Is een woord dat niet in een woordenboek voorkomt. Voor mij heeft het echter een reële bestaanswaarde. Het leven is een aaneenschakeling van ups en downs. Een “Palindroom” dat verder gaat in het zichtbare of onzichtbare oneindige.
Dat éne lichtje dat aanwezig is in mijn hart dat lichtje van hoop en vriendschap
Dat geef ik nu door aan jou opdat je het zou bewaren daar in je hart
En warmte moet het je geven omdat je het nooit koud zult hebben
En licht, ja véél licht opdat je nooit bang hoeft te zijn in het donker
Maar vooral veel liefde zodat je het kunt doorgeven aan degene die zo dierbaar voor je is
En dat die het ook weer doorgeeft
zodat het kan groeien en schitteren in het hart van ieder mens
Geef je het door?
"levensnevel"
"Bezit je niet wat je op prijs stelt, stel dan op prijs wat je bezit."
09-04-2006
Acrostichon "Een Troost"
Een Troost.
Wat brengt het leven een troost, voor hen die even ongekend in vele oorden geluk gewoon beantwoorden voor verschillende stonde hen duurt het maar een seconde die de klok vergeten goed of slecht afmeten beseffen hoe wankel het is watbezorgd, over een muizenis leven, dat zomaar verder gaat zonder dat het sporen nalaat pijn, als iets laatdunkend is voor hen iets onbekend.
Sami.
Dit gedicht is een "Acrostichon."
Het eerst woord van elke zin, van boven naar beneden gelezen, heeft ook een betekenis.
Lange nachten en korte dagen voorbij als planten meer licht vragen eindeloos durend, niet opklarend het werd verdreven, wel erg voortvarend
Nachten die onder het vriespunt dalen dit, volgens weerkundige schalen worden zeldzaam, niet uitgesloten zo word het winterweer afgefloten
Ochtend dauw, glinsterend in het licht waarvoor het schemeren is gezwicht wachtende op de eerste stralen voor hen, om warmte uit te halen
Wolken die langzaam overdrijven steeds op hetzelfde ritme blijven waar af en toe een klein gaatje zit blauwe lucht, blozend in het wolken wit.
Elke dag een minuutje meer zon dit vanaf, toen de lente begon zon die onwennig haar warmte schenkt natuur voorzichtig tot leven brengt
Aardbodem die nu opgewarmd word laat gedijen of er niets aan schort alle zaad dat was opgeslagen opschiet om mooie bloem te dragen
Paasbloemen die de lente schoren ons met hun pracht willen bekoren als tweede bloeien de mei klokjes 't gelijkt veel op een veld sneeuwvlokjes
De bomen die hun bloesem tonen wat is hen nu toch overkomen ik beloofde hen een grote fooi voor kleurenpracht onmenselijk mooi
Vogels vliegen schichtig heen en weer voor hun nest, op zoek naar stro of veer broedtijd is bijna aangebroken moet wel met de tijd van het jaar stroken
Aan alles zie je het nieuwe leven bekijk het goed het duurt maar even alles is nu nog frivool en zwak overgang winter naar lente brak.
Een ram is de heer van de schapen wil samen met t vrouwtje gaan slapen hij vond het een eer maar daar had je het weer bij het opstaan moest hij alsmaar gapen.
