Bomen in onze wijkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

door Dolf Dijk

Taxodium distichum of moerascipres.

Taxodium distichum komt uit een geslacht van drie soorten bladverliezende bomen. De natuurlijke groeiplaats van deze prachtige bomen zijn de brak- en zoetwater moerassen in het zuid-oosten van de Verenigde Staten en in Mexico.

In de pre-historie kwam deze boom ook in Europa voor getuige de fossiele vonsten. Hij kwam opnieuw naar Europa in de 17e eeuw door toedoen van John Tradescant een Engelse hovenier.

Bij ons staan er drie stuks, in een grote bak, op het Damloperplein die hier goed gedijen mede door de hoge grondwaterpeil.

In zijn natuurlijke omgeving wordt de moerascipres ongeveer veertig meter hoog waarvan de takken vol hangen met het grijze Spaans mos (Tillandsia usnoides) uit de Bromeliafamilie.

Net als bij de watercipres, die ik eerder beschreef, laat ook deze boom in het najaar zijn naalden vallen. 

De kegels, van ongeveer 3 centimeter, verkleuren van groen naar bruin waarna ze in hun geheel afvallen en dan hun zaadjes loslaten.

Doordat de bomen met hun wortels in de drassige bodem staan zorgen wortelknieën (pneumatoforen) voor zuurstof in de wortels waarbij ze tevens als steun dienen voor deze hoge bomen.

In zijn natuurlijke omgeving kunnen deze knieën wel 3 meter hoog worden. Deze zijn hol en werden vroeger door de indianen gebruikt als bijenkorven.   

Om een idee krijgen hoe deze wortelknieën er uit zien hoeft U niet naar Amerika of Mexico te gaan, dichterbij is het Arboretum Trompenburg al zijn ze hier slechts veertig centimeter hoog.

Het volgende stukje las ik in het Rotterdams Dagblad.

Boomtop lijkt op woestijn

Londen- Bomen kunnen maximaal 130 meter hoog worden. Hoger kan het water, door de zwaartekracht, in de stam niet komen. Dat schrijven wetenschappers van de universiteit van Noord- Arizona in het Britse wetenschappelijk tijdschrift Nature. De geleerden hebben voor hun onderzoek vijf van de acht hoogste bomen ter wereld beklommen, waaronder de 113 meter hoge recordhouder, een sequoia in Humboldt Redwoods State Park, in het noorden van Californië. Zij ontdekten dat hoe hoger de boom is, hoe moeilijker het water naar boven gaat top van de grote bomen lijkt volgens de onderzoekers op een woestijn.