Koude Zaterdag

Ondanks de zon was er toch wat grondvorst vannacht! Ik besloot dan maar om de echtelijke plichten te vervullen en met Ria wat te markten. Kort na de middag op ziekenbezoek en daarna even naar de Shopping.

Mijn fietske blinkt nogal. Nieuwe pads op de remmen, nog een setje mee als reserve, en om helemaal zeker te zijn nog een reserveschijf ook. Niet dat dit perse hoeft maar beter mee hebben dan ergens zonder remmen te staan. Het is niet direkt de grote kost en het is ook niet verloren. Bij de fietswinkel hadden ze wel wat moeite om een hoogteslag(je) uit m'n wiel te halen maar uiteindelijk bleek het toch te lukken. Hij rijdt als een naaimachientje, morgen de grote test…

Zondag 21 april

Na het mindere sportieve nieuws van eerder deze week, toch terug wat euforie. Vandaag de 'Classic Ludo Peeters' op het menu; 82 km over slechte fietspaden, tientallen gevaarlijke oversteken en twee wegomleidingen; kortom een toertje door België. Uiteraard was er ook moois te zien en heb ik na lang wachten toch de eerste hoogtemeters overwonnen. Heist-op-den-Berg noemt toch niet voor niets zo!

De fiets draait subliem, de nieuwe Schwalbe Suprême voelen echt fantastisch aan. De eerste meters dacht ik echt met een volledig afgeveerde mtb over de oneffenheden te rossen. Ik heb direct de remmen serieus in gerodeerd en de ketting op spanning gezet, neen echt, hij draait veel beter dan op de Durano's. Uiteraard zit het 37mm loopvlak daar voor iets tussen. Meer comfort dus en 'vooral' het vertragende effect lijkt mee te vallen, misschien een kilometertje per uur, de moeite niet om erover te schrijven. De wind duwde het merendeel van het parkours in de flank, enkel de laatste twintig, langs het Albertkanaal, pal op de kop.

Ik ben echt tevreden, goed, ik was best moe eenmaal over de meet, maar da's niet abnormaal, maar vooral fiets en rug deden het voortreffelijk. De rest zullen we toch moeten nemen zoals het eraan zal komen. Nu nog van die verkoudheid af geraken die ik 'ergens ten velde' heb opgeraapt en binnen dik twee weken kunnen we toeteren...

Kriebels

Het klinkt misschien dom, maar telkens ik het dagboek open kijk ik met wijd opengesperde ogen naar de 'Countdown'! Wat jaren geleden als droom en idee begon, begint nu, zelfs angstvallig dichterbij te komen. Ergens, ver in mijn achterhoofd, rest toch nog een zweem van schrik. Het zal wel menselijk zijn zeker? Schrik voor het onbekende misschien, ook mijn eigenste kunnen wat in vraag stellend? Ach, soms welt het even op, maar al even snel is die gedachte voorbij. Ik hou me altijd voor om positief te denken en te zijn.

Aftellen is en blijft toch altijd iets speciaal, kriebels in je buik, en de één zal er al wat gevoeliger aan zijn dan de ander zeker?

Chasse Patate

Ik zou het haast vergeten maar deze morgen hebben we nog eens zot gedaan. Het schema van EnergyLab schreef een interval voor en als gehoorzame volgeling heb ik er al eentje ingelast op de weg naar't werk. Eerst de brug over de autostrade en daarna een achtervolging op een eenzame coureur. Best leuk, maar goed dat het maar voor enkele minuten was. Eigenlijk is dat slopingswerk niet zozeer geëigend voor mijn lichaam, de spiertjes staan op korte periode in brand terwijl je hartslag in een recordtempo hoge pieken haalt... Maar als training zal het wel z'n positief effect hebben... en zo één keertje zal heus wel geen kwaad kunnen zeker?

Achteraf natuurlijk zweten als een paard en da's dan meteen de minder plezante kant!