De
verhalen over uit de hand gelopen intruducties van exotische
diersoorten is talrijk. Vaak gebeurde het per ongeluk of ondoordacht. De
muskusrat, ook wel bisamrat of in de culinaire wereld waterkonijn
genoemd, is ook zon typisch spijtgeval. Ongeveer honderd jaar geleden
nam een Tsjechische graaf na een jachtpartij in Alaska enkele exemplaren
mee en zette ze uit in de vijver van zijn buitenverblijf in Bohemen.
Binnen de kortse keren liep het aantal muskusratten volledig uit de hand
en kon hij er tijdens een jachtpartij dertig neerschieten. Op meerdere
plaatsen werden muskusratten geïntroduceerd, niet alleen als jachtdier
(?!) maar ook voor het bont. Omdat het velletje van het beest in onze
mildere klimaatstreken van mindere kwaliteit was, werden de dieren soms
door teleurgestelde fokkers losgelaten.
De muskusrat is een
vruchtbare diersoort, een vrouwtje werpt gemiddeld drie nesten van vijf
tot zeven jongen per jaar. Onder gunstige omstandigheden kan zowel het
aantal worpen als jongen groter zijn. De muskusratten verspreidden
zich als een olievlek over Europa, in Nederland werd het eerste
exemplaar in 1942 gevangen. Het snel toenemende aantal vormde een
gevaar voor onze veiligheid, omdat de beestjes onze dijken ondergraven,
waardoor overstromingen kunnen ontstaan.De muskusrat moet op grote
schaal worden bestreden. Langzamerhand lijkt het bestand weer enigszins
onder controle te komen. Het aantal gevangen exemplaren daalde van
400.000 in 2003 naar 155.000 in 2009. Deze cijfers werden bekend
gemaakt door het Landelijk Coördinatiecentrum Muskusrattenbestrijding.
De gestage daling van de laatste jaren heeft zich doorgezet. Hoewel het
in Engeland in 1937 lukte om het laatste exemplaar te vangen is het
echter hoogst onwaarschijnlijk, dat dit in Nederland ooit zal gebeuren.
Bron Weerwaternieuws