er zij licht

het licht al op
eerder dan de voorgaande dag
even is er een zielenlach

ik koester mij dan 
onder een warme deken,
en hou dit moment 
zo mogelijk vast;
het is ruiken aan rozengeur
die zwaarte doet weken

ook al is de geest gewillig
de hemel wil het ontwaken
een wijle verdagen
dan speelt het geluk, 
kort zijn part
ondanks dat het bewuste 
allengs toch opstart

het zijn soms twee, 
weliswaar kort, 
vergaarde tellen

maar ondanks 
het armlastige breinkwellen.
weet een zalige wijze 
van eeuwigheid
de werkelijkheid uit te stellen