze natuurlijk niet. Geen probleem, een maatjas wordt gemaakt, een nieuwe vos geschoten en met twee weken is hij klaar. Het kost een paar cent, maar dan heb je ook wat. 100 procent garantie op de warmte, nadat Willy had uitgelegd dat zijn lage bloeddruk, extreme warmte voorwaarden aan zon jas stelde.. Het is toch wat dat je voor een mooie warme jas, naar Portugal moet.
Reacties op bericht (1)
07-02-2012
7 februari 2012
Ha Willy en Lammie,
Elke keer lezen we jullie weblog met veel plezier. Fijn dat jullie t naar de zin hebben en dat jullie al aardig ingeburgerd raken in Outeiro. Ook fijn om te lezen dat t jullie gezondheid goed doet. Hier in Nederland is t aardig koud. Cas brengt mij iedere dag naar kantoor omdat ik weinig zin heb om er fietsend te komen. Hoewel t maar 10 minuten fietsen is. Het is mij te glad en te koud. Je kunt idd maar beter in Portugal zitten. Cas vertelt me nu net dat t morgen bij jullie 17 graden C zal zijn. Dat is ong. 30 graden warmer dan hier...
Wat ons ook opvalt is dat jullie allemaal leuke uitstapjes maken en t leuk vinden van de ge-eikte paden af te wijken. Wij doen dat ook graag, ook in Portugal. Wat ik zelf ook altijd leuk vind is om de houtkunstenaar uit t dorp te bezoeken. Volgens mij heb ik een foldertje hangen aan t prikbord in de woonkamer. Als je richting t kerkhof (cimeterio) van Outeiro rijdt (witte kerkje, richting Santarem binnendoor) staan er op die weg een paar keurige huisjes met een heel ouderwetse buitenkeuken. Daar woont Jose. Hij is een ontzettend vriendelijke man, die daar woont met zn heeeeel oude moeder. HIj maakt prachtige houten beelden van gevonden hout of boomwortels. Hij exposeert veel en vindt t leuk om een rondleiding in zn atelier te maken met geinteresseerden. Ik denk dat jullie dat echt de moeite waard vinden. Trouwens een bezoekje aan t kerkje is ook de moeite waard. Je hebt daar een prachtig uitzicht over de omgeving en Outeiro.
Wat betreft de openhaard. Wij vinden t prima als jullie dat willen verven. We hebben geen verf meer over maar als jullie dat willen kopen is dat helemaal goed. Laat t me weten hoeveel de verf kostte en ik maak t bedrag over op jullie rekening.
Ik lees nu net jullie nieuwe blog. Leuk verhaal van de Samara (vaak ook te koop op de Santana markt..). Destijds in een heel grijs verleden heb ik er ook een gekocht en veel plezier van gehad. Jammer genoeg is er een brandgat ingekomen. Ik had een korte Samara. Je hebt ook kuitlange met een mooie bontkraag. De sopa da pedra hebben we van de zomer ook nog gegeten in Almeirim. De steen die in de soep zat hebben we toen nog als souvenir meegenomen. Ik kan me alleen herinneren dat de soep een beetje te zout was. t Restaurant was op een klein pleintje met een terrasje.
Volgens mij is er ook 1x per maand op maandag een markt in Rio Maior, las ik laatst. Ik dacht de 3e maandag van de maand. Vanaf 8 tot 16.00 uur. Maar ongetwijfeld weten Arminda, Cila of Alzira dat wel.
Dag allebei, wij gaan nog een bordje Caldo Verde eten die Cas gemaakt heeft...
grtjs, Martha
