eindelijk ben ik weer eens hier om een stukje te schrijven, maar ik heb een bangelijke week achter de rug. het eerste weekend waren de kleinkinderen bij mij en ze waren goed ziek, enkele dagen nadien kreeg ik en mijn moeder een zware bronchitis, de dokter kwam op maandag en had alleen voor mij medicijnen voorgeschreven, de dinsdag heb ik de hele dag in bed gelegen maar 's nachts moest ik er vier keer uit voor mijn moeder, ze hoestte en hoesste maar, dus om 8 uur 's morgens de dokter weer maar gebeld, en die pipo kwam pas 's avonds om 5 uur. hij schreef antibiotica voor en pijnstillers, maar nu was ik het beu, alle pijnstillers die er bestaan had ze al gehad en nu dan weer met codeine! ze kan daar niet tegen! daarbij heeft het invloed op de darmfunctie, daarin gaf hij me gelijk maar hij wist niet zo gauw wat dan voor te schrijven, dus vroeg ik hem of het nu stilaan geen tijd werd om haar morfine te geven en uiteindelijk heeft hij toegestemd. maar wat heeft ze afgezien! ondertussen hadden we een ander ziekenhuisbed gehaald met een verzorgingstafel want nu komen de verpleegsters twee maal per dag en de kinisiste elke dag om te kloppen, ze kan haar fluimen niet boven krijgen. de dokter heeft even voor haar leven gevreesd. natuurlijk was ik die avond in paniek, ze had ook koorts, mijn dochter heeft de eerste schokken opgevangen . ze heeft de familie gebeld.vanaf gisteren heeft ze geen koorts meer, maar af en toe is ze er naast, maar ze heeft god zij dank geen pijn meer. toen ze daar zo lag kwam er bezoek en die zeiden, het is toch wel erg he, een hond of kat maken ze af en dat mens laten ze verrekken van de pijn! ondertussen ben ik zelf nog niet genezen, heb weer een monster moeten binnendoen en maandag komt de dokter terug. ik weet nog niet of ik hier nog kan komen slapen, nu kan ze niet meer uit bed dus draagt ze pampers. ik bekijk het weer maar dag na dag, dus tot de volgende keer.
