ter plekke

het sobert in grijs 
deez morgen
zowel het zwerk als geest
deels door de aanslag op de ruit
voorts het tij waarin gij dit leest,

het denken is traag
mijn vooruitzichten bewegen 
zich nog achteruit
kortom de sfeer 
is in ruste en tamelijk vaag

ook voel ik me ietwat belegen
in brokkel of gatenkaas
om en om en in laag voor laag

ben gestrand gelijk
een stijf hobbelpaard
doch de carrousel draait door
in een jongelingen vaart
maar daarin was ik ruim
hiervoor allengs opgebaard

het is thans 
geduld verbruiken
eer de volgende trein
weer stoom afblaast
en ik het been weer
neerzet voor de ander

geraakt men ooit daar
aan gewend
is het wel zo
dat ik eerder
anders heb gekend