Kerstsfeer, gezelligheid troef... Hoewel! Mijn plastic boompje, in de hoek van mijn kantoortje, straalde meer vrede uit dan de medewerkers die vandaag in groten getale in- en uitliepen. 't Was de laatste vergadering van 2010, alle verkopers, administratieve medewerkers, directeurs en onderdirecteurs lieten zich van hun beste kant zien. De directeur, met wie iedereen medelijden heeft omdat hij zo duidelijk niets te zeggen heeft en de enige is die dat niet helemaal door heeft, zat te glunderen tussen "de collega's", zoals hij zijn ondergeschikten noemt, en toegegeven: ondergeschikt zijn ze allerminst. De glühwein bevordert de sfeer, al is het dan niet de werksfeer. Marc schakelt dan voor zijn mopjes een versnelling hoger: het begint leuk en na verloop van tijd kan je alleen maar hopen dat geen enkele vrouw ooit voor zijn charmes gevallen is. Wat niet klopt: zijn huwelijk houdt al 22 jaar stand, maar standhouden is dan ook het juiste werkwoord. Het allerleukst vandaag was wel Johan, die af en toe naar boven sloop, want op de gezellige drink was er ook iemand die helemaal niet op het bedrijf werkt. Niemand die weet hoe dat meisje heet en wat voor 'n werk ze eigenlijk doet, maar 't is zeker niet op ons bedrijf. Ze was vandaag wel de actiefste van alle aanwezigen, want telkens Johan verdween, was ook zij spoorloos.
Het was weer een boeiende werkdag
