Goedemorgen- twee ochtendgedichten

1

ik lag wat langer 
in Morpheus' armen
ze waren warm en
koesterend wollig

mijn Chateau de Chambres d'Action,
rond en in quasi vergane glorie,
vertelt mij nu met een rustige slag
(hij loopt op twee stromende darmen)

dat vandaag het vervolg
van mijn levens story
om zes uur drie en dertig
bij open raam beginnen mag

er passeert een eerste blik
naar ik aanneem op vier wielen
(ik woon één hoog voor)
en de vogel aan de overkant,
een duif op leeftijd,
zit als het waren doorgezakt
op het Franse dak
menselijkerwijs gesproken 
op zijn iele hielen

ik word me gewaar
van de zucht naar de bruine vloed
iets dat, zoals u weet,
bij mij dwangmatig moet
eer ik begin aan het dagelijks leed

en omdat ik daar op tijd voor wil zorgen
zeg ik nu vast
weliswaar op de automatische piloot
een goedemorgen
omdat ook dat bij de ochtend past

2

mijn slaap was kort vannacht
warrig waren mijn gedachten
maar die bleven schimmig 
in een onbekende verte hangen

ze zijn dan moeilijk te duiden
of er nu mooie engelen zongen
dan wel sissende giftige slangen
zich in het bewustzijn dwongen

zeker is dat ik thans zes uur hoor slaan
terwijl de eerste vogel fluitend ontwaakt
de hemel neigt naar ontluikend blauw;
weer wordt een ochtendstond 
met opkomend licht aangemaakt

zo, het is inmiddels halfzeven
eerst maar eens gemalen bruine bonen
sleutels in mijn bestaan
en er wacht een baard van vele dagen
ik wens u een goedendag,
want moet van u henen gaan