Bomen in onze wijkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

door Dolf Dijk

Morus alba of witte moerbei

Begin maart 2006 is er aan de Hoekersingel een Morus alba ‘Pendula’ geplant.De Nederlandse naam is witte moerbeiboom ook wel moerbezie genoemd. Hij behoort tot de familie Moraceae waarbij ook de Ficus en de vijg behoren. De bomen kunnen zeer oud worden. De bladverliezende moerbei kan tussen de 10 en 15 meter hoog worden maar de treurvorm aan de singel zal zeker een stuk kleiner blijven. De mannelijk en vrouwelijke bloempjes zitten in trosjes aan de dezelfde boom. De vruchten, wit tot rozig van kleur, hebben weinig smaak en worden in China hoofdzakelijk geteeld als voedsel, in het bijzonder het blad, voor de zijderups (Bombyx mori). Een meer aangeplante soort is de zwarte moerbei. (Morus nigra) Hij bloeit in mei en juni, geel/groene bloemen, terwijl de vruchten rijpen in juli/augustus. De gerijpte vruchten zijn heel lekker maar dan moeten ze wel een donkere kleur hebben. Qua vorm gelijken ze wel wat op de framboos. Ze zijn wel erg kwetsbaar en niet lang houdbaar.De boom blijft kleiner dan de witte moerbei.

Het is niet met zekerheid te zeggen waar de moerbei oorspronkelijk vandaan komt zo lang is het geleden dat hij naar Europa kwam. Men denkt uit het Midden-Oosten. Shakespeare vertelde al in zijn Midzomernachtdroom over twee geliefden, Thisbe en Pyramus, die hadden afgesproken onder de moerbeiboom. Een leeuw verjoeg Thisbe waarbij ze haar sluier verloor met daarop wat bloed van haar, toen Pyramus later arriveerde en de sluier vond dacht hij dat Thisbe dood was en pleegde zelfmoord. Toen Thisbe het dode lichaam van haar geliefde vond beroofde zij zich ook van het leven. Volgens de legende verkleurde hierdoor de vrucht van de zwarte moerbei van wit naar rood door het bloed van de twee geliefden. Van het geslacht Morus zijn er ongeveer 12 soorten en een aantal kweekvormen zoals de Morus‘Laciniata’, Morus ‘Pyramidalis’ en de Morus ‘Nana’.