|
Vertrekken uit het Ramadahotel is niet gemakkelijk. Het was een luxueus hotel met lekker ontbijt, heerlijke regendouche en een mooie kamer, alleen de ligging was niet ideaal. Dicht bij de luchthaven (perfect), maar gelegen in een soort bedrijventerrein met strenge veiligheidmaatregelen om binnen en buiten te komen.
Dus: verhuizen. We zoeken een hotel buiten de stad. Het eerste dat we selecteren vraagt een voorschot, te storten op een spaarrekening. Vreemd. Dan maar omgeboekt naar een ander onderkomen. We komen uit in het dorpje Sopó. Klein (17000 inwoners), gelegen in de natuur en bestempeld als het mooiste dorp van Colombia.
Er geraken is niet zo simpel. We zitten op een terrein waar geen bussen komen, dus zouden we eerst naar de stad moeten (met een taxi), dan een bus naar een ander dorp, daar overstappen tot in Sopó en tenslotte ons hotel zoeken. We kennen het land en het openbaar vervoer nog niet, dus besluiten we een taxi te nemen die ons rechtstreeks naar ons hotel zal brengen.
De prijs valt mee: 250 000 Colombiaanse Pesos. Colombia is een land waar je vlug veel geld bezit: een euro is 5000 CP, dus 100 euro is een half miljoen hier! Hoe dan ook, de taxi brengt ons naar Sopó. Een rit van drie kwartier over heel goede wegen en temidden van een bende roekeloze chauffeurs.
Sopó is zoals gezegd een klein dorp. Het ligt in een vallei tussen twee bergketens en zijn grootste bezienswaardigheden zijn een bedevaartsplaats en de fabiek van Alpina die jaarlijks een groot aantal bezoekers trekt. Het dorp is ook bekend om zijn muurschilderingen. Het ligt op een hoogte van 2668 meter (en dat voelen we!).
Ons hotel, El Pedregal (de puinhoop), ligt zo'n kleine 2.5 km buiten het dorp. Het hotel doet zijn naam zeker geen eer aan. Het is een kleine 'Bed and Breakfast' (4 kamers), zeer sprookjesachtig van uitzicht en inrichting, met een zeer sympatieke eigenaar.
Het hotel ligt op een berg. De vader van onze gastheer was eignaar van die berg. Bij zijn dood erfden de zes zonen samen de berg. Elk van hen bouwde er een woning en het geheel werd afgesloten met draad, muren en poorten. Onze hoteleigenaar bouwde er dus een B&B, met veel hoekjes en kantjes, veel terrasjes met uitzicht en zelfs op de top van de berg een uitkijktoren.
We krijgen de mooiste kamer: een ruime slaapkamer, badkamer met toilet, bad en douche. We beschikken over een flatscreen TV en een salon met zetels en een heel mooi uitzicht.
Omwille van de tijd van het jaar is heel het hotel omgetoverd in een soort integraal kerstgebeuren: kerststallen, kerstmannen, wegwijzers naar skipiste en 'hot chocolate' …. Zelfs ons toilet bevindt zich helemaal in kerstsfeer (zie foto).
Elke morgen maakt de eigenaar een uitstekend ontbijt klaar: eerst koffie, dan fruitsla met vers geperst fruitsap, dan een pannenkoek van maismeel met kaas, eieren en tenslotte twee croissants met warme choclademelk. Heerlijk. De voorlaatste dag maakte hij speciaal voor ons (de andere gasten kregen iets anders) tamales: een bol 'rijstpap' (maar dan gemaakt van mais) met binnenin varkenvlees, kip en groenten (wortel). Het geheel wordt in mais- of bananenbladen gerold en gestoomd in heet water. Het is een typisch gerecht uit Bogotá en omstreken en wordt vergezeld van warme chocolademelk.
Hier blijven we een paar dagen om te acclimatiseren. We hebben niet echt last van hoogteziekte, maar we voelen wel dat we op meer dan 2500 meter zitten: kortademig, vooral bij het trappenklimmen (we zitten dus op een berg), vlug moe, weinig eetlust (spijtig) en onrustig slapen... We hopen dat dit vlug voorbijgaat.
De temperatuur valt hier ondanks de hoogte nog erg mee: overdag is het rond de negentien graden, maar 's nachts wordt het ijskoud. We hebben dan ook een dik dekbed en krijgen van de eigenaar 's avonds twee warme kruiken mee.
We doen een 'culturele uitstap' naar het dorp. We bezoeken het bedevaartsoord, de kerk, een kapel (foto) en maken een tocht langs de muurschilderingen. Natuurlijk maken we ook wandelingen in de natuur om vogels te kijken. Echt veel vogels zien we nog niet, maar we kunnen toch een paar mooie exemplaren aan onze lijst toevoegen, die we nog nooit eerder gezien hadden.
Het probleem is dat we op een afgelsoten terrein zitten en altijd moeten vragen om een sleutel om buiten en nadien terug binnen te geraken. Op onze lange wandeling komen we langs een andere uitgang terug binnen. Plots wordt onze weg verspert door een hek waar we niet omheen kunnen. Klimmen dus, terwijl het net begint te regenen.
Morgen verplaatsen we ons naar een ander hotel, midden in het dorp, waar we gemakkelijker kunnen informeren naar vervoer, uitstappen, ….
We houden jullie op de hoogte.
Foto's : zie hieronder.
Vogelfoto's : https://observation.org/users/50424/photos/?advanced=on
PS.: We hebben de mogelijkheid om te reageren via de blog geschrapt wegens teveel spam. Als je wil reageren: je kent ons emailadres.
|
