La vie en rose

het leven laat los
ik voel het al even
verwachtingen geraken 
bros en wat is geweest 
lijkt voorbij te zweven

wat ik ooit heb geplant
staat verreikend in bloei
vruchten doen mijn ogen blinken

ook is het meer aanschouwen 
op een fragiele afstand
en hoor veel in een echo klinken

het leven laat los
terwijl de tijd vervliegt
ik ben tevreden;
heb in het ademen gewiegd

en ervaar steeds vaker 
de volheid van heden
in een innerlijk gevoel 
en minder in koude rede