moekeontour trekt door Kroatië en verder naar Griekenland
in dit blog vind je onze reis door Kroatië en de heen- en terug weg naar Griekenland langs het land
24-04-2006
Welkom
Welkom op mijn blog. In dit blog heb ik onze belevenissen neer getypt over onze reis door Kroatië. We zijn dwars door Kroatië gereden en hebben zo de kust en het binnenland verkend. Ook het verslag over onze reis op weg naar Griekenland door Montenegro, Servië en dan vooral Kosovo, Republiek Macédonië en de terugweg van Griekenland naar huis staan in dit blog. Je kunt op dit blog niet alleen de prettige kanten maar ook de problemen, welke we onderweg hadden, lezen. We staan bijna nooit op een camping maar discreet aan een haven, op een parking of aan de zee. Ik wens jullie veel kijk- en leesplezier toe. (alle foto's, ook van de zijkanten, zijn aanklikbaar)
Hallo aan allemaal die in vrijheid genieten van de natuur
27/04/2006 Alles staat klaar om de vertrekken. De laatste boodschappen worden ingeladen en we kijken ons lijstje na of we niets vergeten zijn. Vooral de reispassen, identiteitskaart en de autopapieren zijn belangrijk. Dan gaat de deur toe van het appartement en we stappen in. Nog een kruisje maken en daar gaan we. Vandaag gaat het rustig naar Luxemburg voor de nodige smoorstokjes en wat goedkope diesel. Langs binnenwegen rijden we dan de Duitse grens over. Onze overnachtingsplaats wordt Aschaffenburg, voorbij Frankfurt. Daar is een mooie parkeerplaats naast de Mainz. We zijn verwonderd dat er al zoveel mobilhomes op de parking staan. Het zijn wel allemaal Duitsers. Onderweg is het beginnen regenen, bbbrrr, niet zo gezellig, morgen misschien beter.
28/04/2006 De zon schijnt, heerlijk zo wakker worden. We ontbijten met de deur open. Dan rijden we verder richting Oostenrijk. Het is heel rustig rijden, dat zijn we niet gewoon op de duitse autostrades. Later horen we dat er een ongeval gebeurd is vóór Aschaffenburg. Voorbij Munchen is het gedaan met de rust. We staan in file en het is nog beginnen regenen ook. Het wordt een echte stortbui en we beslissen om een overnachtingsparking te zoeken in de buurt. In Bad Reichenhall vinden we een grote mobilhome parking. Met emmers valt het water uit de lucht. Brr niet zo gezellig, maar we hopen op beter weer.
29/04/200 We worden gewekt door de klokken van de kerk. We staan dan maar op want Amber moet toch even buiten. Na het ochtendritueel rijden we verder. René wil nog eens graag naar Flachau, een klein dorp in Oostenrijk maar omdat het nog zo regent en we toch niet kunnen wandelen rijden we maar verder. Zonder problemen steken we de grens van Italië over en in Tarcento vinden we een overnachtingsplaats vlak naast een riviertje. Alhoewel, verfrissing hebben we niet nodig want het giet nog altijd.
30/04/2006 Wat een rotweer!!! Het regent nog steeds en bij ons in België schijnt de zon, zegt mijn dochter. We rijden vandaag de grens over tussen Italië en Slovenië. Na wat Sloveens gebrom kunnen we rustig verder.We gaan naar het dorpje Lipica, het thuisfront van de lippizaners. Daar begon in 1580 de Oostenrijkse aartshertog Karl met het fokken van paarden. Door verschillende oorlogen moest de stoeterij dikwijls verhuizen en na de Eerste Wereldoorlog werd ze zelfs gesloten. De 300 stamboekpaarden werden naar Italië, Oostenrijk, Zuid-Afrika en Tsjecho-Slowakije verhuist. Sinds jaren vecht Slovenië bij het Europees gerechtshof om terug het alleenrecht te verkrijgen over het dragen van de naam "Lippizaner". Wij zijn te laat voor de dressuurshow en de eerst volgende is dinsdag. Daar wachten we niet op en we gaan op zoek naar een overnachtingsplaats. Deze vinden we in Koper aan het gebouw van de Telekom Slovenije. En het giet nog altijd. Is dit het zonnige verlof dat ons te wachten staat?
01/05/2006 De zon schijnt. Deze nacht heeft het opgehouden met regenen. Wat een geluk. We wandelen naar het centrum van Koper. Het oude gedeelte is beperkt tot een grote kerk, een paleis en een muzeum. We stappen lands de kust en komen zo aan de jachthaven. Wat is het hier druk. Van Koper uit rijden we naar Izola. Daar het vandaag een feestdag is, kunnen we nergens een parkeerplaats vinden. Dan maar door Portoroz tot Lucija rijden om een parkeerplaatsje te bemachtigen. Langs de kustlijn loopt een lange promenade tot in Piran. We wandelen daar een stukje van, want ons plan is om reeds in Kroatië te overnachten. Aan de grens laten ze ons door, zonder naar onze papieren te kijken. Nu staan we aan de Adriatische Zee, iets voorbij Basanija. Het is hier heerlijk. Het water klotst tussen de stenen en de zon schijnt. Dit is wat we zoeken, zon en rust.
02/05/2006 We staan klaar om het stadje Umag te bezoeken. De oude stad ligt zoals Porec op een langgerekt schiereiland. Daarrond is een voetgangerszone aangelegd. In de meeste huizen langs die zone worden ofwel souvenirwinkels of restaurantjes uitgebaat. Op pontons boven de zee staan vele terrasjes. De meeste staan er nog verlaten bij. Het is dan ook nog vroeg in het seizoen. Na het bezoek gaan we boodschappen doen en we rijden verder naar Novigrad. Buiten het centrum aan de ingang van de haven ligt een grote parking. Ook rond dit stadje loopt een wandelpad vlak langs de zee. Het strand beperkt zich hier tot betonnen platforms. Het is warm en Amber neemt een lekker fris bad in het water. We worden door enkele opdringerige obers aangesproken in verschillende talen. Dan vragen ze uit welk land we komen en als we zeggen "België" antwoorden ze "ha Anderlecht en Beveren" Zo zie je maar op welk gebied ze ons landje kennen in het buitenland. We vervolgen onze reis naar een middeleeuws stadje, Motovun, in het binnenland gelegen. Het stadje is tegen de heuvel op gebouwd. Het ligt als een sluier van de top naar beneden. Aan de voet van de heuvel vinden we een parking om te overnachten. Morgen gaan we het stadje bezichtigen.
03/05/2006 We rijden naar boven naar het centum van het stadje. De parking is wel volzet, dan maar terug achteruit en in een straat geparkeerd. We klimmen dan te voet naar boven langs een smalle straat, geplaveid met grote ongelijke stenen. Dit stadje werd door de Venetianen opgebouwd. Het lijkt als of hier de tijd is blijven stil staan. Rondom het stadje is er een meters hoge en brede wal, welke nu als wandelpad wordt gebruikt, vroeger als versterking gebouwd. Van boven uit kan men nog de rest van het woud van Motovun zien. Venetië haalde hier vroeger het hout vandaan waar ze hun huizen op bouwden. Nu is het vooral bekend om zijn witte en zwarte truffels. Als "truffelvarkens" worden hier honden gebruikt. We nemen vlug Amber mee, ze zouden haar wel eens kunnen houden. We rijden verder op zoek naar Hum, het kleinste stadje van de wereld. Het is zelfs zo klein dat we het niet vinden. Nergens staat er een wegwijzer. We moeten dan maar onze weg vervolgen langs Pazin, Visinada en in Lanterna gaan we op zoek naar een camping. Want we moeten vuil water lozen, toilet ledigen en water tanken. We zijn vrij om een plaatske te kiezen zodat we nu geparkeerd staan aan het water. Wat is het hier zalig.
04/05/2006 We hebben heerlijk geslapen. We hebben de vogeltjes horen fluiten tot we onze ogen sloten. Nu is het richting Porec. We moeten hier op zoek naar een parkeerplaats want alle parkings zijn voor auto's. Dan maar wat rond rijden, een plaatske vinden we dan toch. Met het boekje in de hand gaan we op weg. Het stadje werd door de Romeinen gebouwd in de 1ste eeuw en vanaf 1272 werd het bezet door de Venetianen. Zij bouwden prachtige paleizen. We slenteren door de hoofdstraat, de Dekumanus waar ze nog steeds opgravingen verrichten. We gaan de Euphrasius basiliek binnen. Ze bezit een prachtige apsis met mozaïken. Deze basiliek is tot Werelderfgoed uitgeroepen. Een wandeling langs de kade brengt ons voorbij enkele terrasjes, welke ons doen besluiten om de kroatische koffie eens de proeven. Onze mening: niet slecht. We vervolgen onze route naar de Limski fjord. Men kan een stuk van de fjord met de wagen bereiken door een afslag te nemen, een weg die eindigt bij een restaurant. Het is hier streng verboden te vissen en te zwemmen. Zeer veel vissoorten komen hier kuit schieten. Naar het schijnt zit er niet zo veel zout in het water en is het zeer zuurstofrijk. Na een korte wandeling gaan we op zoek naar een overnachtingsplaats. Die vinden we op een speciale mobilhome-parking, boven Rovinj gelegen. We krijgen hier enkele zwerver-collega's bij. We staan dus niet alleen.
05/05/2006 Rovinj blijkt een aangenaam stadje te zijn. Er lopen vele toeristen rond en tot onze verbazing vooral Fransen. We wandelen naar de bekende basiliek van St. Euphemia, waar we de mooie sarcofaag zien, waarin de heilige haar laatste rustplaats heeft gevonden. In de haven ligt een groot cruise schip. Ik denk dat het prijskaartje voor een tripje met het schip niet is weggelegd voor de modale mens. Wij zijn al tevreden met een huisje op wielen. Op het grote Titoplein staat een bloemenmarkt en de plaatselijke fanfare speelt een vrolijk deuntje. Op het plein staan verschillende kraampjes met andere waren dan souvenirs. Het blijkt een openlucht voedingssalon te zijn. Men kan er zich stofzuigers en relax-zetels aanschaffen. We rusten wat uit op een terrasje en genieten van de omgeving. Na de middag rijden we door richting Pula. In Fazana, het dorpje vanwaar men de ferry naar de Brunji-eilanden kan nemen, vinden we een parking vlak naast de zee.
06/05/2006 Onze toer door Pula begint bij het Amfitheater. Het is de 5de grootste best bewaarde van Europa. Onder het ovaal, waar de gevechten plaats vonden, ligt een grote zaal waar vroeger de gladiatoren en de leeuwen gedumpt werden alvorens zij ten pleziere van de Romeinen vochten op leven en dood. De kern van Pula wordt gedomineerd door een grote vesting. De huidige werd in 1840 gebouwd door een Fransman met de stenen, die van de Romeinse gebouwen kwamen. Verder is er de tempel van Augustus, een boog gebouwd voor de rijke gebroerders Seguis en een klein Romeins theater. De rondgang is werkelijk de moeite waard. Na Pula gaan we op zoek naar de grote Romeinse stad "Nesactium" Ooit moet ze groot zijn geweest maar er is niet zoveel van te zien. We rijden terug langs een zandweg. Gelukkig komen we geen tegenliggers tegen. Dan kiezen we het kustplaatsje Rabac uit om te overnachten. We staan op een parking hoog boven het water. Later komen hier enkele autobussen staan nadat ze hun lading hebben gelost(aan de hotels).
07/05/2006 Het is zondag en we maken er ook een rustdag van. We gaan wandelen naar de promenade van Rabac. ik eet er mijn eerste ijsje. Je mag hier zo maar op het terras zitten zonder iets te drinken. Dat zou je bij ons eens moeten doen. Als echte Belg drinken wij toch een koffie en een pintje. Het bier is wel lekker, maar niet zoals bij ons zegt René. Dan slenteren we rustig terug naar de mobilhome. Naast ons is een belgische bus uit Genk komen staan. We maken met de chauffeur een praatje. Hij is vol lof over Kroatië, maar het binnenland heeft hij nog niet gezien. Het blijft dus voor ons ook een verrassing.
08/05/2006 Na Rabac rijden we terug naar boven, naar Labin. Dit was vroeger een mijnwerkersdorp. Het is nu een levendig stadje geworden. De parkeerplaatsen staan allemaal vol en ik vind nog een plaatske op de autobussenparking. Wat een geluk, na ons komt een Deense autobus en zij moet in de straat parkeren. De kern heeft een Venitiaanse stempel want op verschillende huisgevels staat de St. Marcus leeuw afgebeeld. De smalle straatjes nodigen ons uit om eens rond te slenteren in het stadje. Daarna volgen we de kustlijn langs de Riviera tussen Labin en Rijeka. Plots opent de hemel haar sluizen en krijgen we een fikse regenbui. Het zonnetje komt later terug door de wolken piepen. De stad Rijeka laten we maar links, pardon rechts liggen. Het is een industriestad met veel moderne gebouwen. We gaan op zoek naar een camping, want we moeten een sanitaire stop inlassen. De eerste camping ligt er verlaten bij en we moeten tot Selce rijden om er één te vinden. We staan hier niet alleen maar ik vind een goed plaatske waar we zelfs onze satelliete kunnen gebruiken. Vanavond kunnen we TV één zien met nieuws van het thuisfront.
09/05/2006 Amaai, we hebben geslapen tot 10h. We vervolgen dus goed uitgeslapen onze weg. We rijden terug naar het noorden, richting Nationaal Park van Risnjak. Daar lopen nog lynxen, wolven en beren rond. Ik hoop om eens een wolf of beer tegen te komen, maar het zal wel bij hopen blijven. We nemen de 501 en rijden van Gorne Jelenje naar Crni Lug. Onderweg begint het wel te regenen, nee te gieten. Ik geloof dat onze plannen letterlijk en figuurlijk in het water zullen vallen. Dan maar verder naar Karlovac. We nemen de E65, nee geen autostrade maar een smalle baan door de bergen langs kleine dorpjes zoals Skrad. De weg volgt als het ware de Sloveense grens en brengt ons dan in Duga Resa en vandaar links naar Karlovac. We laten vandaag deze stad links liggen en nemen de E71 naar de Plitvice meren. Onderweg gaan we op zoek naar een plekje waar we rustig kunnen overnachten. Dat vinden we in de buurt van een cementfabriek. René gaat aan een van de arbeiders vragen of we hier mogen blijven staan. "Natuurlijk" krijgt hij als antwoord, maar we mogen niet op het terrein van de fabriek komen want die wordt bewaakt met camera's en dan zouden we wel misschien problemen krijgen. Geeft niet, we staan hier goed naast het terrein. En het regent niet meer, laat ons hopen dat het zo blijft.
10/05/2006 We bezoeken vandaag het Nacionalni Park Plitvicka jezera. Een prachtig gebied met 16 meren en vele watervallen in een bosrijk landschap. We parkeren op de 2de parking en stappen naar ingang 2. Daar neem je dan de boot, welke met batterijen wordt aangedreven. Vanop het Kozjakmeer zie je al enkele kleine watervalletjes. Met een kaartje in de hand nemen we een pad dat aangelegd is met houten balken. De verschillende vegetatie en de pracht van het water in dit gebied is moeilijk te beschrijven, wij genieten van de natuur en de zuiverheid van de lucht Een houten loopbrug leidt ons naar de Veliki prstavci, een waterval die het Gradinameer voedt. Daarna nemen we terug de boot, die ons naar de overkant brengt. Daar volgen we de wegwijzer "Big Waterfall". Langs het Milanovacmeer loopt een pad dat is uitgehakt in de rotsen. De benedenmeren liggen in een smaller wordende canyon. Een laatste loopbrug brengt ons naar het laatste meer, Novakovica Brod. Aan de linkerkant stort de Plitvica zich van een 75m hoge klif, de Veliki Slap genaamd en vormt zo de Korona rivier. De zonnestralen priemen door de wolken en vormen zo een regenboog met de opspattende waterdruppels. We kunnen echter niet lang genieten want het is hier een gedrang van jewelste. Iedereen wil dit zien en op de gevoelige digitale plaat zetten. Dan is het nog een stukje tot aan het treintje, dat ons terug naar de ingang brengt. We hebben toch een 4tal uren gestapt maar wel genoten. Dan gaan we nog een sticker kopen, die op de achterkant van onze mobilhome komt. We eten een kleinigheid en rijden door op zoek naar een plekje om te overnachten. In Debelo brdo, naast een oud bouwvallig restaurant vinden we een rustig plaatske.
11/05/2006 We hebben langs de baan, hier in het binnenland, gezien wat een oorlog kan aanrichten. We hebben alles wel kunnen volgen op de televisie en in de kranten, maar om het zo lijflijk te zien is nog iets anders. In het begin voelde ik mij een ramptoerist maar dat is zeker niet onze bedoeling. We zien verschillende spookdorpen, waarvan al de huizen en zelfs de kerk stukgeschoten is en verlaten. Andere bewoners laten hun vervallen huis staan en bouwen ernaast een ander, alsof ze het oude huis willen bewaren als herdenking. Andere bouwen hun stukgeschoten huis weer op en zonder ramen en deuren trekken ze weer hun huis in. Ik geloof dat ze geen keuze hebben, ze hebben nergens een ander onderdak. Onderweg zien we enkele grafmonumenten, zoals een tank met een herdenkingsplaat en daarachter staan dan de borden met een verwittiging op dat er nog landmijnen liggen. Je ziet hier in de weiden enkele grafzerken liggen. Die zerken staan niet zoals bij ons mooi recht. Nee ze staan zoals ze de lijken gevonden hebben. Gracac en Gosqic zijn twee steden die volgens onze maatstaven meer op een grote dorpen lijken. Vooral Gospic laat een verlaten indruk na. Er zijn vele kleine huisjes, zoiets als de Russische huisjes, welke we dikwijls op tv. zien. We zoeken een winkel om boodschappen te doen. Ik stop aan een klein kruidenierwinkeltje en René gaat er binnen. Beladen met etenswaren komt hij terug. De kruidenier sprak alleen Kroatisch maar hij heeft toch alles gevonden wat we nodig hadden en nog goedkoop ook. Wij vinden het vlees hier heel lekker en mals. Na Gospic rijden we de Velebit over, richting kust naar Karlobag. Het is een mooie bochtige baan. Plots krijgen we een fantastisch uitzicht op de zee met het eiland Pag. Dit eiland lijkt op een massa rotsen, dor en zonder begroeing. De kaart leert ons dat het eiland langs de andere kant wel bewoont is. We volgen de kustweg nu terug naar het noorden. In Stinica, een vakantiedorpje met ferry naar het eiland Pag, vinden we een plekje om te overnachten.
12/05/2006 We gaan ons bevoorraden want we trekken terug de bergen in. We willen gaan wandelen in het Velika Kapela gebergte naar de Samarske Stejene. We leggen eerst een stuk kustweg af en passeren zo Novi Vinodolski en Crikvenica. Daar zien we een supermarkt en we kopen etenswaren in voor 4 dagen. Dan nemen we de afslag naar Lokve en Mrkopoli. Daar neem ik de verkeerde weg en we komen op een baantje terecht met aan weerskanten kleine huisjes. We rijden door Stari Laz tot Ravna Gora. Daar zie ik mijn fout in, keer om en neem dan de juiste afslag naar Tuk. Na een asfalt baantje komen we uit op een grintweg. Nog niets gebeurd. Aan een grote open plaats komen we op het lumineus idee om in het gras te gaan parkeren. Oei, we zakken zeker 10 cm in de grond. Het is hier zeer drassig. Ik probeer eruit te rijden en na enkele pogingen lukt het, maar nu zit ik vast tussen de zijkanten van de weg. René moet een spade halen om enkele graszoden te verwijderen. Na veel moeite kan ik toch draaien en we nemen terug de hoofdweg. Iets verder komen we in de sneeuw terecht. We zitten hier al boven de 1000m. Na een bochtig, rotsig bosweggetje komen we uit aan een hut. Deze is natuurlijk nog gesloten. Ik parkeer de mobilhome ervoor. Hier staan we goed zegt René, maar ik begin na te denken en vrees dat het misschien deze nacht nog zal sneeuwen. Dus vertrekken we maar terug naar beneden. Wat een tocht!!! Opgelucht komen we weer in Mrkopoli aan. We rijden richting Lokve en daar op een parking vinden we een plaats waar we kunnen overnachten. Nu moet ik op de kaart kijken hoe we verder gaan rijden want de bedoeling was dus om die baan, nr 32 te volgen door de bergen en dan naar Senj te rijden. Ik weet weer wat te doen vanavond.
13/05/2006 Volgens ons is het onmogelijk met de mobilhime dwars door de Velebit te rijden. Alhoewel ik graag de Rozanski en Hajducku kukovi (haken) zou zien. Het moet een bergkam zijn met verschillende bizarre toppen in het midden van de Sjeverni Velebit. Dan maar terug naar de kust en vanaf Senj rijden we de bergen in richting Otocac en Gospic. Het Velebit-gebergte ligt rechts van ons met zijn hoge toppen. Hier zien we uitgestrekte bossen, terwijl langs de kust het gebergte een woest kaal uitzicht heeft.Vanaf Gospic rijden we weer naar de kust. Deze baan wordt de Teresiana route genaamd. De weg werd door keizer Joseqh II in 1786 aangelegd en was toen de modernste weg van heel Europa. Boven aan de Vratnik-pas op een hoogte van 689m staat het gedenkteken "Ostarijska Vrata". Alleen de naam "Ferdinand" kunnen we nog lezen. We wandelen op de kam met een prachtig uitzicht op de zee en de eilanden Pag en Rab. We besluiten hier te overnachten.
14/05/2006 Het is vandaag zondag. Dus ontbijten we rustig en rijden dan verder naar de kust. In Karlobag nemen we nu de kustweg naar het zuiden. Deze baan, de Jadranska Magistrala genaamd, loopt vlak naast de kust. We hebben dan ook een prachtig zicht op de zee met zijn azuur blauwe kleur. In het dorpje Starigrad vinden we een parking aan de haven. Er staan nog twee andere mobilhomes, een Duitser en een Fransman. Een beetje verder is een kleine taverne. We gaan er iets drinken en ik eet er een "sladoled" = een ijsje. IJskreem wordt hier met de liters gegeten. Je kunt geen straat in rijden of er staat een kraampje met ijs. Je ziet ook heel veel mensen lopen met een ijsje in hun hand. En het ijs is hier lekker ook. Nu is het afwachten hoe het weer morgen is, alvorens we kunnen beslissen wat we de volgende dagen gaan doen.
15/05/2006 De zon schijnt en we gaan wandelen in het Park Paklenica. Voor de ingang is een parkeerplaats. Daar staan auto's uit Duitsland, Oostenrijk, Frankrijk en zelfs uit Zweden. René gaat eerst vragen of Amber wel mee mag. Dit is geen enkel probleem. Dus doen we onze stapschoenen aan en nemen we onze wandelstokken en weg zijn we. Eerst stappen we door een kloof met steile wanden, waar men aan bergbeklimmen doet. Als we de canyon verlaten bereiken we de voet van de Anica kuk, een piek van 712m hoog. Daarna begint een klim van 8km naar de berghut. Onderweg rusten we een paar keren, het is toch steil hoor. Aan de hut gekomen drinken we een tas koffie en rusten wat uit. Dan is het terug naar beneden. Iets minder vermoeiend dan anders om. Als we aan de mobilhome komen laten we Amber zwemmen in het bergriviertje, de Velika Paklenica. Het doet haar deugd, dat zie je. We gaan een "sladoled" eten en ik ga de voetjes verfrissen in de zee. Zalig.
16/05/2006 Na de inspanning van gisteren doen we wat aan site-seeing. Daarvoor rijden we naar het kuststadje Nin. We rijden over de nieuwe brug, welke de beide oevers met elkaar verbindt. Bij de eerste afrit nemen we de baan naar Nin, een middeleeuws stadje. We vinden een parking buiten het centrum. In het midden van het oude gedeelte, dat nog volledig ommuurd is ,staat de kleinste kathedraal van de wereld. Het is niet veel groter dan een grote kapel, maar het is een echte kathedraal omdat er vroeger in Nin een bisschopszetel gevestigd was. Nin heeft na de 19de eeuw nooit zijn status van daarvoor terug gekregen. We wandelen rond het stadje, dat er verlaten bij ligt. Het is middag en de Kroaten blijven liever binnen dan in de hitte rond te wandelen. Wie zijn nu de slimste? We stappen in een broeiend hete mobilhome. We zetten vlug de ramen open en eten onze boterhammekes op. Dan gaan we op zoek naar een supermarkt om onze voorraad aan te vullen. In Sv. Filip I Jacov, een dorpje vóór Biograd, vinden we een camping, waar we kunnen wassen. Het is een kleine camping met vooral stacaravans. Mobilhomes krijgen ze hier niet zo veel te zien. We mogen ons plaats zelf kiezen en ik ga op een groot grasveld staan. We staan hier lekker in het zonnetje. René legt Amber aan de lange lijn en zij legt haar languit in de zon. Gepakt en gezakt gaat René op zoek naar de wasmachine en ik begin met veel moed de mobilhome van buiten de poetsen want het is broodnodig. Carwashes voor een mobilhome hebben we nog niet gezien dus doe ik het maar met de hand.
17/05/2006 We wassen en poetsen zodat alles weer proper en netjes is. Het is lekker warm weer en René gebruikt zelfs de mobilhome om de handdoeken droog te krijgen. Na de middag als alles droog is gaat René strijken (ik heb toch nogal een ventje hé) en ik zet mij met stoel en tafel buiten. Ik moet nog uitzoeken welke route we de volgende dagen gaan volgen. Deze avond kijken we naar de finale van de Champions League, Barcelona tegen Arsenale. Daar wij, onze kleinkinderen en ik, fans zijn van Ronaldhino hopen wij dat Barca gaat winnen.
18/05/2006 Sibenik is een stadje dat in de 9de eeuw door een Kroatische koning werd gebouwd. Met zijn drie vestigen beheerst de stad een baai, welke door de monding van de Krka in de Adriatische Zee wordt gevormd. We vinden een grote parking aan de haven. Dan gaat het naar de autovrije binnenstad. De Sveti Jakov, de Jakobsdom, is gebouwd met kalksteen en marmer afkomstig van het eiland Brac. Het dak van het middenschip en de koepel zijn geheel van stenen platen gemaakt. In de kerk werd geen hout verwerkt, uit angst voor brand. De smalle straatjes nodigen uit tot slenteren door de geschiedenis. Zo passeren we de verschillende kerkjes en klimmen we naar het Sint-Annafort. Van hier boven hebben we een prachtig zicht over het land dat vóór Sibenik ligt met daar achter de zee. Ook het stadje ligt aan onze voeten. We wandelen terug naar havenboulevard, de Oblada palith omladinaca, en passeren het Palazzo Orsini. Op de boulevand staat het vroeger bisschoppelijk paleis en het paleis van de hertog. Na het bezoek aan Sibenik rijden we naar het Nacionalni park Krka. We vinden een betaalparking voor mobilhomes. We staan hier met een tiental bij elkaar. De eigenaar komt vriendelijk het staangeld, 30 kn, ophalen. Wij zijn gelukkig met een plaatske en hij verdient een centje bij. Zo zouden er meer plaatsen moeten zijn.
19/05/2006 Het Nacionli park Krka is prachtig. We nemen eerst de boot naar het eiland Visonac, waarop een klooster uit de 14de eeuw werd gebouwd. Daarna varen we tot de Roski Slap, een reeks van 12 watervallen. De stuurman draait zijn boot en brengt hem zo dicht mogelijk bij het water zodat we allemaal lekker nat worden. Zo een verfrissend bad doet toch deugd met zo een warm weer. Dan legt hij de boot aan de kade aan en kunnen we een uurtje gaan wandelen. Naast het water ligt een kleine taverne waar we de innerlijke mens kunnen versterken. Veel keus is er niet, maar hun schotel met gerookte ham en kaas is overheerlijk. Daarbij een wijntje van de streek en je dag kan niet meer stuk. We verbroederen met alle medepassagiers en op de terugtocht wordt het een vrolijke boel. Iedereen neemt afscheid van iedereen en dan wandelen we verder naar het lager gelegen gedeelte. In de moerassen werd een weg aangelegd met houten balken. We horen langs alle kanten de kikkers kwakken. Zo veel kikkers heb ik nog niet bij elkaar gezien. Ik kan er enkele filmen, dat is voor de kleinkinderen. We geven onze ogen de kost aan al het prachtige, dat de natuur ons hier laat zien. Voor mij is dit even mooi als de Plitvicemeren. We nemen de autobus naar boven, want onze beentjes zijn al behoorlijk moe. Nu zitten we nog wat in het zonnetje na te genieten van deze heerlijke dag
20/05/2006 Hier schijnt de zon en bij ons regent het. Ons Eva doet vandaag haar Plechtige Communie. Spijtig dat het zo slecht weer is.We bellen haar op om haar proficiate te wensen. We trekken terug het binnenland in. Deze keer naar de stad Knin. Onder de Kroatische koning Tomislav was het de hoofdstad van Kroatië. Het 10de eeuwse fort is gratis te bewonderen. We zien ze al van ver staan, maar er bij komen is een ander paar mouwen. Ik doorkruis het stadje maar nergens zien we een wegwijzer. Nadat ik voor de derde keer de stad in rij zie ik achter een boom een plaatje dat naar links wijst. Ja, zo moeten ze het doen. Het baantje is steil en smal maar we geraken toch tot bij de parking. Te voet gaat het dan naar boven en onder een poort naar binnen. Het is de best bewaarde en grootste burcht van Kroatië. Van hier boven hebben we een prachtig uitzicht op vlakte met daarachter de Dinarische Alpen, die de grens met Bosnië vormen. Na de middag rijden we verder langs het Perucka meer en de stad Sinj naar Split. Iets vóór Split ligt Solin, ooit een grote Romeinse stad. Op de parking kunnen we blijven overnachten. We hebben hier zicht op de skyline van Split.
21/05/2006 De Romeinse opgravingen wachten op ons. Bij het binnen komen zien we eerst de grote begraafplaats van de Christenen, welke onder keizer Diocletianus werden vermoord in het Amphitheater. Na de vervolging van de Christenen werden op de ruïnes drie baselieken gebouwd. Een groot deel van de Romeinse wallen zijn nog zichtbaar en als je verder westelijk wandelt kom je aan het Amphitheater, waar plaats was voor 17.000 mensen. Dit theater ligt vlak naast de rivier en men kon zo met boot de wilde dieren, vooral leeuwen aanvoeren. We lopen tussen de oude muren en plots springt Amber weg, draait haar om en ik zie een grote slang zich oprichten en naar Amber slissen. René en ik roepen naar Amber dat ze weg moet lopen, maar zij is heel nieuwschierig naar de slang. Gelukkig kruipt de slang terug onder de stenen. Ik kan juist nog een foto nemen van haar. Het is een zandadder, giftig dus. Wij zijn geschrokken van het voorval, maar blij dat het toch goed afgelopen is. Oplettend wandelen we verder, want er is nog zoveel te zien. Na de middag rijden we naar Split. De bedoeling is om op zoek te gaan naar een parking zo dat we er morgen moeiteloos naar toe kunnen rijden. We vinden een plaats en prenten haar goed in ons geheugen.
22/05/2006 Split is een mooie stad. Het nieuwe gedeelte wordt door hoge gebouwen gedomimeerd.en het oude gedeelte ligt vooral aan de zee. Daar heeft de keizer een paleis gebouwd voor zijn oude dag. We rijden naar de parking, maar we hebben blijkbaar een verkeerd weg genomen. We wandelen door een prachtig bos. Na een uurtje komen we toch tot de conclusie dat we zo Split niet zullen bereiken. Ik zie een bewaker en vraag hem de weg. Het schijnt dat we in het bos van Marjan rond wandelen. Het is hier wel prachtig maar we willen naar Split. We volgen de aanwijzingen van de bewaker en komen zo uit op het Plein van de Republiek. Dit plein is een imitatie van het San Marco plein in Venetië. Zo komen we op de Riva, de boulevard langs de zee. Hier flaneren de inwoners op elk uur van de dag, drinken een koffie en kijken naar voorbijgangers.Je ziet de prachtige herenhuizen en de zuidelijke gevel van het paleis. In de loop der tijd werd van het paleis kleine woningen gemaakt, zo dat het nu een wirre war van dichtgemetselde ramen en nieuwe vensters is.Beneden hebben ze vele winkeltjes en terrasjes gemaakt. We lopen de oude stad binnen door de Bronzen Poort, vroeger kwam deze uit aan de aanlegsteiger. De ondergrondse zalen geven een idee hoe groot het paleis moet geweest zijn. Langs een indrukwekkende trap komen we op het peristililium, het midden van het paleis. Rechts van ons ligt de kathedraal, vroeger het mausoleum van de keizer. Hier staat een sfinx, die de keizer na zijn roemrijke veldtocht in Egypte had meegebracht. We wandelen door de Zilveren Poort en komen op een markt uit. Hier staan vele kraampjes met kleding maar verder heb je de groentemarkt. Ik vraag aan een vrouwtje of ik een foto van haar mag maken. Ze staat het toe maar verstopt toch verlegen haar gezicht. We staan nu terug op de Riva en gaan iets drinken, want het is warm.Nu is het aan ons de voorbijgangers te bekijken. Na de verfrissing moeten we op zoek gaan naar ons huisje. We lopen wel enkele keren verloren maar uiteindelijk zien we hem staan. We rijden terug naar Solin om te overnachten. Het was een leerrijke maar wel vermoeiende dag.
23/05/2006 We zeggen vaarwel aan Salona en rijden een 8 km verder naar Klis, dat bestaat uit drie dorpjes onderaan een fort. Dit fort heeft een Oostenrijkse, Venetiaanse en Turkse invloed gehad, zodat het wel een mengelmoes is van stijlen, maar is heel goed bewaard gebleven. Dan rijden we van Split langs de Kastela naar Togir. Dit is een middeleeuws stadje gebouwd op een eilandje, dat met een brug verbonden is aan het vasteland. Het is hier enorm druk. Het is markt en door de vele autobussen, welke een plaatske zoeken om hun lading te lossen, is er een lange file. Op een openbare parking kunnen we parkeren. Dan is het gewoon met de stroom mensen mee gaan en we komen op het centrale plein. Blijkt dat we niet veel kunnen zien want de kathedraal en het mooiste Venetiaans paleis, het Cipiko-paleis, staan in de steigers en kunnen niet bezocht worden. Alleen de voormalige rechtbank is te bezichtigen. We wandelen dan langs de kade tot aan het fort van Kamerlengo. We laten Amber in het water zwemmen want het is weer zeer warm. We gaan aan de kraampjes onze groenten en fruit kopen. Dat is hier lekker vers en nog goedkoop ook. Het is nu namiddag en we overleggen wat we gaan doen, verder rijden of hier blijven. We beslissen door te rijden naar Omis langs de Jadranska Magistrala, de prachtige kustweg. In het dorpje Zadvarje vinden we een heerlijk rustig plekje om te slapen.
24/05/2006 We gaan op zoek naar de Cetina-kloof. Volgens boekje begint deze kloof midden Omis. Op de Cetina zelf kan men raften en er zouden vele wandelroutes zijn. We stoppen op een parking waar de rafters gewoonlijk aankomen. Daar kruisen we de weg van een Duits koppel die ook op zoek zijn naar een wandelroute. Zoals wij moeten ze ook vaststellen dat we die hier niet zullen vinden. We laten Amber dan maar genieten van een fris bad in de rivier. Plots zie ik een waterslang naar de oever zwemmen met een vis in haar bek. De slang gaat een gevecht aan met de vis, die veel weerstand biedt en onverrichter zake moet ze hem loslaten en verdwijnt terug het water in. Ik heb medelijden met hem en gooi hem vlug terug in zijn natuurlijke biotoop. Tot mijn opluchting zwemt hij weg. Zo ik heb weer een goede daad gedaan. Maar al bij al moeten we terugkeren naar de mobilhome zonder een wandeling gemaakt te hebben. We troosten ons met een mooie rit langs het Biokovo-massief naar de Makarska-rivièra. We stoppen in het stadje Makarska zelf. Het heeft een met palmen omzoomde havenpromenade en een mooi plein met trap naar de kerk. We vervolgen onze weg langs de kust en aan het Bacinska-meer vinden we een overnachtingsplaats.
25/05/2006 We vervolgen onze route langs de Neretva-delta, dat wordt gevormd door 12 armen van de rivier. Het is een vruchtbaar gebied, dat vooral fruit opbrengt. We naderen dan een stukje land dat Kroatië heeft moeten afstaan aan Bosnië-Hertsegovina, nl. de havenstad Neum, zodat Bosnië nog een uitweg had naar de zee. We overschrijden tweemaal de grens zonder problemen. Vanop de kustweg nemen we de baan rechts naar het schiereiland Peljesac. In het dorpje Mali Ston houden we halt. Het is een bijzonder oud dorpje, vooral bekend om zijn mossel- en oesterteelt.Rond Mali Ston en Ston, het dorpje verder ligt een muur om hen vroeger tegen de vijand te beschermen. Daar op het eiland veel wijngaarden liggen en een goede wijn wordt geproduceerd, ga ik in een klein winkeltje een flesje kopen. Ik krijg de vriendelijk hulp van de eigenares bij de keuze van de wijn. Die zal strakjes geproefd worden. Er loopt maar één hoofdweg tot iets voorbij Orebic. Af en toe krijgen we een prachtig zicht op de zee en de kleine dorpjes, die verspreid liggen tussen de bergen. We verlaten Peljesac en worden dan door politie tegengehouden. Hier moet je overdag met lichten aanrijden en nu blijkt dat het rechterlicht stuk is. Wij hebben wel een stel reservelampjes bij maar de agenten zijn niet te vermurwen en we moeten een boete betalen. Normaal is het 500 kuna maar omdat we buitenlanders zijn, is 300kn voldoende. De agent in kwestie vraagt dan nog of we wel zoveel geld bij hebben en ik , eerlijk zoals ik ben, zeg ja. Had ik nu gezegd dat we niet zoveel geld hadden moesten we misschien minder betalen. We moeten dus op zoek naar een garage, want de lampjes welke we bij hebben blijken nu niet de juiste te zijn. Voorbij Dubrovnik vinden we een Fiatgarage maar ze is nu al gesloten. We blijven hier nu overnachten zodat we morgenvroeg direkt het licht kunnen laten herstellen.
Bezoek aan Dubrovnik, parel van de Adriatische Zee
26/05/2006 In de garage zijn ze heel vriendelijk. Ze willen ons direkt voort helpen en gelukkig hebben zij wel de juiste lamp. We kopen nog twee reservelampen want je weet maar nooit. René houdt de mechanieker goed in de gaten, want zo gemakkelijk is het niet. Er moet van alles los geschroeft worden om een nieuwe lamp te steken. Zo nu zijn we gerust en kunnen we naar Dubrovnik rijden, maar daar een parkeerplaats vinden is niet zo gemakkelijk. Ik volg de wegwijzer tot een parking maar deze is alleen voor auto's. Ik keer terug en in een enkelrichtingstraat heb ik geluk. Ik zie een parkeerplaats juist groot genoeg om de mobilhome te parkeren. We klappen de buiten spiegels wel toe, je kunt nooit weten en dan gaat het richting oud Dubrovnik. Het is een prachige stad en weten dat ze tussen oktober 1991 en juli 1992 konstant onder vuur heeft gelegen van uit de bergen. In het Sponzapaleis wordt een diareeks vertoont met beelden uit de oorlog en hoe ze na de oorlog volledig verwoest was. Zo zie je ook foto's hangen van soldaten die gesneuveld zijn tijdens de oorlog. Ik ga op zoek naar een kapper want mijn haar moet dringend geknipt worden. In een zijstraatje vind ik er één en ik kan direkt plaats nemen op een stoel. Met een kort fris kopke kom ik terug buiten. René zit op een terrasje met Amber en ik ga er tevreden bij zitten. Na een taske koffie wandelen we verder door de oude stad. Ik zou heel de stad kunnen beschrijven maar dan ben ik morgen nog bezig, zo veel is er te zien. Moe komen we terug aan de mobilhome en de stad uit rijden is veel gemakkelijker dan er in komen. Ik rij naar een camping want we moeten een wasje doen en een sanitaire stop. Zo we staan hier goed op camping Kate in Milni, misschien dat we hier wel een dagje blijven. We zullen wel zien.
27/05/2006 We nemen afscheid van Kroatië, het mooie land met de vele kleine dorpjes, prachtige steden en mooie natuur. Het is een tot ziens, want op onze terugweg komen we terug langs hier. Aan de grens met Montenegro moeten we al onze papieren laten zien. Echt vriendelijk zijn de douaniers niet, feitelijk blaffen ze ons af. Misschien hebben ze niet goed geslapen. Het is wel eigenaardig alles terug in euro geprijsd te zien staan want hier wordt met euro betaald. Van af Herceg Novi rijden we langs een baai met twee kleine eilandjes. In de havenstad Kotor houden we halt. Rond het stadje ligt een indrukwekkende muur van 5km lang en 3 tot 15m dik en op vele plaatsen 20m hoog. Het pittoresk stadje heeft zijn middeleeuwe trant bewaard. Van Kotor rijden we naar Budva. Het is hier geweldig druk, dus laten we dat maar links liggen en rijden door richting Bar. Onderweg stoppen we om een foto van het eiland Sveti Stefan te maken. Het is een hoteleiland waar je moet betalen om als niet-gast een bezoekje te kunnen brengen. In Novi Bar zoeken we een overnachtingsplaats en die vinden we naast een atletiekplein, vlak naast de zee.
28/05/2006 Na vele omwegen vinden we Stari Bar, een dorp dat in 1979 door een aardbeving werd verwoest. Toen verlieten de inwoners het dorp om aan de kust in hun nieuwe dorp Novi Bar te gaan wonen. Stari Bar werd een spookstad en nu kunnen wij tussen de ruïnes rond wandelen. Hier en daar wordt wel iets gerestaureerd maar dat is niet veel. Na het bezoek vervolgen we onze weg naar Podgorica, de hoofdstad van Montenegro. Amaai, wat voor wegen zijn het hier.Het is alsof na de oorlog geen enkele baan werd hersteld.Daar door vorderen we niet zo snel als we wensen, maar de prachtige natuur maakt veel goed. Vooral de Moraca-kloof is adembenemend mooi. We rijden door vele onverlichte tunnels. Ik rij voorzichtig en de tegenliggers profiteren daar van. Aan een roodlicht blijf ik staan maar als het groen wordt rijden de tegenliggers nog altijd door. Ik wordt het beu en vertrek. Plots blijven ze allemaal staan en laten me door. Ha zo rijden ze hier. Wel de recht van de sterkste ga ik ook eens uitproberen. René is er niet gerust in maar zonder kleerscheuren komen we in Kolasin aan. Ik parkeer de mobilhome op een pleintje en René gaat aan een inwoner vragen of we hier mogen blijven overnachten. Dat blijkt geen probleem te zijn. Onze eerste Montenegrijnse dag is voorbij en is goed meegevallen.
29/05/2006 Ik had in de krant gelezen dat de Tara-canyon een omweg waard was. Zo dus nemen we in Mojkovac de weg links naar de canyon. Het gedeelte welke met de mobilhome te volgen is, vinden wij niet zo uitzonderlijk. Misschien als je verder met de kano of rafter vaart dat het wel spectaculair mooi is, volgens krant zo mooi als de Grand-Canyon, maar dat kunnen we nu niet bevestigen. Iets voorbij Pljevlja moeten we de grens van Servië over. Plots eindigt de asfalt en door het zand bereiken we de grenspost. Op een plaatje staat stop, maar René zegt om door te rijden. De douanier maakt zich kwaad en doet teken dat ik moet blijven staan. Na enkele minuten mag ik dichter bij komen. Ik stop vlak voor hem en geef hem onze reispassen en papieren van de mobilhome. Hij spreekt alleen Servisch en roept er een meisje bij, die wel enkele woorden Engels spreekt. Zo houden we een hele conversatie en plots neemt hij een papiertje schrijft er iets op en geeft het aan mij. Blijkt dat zijn vrouw Engels spreekt en hij geeft ons haar GSMnummer zodat we, indien we op onze terugreis langs hier komen, naar haar kunnen bellen en dat we dan bij hun moeten komen eten.Zo iets hadden we zeker niet verwacht. In Prijepolje rijden we rechts naar Bijelo Pole en Berane. Deze baan loopt langs de Lim en is wel veel mooier dan de vorige. In Gostun moeten we voor de tweede keer de grens Servië-Montenegro over, nu zonder problemen. De bedoeling is om in Berane te overnachten, maar nergens is er een plaatske waar we volgens ons rustig kunnen staan. Hier zien we voor de eerste keer echte armoe. Heel de stad leeft op de straat en het is er heel druk. Er zijn vele kleine winkeltjes naast elkaar en hun goederen staan gewoon buiten. We rijden verder tot Andrijevica en naast een oud vervallen huis kunnen we blijven overnachten. Hier staan we gerust.
Van Montenegro naar Servië, Kosovo en Federal Republic Macédonië
30/05/2006 We hebben een gesprek met een Montenegrijnse jongenman gehad. Hij werkt in het huis dat feitelijk de Nationale Natuur en Bossenbehoud Organitatie herbergt. En wij denken dat het een ruïne is. De jongen spreekt heel goed Engels, en dank zij hem komen wat te weten over Montenegro. Wij krijgen van hem een kalender met mooie foto's. Hij wijst ons ook de weg, want sommige wegen zijn nog niet veilig. Zo we nemen afscheid en ik beloof een mailtje naar hem te sturen als we thuis zijn. Na nog eens 100km putten komen we aan de Servische grens. Eerst de politie dan de douane, iedere keer wachten tot ze teken doen dat we tot bij hen mogen rijden. Dan uitleggen wat onze reisplannen zijn, papieren laten zien en wachten, wachten en wachten. Met de nodige stempels in onze passen mogen we doorrijden. Een paar kms verder de grens met Kosovo, dat wel tot Servië behoort maar een eigen statuut heeft. Hier ook eerst politie en dan douane. Al onze papieren worden gekontroleerd en weer ons relaas over onze reisplannen en we krijgen een transitkaart. Die is maar een week geldig, maar we rijden vandaag tot door tot Macédonië. We rijden nu van Mitrovica over Pristina naar Skopje. Kosovo blijkt inderdaad niet zo veilig te zijn. We moeten verschillende keren stoppen voor de politie, maar het is altijd om te vragen of er geen problemen zijn en zij wensen ons iedere keer een goed verlof toe. We kruisen enorm veel jeeps van de UNO en KFOR. Zelfs tanks en soldaten met het geweer inaanslag hebben op vele hoeken van de straat post gevat. De mensen zelf laten ons gerust en kijken zelfs niet naar ons om. Het voelt hier aan alsof iedereen doet wat hij wil. Wat ons opvalt is dat er zoveel garages zijn en tweedehands (wrakken) autoverkopers. Wat voor wrakken je hier ziet rondrijden maar ook karretjes getrokken door paarden kom je dikwijls tegen. We zien een hele colonne legerwagens en tanks en in stilte hoop ik dat we zonder problemen kunnen doorrijden tot aan de grens. Gelukkig het lukt,en aan de grens Kosvo- Macédonië vlot het wonderwel goed en opgelucht nemen we de weg naar Skopje. Hier zien we een Belg rijden, die van vreugde begint te klaxonneren. Wat het toch doet ver van huis een landgenoot te zien. Ik rij hier wat rond en aan het Aleksander Hotel vinden we op de parking een overnachtingsplaats. Het is een geweldig enerverende dag geweest, maar al bij al toch een geweldige belevenis.
31/05/2006 We hebben goed geslapen. We wijken wat af van onze route en rijden van Skopije naar Tetovo door de bergen. Het is een prachtige route met bijna geen verkeer. In Orchid nemen we de weg naar Bitola. Daar wacht ons een beeld die we nooit zullen vergeten. Voor we Bitola binnen rijden liggen er links en rechts enorme vuilnisbelten. Daarop zien we krotten gemaakt van ijzeren of plastieken platen. De kindjes lopen rond tussen de vuilnis en zoeken naar....? We hebben in Kroatië en Kosovo veel armoede gezien maar dit overtreft toch alles. Waar is het geld naartoe dat door de Europese Unie gegeven werd om hier alles terug op te bouwen en de mensen te helpen? Waar is het geld naartoe dat ze bij ons hebben ingezameld om hier de grootste noden te ledigen? Dat zijn vragen die we ons stellen, maar ja dat is allemaal politiek. In stilte rijden we verder tot de grens met Griekenland. De politie en douane zijn hier heel vriendelijk en wensen ons een goed verlof toe.
11/08/2006 Het is nog bewolkt, maar toch droog. We gaan nog inkopen doen in Florina. We kopen twee fardes sigaretten want hier zijn die veel goedkoper. Dan tanken we de naftbak nog vol zodat we tot Montenegro toekomen. We rijden zonder problemen de grens van Republiek Macédonië over . Het is wel aanpassen, slechter wegen en een andere schrijfwijze. We nemen nu de autostrade, het is betalend maar met euro gaat het ook. Zo vorderen we goed op en komen we in de late namiddag in Skopije aan. We gaan weer op de parking van het hotel "Alexander" staan. Zo we hebben afscheid genomen van Griekenland met een heel klein hartje. Het is zo fantastisch geweest en we komen zeker nog terug. Ons hart blijft in Griekenland achter.
12/08/2006 We vervolgen onze route richting Kroatië door Kosovo. Aan de grens van Macedonië is er geen probleem maar Kosovo in rijden is een ander paar mouwen. Ik stop aan de grenspost en een politieagent komt ons zeggen dat onze autoverzekering niet geldig is in Kosovo. Ik vraag mij af hoe dat kan, want op de heenreis was er geen probleem. Een Frans sprekende vrouw komt er bij staan en nu blijkt dat dat al 5 jaar zo is. We kunnen er niet onderuit en René gaat met de papieren naar een kantoor die ons wordt aangewezen. Het kost ons 30 euro. René gaat dan naar de politie en hij krijgt een transitkaart, welke moeten afgeven worden als we Kosovo verlaten. Nu kunnen we weer verder. Zoals op de heenreis komen we vele UNO en KFOR jeeps, vrachtwagens en tanks tegen. Zaterdagmiddag, marktdag, en dan met de mobilhome dwars door Pristina, hoofdstad van Kosovo. Dat is als een file in Parijs, maar na veel geduld en gezucht komen we er toch door. Dan is het richitng Mitrovica. In Ribarice naderen we de grens van Kosovo met Servië. De politieagent neemt de reispassen en transitkaarten aan en knikt tevreden. We mogen verder rijden. Nu nog de politie van Servië. Ook aan hem geef ik de reispassen en autopapieren. Hij bladert en bladert door de reispassen en gaat dan naar zijn overste. Wij denken wat kan er nu weer verkeerd zijn? Een andere komt met onze reispassen in de hand naar ons en zegt dat we de Servische grens niet over mogen en dat we terug naar Macédonië moeten rijden en daar Servië binnen zonder eerst langs Kosovo te rijden. Wij staan natuurlijk versteld, want op de heenreis was er geen probleem. Raar maar waar, van Servië naar Kosovo is er geen probleem maar van Kosovo naar Servië gaat niet. Een andere agent komt er bij en zegt ons dat we terug naar Pristina moeten rijden en dan naar Pec en daar kunnen we de grensovergang van Kosovo-Montenegro nemen en dat is wel toegelaten. Dat is een 150 km omweg maar het zal dan wel moeten. Wij keren en aan de grens met Kosovo, welke we juist overgereden zijn, moeten we onze transitkaarten terug vragen. René legt alles aan de politie uit, ook aan de soldaat van KFOR die er naast staat met zijn geweer in aanslag. Gelukkig zijn zij niet zo moeilijk en krijgen we onze kaarten terug. Slecht gehumeurd rijden we richting Pristina en daar de baan op naar Pec. Tot onze opluchting laten ze ons aan deze grenspost Montenegro binnen. Zo dat hebben we weer gehad. Dit vergeten we nooit meer. Sinds hun onafhankelijkheid een feit is hebben de Montenegrijnen niet stil gezeten en zijn de wegen allemaal opgelapt. In 3 maanden tijd ligt er overal nieuwe asfalt en is er geen enkele putteke meer. Zalig om te rijden. Naast een verlaten tankstation zet ik de mobilhome op de parking. Ik ben moe en we gaan hier overnachten.
13/08/2006 Wat een weer!!!!! Deze nacht is er een hevig onweer losgebroken. We zien langs alle kanten bliksem. Toch rijden we door naar de kust. In Podgorica, hoofdstad van Montenegro, neem ik de verkeerde afslag en we komen op een secundaire weg naar Centinje. We komen in een dorpje terecht dat helemaal onder water staat. We moeten omkeren en op zoek gaan naar een andere weg naar Budva. Het is nu een echte wolkbreuk en we moeten op zij gaan staan, want we zien niets meer. Gelukkig staan we boven op een heuvel. We zien het water naar beneden stromen. Na een tijdje kunnen we verder en we komen terug op de baan naar Budva. Hier is het nog erger gesteld. We zien een hele camping, waarvan de caravans door de kracht van het water op elkaar geduwd zijn. In de stad heerst een echte chaos. De straten staan vol auto's. Op een kruispunt zien we politie. Wij denken dat ze het verkeer wat regelen, maar nee er is een botsing gebeurd en ze staan een pv. op te maken i.p.v. het verkeer wat te regelen. Zelfs de brandweer en ziekenwagens kunnen niet door. Langs alle kanten wordt er getoeterd. Eindelijk kan ik uit het kluwen ontsnappen en doorrijden. Nu staan we boven Budva op de parking van een oud vervallen restaurant. We blijven hier overnachten want wie weet wat ons nog te wachten staat.
14/08/2006 Het heeft heel de nacht geonweerd maar nu schijnt de zon weer. Gelukkig kunnen we nu met een gerust hart vertrekken. Het gaat langs de kustweg naar Kotor. Daar neem ik de gewone weg ( dat had ik beter niet gedaan) Het ligt vlak naast het water maar op een zeker moment wordt het geweldig smal. Ik kan er amper door en soms komen er zelfs nog tegenliggers. Ook een autobus komt van de ander kant, ik moet mij dan achteruit op de oprit van een huis rijden. Het is wel prachtig hier met mooie oude huisjes en kleine strandjes. Oef, we komen zonder kleerscheuren in Kotor aan. We nemen dezelfde weg als op de heenreis. Aan de grens met Kroatië hebben we weer een slecht gehumeurde Montenegrijnse politieagent maar de Kroatische is dan weer zeer vriendelijk, vooral als ik hem groet met"Dobradan". Hij kijkt onze reispassen na en zet een stempel bij de andere en wenst ons nog een goede reis toe. Joepie we zijn terug op bekende grond. Het doet goed om terug in Kroatië te zijn. We gaan eerst naar de "Getro" boodschappen doen en dan rijden we naar camping "Kate" want het wasgoed stapelt zich weer op. René zegt dat ik er moe uitzie, maar wat wil je met alles wat we de laatste dagen hebben meegemaakt.
15/08/2006 We nemen een rustdag op de camping. We hebben 5 wasmachines te doen en we moeten het ook droog krijgen. Gelukkig is het goed weer en droogt het goed. We staan hier op de camping met nog een paar Belgen. Zij zijn niet zo lang van huis weg en kunnen ons het laatste nieuws van ons Belgenland vertellen. Het doet deugd iets van thuis te horen.
16/08/2006 Na de was en strijk nemen we afscheid van de camping-uitbater. Nu gaat het richting Dubrovnik want mijn haar moet geknipt worden. Nu is het niet zo eenvoudig de mobilhome te parkeren. We moeten tot de haven rijden om een plaatske te vinden. Dan gaat het door nieuw-Dubrovnik naar het oude gedeelte. René zet zich op een terrasje en ik ga naar de kapper. Met een fris kopke kom ik weer buiten. Nu kan ik weer voort tot we thuis zijn. We rijden verder naar het schiereiland Peljesac en in Mali Ston gaan we op de parking aan de Adriatische Zee staan. Het is hier drukker dan op de heenreis. maar dat is ook gezellig.
17/08/2006 In Opuzen nemen we de weg naar Metkovic, een grote grensstad. Nu blijven we altijd naast de grens met Bosnië-Herzégovina rijden. Onderweg in Vrgorac gaan we boodschappen doen. Langs de baan zijn grote werkzaamheden bezig met het aanleggen van een autostrade. Deze autostrade moet Zagreb verbinden met de grens van Albanië. Onderweg is er een wegomleiding en ze sturen ons langs een smal baantje,welk door de tanks zullen gebruik zijn. Niet aangewezen om met een mobilhome op te rijden, maar het kan nu eenmaal niet anders. Oef, in Grabovac komen we terug op de grote baan. Daar rijdt een boer met zijn tractor voor ons. Hij rijdt opzij om ons door te laten en steekt dan zijn hand op. Van Stestar Ovac rijden we naar Trilj en Sinj. Daar neem ik de afslag naar Split. Langs een mooie brede baan komen we door vele tunnels in Solin aan. Hier hebben we tijdens de heenreis op de parking de nacht doorgebracht en dat gaan we nu ook weer doen.
Primosten, het zusterstadje van het Istrische Rovinj
18/08/2006 Vandaag verjaart Dominique, mijn kleindochter. Ze wordt 9 jaar. We bellen haar op om haar te feliciteren. Ze vindt het natuurlijk niet zo leuk dat ik niet bij haar ben. Daarna brengen we een bezoek aan Primosten, één van de mooie Kroatische stadjes. Het was vroeger een eiland maar werd later door het dempen van het water verbonden met het vasteland. Primosten betekent "over de brug" en werd bewoond door vluchtelingen ten tijde van de oorlog met de Turken. Nu floreert het stadje dankzij het toerisme. Je kunt rond het oude stadje wandelen en helemaal boven op de heuvel staat een kerk. Buiten het oude gedeelte staat een mooie fontein, waar Amber gebruik van maakt om een fris bad te nemen. Later vervolgen we onze route naar Sibenik en aan het National Park Krka zoeken we de parking op om daar te overnachten. Deze keer staan we hier helemaal alleen. We zetten onze stoeltjes buiten en genieten van een wijntje, een "Babic" specialiteit van Primosten. Het is nog lekker ook, hier leef je zoals God in Kroatie.
19/08/2006 We moeten nu beslissen langs welke route we naar huis rijden. We zouden graag iets meer zien van Slovenië dus wordt het de route door het binnenland. De baan brengt ons door Sinj, Knin, Gracac, voorbij de Plitvice meren en daar neem ik de afslag naar rechts. We zien een wegwijzer naar een grot, de Bavacéve Spilje en daar zal wel een parking zijn. Langs een bochtig, smal baantje komen we uit op de parking van de grot. Ze is niet groot maar we kunnen hier rustig overnachten.
20/08/2006 Er is vandaag nog een kleinzoon jarig. Het is vandaag de beurt aan Yannick. Hij wordt 11 jaar en wordt natuurlijk door ons gefeliciteerd. Ook hij is wat treurig omdat ik er niet bij ben maar ik troost hem met de belofte dat we hun verjaardag uitgebreid zullen vieren als we terug thuis zijn. Ons verblijf in Kroatië is bijna voorbij. We rijden richting Karlovac en passeren in Turanj een buitenmuseum van oorlogstuig. Ik keer om want daar willen we wel eens een kijkje gaan nemen. Je kunt hier tanks en afweergeschut van het Kroatische leger zien. Ook een neergestort gevechtsvliegtuig en een soort verplaatsbare brug op een tank. De gebouwen rondom zijn allemaal stuk geschoten. Vele Kroaten komen naar hier als naar een bedevaartsoord. We zien ze zelfs bidden voor een tank. Voor die mensen was het een oorlog om hun onafhanlijkheid en vrijheid terug te krijgen. We vervolgen dan onze weg richting Zagreb, meer bepaald naar Samobor. Op 30 km van de hoofdstad ligt deze barokke stad tussen de bergen aan de Gradna. We parkeren buiten het stadje want door het eenrichtingsverkeer rijden we het stadje binnen en dan terug buiten. We wandelen dan naar het koning Tomislav-plein. Het plein staat vol terrasjes. Samobor is gekend als buitenverblijf voor de inwoners van Zagreb. We gaan op een terras zitten om de plaatselijke specialiteiten te proeven. Het is een soort gebak, de Samoborska kremsnica, een soort Tom Pouce met lichtere kreem, en de enige aperitief van Kroatië, de Bermet. Het is best lekker, wat bitter met een lichte frambozen smaak. We zoeken buiten Samobor een parking in de buurt van een supermarkt. Zo kunnen we morgenvroeg eerst boodschappen doen voor we verder trekken naar Slovenië.
21/08/2006 We gaan met de rekenmachine in de hand boodschappen doen in de Konzum, een grootwarenhuis keten van Kroatië. We hebben nog 350 kn. en die willen we hier nog besteden. Dan gaat het de grens Kroatië-Slovenië over. Deze keer gaat het veel gemakkelijker dan op de heenreis. We nemen de autostrade naar Lubjana. Het binnenland van Slovenië heeft veel weg van Oostenrijk. Ook de gebouwen doet er ons aan denken. In het dorp Smlednik vinden we het hotel Kann waar we kunnen overnachten, water tanken en lozen en zelfs een plons in het zwembad nemen en dat alles voor de prijs van 10 euro.
22/08/2006 Dag Slovenië, hallo Italië. Weer een ander land, weer een andere taal en onze vertrouwde euro. In Travisio rijden we de grens over en vervolgen onze weg door de bergen langs de S355. We rijden midden in de hoge toppen van de Alpen. De kleine bergdorpjes liggen er nu vredig bij, wachtend op de toeloop van de wintertoeristen. We passeren verschillende grote skiegebieden zoals Sappada en Campolongo. In het dorpje St Stefano di Cadore vinden we een camperparking. Het dorpje zelf heeft een hele reeks bronzen beelden in het midden van de hoofdstraat staan. Ze stellen vooral spelende kinderen voor maar ook een figuur, die volgens ons de winter moet verjagen. Tot onze vreugde schijnt nu nog wel de zon. We hopen dat het nog zo enkele weken blijft, want we willen nog gaan wandelen in de Oostenrijkse bergen.
23/08/2006 We gaan vandaag het mondaine Cortina d'Ampezzo bezichtigen. Het stadje ligt prachtig tussen de bergen. We gaan window-shoppen, want de prijzen zijn niet voor onze geldbeugel. Gelukkig zijn de winkels gesloten tot 16h. en word ik niet in verleiding gebracht om toch iets te kopen. De kleding is hier duur maar van een zeer goede kwaliteit. We slenteren langs de wandelstraat, die deze zomer met bronzen beelden is versiert. Ze zijn zo levensecht dat we in het begin denken dat het echte mensen zijn. Ze zijn gemaakt door een Amerikaan, die er heel de wereld mee rondreist. Er is een beeld bij met een zwarte labrador en we laten Amber er naast posseren. Vele mensen komen dichterbij om ook een foto te maken. Van Cortina gaat het dan langs de Valle di Landro naar Brunico. Daar weten we een parking aan het zwembad. Toen we in de winter naar de Kronplatz geweest zijn hebben we hier ook gestaan. We gaan hier iets drinken, ik een Sneeuwwitje en René een Weizenbier.
24/08/2006 We houden een vergadering om te overleggen wat we de volgende dagen gaan doen en waar. We willen in Oostenrijk nog enkele weken blijven en wandelingen maken. Nu is het natuurlijk de vraag "waar". René opteert voor het "Stubaithal" en ik voor het "Wilden Kaizer gebirgte". Nu is Stubaithal langer geleden, van in 1987, dus kiezen we daar voor. We vertrekken van uit Brunico en nemen de S12 inplaats van de A22. Ik rij liever langs de kleine dorpjes. Zo rijden we door Mittewald en Sterzing. Rechts naast ons zien we in de hoogte de Europabrug liggen. In Gries am Brenner zijn we de grens al voorbij. We zijn weer in Oostenrijk. In Schönberg neem ik de afslag naar het Stubaithal. Omdat het zolang geleden is dat we hier geweest zijn, lijkt alles zo erg veranderd, toch herkennen we hier nog vele plaatsen, zoals Fulpmes, Neustift en Ranalt. Ik rij tot Mutterberg. het einde van het dal. Hier zijn er vele lege grote parkings, maar we mogen op geen enkele blijven overnachten. Ik keer dan maar terug en ga in Neustift op de camping staan. We weten dat in Tirol en de omgeving van Wenen het verboden is vrij te overnachten. In de andere provincies hebben we nog nooit problemen gehad. Wanneer we een goede plaats hebben gevonden op de camping, stappen we naar het centrum. Hier herkennen we nog vele winkels en hotels. We gaan op een terras iets drinken, René Weissenbier en ik een tasje koffie met Apfelstrudel, je zit in Oostenrijk voor iets hé. Dan begint het te donderen. Dat moest er nu nog bijkomen. Als het morgen maar beter wordt.
25/08/2006 De zon schijnt en we gaan wandelen. We nemen de lift aan de kabelbaan tot het eindstation. Dan gaat het te voet naar de Elferhütte. Het is flink klimmen. Door het mooie weer hebben we hier een prachtig uitzicht op het dal. Onze wandeling gaat verder naar de Karalm. Eerst klimmen en dan stevig dalen. Onderweg houden we halt om wat op adem te komen. We hebben deze wandeling in 1985 gemaakt en toen ging het wel iets gemakkelijker. Vooral het dalen wordt moeilijk voor mij. Mijn heup begint terug pijn te doen en ik ben blij als we de Karalm bereiken. We eten en drinken iets en stappen dan door naar de Pinnisalm. De wandelweg loopt langs een riviertje, dat vol stenen en boomstronken ligt. Ik herinner mij dat een paar jaar geleden hier een sneeuwlawine vanaf de Innsbruckerhütte door het dal is geraast. Gelukkig werd er toen niemand gekwetst. De laatste meters tot de camping is voor mij een zware beproeving. Thuis gekomen smeert René mij in met Voltarenzalf. Hopelijk is het morgen beter, want we willen nog wat genieten van de prachtige natuur en mooie weer.
26/08/2006 Het gaat niet. Ik heb deze nacht slecht geslapen en heb nog veel pijn. René gaat met Amber wandelen. Ik rust, smeer zalf en lees, wat kan een mens anders doen. Het is hier op de camping nog een komen en gaan van verschillende mobilhomes. De meeste blijven hier maar een nachtje staan en rijden dan door. René komt terug met een enthousiast verhaal over de wandeling, welke hij gemaakt heeft. Ja, hij moet mij nog doen watertanden. Misschien kan ik morgen mee.
27/08/2006 Met mij gaat het beter maar het weer laat het nu afweten. Het heeft deze nacht geregend en nu hangen er nog donkere wolken. We besluiten verder te rijden naar het Oetztal, misschien is het daar beter weer. In Sölden aangekomen zien we dat er een Radmarathon van 238km door de bergen wordt gehouden. Ik parkeer ons opzij van de baan en te voet gaan we verder. Er is veel volk op de been. Je hoort zelfs Nederlands en Vlaams praten. Het is voor de 25ste keer dat deze marathon wordt gehouden. We slenteren hier wat rond en zien de eerste renner aankomen. Het is een Italiaan en hij wordt door de menigte toegejuicht. Amaai zo een afstand door de bergen, dat moet je toch maar aankunnen. Tegen de avond rijden we naar Umhauzen. Daar weten we een parking waar we kunnen overnachten. Het is in de buurt van het Oetzi-dorf en een pizzeria. René gaat niet koken, we gaan een pizza eten. Mhhhhhhhhhh lekker.
28/08/2006 De zon is weer weg. Toch beslissen we om vandaag hier een wandeling te maken. Eerst gaan we naar het Oetzi Dorf en later naar het dorpje Umhausen zelf. Het is hier wel mooi maar zonder zon is het wel triestig. We hopen dat het morgen beter weer wordt. We trekken dan verder, hopelijk de zon tegemoet.
29/08/2006 Wat een rot weer!!! Het was deze nacht koud en we hebben slecht geslapen. Als we pas op weg zijn begint het terug te gieten. Bij het buiten komen van het Oetztal neem ik de afslag naar St. Anton am Voralberg. Onderweg zie ik de wegwijzer naar het Kaunertal staan en sla hier af. We zijn hier vroeger al geweest en weten dat dorpjes zoals Prutz, Kaltenbrunn en Feichten pareltjes zijn aan de Oostenrijkse kroon, maar vandaag hebben we pech, alles is nat en triestig. Aan de Mautstelle gekomen staat er op een bord "Kaltes Weter" en "Nebel". Dus keren we om, want betalen en dan niets zien van de natuur vinden we dom. Dan maar verder naar St. Christoph, een dorpje iets voorbij St. Anton. Daar weten we een parking, boven op de Arlbergpass. In de winter hebben we hier enkele prachtige wandelingen in de sneeuw gemaakt, maar nu is het alleen om te overnachten en dan zien we morgen wel wat we gaan doen.
30/08/2006 Het heeft heel de nacht gesneeuwd. Daarom dat ik deze nacht kou heb gehad. Als René buiten stapt met Amber, schrikt hij. Dit hebben we niet verwacht. Tijdens het ontbijt overleggen we wat we verder zullen doen. Hier blijven lijkt ons zinloos daarom besluiten we de terugreis naar België aan te vatten. Ik ben zeker dat er vele tevreden zullen zijn. We nemen de weg naar Feldkirch en Bergenz. Dan gaat het langs de nationale baan naar Ravensburg, Stuttgart, Heilbronn, Ludwigshafen naar de stad Worms. Daar is een Wohn-mobile parking. Nu is het in de buurt toch een kermis zeker met een groot rad. Nadat we onze mobilhome geparkeerd hebben, slenteren we naar de kermis en lopen gezellig tussen de massa bezoekers. Gelukkig is het beter weer en schijnt de zon.
31/08/2006 Deze morgen is de hemel bewolkt. In de verte zien we het grote rad staan. Het ligt eenzaam en stil tegen de donkere wolken. Ook wij zijn stil, want het einde van onze reis is in zicht. Op de kilometerteller staan 15028km. Alles bij elkaar genomen hebben we dit jaar weinig problemen gehad. Het was een prachtige reis, volgens mij de mooiste die we tot hier toe gemaakt hebben. Voor mij zal het weer een grote aanpassing zijn, gedaan met de gezonde lucht, het vrije leven en het warme weer. Volgend jaar zullen we later vertrekken, misschien in het najaar of zelfs maar in 2008. In ieder geval doen we deze reis terug over om dan verder door Turkije te trekken. En dat wordt dan weer een ander verhaal.
28/04/2006
29/04/200
09/05/2006
Het reisverslag door Griekenland kan je op mijn blog 
