Bomen in onze wijk.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

door Dolf Dijk.

Crataegus of meidoorn

Van de meidoorn bestaan enkele honderden soorten de meeste in Noord-Amerika waarvan het overgrote deel in struikvorm.

Van de vele soorten bomen staan er drie in onze wijk . Het zijn de eenstijlige meidoorn (Crataegus monogyna) en de tweestijlige meidoorn (Crataegus laevigata) en de hanedoorn (Crataegus crus-galli). Het verschil tussen de een-en tweestijlige meidoorn is het duidelijkst te zien aan de bessen. De bes van de eenstijlige, die ook roder van kleur is, bezit slechts één pit terwijl de tweestijlige twee pitten heeft. Bij de eerst genoemde zijn de bladeren ook dieper ingesneden maar beide soorten zijn ruim voorzien van doornen. De bloei, van de sterk geurende witte bloemen, vindt plaats in mei vandaar ook de Nederlandse naam. Wanneer ze niet gesnoeid worden bereikt de eenstijlige een hoogte van ongeveer 14 meter terwijl de tweestijlige hoogstens een meter of 9 wordt. Ze kunnen wel 400 jaar oud worden.

Vooral de eenstijlige meidoorn werd vroeger veel gebruikt als afscheiding van weilanden en akkers. Door de snelle groei en veel snoeien kreeg men een ondoordringbare heg. Deze heggen zijn zeer geliefd bij de vogels vooral als de bessen rijpen. Ook door de mens wordt gebruik gemaakt van deze bessen om gelei van te maken. De bessen zitten namelijk vol met vitamine C. Helaas is er door de mechanisatie in de landbouw veel heggen verdwenen maar door subsidies probeert men de overgebleven heggen in stand te houden.