:-D Ik had het in het begin gezegd : veel tijd heb ik niet om mij te bekommeren om mijn blog, maar door een mail van seniorennet ben ik er vandaag toch toe gekomen iets bij te voegen. Ik ben vanaf morgen met verlof en ga zondag met mijn partner voor 2 weken naar Ameland op fietsvakantie. Dit is niet de eerste keer dat we gaan. Al een paar keer naar Friesland geweest en al 3 keer naar Ameland, maar telkens voor "slechts" 5 à 6 dagen. Als je wil genieten moet je toch langer kunnen gaan en nu is het zover. De laatste keer zijn we 2 jaar geleden gegaan samen met mijn schoonbroer: een zeer mooie vakantie, maar jammer genoeg is het achteraf niet zo mooi gebleven. 3 weken later is hij ziek geworden, nog enkele tijd later in de kliniek opgenomen en nooit meer naar huis gekomen ! Hij is 3 maand nadien gestorven aan nierkanker: dit was een verrassing voor iedereen die hem kende. Wij zijn echter blij dat we hem nog beter leren kennen hebben op die vakantie. Nu zullen de herinneringen weer boven komen, maar het zullen vooral de mooie zijn, want deze koesteren we.
Voor mijn schoentjes heb  ik nog altijd geen oplossing en veel zijn er niet bijgekomen: wel af en toe enkele van de kinderen die eentje vinden op een rommelmarkt, of van een reis. Een digitaal fototoestel heb ik ook nog niet, want geen tijd gehad. Deze zomer heb ik zelf een slechte ervaring gehad, die gelukkig goed afgelopen is. Op een 3-tal weken tijd is er bij mij een gezwel vastgesteld in de borst dat zeer hevig aan het groeien was, en het is al operatief verwijderd en ik werk al weer een maand. Het was goedaardig, maar niettemin ben ik fel geschrokken en toch had ik iets van : ik laat mij niet doen. Ik zal met volle moed proberen hieraan iets te doen, want mijn grootmoeder is 40 jaar geleden ook aan de borst geopereerd geweest. Toen was dat nog heel anders dan nu en toch bleef zij opgewekt en positief, hoewel het van haar een amputatie was en na enkele jaren uitgezaaid was. Tot het laatste moment bleef zij lachen en ons steunen in al wat wij toen deden. Dit blijft mij altijd bij en zo wil ik ook door het leven gaan : POSITIEF. Ik klaag wel veel over zaken op mijn werk, die niet naar mijn zin zijn, maar ik zeg altijd erbij: sorry collega's het is voor de goeie gang van zaken dat ik zaag en binnen enkele jaren ga ik op pensioen. Dan zijn we er allebei vanaf. Ik begin op 1 oktober met parttime. Ik heb de knoop doorgehakt en ik zal nu op dinsdag en woensdag werken en om de veertien dagen op donderdag.
Hopelijk heb ik dan wat meer tijd om te schrijven. Dan zal het misschien regelmatiger gebeuren en zijn het niet zo'n ellenlange epistels. Tot in oktober hopelijk !