Eindelijk heb ik mijn plekje op internet gevonden. Met dank aan de ,,kommaneuker''. Schrik niet lieve mensen, het woord bestaat. Op een blauwe maandag heeft hij mij in onze lievelingsclub over seniorennet en het aanmaken van blogs verteld. Sinds ik met brugpensioen ben, heb ik de liefde voor de fiets ontdekt. Samen met mijn vrouw hebben we al duizenden kilometers in de benen. Zet u maar in een luie bureaustoel en geniet mee. Of beter nog: pomp die banden op en verken ook de routes die op mijn blog met de regelmaat van een klok zullen verschijnen.
De laatste loodjes wegen het zwaarst, zegt een spreekwoord. Onze laatste rit is dan ook de langste: 105 km. Na het bezoeken van de prachtige tuin van ons gastgezin, werden de oevers van het kanaal Bocholt-Herentals opgezocht. Ruim veertig kilometers volgden we de boorden van het kanaal. In Herentals kregen we het druk bevaren Albertkanaal als gezel. Het gaat dan dwars door het Rivierenhof en langs het Sterckxshof in Deurne. Enkele kilometers verder staan we aan onze laatste veerboot: Hoboken-Kruibeke. We zoeken nu de kortste weg naar huis. Via Haasdonk rijden we het recreatiepark Het Ster voorbij. Even later staan we thuis met een koffer vol leuke herinneringen en anekdotes.
Aflevering 10 Over de grens Afstand: 101 km Te volgen route: LF3a Knooppunten (vanaf Roermond): 83 - 82 - 92 - 93 - 84 - 35 - 42 - 33 - 21 - 20 - 19 - 18 - 17 In Bree Zuid-Willemsvaart volgen tot in Neerpelt
Het einde is in zicht. Vandaag fietsen we België in. Het wordt op één na de langste etappe. In centrum van Lottum blijven we de LF3a volgen. Na enkele kilometers komen we aan het vuur van Grubbenvorst naar Velden. Over het veer nemen we de LF3a, richting Blerick. We blijven de LF3a volgen. In Kessel nemen we voor de tweede keer het veer. Eens over het water nemen we de LF3a, richting Roermond. Deze Nederlandse stad was voor ons een echte openbaring. Het telt een gezellig stadscentrum met heel wat mooie en historische gebouwen. De stad is omgeven door een groene long met enorm grote waterplassen. In het centrum van Roermond verlaten we de LF3-route en kiezen ervoor om de knooppunten te volgen. Die brengen ons tot in Thorn. Het witte stadje herbergt een schat aan cultuurhistorische gebouwen. Het centrum is trouwens een beschermd stadsgezicht. In de schaduw van de prachtige Stiftskerk is het tijd om even te verpozen en het gezelschap op te zoeken van enkele fietsers. We zijn nu genaderd tot op enkele kilometers van de Belgische grens. In Clijsters-city Bree zoeken we de oevers op van de Zuid-Willemvaart om zo via het kanaal Bocholt-Herentals naar ons overnachtingsadres te fietsen in Neerpelt. Overnachtingsadres (aanrader) J.M. van Elderen, Damsheide 59, Neerpelt, tel. 011-64.06.65
Aflevering 9 Fietsen naar het rozendorp Afstand: 51 km Te volgen route: LF3a
We fietsen nu naar ons laatste overnachtingsadres in Nederland: Lottum of het rozendorp. Deze naam heeft het te danken aan de vele rozenkwekerijen die het dorpje rijk is. Door deze korte rit kunnen we 's avonds rondkuieren op een markt in een naburig dorpje. Onze start in Mook kon tellen. Onmiddellijk kregen we een pittige helling voorgeschoteld. Tot aan het restaurant Het Zwaantje was het ongeveer anderhalve kilometer klimmen. Aan het eethuis slaan we rechtsaf en gaat het door de bossen van Mook naar de Mookerplas. Aan de Heikantseweg blijven we de LF3a volgen naar Vierlingsbeek. In Afferden nemen we het veer naar Sambeek. Na een dertigtal kilometer komen we aan in Vierlingbeek waar we het veer naar Bergen nemen. We blijven steeds de LF3a Maasroute volgen. In Holshaeg blijven we de LF3a naar Grubbenvorst volgen. Ook nu kwamen we supervriendelijke Noorderburen tegen. We kenden deze mensen van haar noch pluim, maar toch stonden we op de hoek van een straat gezellig te keuvelen, precies of we waren al jaren bevriend. Na enige tijd vielen we bijna achterover van verbazing. Ze vroegen aan ons waar we naar toe moesten. Toen ze hoorden dat we 's anderendaags naar Neerpelt moesten, boden ze spontaan de sleutel van hun huis aan. ,,Jullie vertrouwen toch de mensen enorm,'' zei mijn vrouw. ,,Nou, ik heb een enorme mensenkennis. Ik weet wie ik kan vertrouwen en wie niet,'' zei de Nederlandse. Na vaarwel gezegd te hebben, trokken we terug op pad. Even voor Lottum wilden we even verpozen op het terras van een bessenkweker. En... wie zat daar. Juist, onze Nederlandse vrienden. Na nog enkele foto's genomen te hebben, reden we verder naar het rozendorp. Hopelijk zien we onze vrienden nog terug. We zijn alvast van plan om contact met hen op te nemen. In Lottum is een bezoekje aan het Rosarium meer dan de moeite waard. Je vindt de prachtige rozentuinen aan de Broekhuizerweg 55 in Lottum. Aan de oeverse van de Maas ligt ook het mooie stadje Arcen. Vanaf midden juli tot miden augustus is er op woensdag telkens een gigantische markt., gerangschikt volgens thema. Overnachtingsadres: H. Buchebner, Broekhuizerweg 63, Lottum, tel. 077-463.22.00
Achtste aflevering Naar Mook Afstand: 71 km Te volgen route: LF3a
Op de achtste dag zakken we stilaan af naar België. Vandaag rijden we naar Mook. Het dorpje ligt in Nederlands Limburg, maar Gelderland ligt op een steenworp van het dorpscentrum.
In Ellecom rijden we het Landgoed Avegoor uit en slaan onmiddellijk af naar rechts. Even verder gaat het opnieuw naar rechts en rijden zo Hanzestad Doesburg binnen. Aan de IJssel worden we verwelkomd door drie enorm grote mannen die uitkijken over de rivier. We blijven steeds de LF3a-route volgen. We laten het Looveer naar Huizen liggen en rijden rechtdoor naar het veer naar Millingen. Nadat we de Rijn zijn overgevaren veranderd de LF3a Hanzeroute van naam. Vanaf nu moeten we de LF3a Maasroute volgennaar Leuth. We vroegen ons wel af waarom ze de route de Maasroute gedoopt hebben, het duurt een hele tijd voor we de stroom zien. Voorbij de Heilig Land Stichting kiezen we voor de bewegwijzerde routevariant via het NS-station Nijmegem. Nou ja, bewegwijzerd. Aan het station begint onze zoektocht naar de juiste weg. Uiteindelijk zien we het rode fietsbordje naar Mook. We rijden nu langs de verschillende campussen van de Nijmeegse universiteit. Aan het bos waar in de buurt de vierdaagse van Nijmegen start spreken we onze knapzak aan. Daarna slaan we even verder rechts het bos in en gaat het zo naar Mook. Aan het restaurant Het Zwaantje vragen we nog even de weg aan drie vriendelijke dames die bezig waren aan hun wekelijkse trip Nordic Walking. Al vlug ontstond een gezellige babbel: Van waar komen jullie? Hoelang zijn jullie al onderweg? Wat was jullie route? Als ze hoorden dat we de kop van Holland hadden gerond, waren de bewonderende kreten niet uit de lucht. Nou, ik vind dat knap hoor, zeiden ze in koor. Als jullie hier naar rechts rijden, kom je zo in het dorpscentrum van Mook. Je bent dan in Limburg. Als je hier naar links gaat, rij je Gelderland binnen. We kregen hier gratis nog een lesje in Nederlandse aardrijkskunde. De Hollandse dames hadden gelijk. Twee kilometer verder stonden we in Mook aan ons vakantieadres. Overnachtingsadres: W. Bloemen, Kleine Blokstraat 9, Mook, tel. 024-693.15.07
Aflevering 7 Rondje Hoge Veluwe Afstand: Zutphen-Ellecom: 28 km Royaal Rheden-route: 50 km Te volgen route: LF3a
Op dag zeven van onze Ronde van Nederland staat een verbindingsetappe gepland naar Ellecom. Na de voorbije zes dagen genoten te hebben van de gastvrijheid van de Nederlanders lieten we nu ons oog vallen op Landgoed Avegoor in Ellecom. Dit poepsjieke overnachtingsadres kregen we cadeau van enkele familieleden bij ons dertigjarig huwelijksjubileum. Onder een stralend zonnetje vertrokken we in Zutphen naar Ellecom. Omdat we afweken van de normale route, was het in Brummen wel even zoeken voor we de juiste weg vonden naar Ellecom. Johanna uit Alkmaar had ons heel keurig uitgelegd hoe we moesten rijden. Er was echter een probleem: aan Brummen Station zochten we vruchteloos naar het bordje van de Veluwezoomroute. We zijn dan maar via de grotere wegen naar Landgoed Avegoor gereden. Toen we het Landgoed aan onze linkerkant zagen opduiken, werden we overvallen door enige schroom. ,,Ze zullen ons daar graag zien komen in onze fietskledij,'' zei ik tegen mijn vrouw. ,,In hun aanbod staat toch een fietsarrangement, dus moeten ze de fietsers toch gunstig gezind zijn,'' kreeg ik als antwoord. We schraapten onze moed bijeen en reden het domein op. Wat ik vreesde, gebeurde. Links en rechts werd raar opgekeken en soms ontwaarde ik een meewarige glimlach. Een vriendelijke receptioniste checkte ons in. ,,De kamer is pas vrij vanaf 14 uur,'' zei ze. ,,Maar ik zal jullie al het fietspakket (Royaal Rheden-route) en de sleutel van de fietsenstalling meegeven. Je moet hem wel onmiddellijk terugbrengen,'' zei ze. We besloten onze fietszakken in Avegoor achter te laten en de Royaal Rheden-route te fietsen. De route heeft haar naam niet gestolen. We rijden langs heel wat domeinen met een koninklijke of adelijke achtergrond. Af en toe moet een stevig stukje geklommen worden. Bij het verlaten van het landgoed slaan we linksaf. De route is heel goed aangegeven. We volgen even de provinciale weg van Dieren naar Velp. Vrij vlug laten we de drukke baan achter ons liggen en slaan linksaf en rijden voorbij het kasteel Middachten. Het vindt zijn oorsprong in de vroege Middeleeuwen. Het is een landgoed pur sang. Het domein bestaat uit bossen, boerderijen en landbouwgronden. Daarin een park waar het kasteel gelegen is. Aan een prachtige waterplas is het tijd om ons lunchpakket aan te spreken. Met de IJssel in de onmiddellijke nabijheid fietsen we nog langs enkele adelijke plaatsen. We passeren o.a. het kasteel Biljoen in Velp. Het kasteel dateert uit de zestiende eeuw en werd gebouwd door Karel van Egmond, hertog van Gelre. Het gebouw is omgeven door waterpartijen, fonteinen en enkele idyllische plekjes. Het kasteel is evenwel niet te bezichtigen. In Velp rijden we ook nog voorbij De Watermolen. Het gebouw dateert uit 1391. Tot 1921 werd de watermolen gebruikt als korenmolen. Momenteel is er een café-restaurant in gehuisvest. Even verder duiken we het residentiële Rozendaal binnen. Na door een prachtige laan gereden te zijn waar de ene villa al mooier is dan de andere, houden we aan de rand van de Veluwe halt aan kasteel Rosendael en knopen een gesprek aan met de tuinman. Het bleek ook een fervente fietser te zijn en dat opende de poorten van zijn tuin. We mochten naar hartelust foto's maken. Onze gesprekspartner is al vele jaren in dienst van de Stichting Geldersch Landschap. Hij vertelde dat hij levenslang, ook na zijn actieve loopbaan, in een van de huizen mocht blijven wonen. Je zou voor minder in dienst blijven. Voor hij opnieuw aan de slag gaat, wijst hij ons de weg door het park van het kasteel naar de Hoge Veluwe. ,,Vergis u niet,'' zegt hij nog, ,,Je hebt eerst nog een potig klimmetje voor de boeg.'' En inderdaad. Het was puffen geblazen, maar we hebben het gehaald zonder een voet aan de grond te zetten. Boven gekomen, rijden we door een prachtig gebied naar de brandtoren van 34 m hoog. Tot op de eerste verdieping, zo 'n 6 meter hoog, kun je de toren beklimmen en heb je een adembenemend zicht op de omgeving. Na een lange afdaling, klimmen we naar het hoogste punt van de Veluwe, de Posbank. Het gaat dan langs het bezoekerscentrum waar een bordercollie demonstreert hoe je een kudde schapen bij elkaar drijft. We worden er verwelkomd door enkele blaffende honden die door mijn vrouw het zwijgen worden opgelegd. Even voorbij de Carolinahoeve komen we nog twee verloren gelopen landgenoten uit Zwijndrecht (Antwerpen) tegen. Behulpzaam als we zijn, hebben we ze op weg gezet naar Dieren. Na 50 prachtige kilometers rijden we opnieuw het Landgoed Avegoor binnen en halen we de sleutel van onze kamer op. Het begin van een groot misverstand. We kregen een enveloppe in de handen geduwd met daarop een voor ons vreemde naam. We trekken naar onze kamer en doen de deur open. We staan daar in een suite om U tegen te zeggen. Salon, vast tapijt, een prachtig opgemaakt bed. Alles in aangepaste kleuren. We konden onze ogen niet geloven. Zoveel luxe had ik in heel mijn leven nog niet gezien. We voelden nattigheid. Dat kon niet voor ons zijn, dachten we. Vlug trokken we andere kleren aan en trokken naar de receptie waar we de enveloppe toonden. ,,Oei, dat moet een vergissing zijn,'' zegde de receptioniste. ,,Jullie hebben een andere kamer. Ik zal even meegaan om jullie spullen op te halen.'' Blijkbaar had ze nog nooit van het woordje Sorry gehoord. Ze verontschuldigde zich op geen enkel moment. Aan tafel deed ik mijn verhaal aan de maître d'hôtel. Hij deed heel wat moeite om die blunder recht te zetten en bood ons een glaasje champagne aan. Hij beloofde ons ook een uitgebreid lunchpakket. De volgende morgen kregen we elk een tasje met daarin twee sandwiches, een flesje water en een snicker. Wat bij ons de volgende opmerking ontlokte: ,,Dat is ons vieruurtje. Die rijke lui moeten heel wat honger hebben. Als dat uitgebreid is, wat moet dan een normaal lunchpakket zijn.''
Aflevering 6 Fietsen van Hanzestad naar Hanzestad Afstand: 64 km Te volgen route: LF9a en LF3a (Hanzeroute)
Op de zesde dag van onze Ronde van Nederland rijden we van Zwolle (Berkum)naar Zutphen. Deze twee steden maken deel uit van de zeven Hanzesteden aan de IJssel. De Hanzesteden dateren uit de Middeleeuwen. Het is een economisch verbond van in oorsprong Duitse steden. Later kwamen daar enkele Nederlandse en Belgische steden bij. In sommige steden is nog de grandeur van vroeger te merken. Impossante koopmanshuizen sieren er het straatbeeld. In ons mooi overnachtingshuisje in Berkum (Zwolle) werden we om 7.30 uur uit onze dromen gewekt door het gebonk van twee Nederlandse rechercheurs. Nadat ze zich hadden geïdentificeerd vroegen zij vriendelijk om even de deur te openen. Zij vertelden dat ze op zoek waren naar een gevaarlijk persoon die zich verplaatste van bed and breakfast naar bed and breakfast. Bij het tonen van de robotfoto zeiden ze dat we onmiddellijk de politiediensten moesten waarschuwen als we die man zagen. We moesten niet schrikken als we vanavond in het journaal zijn robotfoto zagen, vertelden ze erbij. Nadien bleek dat ze op zoek waren naar de Joegoslaaf die in Zwolle een rechercheur in de buik had geschoten. Uiteraard was het voorval het onderwerp van gesprek aan de koffietafel. Na een stevig ontbijt gingen we onder een zwaar wolkendek op pad. Het duurde niet lang of we moesten in het centrum van Zwolle onze regenkledij bovenhalen. Met de IJssel steeds in de nabijheid reden we richting Oldeneel en Nijhe. Onderweg betrapten we nog een ooievaar op zijn nest. In Nijhe maakten we van de nood een deugd en gingen schuilen in een plaatselijk café-restaurant. We hebben het ons geen moment beklaagd. Vriendelijke bediening en eten om duimen en vingers van af te likken tegen een matige prijs. Wat we hoopten, gebeurde. Bij het buitenkomen van de taverne deed een waterzonnetje verwoede pogingen om de onweerswolken te verdringen. Een vriendelijke inwoner zette ons dan op pad naar Hanzestad Deventer. Al van ver zien we de torens van de stad opduiken. Aan het veer in Deventer wordt even getwijfeld. Moeten we nu het veer nemen of niet? De routeaanduiding is niet duidelijk. Uiteindelijk gaan we te rade bij de veerman. ,,Aan de overkant van de IJssel loopt de LF3a tot in Zutphen,'' zei hij. Wie zijn wij om deze vriendelijke man niet te vertrouwen. Hij zette ons in een mum van tijd over de IJssel. En inderdaad. 'n Vijftiental kilometer verder staan we aan de grens met Zutphen. Na ons gastadres te hebben opgezocht, nemen we ruim de tijd om de stad te bezoeken. Overnachtingsadres (aanrader): M. Gout, Waterstraat 1b, Zutphen, tel. 0575-51.24.87
Aflevering 5 Fietsen door natuurgebieden Afstand: 90 km Te volgen route: LF9a
In de vijfde aflevering nemen we jullie mee door een van de mooiste provincies van Nederland: Drenthe. We reden vijftig kilometerlang het ene natuurgebied uit het andere in. Het begon al na ongeveer 11 km. In Veenhuizen leidt ons een zandweg naar het Fochteloërveen. Ik waande me even in de Hoge Venen. Het Fochteloërveen is een van de laatste en grootste hoogveengebieden van Nederland. In het gebied komen o.a. drie slangensoorten voor: de ringslang, gladde slang en de adder. Je treft er o.a. ook de kraanvogel aan naast enkele zeldzame plantensoorten. Langs de grazende Gallowaykoeien rijden we naar het volgende natuurgebied. a 42 mooie kilometers rijden we het Uffelterveen binnen. Paddestoel 24990 leidt ons naar de Hunebedden. Deze in oorsprong grafkelders stammen uit 2500 jaar voor Christus. Geschiedkundigen gaven die periode de Trechterbekercultuur mee omdat de bekers een trechtervormige hals hadden. Door het mooie golvende heidelandschap rijden we naar Nijeveen en komen we na 60 kilometer aan het knooppunt van de LF9a, richting Zwartewatersklooster. De uitgestrekte natuurgebieden liggen nu bijna achter de rug. De grote boerderijen nemen nu hun plaats in. Aan de Staphorster Grote Stouwe stellen we vast dat we in het gedeelte van Nederland komen waar een strenge Protestantse orde de plak zwaait. Een vreemdeling durven ze hier bijna niet in de ogen kijken. Van twee jonge dames die hun telgen aan de borst koesterden, kregen we wel een schuchtere glimlach. Spontaan moet ik aan een uitspraak van een cafébaas uit Westkapelle denken als ik hem zei welke route we gingen fietsen: ,,Nou jong, daar worden op zaterdag de kippen van de hanen gescheiden.'' Een tiental kilometer verder staan we in Hasselt, midden het feestgedruis. De gemeente is gelegen aan het Zwarte Water en ligt in de provincie Overijssel. Aan de kade staan diverse kraampjes en we raken even het noorden kwijt. Het blijkt geen eenvoudige klus te zijn om iemand te vinden die ons opnieuw op het juiste spoor naar Zwolle kan zetten. Uiteindelijk hebben we iemand gevonden en die stuurde ons langs de molen de dijk op wat ons enkele prachtige beelden opleverde. Na enkele minuten worden we ingehaald door een vriendelijke slanke man op een gammele fiets. Het bleek de veerman te zijn die ons enkele kilometers via het Haersterveer de Vecht overzette. Hij deed dat niet voor hij ons een kopje thee heeft gepresenteerd. In de verte duikt de kerk van Zwolle op. We blijven de LF9a volgen tot in Berkum waar we ons overnachtingsadres opzochten. Het bleek een gerenoveerde boerderij te zijn waar we, samen met nog een Nederlands koppel, het huis alleen voor ons hadden. Overnachtingsadres: T. Wennemars, Boerendanserdijk 71, tel. 038-453.24.01 of 06-51882427.
Aflevering 4 Kop van Holland gerond Afstand: 79 km Te volgen route: vanaf Lauwersmeer LF14 tot in Groningen. Vanaf stadspark Groningen LF9a tot in Norg
Vandaag ronden we de kop van Holland en doorkruisen de provincie Groningen. We rijden langs het Lauwersmeer, een prachtig stukje natuurgebied. Het ligt volgens mij in het dunst bevolkte deel van Nederland. De gemeente Lauwersoog is vrij jong en ontstond in 1969 na de indijking van de Lauwerszee. Lauwersoog is ook bekend als vaste ankerplaats voor de veerboot naar Schiermonnikoog. Het eiland is vanop de oever duidelijk te zien. We rijden langs enkele lieflijke plaatsjes, zoals het Reitdiep in Zuidhorn. We rijden nu de provincie Groningen binnen. Dat is duidelijk af te lezen uit de plaatsnamen die voor een Vlaming verstaanbaarder zijn dan het Fries. We rijden door het mooie stadspark. Op de achtergrond tekenen zich de contouren af van het gebouw waar de Nederlandse Gasunie. is gehuisvest. Het gebouw werd enkele maanden geleden verkozen tot mooiste gebouw van Nederland. We belanden zo in Ezinge, een deelgemeente van Winsum, dat 900 inwoners telt. Het dorp heeft een beschermd dorpsgezicht en is gebouwd op een wierde. Een wierde is, zoals een Friese terp, op een heuvel gebouwd waar de lokale bewoners hun toevlucht zochten bij watersnood. Aan het landschap is duidelijk te zien dat we de provincie Groningen langzaam maar zeker achter ons laten. Het gebied wordt bosrijker en zandiger. Juist over de Groningse provinciegrens slaan we onze tenten op in Norg aan de Oosterduinen. We mogen de hemel prijzen dat een lokale meid zo vriendelijk was om ons naar ons overnachtingsadres te loodsen. Zonder haar hulp zouden we het nooit gevonden hebben. Ook daar hetzelfde verhaal: een vriendelijke en gastvrije onthaal waar honderduit werd verteld. Precies alsof we elkaar al jaren kenden. Overnachtingsadres (aanrader): C. en T. van der Meer, Oosterduinen D-82, Norg, tel. 0592-61.23.89.
Aflevering 3 Naar Lauwersmeer Afstand: 75 km Te volgen route: LF10
Op dag 3 gaan we naar de kop van Holland. Het wordt een tocht langs imposante Friese boerderijen, uitgestrekte weilanden, prachtige waterlopen en open tuinen. Na enkele kilometers rijden we voorbij de prachtige kerk van de St.-Jacobiparochie. Op weg naar Nieuwe Bildtzijl passeren we een hoog karakteristiek huis uit 1899. Op de tweede verdieping werden de vergaderingen van de volmachten en ingelanden gehouden. Tegelijkertijd kon men zo de situatie op zee en op de dijken in de gaten houden. Omstreeks de middag rijden we voorbij een open tuin. Zoiets is in Vlaanderen ondenkbaar. Bij ons zijn dergelijke tuinen slechts toegankelijk tijdens speciale themadagen. Aan de ingang lag zelfs een gastenboek waar de bezoekers hun bevindingen kunnen neerpennen. Een mooiere omgeving om de knapzak aan te spreken bestaat niet. Na 35 km rijden we in Hegebeintum over een terp. Dergelijke heuvels komt men in Friesland regelmatig tegen. In lang vervlogen tijden zochten de mensen bij overstroming er een onderkomen. Zo zijn verscheidene dorpen ontstaan. Na 60 km rijden we door Moddergat. Hier sloeg op 22 mei 1883 het noodlot toe. De plaatselijke bevolking die hoofdzakelijk van de visvangst leefde, had vis nodig. Ondanks de storm vaarden 22 schepen uit. Zeventien vaartuigen vergingen met man en muis. Van de 109 opvarenden kwamen er 83 nooit terug. De zee vas hun graf geworden. Nadat de storm gaan liggen was, spoelde op Schiermonniksoog een schip aan. De plaatselijke bevolking wreef zich al vergenoegd in de handen omdat ze dachten dat er heel wat te jutten viel. Toen ze uit het gekantelde vaartuig geklop hoorden, zaagden ze een gat in de romp. Zo vonden ze nog een twaalfjarige scheepsjongen die aan een luchtbel zijn leven te danken had. Op de dijk in Moddergat staan enkele gedenkstenen met de namen van de verongelukten. Hele families werden ontmand. Mijn gedachten gaan spontaan meer dan een eeuw terug. Hoe moeten de vrouwen zich toen hebben gevoeld in een periode dat er nog geen sociaal vangnet bestond. Een vijftiental kilometer verder zien we de bruggen van Lauwersmeer opduiken. Ons van geen kwaad bewust rijden we tot aan het Lauwersmeer waar de weg werd gevraagd naar ons overnachtingsadres. Toen bleek dat we ongeveer negen kilometer te ver waren gereden. De moed zakte ons even in de schoenen. We moesten nu negen kilometer terugbeuken tegen de wind, maar de vriendelijke gastvrouw deed ons het leed vlug vergeten. Overnachtingsadres (aanrader):E. Vander Herberg (boerderij-pension), Schanserwei 5, Lauwersoog, tel. 0519-32.12.95, richting Oostmahorn. We betaalden er 55 euro voor twee personen, overnachting inclusief ontbijt.
Aflevering 2 Over de afsluitdijk Afstand: 88,5 km Te volgen route: LF10
Zijn jullie al over de Afsluitdijk gereden? Hoe breed is hij? Is dat 'n dijk zoals de Brouwersdam of staat hij op pijlers? Het is maar 'n kleine greep van vragen die mijn vrouw afvuurde telkens ze fervente fietsers tegenkwam. Zij heeft het immers niet zo begrepen op grote hoogtes. Vooral als ze onder haar voeten de gapende afgrond ziet, durft ze geen stap meer verderzetten laat staan fietsen. Vandaag was het dan zo ver. We moesten de gevreesde Afsluitdijk over. We dachten dat er geen alternatief was, maar volgens Johanna uit Alkmaar is er wel een via Flevoland. Enigszins gerustgesteld door onze gastvrouw in Callantsoog trokken we op pad. De zon deed verwoede pogingen om door het zware wolkendek te priemen. Na ongeveer 25 kilometer voelde ik mijn achterband langzaam maar zeker leeglopen. Na een tweetal keren bijgepompt te hebben, juist voldoende tot het volgende dorp, gaf mijn band met een diepe zucht de geest. We hadden heel wat geluk die dag. De fietsenmaker was juist bezig aan zijn laatste uren voor zijn jaarlijks verlof. Mijn vrouw lachte hem vriendelijk toe en aan zoveel charme kon hij niet weerstaan. 'n Halfuurtje later en 15 euro armer konden we opnieuw op pad. 'n Tiental kilometer verder doemde de ,,gevreesde'' Afsluitdijk op. Wat vooraf een ,,monstertocht'' leek, viel heel goed mee. De wind stuwde ons over de 75-jarige Afsluitdijk die de Waddenzee van het IJsselmeer (voormalige Zuiderzee) scheidt. Aan de voeten van de bedenker van het hele project, ir. Cornelis Lely, kwamen we een Zeeuws echtpaar uit Axel tegen. Na een gezellige babbel kropen we opnieuw op de fiets. Op weg naar de Lorentz-sluizen reden we nog voorbij een kasseilegger. De strijd tegen het water is een strijd voor en door de mens stond te lezen op de sokkel. Even later stonden we met onze beide voeten in Friesland en reden we door het mooie Harlingen Onze teller stond op 88,5 km toen we aanklopten bij ons gastgezin in Oosterbierum. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Onze gastvrouw weet hoe ze iemand moet ontvangen. Mevrouw van der Zee bleek een BABS te zijn of in het Nederlands een Beëdigd Ambtenaar Burgerlijke Stand. Ze moest de jonge of minder jonge paartjes in de echt verbinden. Omdat de gemeenten zo ver uit elkaar liggen, worden dergelijke mensen aangesteld. In het dorpje zelf is niets te beleven. Geen café, geen restaurant, geen winkel. Wat bij mij de bedenking ontlokte: Wat doen jullie, b.v. tijdens de koude wintermaanden? Vergis u niet, zei de gastvrouw. Ons dorpje telt maar 600 zielen, maar er zijn meer dan twintig verenigingen. De gastvrouw des huizes leidt u met heel veel plezier door haar open tuin. Overnachtingsadres (aanrader): F. v.d. Zee, Konkelswei 1, Oosterbierum, tel. 0518-48.14.56. (Vrienden op de Fiets).
Op dinsdag 24 juli konden we eindelijk de vruchten plukken van een dagenlange voorbereiding en gingen we van start voor onze Ronde van Nederland. Met de brochure van Vrienden op de Fiets binnen handbereik werden onze routes uitgezet. Het boeken van onze overnachtingsadressen verliep heel vlot. Dat liet alvast het beste verhopen voor onze tocht. We kwamen niet bedrogen uit. Bijna overal werden we vriendelijk ontvangen. Op onze tocht was een hoi niet uit de lucht. Soms speelde een vriendelijke Hollandse deerne voor gids naar ons gastadres of zette een veerman ons op het juiste spoor. Een andere keer had iemand zoveel vertrouwen in ons dat er adressen werden uitgewisseld. Kortom een ervaring om nog eens te beleven. Bedankt gastvrij Nederland. Met speciale dank aan Johanna uit Alkmaar voor het doormailen van routeplannetjes. In elf afleveringen laten we jullie via tekst en foto's meegenieten van een mooi stukje Nederland.
Aflevering 1 Naar Callantsoog Afstand: 82,50 km Te volgen route: LF7b. Vanaf Alkmaar LF1
Onder een druilerige regen vertrokken we dinsdagmorgen richting station. Daar namen we de trein naar Berchem waar we overstapten op de internationale trein naar Amsterdam. Na een klein incidentje met vermoedelijk een geesteszieke kwamen we met enige vertraging aan in Amsterdam Centraal. We zetten onmiddellijk ,,koers'' naar het veer over het IJ. Onze Ronde van Nederland kon onder een zwaar bewolkte hemel beginnen. Nauwelijks hadden we de eerste kilometers afgehaspeld of er viel wat motregen. Gelukkig was dat maar van korte duur. In het natuurgebied 't Twiske kregen we een eerste tegenslag te verwerken. Een fikse zijwind blies mijn bescherming van mijn fietsketting weg. Een dergelijke bagatel tastte geenszins ons humeur aan. Een tiental kilometer verder komen we in Koog-aan-de-Zaan (zie foto's). Hollandser kan het niet. Verscheidene windmolens staan er ons op te wachten. Geflankeerd door houten huizen. Beukend tegen een wind die soms stormkracht aannam reden we naar Alkmaar waar Johanna ons opwachtte. Treinvertraging, stormwind en een slechte inschatting van de afstand zorgde ervoor dat we elkaar misliepen. Sorry Johanna. Onder de schaduw van een Alkmaarse kerk werd onze pick-nick naar binnengewerkt en ging het naar het prachtige dorpje Schoorl waar de klimduin voor de kinderen een attractiepool van jewelste is. Ongeveer twaalf kilometer voor Callantsoog rijden we via de Hondbossche Zeewering bijna het water in. Later dan gepland belanden we in Callantsoog waar onze gastvrouw alle hoop had opgegeven ons te zien. Ze vertelde dat enkele gasten die met de veerboot van Vlieland zouden komen, hadden afgebeld omdat de veerboot niet uitvaarde.
Totale afstand: 190 km Parcours dag 1: Vanuit Sint-Niklaas volgen we de LF38 die ter hoogte van Zelzate overgaat in de LF51. Vanaf de Caniskreek in Zelzate volgen we de knooppunten: 85 - 72 - 79 - 90 - 87 - 86 - 88 - 13 - 12 - 15 - 10 - 19 - 18 - 35 - 33 - 24 - 23 - 22 - 7 - Veerdienst Breskens - 86 - 85 - 83 - 82 - 56 - 55 - 54 - 21 - 23 - 22 - 20 - 16. Eindpunt Oostkapelle. Overnachtingsadres: via Vrienden op de Fiets. Bron: Landelijke Fietsroutes en knooppuntennetwerk Zeeland/West Zeeuws-Vlaanderen Parcours dag 2: LF1 Overnachtingsadres: 't Wapen van Marion in Oostvoorne.
De voorbereiding van een elf dagen durende fietstocht door Nederland nam zoveel tijd in beslag dat ik u nu pas onze tocht naar Oostvoorne kan voorschotelen. De weermannen beloofden ons midden juli een warm weekeinde, maar we werden op een heel ander weermenu getrakteerd. De weergoden hadden voor ons een bewolkte tot zwaar bewolkte hemel klaarliggen, flink gekruid met een stevige bries, overgoten door een fikse regenbui en geflambeerd met enkele bliksemschichten. Beelden zeggen meer dan woorden: kijk en geniet.
La Ligne 38 Afstand: 37 km Start: kerk Hombourg Aanduiding: Ravel (Waalse tegenhanger van onze fietsroutes Parcours: licht heuvelachtig, volledig verkeersvrij Aard weg: 25 km sintelbaan, bij slecht weer moeilijk lopend. De rest is asfaltbaan.
In Wallonië hebben ze sedert enkele jaren ook de toeristische troeven van een oude spoorwegbedding ontdekt. Aan de rand van de Voerstreek, tussen Hombourg en Chaudfontaine ligt er zo een. Eind de 19de eeuw verbond de spoorweg Chênée met Pombières. Midden de twintigste eeuw kreeg het spoorverkeer zware concurrentie van het wegvervoer. Enkele jaren later werd de spoorlijn opgedoekt. In 1992 werden de sporen weggenomen en even later werd een nieuw fietspad geboren. Het loopt dwars door het land van Herve van noord naar zuid. La Ligne 38 mag alleen worden gebruikt door joggers, wandelaars, fietsers en ruiters en is daardoor biezonder veilig. We gingen van start aan de kerk van Hombourg. Wie met de auto komt, kan zijn wagen veilig stallen op de parking voor de kerk. Een afdaling van ongeveer 600 m leidt de fietser naar het fietspad. De eerste 20 km krijgen we een sintelbaan onder de wielen geschoven. Enkele kilometers lang gaat het licht stijgend. Even voor Micheroux gaat de sintelbaan over in een goed lopend asfaltbaantje. Na ongeveer 15 kilometer knijpen even de remmen dicht bij het Fort van Battice. Het fort werd gebouwd in de jaren dertig. In mei 1940 werd het geduende 12 dagen bestookt door zwaar Duits geschut en vliegtuigen. Een tentoonstelling toont een toren met twee 75 mm kanonnen en fresco's in de ondergrondse kazerne. Het complex telt ook bunkers met 60 mm kanonnen en compleet gerestaureerde machinegeweren. Het fort is enkele op zaterdag te bezichtigen van donderdag 1 maart tot vrijdag 30 november. Na afspraak is tussen 1 maart en 30 november op de laatste zaterdag van de maand begeleid bezoek mogelijk. Het fietspad loopt verder rechtdoor tot in Vaux-sous-Chèvremont. Aan het kerkhof moet je rechtsaf het rode pad nemen. Een tweetal kilometer verder staat je aan de oevers van de Vesder.
Pâturages de la Kys Adres: Kys 47, 3791 Remersdaal Accommodatie: hoeve-toerisme. Van de toeristische dienst kreeg de accommodatie vier klaverjes toegekend. Het zijn ruime appartementen met alles erop en eraan. Hoe te bereiken?: vanuit Antwerpen neem je de E313. In de omgeving van Luik neem je de E40 (richting Aachen Verviers Maastricht). Daarna g je richting Trèves Spa Verviers Battice). In de omgeving van Verviers ga je richting Battice (opgelet: uitrit ligt onmiddellijk in bocht). In de omgeving van Battice neem je de uitrit naar Aubel. Je rijdt door het centrum van Aubel. Boven de helling dwars je een grote baan. Na enkele honderden meters kom je op een kleiner kruispunt. Rechts gaat het naar het centrum van Remersdaal. Wij nemen links, richting Sint-Pietersvoeren. In het bos neem je het eerste weggetje naar links. Na enkele honderden meters ben je op uw eindbestemming. Bron route: knooppuntenkaart Zuid-Limburg.
Voor ons vijfdaags verblijf in de Voerstreek lieten we ons oog vallen op een van de kleinere dorpen in de Voerstreek: Remersdaal. Het dorp is niet meer dan een lange straat en ligt geprangd tussen het Waalse dorpje Aubel en de Nederlandse grens. Het telt 400 inwoners. De huizen liggen verspreid tussen de uitgestrekte weiden van het land van Herve. Het is de meest verfranste gemeente van de Voer en de enige gemeente in de Voer waar de eucharistievieringen nog in het frans worden opgedragen. Verscholen in het woud ligt Pâturages de la Kys. Een landbouwer heeft daar zijn gebouwen omgevormd tot ruime appartementen. Het is een paradijs voor kinderen. Ze kunnen er spelen en ravotten zonder het gevaar om onder een auto terecht te komen. Het gebouw ligt immers aan het einde van een doodlopende straat. Door een gewezen ziekte heeft de boer des huizes zijn landbouwactiviteiten ingeperkt. Hij houdt nu nog alleen koeien voor de vleesproductie. Pâturages de la Kys is de ideale uitvalsbasis voor wandel-, fiets- en autotochten. Op onze eerste dag werd de omgeving verkend. We kwamen in een onooglijk klein dorpje terecht. Het leek wel Bokrijk. Het eentje vakwerkhuisje verdringt er het andere (zie foto's). Vanuit Pâturages de la Kys is Maastricht met de fiets makkelijk te bereiken. Het ligt op zo 'n 25 km rijden van Remersdaal. Je rijdt door het bos en slaat rechtsaf. Op de N648 ga je linksaf, richting De Plank. Op een heuvelachtig parcours rijd je eerst enkele kilometers op de rijbaan. Eens je op Nederlands grondgebied bent, dwars je de rijweg en ligt een vrijliggend fietspad naar u te lonken. Je blijft het fietspad volgen tot op een T-splitsing. Je dwarst de N278 om aan de overzijde links naar Maastricht te rijden via Margraten en Cadier en Keer. De laatste kilometers gaat het sterk bergaf en voor je het weet rijd je Maastricht binnen. Maastricht heeft heel wat te bieden. Voor de kooplustigen zijn iedere eerste zondag van de maand de winkels open. We beperkten ons tot een bezoekje aan het sfeervolle Vrijthof met de Sint-Janskerk en de Onze-Lieve-Vrouwe Basiliek. Daarna zochten we de Maas op en rijden over de brug en slaan onmiddellijk rechtsaf. Via knooppunten 02, 04, 75, 74, 78 rijden we in Mesch België opnieuw binnen. Als we 's Gravenvoeren bereiken, komt de klimgeit in ons boven. Na in Sint-Martensvoeren nog wat bijgetankt te hebben, vatten we de laatste kilometers naar Remersdaal aan en die zijn de moeite waard. Het wordt puffen, zweten, hijgen, vloeken geblazen. Het gaat steeds in stijgende lijn tot in het bos waar we rechts inslaan en zo opnieuw Pâturages de la Kys bereiken.
Laak- en Neteroute Afstand: 53 km Start: Jeugdherberg Boswachtershuisje, Papedreef 1, Westerlo Parcours: lichtlopende banen met af en toe verharde boswegels. Bewegwijzering: de route is goed aangeduid, maar de plaatsing van de borden is soms ongelukkig. Sommige borden hangen tegen electriciteitspalen en als je niet oplet rijd je er zo voorbij.
Een dag voor ik opgenomen werd in het ziekenhuis voor een chirurgische ingreep reden we de Laak- en Neteroute. De titel van de route is wel misleidend. Je kruist wel de beide rivieren, maar je rijdt niet kilometers langs de oever. De route is er een van hoogten en laagten. De ene keer rij je door prachtige natuurgebieden, de andere keer moet je ellenlang rijden langs druk bereden wegen. Ik ga geen gedetailleerde routebeschrijving geven omdat er een goeie bewegwijzering is. We gaan van start aan het boswachtershuisje, dat ligt achter het kasteel de Merode in Westerlo. Volgens de inwoners is hun gemeente de Parel van de Kempen. We rijden de prachtige dreef in. Daar moet je wel even uit uw doppen kijken. Je moet de rode (paarse) pijl naar links volgen. Na enkele honderden meters kom je aan de Nete. Halverwege de route, ter hoogte van de abdij van Averbode, kun je kiezen tussen verder te rijden langs het fietspad of een onverhard pad te nemen dwars door de Averboodse bossen. We kiezen voor het laatste, maar niet voor we eerst een bezoek gebracht hebben aan de abdij. We rijden onder het prachtig poortgebouw de abdij binnen. Naast het poortgebouw bevindt zich het armengat; Behoeftigen kregen vroeger langsdaar een knoet brood. Onze aandacht wordt getrokken door de prachtige abdijkerk. Die werd eind de jaren 1600 in gebruik genomen. De kerk herbergt een prachtig hoogaltaar uit midden de achttiende eeuw en mooie houten sculpturen. Mijn bewondering en waardering voor de ambachtslui uit de achttiende eeuw neemt toe. Als je de kerk verlaat zie je aan de rechterzijde het gastenkwartier. Daarna gaat het richting abdijkerkhof. Hier ligt Ernest Claes begraven. In mijn jeugdjaren waren zijn werken verplichte lectuur. Wie kent niet De Witte, Wannes Raps, Pastoor Campens en Charelke Dop. Na ons bezoek aan zijn Claes' laatste rustplaats rijden we terug en dwarsen de drukke baan en rijden het bos binnen. Na enkele kilometers komen we in Langdorp en beklimmen we met knikkende knieën de Heimolen. Vooral mijn vrouw levert een bovenmenselijke inspanning. De Heimolen is een staakmolen uit 1662. Dat betekent dat hij kan gedraaid worden. Het hele gebied, inclusief de molen, is in handen van Natuurpunt. Tijdens de zomermaanden krijg je op zondagnamiddag een gratis rondleiding door enkele vriendelijke vrijwilligers. Na enkele keren de Nete gedwarsd te hebben komen we terug in Westel, zoals de inwoners van Westerlo hun gemeente noemen. Op het einde van de rit stoppen we nog even bij een bouwvallig huis voor een kilootje aardbeien. We hebben het ons niet beklaagd: ze waren verrukkelijk.
Aa-valleiroute Afstand: 53 km Start: CC De Wouwer, Kloosterstraat, Ravels Bewegwijzering: uitstekend Traject: goed berijdbare betonnen landbouwwegen en verharde boswegels. Aanrader: de terrasjes rond het dorpsplein van Hilvarenbeek.
We gaan van start aan het cultureel centrum De Wouwer. In een mum van tijd zitten we in de natuur. Het eerste wat opvalt: aan rustplaatsen is er geen gebrek. Zelfs hier en daar staat een mobiel toilet opgesteld. Na ongeveer zes km komen we aan het Kapelleke van de Mosdijk. De kapel kreeg zijn huidige vorm in 1960. Uit dankbaarheid voor het redden van zijn nicht uit een waterput, bouwde een missiepater hier een kapel. De plek werd door Het Nieuwsblad in de categorie ,,Kerken en Kapellen" trouwens uitgeroepen tot mooiste plekje van Vlaanderen. Langs rustige landbouwwegen rijden we nu van het ene groene plekje naar het andere. Voor we de Nederlandse grens overschrijden, rijden we in Poppel opnieuw een gebedshuis voorbij. 1735 staat boven de toegangsdeur. In dat jaar werd in Poppel een heiligschennende diefstal gepleegd. Op de plaats waar de hosties werden gevonden, bouwden de gelovigen een kapel. Eens we de grens over zijn, doemt in de verte de majestueuze toren van de Hilvarenbeekse Petruskerk op. Op het beschermde dorpsplein is het echt genieten. Via Esbeek bereiken we een prachtig stukje natuur: Landgoed De Utrecht. Het gebied is zo 'n 2700 hectare groot. Levensverzekeringsmaatschappij De Utrecht ontgon het heidegebied. De monumentale brandtoren met houtvesterswoning is er nog een stille getuige van. Via De Mierden en Reusel bereiken we het kanaal Antwerpen-Turnhout. Na enkele kilometers langs het kanaal gereden te hebben, gaat het door het bos terug naar ons beginpunt. Deze tocht is beslist een aanrader en wat ons betreft eentje om terug te zien.
Een tocht door het Hageland Afstand: 60 km Startplaats: kerk van Tildonk Parcours: heuvelachtig Bewegwijzering: slecht, ga niet op pad zonder degelijke routebeschrijving. Deze prachtige route verdiende een betere bewegwijzering. Aanrader: In den Rozenkrans, aan abdij van Vlierbeek. Op maandag gesloten
Om door het Hageland te fietsen moet je wel geen klimgeit zijn, maar 'n goeie conditie is toch lekker meegenomen. We gaan van start aan de kerk van Tildonk en duiken het straatje aan de kerk in. Een paar honderd meters verder gaan we naar rechts en komen aan de brug over de Leuvense Vaart in Tildonk. Met het water aan onze linkerzijde rijden we verder naar Leuven. Ongeveer vijftien kilometer verder komen we aan de brug in Leuven en worden we voor de eerste keer getrakteerd op een verwarrende wegaanduiding. We gaan over de brug en slaan onmiddellijk rechtsaf om een paar meter verder links naar het station te rijden, maar dat is pas nadat we voor de eerste keer misreden met dank aan de gebrekkige bewegwijzering. We nemen het rond punt. Door het provinciaal recreatiecentrum van Kessel-Lo gaat het naar de abdij van Vlierbeek. Die werd gesticht in 1127 door de Benedictijnen van Affligem. Het loont de moeite om even over de kasseien te dokkeren en onder de Westerpoort te rijden. Het behoort tot het oudste deel van de abdij. De abdij is te bezoeken op zondag tussen 9 en 18 uur. Na enkele meters komt je terecht in een oase van stilte en rust. Onder de bomen kunt u In den Rozenkrans de innerlijke mens versterken. Daarna gaat het richting Linden. Voor het eerst moeten we uit het zadel voor een pittige klim. In het Chartreuzenbos komen we op de Horstroute terecht. Vanaf nu is het raadzaam deze route te volgen. Die is beter aangeduid. Die route brengt ons tot aan het kasteel van Horst. De waterburcht dateert uit de veertiende eeuw. Willy Vandersteen liet er zijn Rode Ridder allerlei avonturen beleven. We blijven die route volgen tot aan de E314. Daar scheiden onze wegen en volgen we opnieuw de aanduidingen van de Winge- en Demerroute. Af en toe krijgen we een stevige klim te verwerken wat prachtige vergezichten oplevert. We fietsen o.a. ook langs de wijngaarden van het Hageland. De streek heeft zich sinds enkele jaren ontpopt tot de wijnstreek van België. Zo belanden we in Aarschot waar we de Demer opzoeken die we kilometerslang volgen tot in Werchter. Enkele kilometers verder staan we opnieuw in Tildonk. Deze route is een absolute aanrader, maar voor de toeristische dienst is er nog werk aan de winkel.
Onze knooppuntentocht start in het historische Veurne. We zoeken de binnenstad niet op, maar rijden naar het kanaal Nieuwpoort-Duinkerke. Voor de brug slaan we rechtsaf en volgen enkele tientallen meters het water om dan links over het bruggetje te rijden en de Lo-vaart gedurende een 13-tal km te volgen. Geef uw ogen de kost. Je rijdt door een prachtig stukje natuur. Als de kerk van Lo-Reninge en de Markeymolen van Pollinkhove opdoemen, rij je nog ongeveer 2 km langs de vaart. De Markeymolen dateert uit 1797 en werd in 1993 volledig gerestaureerd. Aan knooppunt 55 verlaten we de Lovaart en trekken de idyllische dorpjes van Bachten de Kupe in. In Pollinkhove is het tijd om even te rusten in Den Arend met zijn gezellig terras. Via Gyverinkhove en Izenberge rijden we naar Leisele. We zijn nu de grens of de schreve, zoals ze in het West-Vlaams zeggen, genaderd tot op 2 km. Af en toe moeten we een tandje kleiner schakelen, het gaat hier behoorlijk op en neer. Aan knooppunt 24 rij je in het centrum van Houtem voorbij de mooie Onze-Lieve-Vrouwe Hemelkerk met zijn massieve toren. Rechts staat de pastorie. Tussen januari 1915 en oktober 1918 was hier het hoofdkwartier van het Belgisch leger gevestigd. Koning Albert I kwam er regelmatig langs. Er resten ons nu nog een tiental km naar Veurne. Even voorbij Bulskamp zien we de gekende contouren van de torens van het middeleeuws stadje opduiken.
Krekendalroute toont mooie plekjes Afstand: 45,5 km Start: Stadhuis Diksmuide Parcours: licht glooiend, goed berijdbare wegen Bewegwijzering: in de buurt van Koekelare ontbreekt bordje door werkzaamheden. Op het einde van de tocht ligt bordje tegen de vlakte. Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen, uitgegeven door Het Nieuwsblad
We gaan van start aan het stadhuis van Diksmuide. De stad was tijdens de eerste wereldoorlog één van de frontsteden en werd bijna helemaal vernield. Vanaf 1919 verrees Diksmuide stap voor stap uit het puin. Als we met ons gezicht naar het stadhuis staan gaan we naar rechts om na enkele meters links in te slaan. Tot in Koekelare is er een zeer duidelijke bewegwijzering. In het dorp van Koekelare is er blijkbaar een bordje verdwenen door werkzaamheden. Op de T-splitsing gaat het naar rechts om even verder links in te slaan. Zo komen we in het centrum van Koekelare. De route leidt ons door het fraai gemeentelijk park. Vanaf nu worden onze klimtalenten nog eens getest. Je moet niet bepaald een berggeit zijn, maar enige conditie is nuttig. Via Emielshoek en Ruidenberg, waar je een mooi panoramisch zicht hebt, bereiken we Kortemark of de molengemeente. Op een boogscheut van elkaar rijden we achtereenvolgens langs de Koutermolen, Wullepitmolen en Couchezmolen. De Koutermolen is waarschijnlijk de oudste van de drie. In geschriften uit begin vijftiende eeuw is er voor het eerst sprake van. De wullepitmolen dateert uit de 17de eeuw. Hij werd in 1923 van Zerkegem naar Zarren overgebracht. De couchezmolen is de jongste van het drietal. Met zijn zeven zolders is hij een van de hoogste molens in België. In Zarren rijen we via Houthulst en Klerken terug naar onze startplaats.
Lange Lisroute doet naam eer aan Afstand: 37 km Parcours: biljartvlakke asfaltwegen Bewegwijzering: zeer goed Bron: fietskaart en gids van West-Vlaanderen uitgegeven door Het Nieuwsblad
De lange Lisroute heeft haar naam niet gestolen. De boorden van de meeste waterlopen zijn getooid met lis. We gaan van start in Nieuwpoort. Langs de achterzijde van de Kompas Camping rijden we langs de IJzer tot in Mannekensvere. Als we de IJzer verlaten worden we al vlug geconfronteerd met een zwarte bladzijde uit de geschiedenis van de streek. In de Hemmestraat in Ramskapelle stortte op 28 juli 1944 een Brits Halifaxbommenwerper neer. Een echtpaar en twee bemanningsleden verloren er het leven. Het toestel was op weg om V1-lanceerinstallaties te bombarderen, maar werd voor de Belgische kust geraakt door Duits geschut. De piloot kon op het nippertje Nieuwpoort-Stad vermijden. Voor hij neerstortte kon hij zijn bommen nog droppen tussen Sint-Joris en Ramkapelle. In Ramskapelle, aan een restant uit de eerste wereldoorlog, slaan we links in. Via het schilderachtige Booitshoeke rijden we naar Veurne. We rijden nu enkele kilometers langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort om dan richting Oostduinkerke in te slaan. Even voor Sun Parcs, aan de Canadahoeve, slaan we rechts in. En rijden zo terug naar de plaats waar onze tocht begon.
Wandelen langs de Lomme Start: Viskwekerij Mirwart Afstand: 7,5 km Hoe te bereiken?: via afrit 24 (Euro Space Center) van de E411, richting Sint-Hubert Bron: Mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere
Verscholen achter de Ardeense heuveltoppen en verborgen door een 1200 ha groot provinciaal woud, le Pré des Forges (de weide van de ijzersmelterijen), ligt op 8 km ten noordwesten van Sint-Hubert Mirwart. We beginnen onze wandeling aan de boorden van de Lomme, een zijrivier van de Lesse. We volgen de halfverharde weg langs de viskwekerij en steken het riviertje Marsau over via een dikke plank. We volgen de hoofdweg rechtdoor. Die buigt links weg van de spoorbaan. We wandelen nu door het dichte woud. De weg stijgt hier matig. We komen dan op een kruispunt van wegen. We slaan rechtsaf en volgen de snel dalende asfaltweg. Bij het kruisen van de beek slaan we onmiddellijk rechtsaf. We lopen nu tussen de rotswand en het beekje en komen zo terug aande spoorbaan. De kerk van Mirwart en het imposante kasteel is nu goed te zien. Het gaat verder in dalende lijn en spoedig ligt de spoorweg hoger dan de wandelweg. Even verder duikt u onder de spoorweg door. De weg buigt nu naar links. Je blijft nu de kronkelende Lomme volgen. De stroom leent zich uitstekend voor het maken van enkele mooie vakantiefoto's. U blijft rechtdoor lopen en even verder komt u aan een weggetje dat naar een bruggetje leidt. Een mooiere plaats om uw picknickzak aan te spreken,bestaat niet. Daar ga je naar links en blijft steeds de weg volgen. Je duikt opnieuw onder de spoorweg om even verderop de eerste weg links in te slaan, het gaat meteen bergop. Na 50 m kiest je bij een Y-vormige splitsing de rechterweg. Het gaat nu stevig bergop. Na ongeveer 1200 meter bereik je een asfaltweg. Die sla je links in. Het is nog steeds klimmen geblazen. Bij het hoogste punt van de weg heb je zicht op het kasteel van Mirwart. Het voordeel van een klimpartij is dat er nadien ook een afdaling is. U passeert een linkerzijweg en je moet soms opletten dat je je eigen niet voorbij loopt. Beneden steekt u bij een kruispunt van wegen een beekje over en volgt u rechtdoor een stukje van de heenweg. Bij het volgende kruispunt loopt u rechtdoor. Op het punt dat de weg sterk naar rechts draait, ga je naar links. Je kunt nu verder dalen onder de eiken. In het sparrenbos verderop, slaat u een dwarsweg naar links in. Flink dalend komen we uit aan de spoorweg. Zo komen we terug aan de viskwekerij.
Puffen en zwoegen in Martelange Traject: Martelange - Bigonville Boulaide - Arsdorf - Koetschette Rambrouch - Roodt - Colpach-Haut Colpach-Bas - Grendel - Attert - Post Heinstert - Martelange Afstand: 51 km Startplaats: Place Baudouin 1er
Martelange of Martel in het Letzeburgs ligt tegen de grens met het Groothertogdom Luxemburg geplakt. Het stadje kwam 'n veertigtal jaar geleden in het wereldnieuws toen een Franse tankwagen er ontplofte. Tweeëntwintig mensen verloren het leven. Het parcours dat de toeristische federatie uittekende, is geen spek voor mijnen bek. Het leerde me dat ik echt geen klimmersbenen heb. Voortdurend ging het op en af . Links en rechts kwamen we een helling van 10% tegen. Meer dan één keer zetten we voet aan de grond. We gaan van start aan Place Baudouin 1er. We rijden onmiddellijk over de brug van de Sûre en slaan rechtsaf. Op het einde van de weg gaan we naar rechts om na enkele meters linksaf te slaan, richting Diekirch. Onmiddellijk worden we met de neus op de feiten gedrukt en gaat het al klimmend naar Bigonville. Vier km verder gaan we aan het kruispunt naar links en rijden we het Groothertogdom binnen. Op weg naar Boulaide loont het de moeite om even rechtsaf te slaan en naar Hochfels te rijden. Je hebt daar een prachtig zicht op de vallei van de Sûre. Je vindt er onder andere een tank die gebruikt werd bij het Ardennenoffensief, het laatste grote Duitse offensief in een poging om de geallieerde opmars te stoppen. In Boulaide kunnen onze oude knoken even rusten. Er wacht ons nu een zeer lange afdaling naar het stuwmeer van de Sûre. Vanop le pont de la Misère hebben we een adembenemend zicht op de omgeving. Op slag zijn alle inspanningen vergeten. Op weg naar Arsdorf zie je het dorpje lieflijk liggen in een kuip tussen de heuvels. Vanaf Arsdorf gaat het op en neer en passeeer je Koetschette en Rambrouch. Even voor Roodt bevindt u zich op 509 meter. Je hebt dan ook een mooi zicht op de velden. Vanaf Roodt gaat het bergafwaarts en passeer je Colpach-Haut. In Colpach-Bas passeer je het laatste Luxemburgse dorp. Binnen enkele kilometers rij je België opnieuw binnen. Via Grendel kom je in Attert, een toeristisch plekje. De huizen zijn er in hun oorspronkelijke staat bewaard gebleven. Als je in Attert de afdaling achter de rug hebt draai je naar links en na 500 meter ga je naar rechts. Je passeert onder de Nationale 4 en belandt via Schadeck in Post. Via Heinstert rijden we naar Martelange. Er wachten ons nog 13 loodzware kilometers. Bij het zien van het bordje Martelange kan ik een zucht van opluchting nauwelijks onderdrukken en ben ik opnieuw een illusie armer: ik zal nooit de bolletjestrui in de Ronde van Frankrijk winnen.
Voor onze knooppuntenfietstocht lieten we ons oog vallen op het eiland Walcheren. We hebben het ons niet beklaagd. Deze 66 km-lange tocht leidt ons door enkele prachtige natuurgebieden en lieflijke, maar soms drukke, dorpjes. Deze route staat met stip genoteerd in onze fietsagenda. Een echte aanrader. Wie vanuit Vlaanderen naar Vlissingen wil, kan ofwel de Westerscheldetunnel nemen of gebruik maken van het voetveer Breskens-Vlissingen. We kozen voor het laatste. Kostprijs voor twee personen en fiets: 10,50 euro. Vanaf het veer volgen we de Valkenisseroute en gaan te voet over het sluizencomplex. We rijden de Boulevard af en passeren het standbeeld van Michiel de Ruyter. Hij werd begin de zeventiende eeuw in Vlissingen geboren en is een van de grootste zeehelden uit de Nederlandse geschiedenis. Op de Oostzee nam hij deel aan diverse zeeslagen. Even verder rijden we langs de Gevangentoren. Aan het einde van de boulevard gaan we linksaf. Aan de verkeerslichten gaat het opnieuw linksaf de burgemeester van Woelderenlaan. Na 100 meter gaan we linksaf, richting Dishoek. We rijden nu door Zwanenburg. Let op het reigersnest op de rechteroever van de waterplas. Op het einde van het fietspad slaan we rechtsaf en fietsen kilometerslang aan de voet van de duinen. Op weg naar Zoutelande mag je niet vergeten af en toe eens het luchtruim af te speuren. Met een beetje geluk zie je enkele paranthespringers sierlijk door het zwerk zweven. Op weg naar knooppunt 10 fietsen we door Westkapelle. Op 3 oktober 1944 brak hier de hel los. Britse Lancaster-bommenwerpers wierpen een lading bommen op de Westkapelse zeedijk en sloegen een bres van 150 meter. Het zeewater stroomde het binnenland in. Enkele weken later werd het manoeuvre herhaald op het oostelijk gedeelte van het dorp. Op 1 november drongen de Schotten door het dijkgat het dorp binnen. Westkapelle was bevrijd. Die evacuatie eiste wel een zware tol. Tweehonderd mensen vonden de dood en honderden huizen werden verwoest. De troepen slaagden in hun opzet: de Atlantik-wall te doorbreken en de Duitsers te verdrijven van de Schelde-oevers. Het volgend dorpje die we tegenkomen is Domburg. Bij zonnig weer kan het er enorm druk zijn. Aan de rand van het dorp ligt De Manteling. Het houtgewas moest noordwest Walcheren beschermen tegen de koude zeewinden, vandaar de naam. Langs Oostkapelle en Vrouwenpolder rijden we naar het wondermooie Veere. Links en rechts worden hier krampachtige pogingen ondernomen om de sfeer van vroeger op te roepen. Het loont de moeite om hier uw picknickmand aan te spreken en u te nestelen op de rustbanken aan de boorden van het meer. Langs een mooi fietspad en enkele knooppunten belanden we via Arnemuiden en een heel sliert dorpjes aan het fort van Rammekens. Het fort werd gebouwd halverwege de 16de eeuw en kende een rijke geschiedenis. Het fort had als doel om de vaarweg tussen Middelburg en Arnemuiden te beschermen. Later werd het omgebouwd tot een hospitaal voor zieke manschappen. Midden de negentiende eeuw verloor het zijn nut. Mede door het omliggende natuurgebied is en blijft het een toeristische trekpleister. Na 66 km komt Vlissingen en het einde van een prachtige tocht in zicht. Rondom Walcheren is een aanrader voor al diegenen die van natuur houden. Ons zien ze in ieder geval nog terug.
Het uithoekje van Antwerpen Knooppunten: 32 - 4 - 1 - 2 - 3 - 6 - 7 - 31 - 10 - 12 - 22 23 - 80 - 79. Op weg naar kp 63 verlaten we de kp-route en rijden door het centrum van Baarle. Aan de borden ,,Einde bebouwde kom Baarle-Hertog Baarle-Nassau gaan we naar links en komen zo opnieuw op de kp-route naar kp 83 - 52 - 57 55 - 58 - 32 Aantal km: 54. Startplaats: brug Ravels.
Milde voorjaarstemperaturen lokten ons naar het noordoosten van de provincie Antwerpen. Aan de Nederlandse grens op een boogscheut van Tilburg ligt Ravels. Onze startplaats ligt onder de brug over het kanaal Dessel-Schoten. Aan kp 32 gaan we richting kp 2. We volgen het kanaal zo een vijftal km. Aan kp 1 verlaten we het water en gaan richting Bels lijntje. Deze oude spoorwegbedding vormde de verbinding tussen Tilburg en Turnhout en werd uitgebaat door Grand Central Belge. Vandaar de benaming. Aan knooppunt 7 belanden we in het park van Carons Hofke en de Ark van Noah. Respecteer de beelden. Ze zijn met veel geduld en liefde gemaakt door de personeelsleden. Midden de twaalfde eeuw werd hier een pastorij gebouwd. De familie Caron verbouwde het domein tot landgoed met kasteel. Vijf km verder rijden we voorbij Wortel Kolonie. Johannes Vanden Bosch stampte hier een landloperskolonie uit de grond. Een beeldje aan de ingang is er nog een stille getuige van. In 1993 werd de wet op de landloperij afgeschaft en verloren de 260 landlopers hun geborgenheid en hun vrijheid. Zevenentwintig personen verkozen liever een strenger gevangenisregime dan te profiteren van de vrijheid. In 1996 werd achter de witte landlopersgebouwen een gevangenis gebouwd voor 150 gedetineerden. Voorbij het domein slaan we rechtsaf. Hier moet je de remmen dichtknijpen. Links ligt het Bootjesven. Volgens onze info zie je hier op mooie zomeravonden de watervleermuizen die de insecten van het wateroppervlak plukken. Het gebied doet me denken aan de Nederlandse Vinkeveense plassen. Weliswaar kleinschaliger, maar even mooi. Enkele kilometers verder rijden we Nederland binnen. Via knooppunten 22 en 23 bereiken we Ullicoten. We besluiten hier om onze rijweg wat in te korten en rijden via kp 80 en 79 naar Baarle-Hertog-Nassau (richting kp 63). Deze gemeente is een buitenbeentje onder de gemeenten. Sommige bewoners zitten figuurlijk op de wip tussen Nederland en België. In de leefkjamer zijn ze Belg. Als ze hun pyjama aantrekken in de slaapkamer zijn ze onderdaan van Beatrix. We dwarsen het centrum en aan het bordje ,,Einde Baarle-Nassau Baarle-Hertog'' gaan we naar links en komen we opnieuw op de knooppuntenroute richting 83. Wat nu volgt is te mijden. We rijden nu kilometerslang langs een drukke, smalle baan. We zijn nu in de buurt van Weelde. Dat stellen we vast bij het zien van enkele ,,stalen vogels'' in de lucht. Het zweefvliegveld is vlakbij. Aan de Kerkstraat klieven de wieken van de Nachtegaal der Maatvennen door de lucht. Deze molen is meer dan honderd jaar oud. Op weg naar knooppunt 55 rijden we door de Gewestbossen van Ravels. Het gebied is 830 ha groot en herbergt enkele oorspronkelijke vennen met als belangrijkste het Kesseven. Na 54 km bereiken we opnieuw onze eindbestemming.
Knooppunten: 67 - 72 - 77 - 76 - 232 - 75 - 74 73 - 96 - 93 - 92 - 91 - 40 - 41 - 66. Aan kp 66 rijden we rechtdoor naar de kerk van Arendonk. Afstand: 47 km. Startplaats: parking aan feestzaal De Garve. Hoe te bereiken?: via de E34, afrit Arendonk-Retie.
Onze tweede knooppuntenroute van het seizoen brengt ons in het noordoosten van de provincie Antwerpen: Arendonk. De gemeente doet bij de oudere wielerliefhebber waarschijnlijk wel een belletje rinkelen. Hier werd drievoudig wereldkampioen Rik Van Steenbergen geboren. Rik I sleet er een groot gedeelte van zijn jeugd. Voor één keer vertrekken we niet aan een knooppunt, maar aan de parking van de gemeentelijke feestzaal De Garve. We slaan aan de achterkant van de parking onmiddellijk rechtsaf. Door de verkaveling De Vloed rijden we naar het heemkundemuseum en de Toremansmolen. Deze unieke graan- en oliemolen werd gebouwd in 1809. In 1854 kwam de molen in handen van de familie Raeymaekers. Deze familie bezat verscheidene molens en hadden de bijnaam die van de Toreman. Vandaar zijn naam. Na de molen slaan we linksaf en volgen de baan. Na ongeveer 1 km slaan we rechts de Neerstraat in. We volgen die straat tot aan het bordje met het einde straat. Aan de hoeve gaan we rechtsaf en rijden voorbij het natuurdomein Het Goor. Aan het bordje naar een hondenclub slaan we linksaf. Bij regenachtig weer kan de aarden weg er drassig bijliggen. Op het einde van de weg gaan we linksaf en rijden we via een goed berijdbare weg naar de brug over het kanaal Schoten-Dessel en slaan rechtsaf. We volgen het water tot aan kp 72. We slaan linksaf, richting kp 77. Op het kruispunt is het opletten geblazen. Bij mooi weer kan het er enorm druk en gevaarlijk zijn. Aan kp 77 gaan we naar links om een bezoekje te brengen aan de abdij van Postel. Deze werd gesticht in de twaalfde eeuw en wordt bewoond door de Norbertijnen. Vanwege hun witte pij worden ze ook de Witheren genoemd. De Postelse kaas en dito bier is tot ver buiten de gemeentegrenzen bekend. Wie even wil pauzeren kan hier in de diverse etablissementen terecht. Na onze koffie in de Drie Linden aan fietsvriendelijke prijzen keren we op onze stappen terug en rijden nog enkele honderden meters langs de drukke baan en zoeken daarna via kp 76 de stilte en rust op. Door uitgestrekte landerijen en bossen rijden we naar knooppunt 232 om dan langs het kanaal Herentals-Bocholt naar kp 75 te rijden. Onderweg ligt aan de linkerzijde natuurreservaat De Maat. Het loont de moeite om even door het natuurgebied te rijden. 100 m verder kom je opnieuw op het jaagpad langs het kanaal. Aan kp 74 is er de mogelijkheid om even te pauzeren op de Pannenkoekenboot. Je rijdt dan over de brug even naar links en onmiddellijk opnieuw naar rechts om het kanaal te volgen tot aan kp 96. Daar verlaten we definitief het kanaal. Op weg naar kp 93 rijden we voorbij de Boeretang. Het woord verwijst naar een hoger gelegen huis of schuur in een drassig gebied. Boeris het Middeleeuws voor buer en dat betekent huis of schuur. Tang verwijst naar het Middeleeuwse woord tong een zanderige hoogte in een moerassig dal. Op weg naar kp 92 ligt links de watermolen van Retie. Het huidige bakstenen molenhis dateert uit 1765. Wie de molenaar aan het werk wil zien, kan er elke laatste zondag van de maand terecht Wij rijden nu langs enkele knooppunten naar kp 41. Voor je het knooppunt bereikt kun je aan de grote baan onmiddellijk linksaf slaan. Je rijdt zo Arendonk binnen. Deze route is ongeveer 1,5 korter. We opteerden voor de iets langere route. Aa kp 66 rijd je rechtdoor en zit de knooppuntenroute erop. Het is nu tijd om even de kelen te smeren en iets te eten. Taverne De Gouden Arend biedt aan de fietser een uitgebreide kaart aan democratische prijzen.
Als opener van ons fietsseizoen kozen we voor de knooppunten van de Antwerpse Kempen. Een schraal voorjaarszonnetje lokte ons. De thermometer wees 12 graden aan. Aanvankelijk hadden we een tocht van ongeveer 70 km gepland, maar de temperatuur daalde naarmate de dag vorderde. We besloten dan maar onze tocht met ongeveer 20 km in te korten. Aan het Provinciaal Vormingscentrum Malle konden we probleemloos onze wagen kwijt. We laten het Vormingscentrum links liggen en op de T-splitsing gaan we naar rechts en rijden naar knooppunt 52. Langs Salphen bereiken we aan de achterzijde het gemeentehuis van Zoersel. Via knooppunten 55 en 61 rijden we naar kp 62. Al vlug zien we in de verte de abdij van Westmalle opdoemen. Deze Cisterziënzersabdij werd gesticht in 1794. Gemakshalve werden ze de Trappisten genoemd, naar de Normandische abdij La Trappe. De monniken moesten zelf instaan voor hun onderhoud. Zo ontstond een boerderij, een kaasmakerij en het meest bekende een bierbrouwerij. Via diverse knooppunten rijden we voorbij het Fort van Oelegem, het geliefkoosde verblijf van honderden vleermuizen. Aan knooppunt 56 komen we aan het Albertkanaal. We rijden zo 'n drietal kilometer langs de oever naar knooppunt 69. Daar beslissen we om onze rit een twintigtal kilometer in te korten en trekken naar knooppunt 98. Op grondgebied Zandhoven ligt het prachtige kasteel Hovorst dat dateert uit de vijftiende eeuw, omgeven door een bosrijke omgeving. Voorbij het domein slaan we rechtaf. We krijgen nu een stukje kassei onder de wielen geschoven van zo 'n drietal km. We wanen ons in de wielerklassieker Parijs-Roubaix. in Pulderbos is het tijd om de verkleumde handen te warmen aan een tas koffie. Via knooppunten 07 en 91 komen we opnieuw aan knooppunt 54. Nog enkele kilometers en we zijn terug aan ons beginpunt.
Kilometerslange jaagpaden, groene beemden, waterrijke gebieden, rust en natuur. Van al deze ingrediënten hebben we geproefd langs de Antwerpse rivieren op een droge, maar windrijke, novemberdag. De rust was evenwel relatief. Het was uitkijken voor de wielertoeristen of moeten we zeggen wielerterroristen die op ,,juweeltjes'' van tweewielers voorbij zoefden. Ik kan me voorstellen dat op een warme zomerdag de jaagpaden herschapen worden tot ,,wielerautostrades''. Na het oversteken van de Rupel rijd je na enkele honderden meters het natuurgebied Broek De Nayer in. We volgen nu ongeveer 5 km de Rupel. Even voorbij het knooppunt 52 verlaten we de rivier en zoeken de Zenne op. We volgen die stroom tot in Hombeek waar we linksaf slaan en over de brug zoeken we de andere oever op. Spijtig dat deze stroom bijna een open riool geworden is, inclusief de stank die we af en toe mochten opsnuiven. Aan knooppunt 92 rijden we via een ,,boerenwegeltje'' naar de Stuivenbergbaan. We bereiken zo het prachtige provinciaal domein Vrijbroek.We komen zo via knooppunt 93 aan de Stuivenbergvaart. We slaan linksaf en volgen het water zo 'n vijftal km tot aan knooppunt 94. We rijden over de vaart en via enkele knooppunten komen we aan de Dijle tot aan knooppunt 51. Daar volgen we de bedding van de Nete gedurende 'n dertiental km tot aan knooppunt 31. We verlaten nu definitief het water en rijden via rustige wegen terug naar onze startplaats. Deze route is een echte aanrader. We zijn van zins om het tijdens de zomermaanden nog eens over te doen.
Startplaats: Zulte-kerk Aantal km: 65 km Knooppunten: 98 - 88 - 80 - 52 - 54 - 55 - 42 - 43 - 35 - 28 - 29 36 - 49 - 47 - 48 - 46 - 45 - 56 - 64 - 65 - 83 - 94 - 95 - 93 - 92 91 - 4 - 34 - 32 - 33 - 31 - 99 - 98 Opmerking:de vooraf geplande route konden we door werkzaamheden niet volgen. Gelukkig hadden we de fietsknooppuntenkaart bij. Normaliter hadden we een stukje van het kanaal Bossuit -Kortrijk gefietst, tussen knooppunten 48 en 58, maar door werkzaamheden moesten we een ommetje maken langs de Gavers. Dat hebben we ons niet beklaagd, maar toch moet het van mijn hart dat instanties die wegen afsluiten, ook moeten zorgen voor een alternatief en dat was er niet.
Onze startplaats ligt aan de achterzijde van de kerk van Zulte. Met onze rug naar de kerk gaan we naar links om bijna onmiddellijk naar rechts te rijden. Langs de baan omzoomd met rijen bomen rijden we tot aan de Leie waar we links afslaan, richting Kortrijk. We rijden zo 'n 18 km langs de vaarweg. Mooie stukken wisselen af met niet-vervuilende industrie. De betonnen bouwstenen ontsieren wel het landschap. Aan knooppunt 28 rijden we Kortrijk binnen. In de Groeninghestede verlaten we de Leie aan de Broeltorens. Het zijn de laatste resten van de militaire bouwkunst uit de Middeleeuwen. De zuidelijke toren dateert uit de 12de eeuw. De noordelijke toren is gebouwd in de 15de eeuw. We doorkruisen nu de bebouwde kom en via een mooi vrijliggend fietspad rijden we naar knooppunt 49. Via knooppunten 47 en 48 willen we langs het kanaal Bossuit-Kortrijk rijden, maar werkzaamheden versperren ons de weg. We haalden dan maar de fietskaart boven en stippelden een alternatieve route uit. En we hebben ons dat geen moment beklaagd. We rijden via knooppunt 46 en langs de Koutermolen door het provinciaal domein De Gavers in Harelbeke-Deerlijk. De enorme waterplas op het domein ontstond eind de jaren zestig door zandwinning. Het is nu een uitgelezen recreatieplek. Aan knooppunt 64 gaat het via nr. 65 naar Vichte. Het loont wel de moeite om daar even het geijkte pad te verlaten en rechts van de oude kerk een kijkje te nemen. Daar staat een prachtig kasteel. Na wat rondgekeken te hebben, keren we terug naar de Vichtse oude kerk en nemen de straat links van de kerk. De aanduidingen zijn hier wel zeer karig neergepoot. We moesten even zoeken voor we het juiste knooppunt terugvonden. Daarna gaat het via diverse knooppunten naar Waregem waar we langs de hippodroom naar knooppunt 4 fietsen. Zo belanden we in de uitlopers van de Vlaamse Ardennen. Het is zwoegen geblazen. In Nokere passeren we enkele historische boerderijen. Het einde is nu in zicht. Langs het kasteel Herlegem in Kruishoutem komen we terug in Zulte.
Startplaats: Brug Temse, rechter Scheldeoever, richting Antwerpen Afstand: Volgens infobordjes 51 km, volgens onze kilometerteller 48 km.
De route werd genoemd naar het witte goud, zoals de asperge ook soms wordt genoemd, maar men had ze ook de kastelenroute kunnen noemen. We reden een vijftal mooie domeinen voorbij, maar meestal versperde een bordje ,,Privé domein'' ons de weg. Spijtig. Na een tweetal km zagen we al De Notelaer rechts van ons liggen. Het tweehonderd jaar oude gebouw is het voormalig zomerjachtpaviljoen van de familie d'Ursel en deed ooit dienst als decor voor de tv-opnamen van ,,Stille Waters''. Toerisme Vlaanderen heeft er een Scheldecentrum geïnstalleerd en er is een gezellig tuinterras en cafétaria. Na een viertal km genoten te hebben van het Scheldezicht gaan we naar rechts waar de echte Vlaamse kinderkopjes naar ons liggen te lachen. Na zowat één kilometer over de kasseien te hebben gedokkerd zien we, bijna in het centrum van Hingene, links het park d'Ursel met een 18de-eeuws kasteel. Enkele kilometers verder rijden we in Ruisbroek-Dorp voorbij het standbeeld De Redder van Pieter Vanneste. Het beeld brengt een hulde aan al diegenen die geholpen hebben na de overstromingsramp in 1976. Aan het Hof van Coolhem zijn we ongeveer halfweg. De eerste sporen van een bewoning zijn terug te vinden in de Middeleeuwen. Tot 1797 werd het domein beheerd door de kloosterlingen van de abdij van Hemiksem. Tijdens de zomer zijn de restanten ervan te zien. In Lippelo duikt aan de linkerkant tussen de bomen het majestueuze kasteel Hof te Melis op. Een bordje ,,Privé domein'' weerhoudt ons ervan verder op verkenning te gaan. Rechtover het kasteelpark is het rustig vertoeven in een ouderwets cafeetje. Je treft er heel wat dingen aan uit lang vervlogen dagen. Enkele kilometers verder rijden we door het mooie Weert. Voorbij de oude Scheldearm zien we rechts het kasteel van Marnix van St.-Aldegonde. Op bepaalde tijdstippen is het kasteel vrij te bezichtigen. Voor meer info: www.chateaumarnixdesaintealdegonde.be. Twee kilometer verder staan we terug op de Scheldebrug.
Voor deze 75 km-lange tocht langs hoofdzakelijk landelijke wegen ging ik terug naar mijn geboortedorp Sleidinge, het geboortedorp van ex-premier Wilfried Martens. Onze startplaats lag aan het Sleinse dorpsplein. We rijden richting Lembeke en bijna onmiddellijk slaan we voorbij de kerk linksaf naar knooppunt 31. Langs rustige wegen rijden we op weg naar knooppunt 20 dwars door de Oosteeklose bossen. Op weg naar knooppunt 50, we hebben dan ongeveer 22 km gereden, houden we even halt in Boekhoute. Achter de kerk staat het symbool van de gemeente, een vissersboot. In lang vervlogen dagen was Boekhoute immers een garnalendorp. De Bou 8 is een houten lemmerhengst. Is 14 m lang en 5 m breed. Het hele gevaarte weegt 40 ton. Aan dek stond een fornuis waarop de garnalen gekookt werden. Even verder rijden we door het krekengebied en aan knooppunt 90 brengen we een bezoekje aan onze Noorderburen in Sas van Gent. In Zelzate dwarsen we de Kennedylaan en rijden voorbij het Goed ter Looveren. Op weg naar knooppunt 99 rijden we door het bedevaartsoord Ertvelde-Stoepe. De legende wil dat een jonge man die niet kon spreken na het bidden voor een Mariabeeld dat in een eik hing, zijn stem terugkreeg. In Ertvelde zien we de Stenen Windmolen opdoemen. De oudste vermelding dat terug te vinden was, dateert uit 1799. Aan knooppunt 46 zijn we in het geboortedorp van Luc De Vos beland. De gemeente herbergt een mooi 19de-eeuws kasteel en de Geradmolen. Na het centrum van Evergem gedoorkruist te hebben, zoeken we in Belzele de Lieve op. An knooppunt 30 verlaten we het kanaal en rijden via verscheidene knooppunten naar de Bevende Hazelaar, op een boogscheut van Sleidinge. Vroeger was de boom een uit de kluiten gewassen linde. Waarom de boom bevende Hazelaar genoemd wordt, mag Joost weten. De legende wil dat de Oostmoerenaren feest vierden na bevrijd te zijn van het juk van de Oostenrijkers. Ze zagen een vreemde man lopen die verdraaid goed op een Oostenrijker leek. De vreemde werd een kopje kleiner gemaakt, maar nadien bleek dat het graaf van Kleef was. Hij werd ter plaatse begraven en op zijn graf werd een (tril)linde geplaatst. Na wat gerust te hebben, gaat het nu in gestrekte draf terug naar mijn geboortedorp.
Wegaanduiding: geen. Bron: een oude fietsroute in 1997 uitgegeven door toerisme Waasland. Is vermoedelijk niet meer te verkrijgen bij de toeristische dienst. Aantal km: 47.
We gaan van start aan het spoorwegstation van Sint-Niklaas en rijden via de Kleine laan, richting Belsele. De sporen liggen aan onze rechterzijde. Na enkele tientallen meters gaan we onder de spoorweg en rijden verder met de spoorweg aan de linkerzijde. Na ongeveer 2,3 km gaan we aan de Hoge Bokstraat over de sporen om onmiddellijk rechts opnieuw de spoorweg te volgen. Het traject dat we nu hebben afgelegd is het drukste van heel de route. Vanaf nu gaat het langs spoorwegbeddingen en natuurgebieden. Alleen in Lokeren en Moerbeke fietsen we enkele honderden meters langs een drukke baan. We blijven de spoorlijn volgen. Na enige tijd verlaten we de sporen en rijden we de Mierenneststraat in. Aan de Gavermolenstraat fietsen we rechtdoor en rijden voorbij het sport- en cultuurcentrum ,,De Gavers", dwarsen de Rozenlaan en rijden onder de N70 door. Even voorbij de viaduct fietsen we rechtdoor. Let op: bij regenachtig weer kunnen de eerste meters er erg drassig bij liggen. We zijn nu beland op de oude spoorwegberm Sint-Niklaas-Waasmunster. Een paar honderd meters verder gaan we rechts de Waterschootstraat in en fietsen die volledig uit. Op het einde slaan we links de Bergstraat in. Even verderop rijden we over de E17 en houden rechts aan. We zijn nu in de Grauwe Zeestraat en voorbij de bocht nar links wordt dat de Groenstraat. Bij de splitsing volgen we rechts mee, Oudeheerweg-Heide. We nemen de eerste straat links, de Lucien Reychlerstraat en aan de vijfsprong de 2de van rechts, de Heidekapelstraat. Vederop wordt dat de Oudeheerweg-Heide. We dwarsen de Belselestraat en rijden voorbij de Roosenbergabdij en het ,,stulpje'' van Jan De Clerck. Enkele honderden meters verder ligt de E17 onder ons. Bij de splitsing volgen we links het betonbaantje, de Oudeheerweg-Ruiter. Op het einde volgen we links mee. We dwarsen de Sousbeekstraat en komen wat verder aan een dubbele tweesprong. We volgen steeds links mee en komen zo in de Ketelboetstraat die we uitfietsen. We dwarsen de Neerstraat en fietsen de Hamstraat volledig uit. We volgen nu rechts mee met de E17. Juist voor het tunneltje gaan we rechts de Durmedijk op en komen zo in het natuurreservaat Molsbroek. We blijven de dijk volgen. In Lokeren dwarsen we de Oude Bruglaan en bereiken zo de Lokerse markt. We rijden onmiddellijk rechts de Prosper Tuysbaertstraat in. Voorbij de bocht gaat die over in de Koophandelstraat. Juist voorbij de spoorwegtunnel gaan we rechts de Uebergdreef in. We zijn nu bijna halfweg. Als de straat van de spoorweg wegdraait, gaan we rechts het fietspad op. Vanaf nu gaat het in rechte lijn dwars door de Daknamse Meersen. Op het grondgebied van Moerbeke komen we aan de Damstraat (baan Eksaarde-Moerbeke), daar nemen we het fietspad aan de overzijde van de baan en rijden naar rechts. Na enige tijd rijden we over de Moervaart Moerbeke binnen. We rijden rechtdoor tot we niet verder meer kunnen, daar gaan we naar rechts in de Hospicestraat. We nemen de tweede straat links (Moerhofstraat) en honderd meter verder gaan we rechts de oude spoorwegberm op. We fietsen nu tot in Stekene. Voorbij het oud station gaan we rechtdoor tot we aan de rijksweg Sint-Niklaas-Hulst die we schuin links dwarsen. We zijn nu in de Malpertuslaan. Vijftig meter verder gaan we in de bocht rechtdoor. We zijn nu aanbeland op de dijk van het Afwateringskanaal; We rijden rechtdoor tot we op een kruispunt komen. Links gaat het naar Hulst, maar wij nemen rechts en gaan richting Sint-Niklaas. We volgen nu de oude spoorwegbedding Sint-Niklaas-Hulst. Aan de Heistraat in Sint-Niklaas rijden we rechtdoor. Op het einde van het fietspad gaan we naar rechts. Onder de brug van de spoorlijn gaan we naar links en enkele meters verder ligt het stationsgebouw van Sint-Niklaas.
Ik heb eindelijk de moed gevonden om een fietsroute die ik een viertal weken geleden gereden heb op mijn blog te zetten. Het werd een knooppuntenroute in de o zo mooie Vlaamse Ardennen. Het is niet de moeilijkste trip, een tweetal fikse hellingen buiten beschouwing gelaten.
We gaan van start aan het Centrum van de Ronde van Vlaanderen op de Oudenaardse markt. We rijden terug naar het stadhuis en gaan naar rechts richting knooppunt 93. Dan volgen we tot aan kp 84 de Schelde. We verlaten daar de oever om door de landelijke Vlaamse Ardennen naar Mullem te rijden. In het schilderachtig dorpje ligt om het hoekje De Ast te lachen naar iedere wielertoerist. Het is een van de vele heuveltjes in de streek. Een bordje dat een stijgingspercentage van 11 % aangeeft, deed mijn spieren verkrampen. Met veel hijgen en zuchten geraakten we tot boven de bult van goed 350 meter. Na een kleine pauze gaan we via diverse knooppunten naar Zingem waar een stemmig terrasje ons lokt voor een koffietje. Aan knooppunt 43 rijden we opnieuw langs de Scheldeoever, richting Gavere. Langs het sportpark gaat het naar Meilegem en Welden om via een supersnelle afdaling in de buurt van de Tissenhovemolen te belanden. Na een snelle afdaling volgt meestal een steile beklimming en deze keer was het niet anders. De Kapelleberg was een fameuze kuitenbijter en deed ons voet aan de grond zetten. Daarna ging het in gestrekte vaart naar Oudenaarde.
De voorbije maand was het geen weer om een hond door te jagen, laat staan een fietser. Nu de hemelsluizen stilaan dichtgingen profiteerden we ervan om in de Ardennen wat rond te wandelen. Voor wie van stilte, natuur en toffe mensen houdt, is de Kompas Camping in Bertrix, op een boogscheut van Sint-Hubert, een aanrader. Ooit al gehoord van de Sarahbramweek? Nee, dan moet je volgend jaar, de eerste week van september, daar 'n kijkje gaan nemen. Loontrekkende, middenstander, huismoeder of werkloze, iedereen wordt er met open armen ontvangen. Een groep kampeerders dokterden dit jaar voor de vierde keer een programma uit om U tegen te zeggen. Helaas, we konden alleen maar de eerste dag meebeleven, maar het zag er alleszins goedgevuld uit. De foto's spreken voor zich.
Arboretumwandeling - 4,5 km
Rustig beginnen was ons motto op de eerste dag van ons Ardeens weekeinde. Vanuit de Kompas Camping kozen we voor de kortste wandeling. De geel-blauwe pijlen met twee blauwe bollen waren onze gids. Je leest het goed. In de Ardennen hebben ze ook een arboretum aangelegd. Nochthans het hele gebied is een groot arboretum. Als je vanuit de camping naar rechts gaat en je slaat het eerste verharde weggetje rechtsaf in dan kom je de eerste pijlen tegen.
Wandelen naar de Semois in Saint-Cecile - 8,5 km Saint-Cecile ligt op zo 'n 20 km van de Kompas Camping, even voorbij Herbeumont. We hebben ons deze korte verplaatsing met de wagen niet beklaagd. Aan de kerk met een opmerkelijke forse toren, kan je uw wagen veilig parkeren. De kerk zelf herbergt enkele kunstschatten, maar is enkel tijdens de eredienst geopend. Voor de start van de wandeling draaien we de kerk de rug toe en we dalen af door de dorpskern waar we rechts de rue de la Mécanique inslaan. We slaan het weggetje in tussen de huisnummers 16 en 18 waar we een stevig klimmetje te verwerken krijgen. Tijdens het seizoen groeien in de berm lekkere bosaardbeien. Bij het kruispunt met de rue du Terme lopen we rechtdoor de rue de Lambrai in. Even verderop zien we rechts de kerktoren van Florenville. Voorbij het laatste huis nemen we bij de bosrand de Y-vormige wegsplitsing. We komen even verder in een donker sparrenbos. Vergeet niet af en toe eens naar de bodem te kijken. Langs de zijkanten groeien de mooiste paddenstoelen. Je hoeft u niets aan te trekken van zijwegen. De weg brengt ons door een mooi eiken-beukenbos. Bij de halfverharde dwarsweg ga je naar rechts en via een hek met poortje komt u in het omheinde deel van het bos. Daar ga je onmiddelliijk links de eerste onverharde weg in. Je blijft nu het Grote Routepad volgen (wit-rood).Je wordt na enkele honderden meters beloond met schitterende vergezichten. Opgelet bij de eerste afdaling naar het uitzichtspunt: het kan er gevaarlijk glad zijn. Je daalt nu verder af naar het dal van de Semois. Je blijft steeds het GR-pad volgen. De grillige rivierbedding levert enkele mooie beelden op. De volledige beschrijving van de wandeling is terug te vinden in De mooiste wandelingen in de Ardennen van Julien van Remoortere op blz. 357 (wandeling 71)
Boswandeling in Bertrix - 7,5 km Vanuit de Kompas Camping in Bertrix kan er gekozen worden uit drie wandelingen. We opteerden nu voor de op één na langste: deze van 7,5 km. De geelblauwe pijlen met één bolletje waren deze keer de wegwijzers. Het eerste deel van de tocht was een prachtige wandeling door de bossen rond Bertrix. Spijtig dat we na een viertal km zeer lang langs de openbare weg moesten lopen of hadden we misschien een pijltje gemist? Soms moet je goed uit je doppen kijken: de pijlen hangen op de meest onbereikbare plaatsen.
Internationale dagen van de jacht en de natuur Een druilerige regen weerhield er ons niet van om naar Saint-Hubert af te zakken voor de Internationale dagen van de jacht en de natuur. De folkloristische gebeurtenis begon uiteraard met een jachthoornconcert dat door merg en been ging, gevolgd door een eucharistieviering in de basiliek van Sint-Hubert. In de namiddag ging voor de 46ste keer de historische stoet uit. Het werd een vrij statische en stille optocht. De groepen defileerden gewoon voorbij zonder een toneeltje op te voeren. Het dient echter gezegd dat ze prachtig waren uitgedost. Enkele foto's geven een fraai beeld weer van wat we hebben gezien.
Prachtig, magnifiek, verbluffend, betoverend, gul, gastvrij. Woorden schieten te kort om onze fietsvakantie door Nederland te omschrijven. We hebben negen onvergetelijke dagen beleefd. Voor het eerst verbleven we bij de gastgezinnen van Vrienden op de Fiets en meteen wil ik een van de clichés over onze Noorderburen uit de wereld helpen. Ze zijn niet krenterig. Overal werden we bij aankomst getrakteerd op iets fris en 's morgens kregen we een smaakvol ontbijt. Bedankt gastgezinnen. Meer info over de Stichting vind je op de website: www.vriendenopdefiets.nl Vanaf nu zijn de foto's ook aanklikbaar, met dank aan Johanna voor haar hulp en informatie over de verschillende plaatsjes.
Enkele gouden tips:
· Plan zorgvuldig je route en bepaal waar je ga slapen, zo vermijd je onaangename verrassingen. Vooral in het hoogseizoen zie je overal bordjes hangen: volzet.
· Ga nooit op stap zonder de nodige kaarten. Plastificeer ze, indien je er later nog wil van genieten.
· In sommige duinen moet je betalen. Een kaartje kopen kan via een betaalautomaat. Kostprijs: 1,10 euro voor de Noordhollandse duinen. Er gebeuren regelmatig controles.
· Hou steeds wat kleingeld op zak voor de talrijke veerpontjes. Sommige zijn gratis, voor anderen moet je betalen. Kostprijs varieert van plaats tot plaats.
· Probeer niet te fietsen in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Vooral in Alkmaar zagen we enkele ongelukkigen tegen de lamp vliegen.
· Bij snikheet weer is het aan te raden om enkele flesjes water te laten invriezen. Dan sla je twee vliegen in één klap: je hebt steeds fris water bij de hand en ze doen tevens dienst als koelelement.
Dag 1: Sint-Niklaas-Vlissingen - 78 km We begonnen onze tocht aan de oude spoorwegbedding in de Heistraat in Sint-Niklaas.We blijven de LF 38 (Dender-Waaslandroute) volgen. Voorbij Sint-Janssteen volgen we een tijdlang de fortenroute. We steken het kanaal Gent-Terneuzen over en volgen de LF 51 tot in Sas van Gent. Hier beginnen we aan onze knooppuntentocht tot in Vlissingen. We kruisen achtereenvolgens de knooppunten 24, 21, 20, 27, 26, 25, 17, 11, 34, 24, 23, 22, 7. Het is mogelijk om ongeveer vanaf knooppunt 34 op de dijk ,met de Westerschelde aan je voeten, tot in Breskens te fietsen
Dag 2: Vlissingen-Rockanje - 87 km In Vlissingen zochten we het kanaal op. Via een goed berijdbaar jaagpad langs het water bereiken we Middelburg waar we de LF 1-route oppikken. Aan de Londensekaai vinden we aansluiting met de LF 13a-route (Schelde-Rheinroute) De route loopt over heel wat dammen, zoals de Oosterscheldekering, Brouwersdam en Haringvlietdam. Voorbij die laatste dam rijden we naar Rockanje voor onze tweede overnachtingsplaats.
Dag 3: Rockanje-Katwijk-aan-zee - 70 km In Katwijk blijven we de LF1 volgen. Het wordt een prachtige tocht langs haventjes, meertjes en door een indrukwekkend duinenlandschap. Na ongeveer 9 km fietsen we langs het Brielse meer. Tien km verder komen we aan het ,,pontje'' van Maassluis waar we aansluiting vinden met de LF 12 (Maas- en vestingroute). Onze kilometerteller staat op 46 km als we Scheveningen binnenrijden. Hier verlaten we even de route en rijden richting haven en boulevard. Dat ommetje hebben we ons geen moment beklaagd. Het loont echt de moeite. Immense zithoeken sieren er de stranden. En dan is er nog het mooie Kurhaus, maar vergeet uw portefeuille niet. Het goedkoopste nachtje kost daar ongeveer 275 euro. Op het einde van de Boulevard zoeken we de Zwolsestraat op. We rijden die in en aan het benzinestation gaan we links de duinen in en pikken de LF-route opnieuw op. We rijden nu door een van de mooiste duingebieden van de Noordzee. Kilometers lang rijden we bijna door een Sahara. Het gaat op en af richting Katwijk. Blijkbaar zijn we voor het geluk geboren. We hadden die dag niet alleen de wind mee, maar ook de duinen. Volgens onze gastheer valt er van Katwijk naar Scheveningen veel meer te klimmen. Na 70 km zoeken we het Katwijkse strand op.
Dag 4: Katwijk-aan-zee - Alkmaar - Limmen - 82 km In Katwijk zoeken we opnieuw de boulevard op. Op het einde na een bocht naar rechts rijden we links in en nemen we opnieuw de LF 1. Het gaat nu dwars door de duinen naar Zandvoort. Als we ongeveer 31 km afgelegd hebben krijgen we opnieuw een duinengebied te verwerken: Koevlak de Kennemerduinen. Elf kilometer verder hebben we opnieuw een ,,pontje'', zoals onze Noorderburen zeggen. Kleingeld klaarhouden!!! Aan kilometer 48 krijgen we het laatste duinengebied van onze reis te verwerken: het Noordhollandse Duinenreservaat. Opgelet: volgens een Nederlandse passant moet je hier betalen. Wij hebben echter geen betaalautomaat gezien. Gelukkig zagen we ook geen controleur. Nu rijden we door een enig mooi stukje natuur tot in Egmont aan Zee. Aan het einde van het duinengebied gaan we naar rechts en volgen de rode fietsbordjes tot in het kaasstadje Alkmaar. Vanaf half maar tot half september wordt hier op traditionele wijze kaas verhandeld. De kaasdragers dragen de ,,goudklompjes'' dan op berries naar De Waag. Opgelet: voor de blauwe mannetjes: waag u niet op de fiets in een voetgangerszone. Ze treden streng op. Na het maken van enkele plaatjes gaat het naar ons overnachtingsadres in Limmen.
Dag 5: Limmen-Marken-Monnickendam - 83 km In Limmen rijden we langs de N203 en aan het benzinestation slaan we links in en volgen de rood-witte bordjes Akersloot. Na ongeveer 9 km zien we het pontje liggen dat nog handmatig wordt bediend. Voor de veerman is het meten en passen om drie wagens op het smalle bootje te krijgen. We volgen dan de Pontjesroute. Die route heeft haar naam niet gestolen, zoals later zal blijken. Voorbij het Alkmaarder meer kruisen we de N244. We blijven enkele meters de N8 volgen en gaan rechts onder de baan door en volgen het Noord-Hollands kanaal tot aan het veer in Spijkerboor. De veerman is hier blijkbaar een langslaper. De eerste passanten worden pas vanaf 10 uur overgevaren. Dan maar kennisgemaakt met een vriendelijk Nederlands echtpaar. Volgens hen moesten we zeker een bezoek brengen aan De Rijp. We hebben ons het ommetje niet beklaagd. Het lieflijke dorpje is nog niet ontdekt door de modale toerist en maar goed ook. Na de sfeer wat opgesnoven te hebben reden we terug naar het veer, maar laten het pontje rechts liggen en volgen verder het Noord-Hollands kanaal. Even verder sluiten we opnieuw aan op de Fortenroute. Ter hoogte van de Zuidoostbeemster verlaten we het Noord-Hollands kanaal en rijden we naar Edam. De kaasmarkt was juist afgelopen. Die vindt in juli en augustus steeds plaats op woensdag van 10.30 uur tot 12.30 uur. We blijven de Fortenroute volgen tot in Volendam. Deze toeristische trekpleister is niet alleen gekend voor zijn haven en bezienswaardigheden, maar ook heel wat muzikale grootheden hadden er hun thuishaven, zoals The Cats, BZN, Pieter Veerman en Jantje Smit en er is ook nog het Volendams Operakoor die nog volledig in authentieke klederdracht optreedt. Hun muziek werd de palingsound gedoopt. De mogelijkheid bestaat om er de boot te nemen tot in Marken. We verkozen om door te rijden tot in Monnickendam en via de dijk tot in Marken te rijden. De plaats is een voormalig eiland die sinds 1957 met een dijk aan het vasteland is verbonden. In de dertiende eeuw vestigden zich monniken op het eiland. Om zich te verdedigen bouwden ze dijken rond het eiland en werden de woningen op palen gezet. In Marken is nog een authentiek vissershuisje te bezichtigen. Niet te geloven dat ze daar vroeger met acht kinderen plus de ouders inwoonden. Als je in Marken bent, loont het de moeite om een ritje rond het eiland te maken, langs de vuurtoren en de dijk kom je zo terug in het dorpje. Vanuit Marken zochten we onze overnachtingsplaats in Monnickendam op.
Dag 6: Monnickendam-Amsterdam-Mijdrecht (57 km) (nog een bezoek gebracht aan de Vinkeveense plassen. Totaal: 80 km) In Monnickendam gaan we opnieuw de dijk op, richting Marken en volgen de LF 16 of de Fortenroute. Na enkele kilometers verlaten we de Gouwzee. Om na enkele kilometers opnieuw op een dijk te belanden, richting Amsterdam. Ongeveer na 20 km duiken de silhouetten van de hoofdstad van Amsterdam op. We volgen de bordjes Amsterdam-centrum en nemen een supersnelle veerboot over het IJ. Na de overtocht staan we aan Amsterdam Centraal. Te voet gaat het door het Centraal-station en gaan we op verkenning door de Amsterdamse binnenstad. Het is aan te raden om na het bezoek aan Amsterdam opnieuw naar het ,,pontje'' te rijden aan het Amsterdam Centraal en daar de bordjes van de LF 2-route te volgen. Die brengt u probleemloos door de stad. Eens buiten de stadsgrenzen volgen we de Amstel tot in Uithoorn. De Amstel doet me spontaan aan de Leie denken. Alleen met dat verschil dat je hem bijna volledig kunt volgen. Van Uithoorn gaat het naar ons overnachtingsadres in Mijdrecht. Nu ook zijn de goden ons welgezind. De woning van onze ,,Vrienden op de Fiets'' ligt maar op een 2-tal km van het centrum van Uithoorn. Op aanraden van onze gastvrouw brachten we ook nog een bezoek aan de Vinkeveense plassen. Die liggen in het noordwesten van de provincie Utrecht . Door zijn centrale ligging is het een ideaal watersportgebied voor de inwoners van de Randstad. In de plassen zijn ook duidelijk de kragen te zien. Dat zijn stroken grond waar de uitgebaggerde turf te drogen werd gelegd. Toon Hermans weefde er ook een conférence rond: ,,Ze kwam van Vinkeveen. En was een meid met klasse. Maar als ze wat gedronken had. Moest de Vinkeveense plassen.''
Dag 7: Mijdrecht-Dordrecht - 77 km In Mijdrecht staan we aan de start van onze laatste volledige dag bij onze Noorderburen. We rijden terug naar Amstelhoek. Over de brug van de Amstel, slaan we rechtsaf naar het centrum van Uithoorn. Daar pikken we opnieuw de LF 2-route op. We volgen nu de Amstel kilometers lang. Even voor Waddinxveen verlaten we de rivier en rijden langs de rand van het dorpje door een schilderachtig tafereel naar Gouda. Die stad heeft meer te bieden dan kaas alleen. Gouda telt meer dan 300 monumenten. Het stadhuis uit de vijftiende eeuw is tijdens de zomer elke zaterdag te bezoeken van 11 tot 16 uur. We blijven de LF2 volgen tot Krimpen aan de Lek waar we het ,,pontje'' nemen naar de Kinderdijk. Het is nu volop genieten. We zien negentien prachtige molens op een afstand van enkele honderden meters. Zij moesten de Alblasserwaard, ooit een ruig en moerassig veengebied, drooghouden. In 1997 werd het gebied door de Unesco op de Werelderfgoedlijst geplaatst. We blijven nu steeds de LF2-route volgen tot in de omgeving van Papendrecht waar we ons laatste pontje van de reis nemen. We rijden zo Dordrecht binnen.
Dag 8: Dordrecht-Brecht - 95 km In Dordrecht zoeken we opnieuw het ,,pontje'' en de LF2-route op. Het landschap verandert. We zien minder water en uitgestrekte weilanden met grazende paarden, maar meer akkerbouw. Even buiten Zevenbergen volgen we enkele kilometers het riviertje de Mark om dan richting Roosendaal te rijden. We zien van ver de silhouetten van de basiliek van Oudenbosch opduiken. De LF 2-route loopt evenwel niet langs het kerkgebouw, maar het loont de moeite om enkele honderden meters extra te doen. Op initiatief van een pastoor die een grote voorliefde had voor de stad Rome werd in 1865 begonnen met het bouwen van een kopie van de Sint-Pietrsbasiliek. Voor het front werd St. Jan van Lateranen in Rome als model genomen. De inhoud van de kerk is 16 keer kleiner dan dat van Sint-Pieter in Rome. We blijven steeds de LF2 volgen tot in Nispen. Daar slaan we linksaf en volgen kort de LF13 of de Schelde-Rheinroute. Voor we Kleine Horendonk binnenrijden, volgen we rechts de LF50 of de Jeugdherbergenroute tot in Sint-Lenaerts-Brecht.
Dag 9: Brecht-Sint-Niklaas - 55 km We starten onze laatste dag aan het kanaal Schoten-Dessel in Sint-Lenaerts. We fietsen zo 'n twintigtal kilometer tot in Schoten. Daar verlaten we het kanaal. We blijven de LF2-bordjes volgen. Die brengen ons tot in het hart van Antwerpen. Na zo 'n dertigtal kilometer rijden we voorbij Het Steen. Het is een klein kasteeltje aan de oever van de Schelde in het centrum van Antwerpen. Wellicht dankt het zijn naam aan het feit dat het een van de eerste stenen gebouwen was van Antwerpen in een tijd dat de gebouwen nog meestal in hout werden opgetrokken. We maken nog een ommetje via de markt en rijden dan huiswaarts via de voetgangerstunnel en de oude baan Gent-Antwerpen. In Sint-Niklaas hebben we ongeveer 750 km gereden.
Knooppunten: 5-69--71-87-88-99-30-29-31-32-28-26-27 86-85-84-83-97-99-70-69-7-6-5 Afstand: 48 km Startplaats: Katelijnepoort. Je vindt de startplaats als je op de E40 de afrit Oostkamp neemt. Je rijdt zo via de Katelijnepoort Brugge binnen. Het is aan te raden om je auto enkele honderden meters voor de startplaats te parkeren. Links en rechts zijn er gratis parkeerstroken.
Aan de Katelijnepoort gaat het naar knooppunt 69. We volgen nu het kanaal Gent-Oostende. Pas aan knooppunt 99 verlaten we het water. We rijden dan een viertal km langs min of meer drukke banen, maar dan is het genieten geblazen in het domein Lippensgoed en het Bulskampveld. Hier wordt volop gewerkt aan het bewaren van de groene longen. De uitheemse bomen en struiken, zoals Amerikaanse eik, worden gerooid. Op termijn moet 80 % van het groene bestand bestaan uit inheemse bomen en struiken. Tot aan knooppunt 84 volgen we nu in grote lijnen de Bulskampveldroute. In die buurt vinden we ook verscheidene in dieprood geverfde boerderijen. Onze kilometerteller staat op 42 km als we door het prachtige Tillegembos rijden. Loof- en naaldbomen wisselen elkaar af. Het bos herbergt ook een prachtig kasteel. Via de Smedenpoort rijden we Brugge opnieuw binnen.
Knooppunten: 9-8-7-6-5-68-4-14-29-28-27-13-12-11-10-1-65-66-82-67-8-9 Start: Ieperbrug in Nieuwpoort Aantal km: 50 km Wegen: Overwegend goed berijdbare landelijke wegen, alleen bij de doortocht Adinkerke was het druk tot zeer druk. Wegaanduiding: De route werd samengesteld met behulp van fietsnetwerk Westhoek Noord. Een minpuntje: ergens in Adinkerke hadden ze zich van bordje vergist. Werk aan de winkel voor de toeristische dienst om deze fout recht te zetten.
Ik heb de route genoemd naar de beroemde Brusselse schilder Paul Delvaux. Hij leefde de laatste dertig jaar van zijn aardse bestaan in Sint-Idesbald en overleed in 1994 in Veurne. Delvaux is ereburger van de stad en schonk op het einde van zijn leven bovenstaande schilderij aan Veurne. Het werk hangt in een van de zalen van het stadhuis. De route loopt langs verschillende plaatsen waar zijn geest nog ronddwaalt. We gaan van start aan de achterzijde van de Kompas Camping in Nieuwpoort (foto 1) en rijden richting Ieperbrug (kp 9). Van hieruit start onze knooppuntenroute. We rijden zo 'n tiental km langs het kanaal Veurne-Nieuwpoort . In Veurne maken we een klein ommetje langs de historische binnenstad. Al vlug horen we van ver de klanken van het internationaal straatorgelfestival (foto 2) en wippen even het stadhuis binnen voor een driekwartier durende rondleiding met gids (kostprijs 3 euro). Aan de infobalie links zien we een evocatie van de boeteprocessie (foto 3) die traditiegetrouw de laatste zondag van juli rondtrekt. Het stadhuis telt enkele prachtige zalen zoals deze vroegere rechtbank van eerste aanleg (foto 4). Tot 1998 werden hier nog regelmatig zittingen gehouden. We rijden terug tot aan knooppunt 4 en nemen dan richting knooppunt 14. Nu gaat het ongeveer 5 km langs de Lovaart. Langs het pad is het wel uitkijken voor laaghangende takken. Aan knooppunt 29 verlaten we de Lovaart en rijden richting Beauvoorde. Het kasteel van Beauvoorde (foto 5) en omringend park is een bezoekje waard. Daarna gaat het door het mooie polderlandschap naar Bulskamp. We zijn nu ongeveer halverwege. De tijd is aangebroken voor een verfrissing in 't Nieuw Bulskamp (foto 6). Nu gaat het via knooppunten 11 en 10 naar Adinkerke waar we worden verwelkomd door kabouter Plop (foto 7). Even verder is het opletten geblazen: we kruisen nu het drukste gedeelte van de route. Al vlug krijgen we minder drukke wegen onder de wielen geschoven en rijden nu door de sjieke wijk waar o.a. het Paul Delvauxmuseum is gevestigd. In de Duinenkranslaan (km 36,5) moet je wel opletten voor het foute knooppuntenbord (foto 8). Een viertal km verder kruisen we een prachtig stukje natuur: natuurreseraat De Hoge Blekker (foto 9). We doorkruisen de wondermooie Oostduinkerkse duinen om langs het revalidatiecentrum Ter Duinen (foto 10) Nieuwpoort binnen te rijden. Na even Beaufort 2006 (foto 11) te hebben bewonderd rijden we terug naar ons eindpunt.
Onze startplaats: Station van Hansbeke, ruime parkeerplaats. Aantal km: 50 km. Wegen: Smalle betonbaantjes met nu en dan een kasseistrook of verharde weg. Wegaanduiding: Zeer goed, een voorbeeld voor vele fietsroutes, de borden staan op juiste ooghoogte en er rees op geen enkel ogenblik twijfel over de te volgen weg.
We starten met de Nevellandroute aan de kerk van Hansbeke. Dat is het land dat ons het Planckaertgeslacht heeft bezorgd en waar Cyriel Buysse geboren werd. Hij was de zoon van een welgestelde familie. Later emigreerde hij naar Amerika en keerde diverse malen terug. In de winter verbleef hij in Nederland en in de zomer werkte hij vanuit zijn buitenverblijf in Afsnee. a ongeveer 120 meter nemen we links een smalle weg. Na enkele meters komen we op een verharde weg dat deels langs het spoor loopt. We hebben nu alleen maar de bordjes te volgen die zeer goed staan opgesteld. Ook hier heeft de eerste wereldoorlog wonden geslagen. Na ongeveer 2,3 km zegt een herdenkingssteen (foto 1) ons dat hier ene luitenant Jean Henry in de nadagen van de oorlog is gesneuveld. Na 5 km rijden we door het landelijke Hansbeke en omstreken. De kerk is nog slechts een stipje geworden (foto2). Na ruim 8 km zijn we aan het Schipdonkkanaal beland (foto 3). Vier kilometer verder staan we in Merendree voor het kasteel te Velde (foto 4). In de volksmond ook wel eens het ,,roze kasteel'' genoemd. Een van de bekendste bewoners van het pand was J.J. Delehave. In de 19de eeuw was hij burgemeester van Gent en Merendree en voorzitter van de kamer der volksvertegenwoordigers. Als onze kilometerteller op 21,5 km staat, zijn we aanbeland bij de Poeldendrieskapel (foto 5) uit de 17de eeuw. Achter het gebedshuis ligt een kasteel met park in Engelse landschapsstijl. Tijdens WO I werd het bouwwerk volledig vernield. Ooit was het domein in handen van de bekende Gentse familie Mahy die naam maakte als verzamelaar van oldtimers. De Nevellandroute kon ook kastelen- of kapelletjesroute worden genoemd, want 7 km verder staan we opnieuw voor een indrukwekkend kasteel (foto 6). Met links ervan een kapel (foto 7) dat gebouwd werd ter nagedachtenis van ene Leonce Van Crombrugghen. Als we op de brug in Nevele zijn met een zicht op de kerk (foto 8) resten ons nog 12 km door het landelijke Meetjesland.
Knooppunten: 9-10-23-36-39-5-4-2-74-49-48-3-38-35-22-7-8-9 Aantal km: Ong. 30 km Start: Ieperbrug (achterkant monument Koning Albert) Wegen: Lichtlopende wegen met heel weinig verkeer.
Zoek niet naar de bordjes van de Dodengangroute, beste lezer, ik heb zelf die route zo gedoopt omdat ze recht naar de Dodengang leidt. De gangen zijn evenwel niet authentiek, maar heropgebouwd om de herinnering aan de eerste wereldoorlog levendig te houden. Er wordt opnieuw gestart aan de Ieperbrug en via de achterzijde van de Kompas Camping rijden we kilometerslang langs de IJzer om dan dwars door de Polder naar Onze-Lieve-Vrouwhoekje te rijden. Deze uithoek van Stuivekenskerke was tijdens WO I een van de belangrijkste voorposten van het Belgische lezer. Als aandenken werd in 1925 de kapel O.-L.-Vr. ter Zege (foto 1). Links en rechts van het gebedshuis staan de 41 gedenkzuiltjes van de regimenten die deelnamen aan de slag om de IJzer. Even verder zien we de oever van de IJzer terug en volgen we hem tot aan de Dodengang (foto 2). Negentig jaar geleden zaaiden op die plaats granaten gevuld met mosterdgas dood en vernieling. Duizenden jonge Vlamingen sneuvelden er. Tot op de dag van vandaag is de Westhoek de doden nog niet vergeten. Getuige de herdenkingsplechtigheid (foto 3) die we er bijwoonden. Langs knooppunt 3 en de Frontzate rijden we terug Nieuwpoortwaarts.
De voorbije weken hielden de weergoden onze fietsen op stal. Met het droge Pinksterenweekeinde klommen we terug op onze tweewielers voor een 64-km lange tocht door het land van de Vos Reynaerde. Even reden we Klein-Brabant binnen en snuiven de geur op van vers klaargemaakte paling. We starten onze tocht op de parking van recreatieoord De Ster aan de Lange Rekstraat (opgelet: dus niet de parking van de hoofdingang). Komende van de parking slaan we rechts de straat in en rijden naar het kruispunt met de N70. We dwarsen die en rijden de Eekhoornstraat in en kruisen het volgende kruispunt. We volgen de bordjes van de Dender-Waaslandroute (LF38b) gedurende een zevental km en rijden o.a. langs het Sint-Antoniuskapelletje (foto 1). Via de oude spoorwegbedding rijden we tot aan de Heerstraat. We verlaten de LF38b-route en slaan links de Heerweg in. We maken nu kennis met het Wase landschap. We fietsen langs enkele laagstam-boomgaarden tot aan de Twistkapelletjes (foto2) op de grens van Sint-Pauwels en Kemzeke. Tot de 18de eeuw stond hier maar één kapelletje, maar een twist over de offergelden leidde tot de bouw van een tweede. We laten de bouwwerken links liggen en volgen de Heerebaan. We fietsen tot aan een voorrangsbaan, daar gaan we eventjes naar rechts en onmiddellijk links de Vlasrootstraat in. In de haakse bocht naar links, fiets je rechtdoor de Waterstraat in. Over de Molenbeek vervolg je je weg over een kasseiweg met aan weerszijden een betonnen fietsstrook. Zo kom je aan de splitsing met het kruis en de lantaarn (foto 3). Daar neem je links de Stenenmuurstraat. Even verderop kom je uit op een voorrangsstraat. Die fiets je links in. Na enkele tientallen meters rij je in de bocht rechtdoor tot je de pijl boskapel ziet staan. Je volgt nu die pijlen en al vlug kom je op de stuifzangrug De Bezenkoek terecht. Bij regenachtig weer is het een groot modderbad.Verscholen tussen het groen ligt daar de beeweg (foto 4 en 5) en de boskapel. Een mooiere plaats om uw picknick boven te halen bestaat niet. Bij mooi weer wordt iedere zondag om 15 uur daar een heilige mis opgedragen. Op 8 september 2006 viert de parochie Puivelde haar 100-jarig bestaan. Voor het eeuwfeest komt bisschop Luc Van Looy naar de boskapel . Hij zal voorgaan tijdens de eucharistieviering. Na de innerlijke mens te hebben versterkt, rijden we de zandwegel uit tot op de asfaltweg. We slaan rechts in, naast de slagboom. Zo komen we in de Hooimansstraat terecht. Die volgen we links tot op het einde, rijden de spoorweg over en kruisen de drukke N70. Als ongeveer 21 km op de teller staan, komen we aan de Waasmunsterse heide. Ter hoogte van het opstijgterrein van de bekende ballonvaarder Wim Verstraeten slaan we links de Oude Heirweg in. We rijden enkele riante optrekjes voorbij en bereiken zo de Heidekapel, omgeven door beelden uit het dierenepos Van den Vos Reynaerde (foto 6). Heb je trek in een lekkere pannenkoek of wafel? Keuze is er in overvloed. We rijden het kruispunt aan restaurant Lekkerbek over en nemen de eerste straat rechts, de Koningin Astridstraat. Even verder rijden we de Nijverheidslaan over en volgen aan de overkant de Potaardestraat. Op het einde van deze straat, steek je de Dommelstraat over en rijden door de E. Verstraetendreef. We draaien met de dreef mee naar rechts tot op het asfalt. Linksaf. Voorbij de Gaverhoeve neem je even verderop, links, een weg verboden voor ruiters. Je volgt het pad naar rechts. Je bereikt zo de Durmedijk. We zijn nu op een van de mooiste plekjes in het Waasland beland. Je volgt de Durmedijk naar links. Na 2 km kom je aan een dwarsdijk die we naar links volgen. Bij de eerste splitsing fietsen we naar rechts. Op het volgende kruispunt gaan we naar rechts en steken de welbekende Mirabrug over. We gaan aan de andere oever naar links en volgen de Durme stroomafwaarts. We negeren de veren van Tielrode en Driegoten (hier bestaat de mogelijkheid om de route met een 10-tal km in te korten). We volgen nu de Pillecijnroute tot aan het veer Moerzeke-Mariekerke. 38,5 km staan dan op de teller. Hier steken we de Schelde over en hebben een prachtig zicht op Sint-Amands, het dorp van Emiel Verschaeren (foto 7). We brengen een bezoek aan Mariekerke, waar traditiegetrouw in het pinksterweekeinde de Palingfeesten plaatsvinden (foto 8). Uiteraard ontbreken de BV's niet, die zoals Marijn Devalck (foto 9), hun steentje bijdragen. De opbrengst van de festiviteiten gaat immers naar het goede doel. In juni wordt daar wat afgefeest. Eind deze maand vinden daar ook de Vis- en Folkloredagen plaats. We fietsen verder langs de dijk, richting Temse, en volgen de Scheldedijkroute tot in Weert. Daar verlaat je de dijk. Negeer de weg links. Je rijdt zo voorbij een streekmuseum. Naast het museum kan je in De Slijkneus oude volksspelen beoefenen. Op de T fiets je linksaf, langs rotanzaak Iene Miene Mutte. Je fietst nu langs de oude Schelde (foto 10). Even verder doemt het kasteel van Marnix van Sint-Aldegonde op (foto 11). Het bouwwerk dateert uit 1780. Je blijft verder fietsen en aan de kapel ga je rechtsaf. Even later kom je aan het gerenoveerde sashuis en de rijksweg naar Mechelen. Je fietst over de brug van Temse om met een ruime boog naar de Scheldekaai te rijden. Je volgt de Schelde stroomafwaarts. Rechts liggen enkele aanlegsteigers. Je fietst dan onder de kraan van Belgomine. Je volgt de dijk, links liggen enkele prachtige visvijvers (foto 12). Je blijft de dijk volgen tot je in de verte het jachtpaviljoen De Notelaer ziet opdoemen. Aan een visvijver rijdt je naar beneden . Je steekt het bruggetje over en rijdt door een kaarsrechte dreef met canadapopulieren. Op de splitsing ga je naar links. Na een bocht ga je naar rechts en vervolgens de eerste links. Je krijgt nu een klimmetje onder de wielen geschoven. Boven ga je de Schausselbroekstraat in. Je blijft rchtdoor fietsen tot op een rond pleintje met een boom. Daar ga je naar links (Lauwershoek). Op het einde van deze rustige weg ga je rechtsaf. Je fietst nu door de Blindstraat. Op de T-splitsing ga je naar links en onmiddellijk naar rechts. Je fietst over de E17. Aan de overkant ga je links de Steenstraat in. Voorbij het bord ,,Velle'' ga je op de vijfsprong redchtdoor, de Heistraat in. Als je nu de bordjes Dender-Waaslandroute volgt, kom je terug aan uw beginpunt. Op het einde fietsen we nog wel de Heikapel voorbij (foto 13 en 14). Deze tocht leidt u meestal over verkeersluwe straten. Hier en daar fiets je wel via een drukke verbindingsweg.
Op de derde dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen werd de 45 km-lange Adriaen Brouwerroute verkend. Het werd een mooie, maar vooral lastige tocht met enkele pittige beklimmingen. Ons respect voor de Flandriens is er alleen maar groter door geworden. De route werd genoemd naar de in 1605 geboren schilder Adriaen Brouwer. Hij overleed op 33-jarige leeftijd in zijn geboortestad. Brouwer was vooral bekend voor zijn dronkemanstaferelen. Het laatste weekeinde van juni zijn er de jaarlijkse bierfeesten die naar de schilder werden genoemd. We starten op de Oudenaardse markt en laten het stadhuis achter ons liggen. Voorbij de markt rijden we straat recht voor ons in. Na enkele meters houden we halt bij het begijnhof (foto 1). Momenteel zijn er renovatiewerken bezig, maar toch loont het de moeite om even de stadsdrukte te ontlopen en deze oase van rust op te zoeken. Na ongeveer 4 km rijden we door het bos van Ename (foto 2) en lacht ons een eerste helling toe en wat voor een. Stijgingspercentage 12 % stond op het bord te lezen. Een foute schakeling zorgt er voor dat ik voor het eerst voet aan de grond moet zetten. Vanaf nu krijgen we bijna geen meter vlak. Steile hellingen en snelle afdalingen volgen elkaar in snel tempo op. Na eerst de Volkegemberg puffend en hijgend te zijn opgereden, komen we al vlug in de omgeving van Schorisse en Etikhove terecht (foto 3 en 4). Na ongeveer 28 km en een zeer snelle afdaling, draaien we links de Taaienberg op (foto 5). Als je hier niet goed schakelt, moet je onherroepelijk voet aan de grond zetten. Boven heb je wel een mooi panorama (foto 6). We zijn nu ongeveer halfwe en er wachten ons nog enkele serieuze kuitenbijters. Na 40,5 km moeten we op de Ladeuzeberg terug voet aan de grond zetten. Het is een lange en zeer steile hellling. We hebbn een troost, we zijn niet de enigen die te voet de helling opgaan. Het laat ons toe om een prachtige foto te maken van de Ladeuze-watermolen (foto 7). Op het einde van onze tocht lopen we in Oudenaarde nog enkele bellemannen tegen het lijf die deelgenomen hebben aan het Belgisch kampioenschap voor bellemannen. Ons oordeel: prachtige tocht, maar begint er niet aan zonder een goeie algemene conditie. De bewegwijzering kan beter. Soms ontbraken de bordjes of stonden ze in de verkeerde richting. Vooral in de buurt van de Ladeuze hebben we geen bordjes opgemerkt. Een tip voor de toeristische diensten: zet de bordjes rechts van de weg, zodat de fietser ze makkelijker opmerkt. De ene keer staan ze links, dan weer rechts, of in de straat waar je moest inslaan.
De tweede dag van ons weekeindje Vlaamse Ardennen trokken we naar de Kwaremont. De naam alleen al doet het hart van de Vlaamse wielerliefhebber sneller kloppen. Hier werd menig heroïsch duel uitgevochten door de legendarische Flandriens. Op een zakdoek liggen trouwens nog de Paterberg en de door sommige verguisde, door andere bewierookte Koppenberg. Op het dorpspleintje is er ruimte genoeg om uw wagen te stallen. De Panoramawandeling is 15 km lang en heeft haar naam niet gestolen. Waar je ook kijkt, je ziet de mooiste vergezichten. Het is wel raadzaam een paar stevige wandelschoenen aan te trekken en een wandelkaart aan te schaffen (1,25 euro). We laten de kerk achter ons liggen en kruisen de legendarische kasseistrook van de oude Kwaremont (foto 1). Na enige tijd kom je aan het Slibbergat waar de koeien (foto 2) ons vragend aanstaarden. Even verderop zagen we een waarheid als een koe op een van de banken gegrift staan: ,,Neem even tijd, voel je bevrijd van zorgen voor morgen'' (foto 3). Op foto 4 is duidelijk te zien waarom de route de Panoramawandeling heet. Al vlug worden de klimmersbenen getest op de Paterberg. In de buurtstaat ook het kapelletje Ter Boeker en Goed ten Broecke (foto 5 en 6). In Zulzeke rusten we even uit in een typische dorpsherberg. Af en toe wordt de kaart bovengehaald (foto 7). Het lentegroen verstopt soms de bordjes. Op foto 9 zijn we op het dak van de Vlaamse Ardennen beland. In de nabijheid staat de romp van een molen. Bij helder weer zie je maar liefst 108 kerktorens. Aan de hoeve met de vijf linden (foto 10) slaan we rechtsaf. Het einde is in zicht. De Panoramaroute is een echte aanrader, maar een goede fysieke conditie is een must.
Voor ons fiets- en wandelweekeinde vonden we op de Kompas Camping (foto 1) in Oudenaarde, aan de voet van de Vlaamse Ardennen, de ideale pleisterplaats voor onze tochten. Op dag 1 kozen we met de Scheldevalleiroute voor een rustige aanloop. De tocht is nauwelijks 30 km lang, maar loont de moeite. We gingen van start aan het prachtige stadhuis van Oudenaarde (foto 2). Het laatgotische gebouw was het eerste in zijn soort met centraal een toren en stond model voor o.a. het stadhuis van Sint-Niklaas. Het Oudenaardse stadhuis herbergt heel wat kunstschatten. Naast een merkwaardige zilvercollectie zijn er o.a. de beroemde wandtapijten te bewonderen. Voor we aan onze tocht begonnen brachten we eerst een bezoek aan het groene Oudenaarde, het park Liedts, aan de Parkstraat. Politicus Charles Liedts die in de 19de eeuw o.a. minister van Binnenlandse Zaken en Financiën was, bouwde er een kasteel en liet er een park aanleggen. Hij schonk het later aan de stad Oudenaarde. Terug op de markt rijden we rechts van het stadhuis de straat in en volgen de zeshoekige bordjes ,,Scheldevalleiroute''. Voor Oudenaarde Station slaan we rechts in. Al vlug staan we aan de Scheldeboorden met een mooi zicht op de Onze-Lieve-Vrouw van Pamelekerk. Spijtig genoeg is deze kerk niet geopend voor een toevallige passant. Alleen op aanvraag zwaaien de kerkdeuren open. Na enkele kilometers zien we links van ons de Ardense heuvels liggen (foto 6). Ze zullen ons de komende twee dagen bloed, zweet en tranen kosten. Na enkele kilometers verlaten we de Scheldeboorden en rijden richting Melden (foto 7). Langs rustige wegen en mooie plekjes, zoals domein Meerse (foto 8) gaat het naar Kluisbergen. Even voorbij domein Meerse moet je wel goed opletten. De begroeiing heeft ervoor gezorgd dat de wegaanduiding niet goed zichtbaar is. Ter hoogte van het rechthoekige verkeersbord dat het einde van de weg aanduidt, moet je links weg naar Kluisbergen. Voorbij de kerk van Kluisbergen rijden we over de brug even West-Vlaanderen binnen om onmiddellijk rechts in te slaan en via de Schelde terug naar Oudenaarde te rijden. Voorbij het golfterrein heb je de keuze om rechtdoor of via een landelijke weg naar de stad te rijden.
Ons weekendje Bütgenbach met de gehandicapten van de Sint-Niklase tafeltennisclub kon niet slechter beginnen. De weersvooruitzichten voorspelden niet veel goeds en als klap op de vuurpijl moest ik mijn wagen en fietsen achterlaten in de buurt van Barchon. Koppeling kapot, was het verdict van de wegenwachter. Ik kreeg een vervangwagen en kon zo mijn weg verder zetten. Gelukkig liep het allemaal goed af. Het weer was beter dan ze hadden voorspeld en de koppeling was niet kapot. Oververhitte olie was de oorzaak van het probleem. In Bütgenbach hebben we van de nood een deugd gemaakt en in plaats van te fietsen, hebben we een tweetal wandelingen gemaakt. De hierna volgende impressie geeft een mooi beeld van de prachtige natuur aldaar.
Voor we volgend weekeinde naar Bütgenbach vertrekken, werden de beenspieren nog even getraind. Deze keer doorkruisten we de 56 km-lange Leiestreekroute. Op onze teller stond na enkele ommetjes 66 km. Een aanrader voor diegenen die van natuurschoon en protserige villa's houden. Beelden zeggen soms meer dan woorden. Daarom gaan we ze deze keer laten spreken. Kijk mee en geniet!!!!! We gaan van start aan de Koutermolen (foto 1) in Latem. Deze houten staakmolen werd vermoedelijk in 1614 opgetrokken. Hij maalde nog tot 1955. Even verderop rij je voorbij het kasteel Borluut (foto 2) in Sint-Denijs-Westrem. Na eerst nog een paardenmanege (foto 3) te zijn gepasseerd, komen we aan het kerkje van Afsnee (foto 4). Hier neem je het veer om over de Leie te varen. Vanaf nu is het enkele kilometers genieten. De kronkelende Leie levert heel wat fraaie beelden op (foto 5, 6, 7). Na enkele kilometers de Leie te hebben gevolgd, zien we links van ons de abdij van Drongen (foto 8) opduiken. Foto 9 toont de prachtige oprit van Le Grand Noble in De Pinte. Al even majestueus en mooi is de Astenedreef (foto 10), afgelijnd metlindebomen. De dreef werd tussen 1775 en 1882 aangelegd. Via schilderachtige tafereeltjes (foto's 11, 12 en 13) gaat het naar het zestiende-eeuwse kasteel van Ooidonk (foto 14 en 15). Nog enkele kilometers en we zijn terug waar we vertrokken zijn. We nemen nog even de tijd om enkele sfeerbeeldjes te schieten (foto 16, 17 en 19). We passeren ook nog het Latemse golfterrein (foto 18) en stoppen nog even in het Latemse kunstenaarsdorp (foto 20 en 21). TIP: de route wordt best opgepikt aan de Gentse Watersportbaan. Ter hoogte van het Bloso-centrum ligt een ruime parking waar je veilig uw auto kunt achterlaten. Je vertrekt dan richting centrum. Na enkele meters kom je de bordjes tegen.
De 42-km lange Lieveroute start in Lovendegem. Vanuit Antwerpen bereik je het dorp door de afrit Gent-Zeehaven te nemen en de richting Eeklo te volgen. Je blijft die richting volgen tot je op de grote baan Gent-Eeklo komt. Je neemt richting Eek:lo en na enkele kilometers zie je op je linkerhand Lovendegem aangeduid staan. Je volgt die richting tot voor Lovendegem-dorp. Daar kun je makkelijk uw wagen kwijt. Zoals steeds heeft mijn vrouwtje nu ook haar uiterste best gedaan om de mooiste kiekjes te maken. De tocht start aan het kasteel. Het domein kwam omstreeks 1858 in handen van de heer Dons de Lovendeghem (foto 1). Na ongeveer 4 km kom je aan het kanaal Gent-Oostende (foto 2). Het zal niet de eerste en laatste keer zijn dat je langs een kanaal rijdt. Negen kilometer verder kom je aan de uitlopers van het Drongengoed, het Keigatbos (foto 3), met zijn mooie dreven (foto 4). Zoals eerder gezegd kom je aan km 20 opnieuw een waterloop tegen, het Schipdonkkanaal (foto 5). Na zo 'n tweetal kilometer langs het water gereden te hebben, ga je links het bruggetje over om bijna onmiddellijk rechtsaf te slaan langs de Lieve. Die loop volg je zo 'n negental km. Wat menig idyllisch plaatje oplevert (foto 6). Ter hoogte van het bruggetje van Waarschoot-Beke is het tijd om even te verpozen in de Sint-Maurushoeve. Dan ben je iets over halfweg. Aan kilometer 37 van de route kom je in Vinderhoute dit neoclassistisch herenhuis (foto 7) tegen. Een kilometer verder rijd je bijna het park van kasteel Schouwbroek binnen. Achter het ijzeren hek staan drie majestueuze kastanjebomen (foto 8). Eén ervan is de dikste van België. Het kasteel zit verscholen achter het groen van het park (foto 9). Anderhalve kilometer verder zie je de wieken van de Van Vlaenderenmolen (foto 10) uit 1905. Deze korenwindmolen staat op een zgn. molenberg. Enkele kilometers verder komen we terug aan onze startplaats. De route loopt over meestal goed berijdbare en fietsvriendelijke wegen. Een absolute aanrader.
Wie houdt van schilderachtige poldersluisjes, weidse vergezichten, polderlandschappen en heel veel water moet zeker de Hof te Zanderoute op zijn fietsagenda plaatsen. Volgens de officiële fietsborden is deze route 35 km lang, maar bij ons stond ruim 39 km op de teller. Deze route loopt ten noorden van Hulst tot aan de Westerschelde. Je komt er via de N60 Sint-Niklaas-Hulst. Voorbij Hulst blijf je de N60 volgen en ga je richting Kloosterzande. Op de rechterkant zie je dan een molen opduiken met waterplas (foto 1). Het is nu tijd om ergens uw wagen te parkeren. Voor de oorsprong van de benaming van de route moeten we teruggaan tot in de 13de eeuw. In die periode waren heel wat monniken in de streek actief. Als uitvalsbasis beschikten ze over een zgn. ,,uithof'', zoals het Hof te Zande. We volgen de N60, richting Kloosterzande''. Na enkele honderden meters kruisen we de N60 en gaan links de polders in. Vanaf nu is het volop genieten. Al vlug zien we links van ons een enorme waterplas liggen, ,,De Grote Vogel'' (foto 2). Na Hengstdijk gepasseerd te zijn, komen we in Oude Stoof. Aan de rechterkant zie je hoe creatief mensen kunnen zijn. Het kleine hofje is volgestouwd met allerhande beelden (foto 4 en 5). Aan de Kampersche Hoek heb je een prachtig zicht op een kanaaltje dat de polder in tweeën klieft (foto 6). Daar ga je naar rechts. Voor je Zeedorp binnenrijdt kruis je eerst nog Ossenisse In de verte duiken de masten op van de zeeschepen. In Zeedorp loont het de moeite even de dijk op te lopen voor een prachtig zicht over de Westerschelde (foto 7). De schorren lijken tegen de dijken geplakt. We laten even de Westerschelde achter ons liggen en rijden via de polder met o.a. een schitterend zicht op Kreverhille (foto 8) terug naar de Westerschelde (foto 9). Vervolgens rijden we via Kloosterzande (foto 10) naar de dijk van Walsoorden en het mooie haventje (foto 11 en 12). Op weg naar Kruisdorp nog vlug even de route gecontroleerd (foto 13). We naderen nu vlug onze eindbestemming. Maar eerst houden we nog even halt bij het Wêêl (Wiel), restant van een dijkdoorbraak met een zicht op het dorp Lamswaarde (foto 14).
Voor mijn tweede fietstip schotel ik jullie een tochtje voor de wielen van ongeveer 72 km. Op deze tweede lentedag priemden af en toe de zonnestralen door het wolkendek, maar het is toch vrij koud voor de tijd van het jaar. We starten in de Driekoningenstraat, juist voorbij de spoorwegviaduct. Naast herenkleding De Waele ligt het fietspad naar Hulst. Deze oude spoorwegbedding maakt deel uit van de Dender-Waasland fietsroute (LF 38) Na ongeveer 7 km kom je aan de rotonde in Sint-Gillis-Waas. Je rijdt voorbij de rotonde, onder de brug van de expresweg Antwerpen-Knokke. Je volgt verder het fietspad door de Stroopersbossen (foto 1). In De Klinge rijd je voorbij een oud stukje spoor de Clingse bossen in. Het gebied wordt in de volksmond wel eens ,,de waterleiding'' genoemd omdat het een waterwingebied is (foto 2 en 3). In de bossen ga je naar links, richting Hulst, na enkele honderden meters kom je aan een oude wegwijzer, daar ga je naar links. Op het einde van het weggetje even naar rechts en onmiddellijk weer links. Je rijdt nu tot aan de grote baan Sint-Niklaas-Hulst en je kruist de baan. Nu gaat het naar de grensgemeente Sint-Jansteen. Aan de kerk naar links en onmiddellijk weer naar rechts. Je blijft de LF 38 (Schelde-Deltaroute) volgen. Na ongeveer 17 km ga je richting Koewacht. Vanaf hier duiken de eerste bordjes van de Fortenroute op. De route loopt langs diverse forten die door de Spanjaarden in de 16de-17de eeuw werden opgetrokken. Getuige nog de diverse aarden omwallingen die her en der het landschap sieren. Ze luisteren naar de namen van Sin-Livinus, Sint-Joseph enz... Enkele kilometers verder kom je terecht op de zogenaamde schapenwegel (foto 5, 6 en 7). Je blijft hier best op de fiets, wil je er geen besmeurde schoenen aan overhouden. Na de drollen op de schapenwegel ontweken te hebben, kom je na enkele honderden meters op de N687 terecht. Hier bestaat de mogelijkheid om de route in te korten. Ofwel ga je naar links voor de bijkomende lus, ofwel ga je naar rechts richting Axel. In Axel ga je naar links, richting golfterrein, dwars door de Smitsschorre. Als natuurliefhebber stoot het tegen de borst dat ze daar een golf- en motorcrossterrein (foto's 9 en 10) hebben aangelegd. Op woensdag wordt de rust van de natuur verstoord door brullende motoren die je van mijlenver hoort. Links ligt een uniek kunstbos (foto 8) met werk van zo 'n twaalf kunstenaars. We laten het motorengeronk achter ons en rijden voorbij de Axelse kreek. De moeite waard om even te blijven staan. Even voorbij Luntershoek rij je, volgens mij, voorbij het mooiste stuk van de route. (foto 11 en 12). De waterplassen zijn het uitverkoren terrein van diverse watervogels. Op het einde van de route hebben we ongeveer 57 km op de teller staan. Nu rest ons nog de resterende 17 km naar Sint-Niklaas. De Fortenroute staat bij ons aangestipt als een van de mooiste routes in de streek.
De Pillecijnroute is, volgens de bewegwijzering, 38 km lang. Op onze teller stond slechts 35 km. De route is genoemd naar romanschrijver en essayist Filip de Pillecijn die in 1891 in Hamme het levenslicht zag. Een gedetailleerde wegbeschrijving ga ik niet geven, de route is zeer goed aangeduid. Wel enkele mooie sfeerbeelden. We gaan van start aan de gerenoveerde Mira-brug (foto 1). Het bouwwerk kreeg in 1971 naam en faam in Vlaanderen toen Fons Rademakers er het boek van Stijn Streuvels ,,De teleurgang van de waterhoek '' verfilmde. Willeke van Ammelrooy shockeerde het preutse Vlaanderen door even haar borsten te tonen. Foto 2: zicht op de andere oever van de Durme met de kerktoren van Tielrode en rechts ziet u ook het kapelletje. Enkele meters verder ligt trouwens een veerboot om de toeristen naar de overkant te brengen. Foto 3: in Tielrode mondt de Durme uit in de Schelde. Foto 4: een de Pillecijnroute zonder een standbeeld dat verwijst naar de schrijfsels van de in 1962 overleden essayist is als een soep zonder zout dachten ze in Hamme en prompt werd aan de monding van de Durme in de Schelde een monument neergepoot. Foto 5: Ook hier kun je de Schelde over via een veer. Aan de overkant ligt Mariekerke. In het sinksenweekeinde is het daar koppenlopen tijdens de palingfeesten. Rechts zie je de contouren van de parochiekerk van Sint-Amands opduiken; Foto 6: in de verte zie je de witte gevel van het Scheldeoord in Moerzeke, onze eerste rustplaats. Foto 7: het blauwe schipperskapelletje is van ver zichtbaar. De in 1999 zaligverklaarde priester Poppe kwam daar geregeld bidden. De ,,priester der armen'' zoals hij ook wel eens wordt genoemd overleed op 33-jarige leeftijd in Moerzeke. Foto 8: een idyllisch zicht op de oude Durme. Foto 9: aan de oude Durme komen heel wat vissers. Getuige de vele bootjes die er liggen aangemeerd.
Leuven-Parijs in vijf dagen 450 km Traject: Leuven-Hoegaarden-Namen-Dinant-Mariembourg-Boussu-en-Fagne-Baileux-Cendron (grens)-Montorieux-Coingt-Vigneux-Pierrepont-Laon-Cessières-Premontré-Coucy le Château-Morsain-Pierrefonds-Bethisy St. M.-Montepilloy-Fontaine Chaalis-Vémars-Villeneuve-Nantouillet-Messy-Parijs.
Onze fietstocht van Leuven naar Parijs en terug was een grote onbekende. Gaan onze stilaan oude kuiten het meer dan 900 km uithouden? Hoe is het terrein: heuvelachtig of zo vlak als een biljartlaken? Wat met de logies? Kunnen we overal onze fietsen veilig stallen? Wat gedaan bij pech? Enz enz Ergens in juli 2005 pakten we onze fietszakken. Er zorg voor dragend dat we niet teveel nutteloze kilos meezeulden en gewapend met een routebeschrijving van Paul Benjamins (www.cyclingeurope.nl) of verkrijgbaar in de gespecialiseerde boekhandel, trokken we op pad.
Dag 1: Leuven-Profondeville 78 km Plaats van vertrek was de historische binnenstad van Leuven. Een prachtig decor voor onze eerste rit dwars door het Hageland en Haspengouw. Na enkele kilometers hielden we even halt aan de Abdij van Park. In de omgeving van Bierbeek konden we voor het eerst onze klimmersbenen testen. We ondervonden dat een goede fiets van goudwaarde was en dat een goed functionerend versnellingsapparaat onontbeerlijk bleek. Als je het riviertje en industriepark de Grote Gete kruist, ligt rechts het fietspad naar Namen (RAVel2). Kilometerslang gaat het via een oude spoorwegbedding naar de oude vestingstad. De laatste 10 kilometer gaat het in dalende lijn. Aan de samenvloeiing van Samber en Maas zochten we de toeristische dienst op voor onze eerste overnachtingsplaats. Na wat heen-en-weergetelefoneer bevolen ze ons een chambre dhôte aan in Profondeville. Langs de oevers van de Maas maalden we onze laatste 10 kilometers af. Door het centrum van Profondeville, aan de verkeerslichten, verlieten we de Maas om de laatste twee stijgende kilometers aan te vatten. En wat voor kilometers. Ongetwijfeld de lastigste van de dag. Sommige stroken hadden een stijgingspercentage van 15 %. Onze gastvrouw was een Limburgse, die jàààààààren terug de taal van haar hart en haar man volgde tot in de Ardennen. We hadden er de mogelijkheid om iets kleins te nuttigen (spaghetti bolognaise, soep of een verzorgde omeletschotel)
Dag 2: Profondeville-Baileux 90 km Na een verkwikkende nachtrust en dito ontbijt gingen we van start. We zouden proberen om in de buurt van de Belgische-Franse grens onderdak te vinden. In dalende lijn ging het terug naar de oevers van de Maas. Via het biljartvlakke fietspad kwamen we in Dinant terecht. De rotsmassieven werden ruwer. Enkele kilometers voorbij Dinant dook het rotsmassief van Freyr op. Het merendeel van de Belgische alpinisten krijgt daar hun opleiding. Aan de rechterkant ligt het kasteel te pronken. De toeristische trekpleister is vooral bekend voor zijn prachtige tuinen en sinaasappelbomen van meer dan honderd jaar oud. Bij Hermeton begint het fietspad naar Mariembourg. Dwars door de Fagnes gaat het naar het vroegere vestingstadje dat in 1542 werd aangelegd door keizer Karel V. Mariembourg werd genoemd naar zijn zuster Maria van Hongarije. In de gutsende regen zochten we op het marktplein een plaatselijke taverne op. Voor het eerst maakten we kennis met de zuiderse karaktertrekken van de Walen. Na een tijdje hielden we de bacchiale toestanden voor bekeken en reden we richting Baileux. Na enkele minuten werden de hemelsluizen opnieuw opengezet, maar dat kon ons niet tegenhouden. We reden door een prachtig stukje natuur. Via Boussu en Fagne, Daily en Boutonville kwamen we in Baileux midden de jaarlijkse kermis terecht. Palend aan de feesttent lag onze chambre dhôte. Door het slechte weer was het er relatief kalm, maar we hadden de Waalse feestneuzen onderschat. Omstreeks 23 uur barstte het feestgedruis los. Op een liter bier en een decibel meer of minder werd niet gekeken. Ik denk dat we de enigen waren in het dorp die niet bevreesd moesten zijn voor een alcoholcontrole. Pas om 4 uur liep de feesttent leeg en werden de laatste boenke-boenke-klanken de nacht ingestuurd. We konden eindelijk onze oogjes dichtdoen voor een kort nachtje. Dag 3: Baileux-Laon 93 km Slaapdronken begonnen we aan de eerste kilometers van onze derde dag, maar al vlug stonden we letterlijk met beide voetjes op de grond. In de buurt van Bourlers lag een serieuze kuitenbijter naar ons te lachen en we waren niet de enigen die er voet aan de grond moesten zetten. Her en der kwamen we groepjes ,,Hollanders tegen die maar een doel hadden: Parijs halen. Vanaf hier tot in de buurt van Laon kwamen we niet één taverne, winkel of restaurant tegen. Het is dus zaak om de nodige proviand mee te nemen. We naderen stilaan de Franse grens en trekken door het Forêt Domaniale de St.-Michel. Via Coingt, Dagny-Lambercy, Dagny, Agnicourt en Pierrepont zien we na een 80-tal kilometer de contouren van de majestueuze kathedraal van Laon opduiken. We slaan aan de rand van de stad nog wat proviand in. Midden het centrum vinden we een hotelletje dat nog juist past binnen ons budget. Hôtel du Commerce ligt vlakbij het station. Binnenin oogt het wat kitscherig. Als je houdt van wat luxe is het geen aanrader, maar de gerant is zeer vriendelijk en behulpzaam. s Avonds brengen we een bezoek aan de bovenstad van Laon en we hebben het ons niet beklaagd. Er zijn twee mogelijkheden om er te geraken: het onbemande kabeltreintje of tientallen trappen. We kozen voor het laatste, maar dat bleek geen goede keuze. We kropen letterlijk de trappen op, maar eens boven was een adembenemend zicht op de benedenstad ons loon. De stadswallen met hun versterkte ingangspoorten vormen een gordel die de nauwe steegjes, de huizen in natuursteen en de groene plekjes zorgvuldig beschermen. Een bezoek aan de kathedraal met torens die opgetrokken werden in de vroeggotische stijl is een aanrader.
Dag 4: Laon-Orrouy - 91 km Onze oude knoken worden stilaan moe. We lieten de bovenstad van Laon links liggen en kozen voor een klein omweggetje om terug op de route te komen. We komen nu in de streek van kastelen, jachtwouden en abdijen. Na Suzy kom je in Premonté. Voor je aan de abdij komt, moet je eerst nog een klimmetje door het bos verteren. De monniken van deze abdij worden in Frankrijk de Premontrés genoemd, in onze contreien zijn dat de Norbertijnen. Je rijdt nu door het bos van St. Gobain. Samen met de bossen van Compiègne vormen dit de oudste jachtgebieden van het Franse koningshuis. Al vlug kom je in Coucy-le-Château Affrique terecht. Via een oude stadspoort kom je het dorpje binnen. Om de hoek ligt trouwens een betaalbaar hotel-restaurant met heerlijke ijscrème. Langs een andere stadspoort en een ijzingwekkende afdaling verlaat je het dorpje. Je fietst via o.a. Pont St. Mard, Attichy, Berneuil naar Pierrefonds. De stad ligt in het hart van La Vallée de l'Automne. Het indrukwekkend kasteel met zijn imposante torens torent boven de omgeving uit. Het verhaal wil dat Napoleon III er een kasteel liet bouwen op vroegere ruïnes uit de Middeleeuwen. Volgens de plaatselijke bevolking gebruikte hij het als jachtkasteel. Het was een schitterende uitvalsbasis voor zijn strooptochten in de bossen van Compiègne. Een tiental kilometer verder komen we aan onze laatste rustplaats voor Parijs: Orrouy. In Orrouy werd een aantal jaren geleden een gallo-romeinse nederzetting ontdekt. Na ons te hebben verfrist zijn we de ruïnes gaan bezichtigen. Je ziet duidelijk de resten van een tempel, amphiteater en de thermenWe hebben ons de wandeling niet beklaagd.
Dag 5: Orrouy-Parijs - 88 km Onder een dreigend wolkendek vertrokken we naar de Franse hoofdstad. Het zwaarste klimwerk lag achter de rug. Via o.a. Montepilloy kom je in Fontaine Chaalis, een oord waar de begoede Parijzenaar de stadsdrukte ontvlucht. Langs een prachtig weggetje door het bos kom je bij het kasteel en de ruïne van de abdij van Chaalis. Het kasteel wordt omgeven door een prachtige tuin met heel wat rozenvariëteiten. Na heel wat grote en kleine dorpen te zijn gepasseerd beginnen we aan de laatste rechte lijn naar Parijs en wat voor een. Ruim 30 km fiets je langs het Canal de l'Ourcq tot in het hart van Parijs. Na enkele keren van oever te hebben verwisseld, kwamen we aan de Place de la République terecht. Al vlug werden we geconfronteerd met de grauwe kant van een grootstad: de clochards. Na ons hotel te hebben opgezocht maakten we een eerste wandeling langs de Seine waar de festiviteiten in het raam van Paris à Plage volop bezig waren.
Overnachting dag 1 Mevr. Ingrid Sevenants 25, rue Fosse aux Chats 5170 Profondeville Tél. 081-41.21.19 35 euro/ twee personen Persoonlijke beoordeling: Vriendelijke ontvangst Kamers miniem bemeten, gezamenlijke badkamer. Zeer goed ontbijt.
Overnachting dag 2 L'Echappéé Belle 29, Place de Baileux 6464 Baileux (Chimay) Tél. 060-21.18.07 ong. 40 euro/twee personen Persoonlijke beoordeling: Gastvrije ontvangst Rustieke smaakvolle ingerichte ruime kamers Zeer goed ontbijt
Overnachting dag 3 Hôtel du Commerce Place de la Gare 02000 Laon Tél. 03 23 79 57 16 Prijs: 50 euro/2 pers. Persoonlijke beoordeling: Verouderd hotelletje, goed voor een nachtje. Vriendelijke ontvangst. Uitgebreid ontbijt.
Overnachting dag 4 Ferme de la Chaînée 60, rue de la Forêt 60129 Orrouy Tél. 03.44.88.60.41 Prijs: ongev. 50 euro/2 pers. Persoonlijke beoordeling: Gastheer is burgemeester van Orrouy. Prachtige ruime kamers. Best vooraf reserveren. Mogelijkheid tot avondmaal.
Overnachting dag 5 Hôtel du Nord rue Albert Thomas 4 (Place de la République) Tél. 0033 142 0 166 00 Prijs: 60 euro z. ontbijt/2 pers. Persoonlijke beoordeling Kleine propere kamers Mits aandringen mogel. om fietsen te stallen. Ontbijt stelt niet veel voor. Frans broodje en enkele sneetjes brood met confit. wordt geserveerd in stemmige kelder.
Fietsen door natuurgebieden.
>
