Bezinning voor 50 plussers.

Als wij, al een tijdje vijftigplussers (zoals ze ons nu noemen, niet meer senioren of ouderlingen), de leeftijd van 100 jaar willen bereiken, moeten wij sterker in ons schoenen staan dan ooit, want:

Als de jeugd moe is, is ze aan vakantie toe.

Als wij moe zijn, zegt men "ze takelen af".

Als de jeugd bezwaren maakt, heeft zij een uitgesproken mening.

Als wij bezwaren maken, hebben we het niet begrepen.

Als de jeugd iets vergeet, hoor je hen zeggen  "ik heb het waanzinnig druk" gehad.

Als wij iets vergeten, zegt men "dat is de ouderdom, of Alzheimer".

Maar wij ouderen zijn overlevers, kijk maar naar de veranderingen die wij hebben               meegemaakt, meebeleefd  én  overleefd:

Wij werden geboren vóór dat er sprake was van televisie, diepvries, flitscamera's, creditcards, computers, afwasmachines, microgolfovens, inductieplaten, droogkasten en stoomstrijkijzers.

Wij trouwden eerst en woonden dàn samen zonder kennis van zaken en zonder ondervinding  (allez, dat was bij mij toch het geval).

Wij werden geboren vóór er huismannen waren of deeltijdse banen, kinderdagverblijven, groepstherapieën, samenlevingscontracten of generatiepacten.

Wij hadden nooit gehoord van jongens met piercings, van bom-moeders en van H5N1.

Wij waren er al vóór de E40, de  B747 jumbo, de shuttle en de TGV.

Wij gebruikten alleen ons geheugen met hersencellen; nu hebben ze daarvoor nog RAM en ROM en geheugens met Harde Schijven vol Mega- en Gigabytes.

Toen betekende "Made in Japan” rommel.

Een i-POT(D) was bij ons een stoofpotje om een ei in te koken.

Wij dansten op 45 en 33 toeren platen, nu heeft men  Cd’s, DVD's  en  MP3's.

Konijnen en ook andere zoogdieren aten nog selder, nu beschikken zij voor hetzelfde effect over Viagra en Vibrators.

Aids was het Engels woord voor helpers.

Een relatie met iemand hebben, had te doen met zaken, en niet met een bed.

Wij zaten nog buiten op de stoep met buren te praten, nu gebruiken ze E-mail om elkaar iets te vertellen, zo mogelijk met een webcamera.

Wij hadden nog een kodakske met zwart-wit film, nu nemen ze kleurenfoto's met een GSM die ze dan versturen met Bluetooth of ze gebruiken al een Blackberry Pda.

Het galènepostje met koptelefoon is een homestudio met surround klank geworden.

De facteur bracht nog te voet de krant op zondag, en de gratis gazet met de uitslag van de Ronde van Vlaanderen werd uit een vliegtuig van Het Volk naar beneden gesmeten, nu krijgt men 's zondags de uitslag op de PC van uit de website van de kranten.

Wij wisten niet wat geld uit de muur halen was of brood uit de automaat.

Wij hadden een afspraak met ons lief, nu is dat een "dating" met een "babe".

Als ge nu iemand naar de maan wenst, kan het zijn dat hij er echt naar toe gaat.

Wij noemden het nieuws op de radio nog "het gesproken dagblad", nu slaat men ons om de oren met digitale radio DAB en hoogdefinitie televisie HDTV.

De kleur "roze" had met baby's te maken en  "homo" betekende 'mens'.

Wij waren nog bij de scouts of bij de Chiro, en jongens moesten bij den troep, nu moet de jeugd zich afreageren als hooligan op de voetbal of door een joint op te steken.

Wij zijn de laatste generatie waarbij men een man moest hebben om baby's te krijgen.

Wij keken vroeger op een landkaart, of zelfs op een kompas om de weg te zoeken, nu gebruiken ze een GPS.

Maar vrienden, wij zijn ook al die toer op gegaan , wij sturen ook nog weinig brieven met de post, maar gaan e-mailen en met onze GSM luisteren we naar muziek, nemen we foto's, en we kunnen er zelfs met telefoneren.

Wij zullen ons nog maar eens aanpassen, en meedoen met de moderne tijd zeker.

Zo slecht is dat toch niet.

Kreeg dit epistel in mijn mailbox ,wou het met jullie delen ....roosje