|
de blauwe hemel versierd door een stralende zon ,wuifde ons uit en we lieten een geslaagd WEnd achter ons; met spijt in ons hart reden we de mist in en kregen de blues te pakken.
alles was ons goed gezind geweest, het ruime hotel, alle faciliteiten,
het groen rondom op de hoogte boven SPA zachte temperatuur, het gezelschap van ons oudste en schoon"zoon", eten en drinken.
we waren niet de enigen die daar soelaas gezocht hadden, Vlaanderen was zeer goed vertegenwoordigd, en de drie landstalen werden
een cocktail van woorden.
vrijdagmiddag aangekomen, na de check-in, de kamer verkend, valiesje leeggemaakt, ons wat opgefrist, en dan was het toch hoog tijd om naar het salon/bar te verhuizen.
hadden we niet het goede excuus dat onze knieen een wandeling
zeker niet aankonden...? het moet toch niet altijd negatief uitdraaien...
de open haard deed zijn uiterste best een gezellige sfeer te creeren, de zetels waren uitnodigend maar mijn liefste zou die warme tsunami niet aankunnen, dan maar de andere fauteuils met lage tafeltjes, de klanken van de vleugelpiano dartelden zachtjes door de
lucht, het biljart, uit de tijd van marie-henriette was in trek.
ons geinstalleerd, een knabbeltje besteld, en dan sla ik de bal totaal verkeerd door te vragen "pour moi un perrier svpl", in godsnaam in SPA vraag je dat toch niet, zonder zijn gezichtsuitdrukking te veranderen vraagt de ober "puis-je vous remplacer cela par un spa rouge ?" mijne euro was gevallen....
wij hadden ons plekje gevonden, en daar wat uurtjes doorgebacht, onze knieen weet je, maar ja voor het eten een aperoke, dan naar de eetzaal, je gaat niet onmiddelijk naar je kamer dus nog een pousse café.. (ach ja )
maar ik heb mij daar ook geestelijk gevoed, want er is toch niets zo
aangenaam dan het gaan en komen observeren, in een van mijn volgende blogs meer.
nog een fijne zondagavond
gabrielle
|
