De heiho ranselde met welgemikte slagen
Tienjarige jongens achter een leger wagen
Per onbegrijpelijk decreet waren zij
Verklaard tot man-mannen
horen niet meer bij hun moeder
Hij stond in de rij met in de ene hand zijn teddybeer vast geklemd om de enige aanwezige poot
In de andere hand een tasje met daarin het laatste restje suiker en wat malariapillen
Zijn moeder had dat er op het laatst ingestopt
Hij dwong zijn tranen terug
Hij was nu toch man
Zijn moeder bad en had de intense hoop
hem ooit weer terug te zien
Ze had bij z`n geboorte
zo`n mooie naam voor hem bedacht
Zij, zij stierf aan ondervoeding en malaria
ontbeerde pillen die zijn leven redden
Hij kwam terecht in een Hollands contract pension,
koud, nat,onbehaagelijk en ook niet zo aardig
De hongerwinter was belangrijker in het gesprek
dan zijn verhaal van zijn- wreed-vertrek
Over goed en kwaad dacht hij steeds afwijkend
Zijn relaties liepen allen stuk
drank en drugs hielpen soms, even de werkelijkheid ontwijkend
Zijn loopbaan mislukte keer op keer
het enige wat hij miste was zijn oude, éénarmige,zachte teddybeer.


herrineringen van een kampjongen
geschreven door Govert Huyser