|
Die middag zaten op een terrasje enkele vrienden bij elkaar. Een aandachtige toeschouwer, kon hun gedrag wel wat verdacht hebben gevonden. Van tijd tot tijd, keek een blonde jonge vrouw even op, in de richting van het pleintje. Aan haar linkerhand fonkelde een mooie diamanten ring. Eindelijk verscheen de verwachte persoon, en voegde zich bij het groepje, waarna men het gesprek gewoon hervatte.
Af en toe kon men een flard van het gesprek opvangen : ..."dat lukt je nooit...."
Waarop de jonge vrouw dan antwoordde : .....dat zullen we dan..... alarm of niet......"
Enige tijd later ging het groepje uiteen, en verdween in verschillende richtingen, alleen of per koppeltje. Een van deze koppeltjes waren de blonde vrouw en de laatst bij gekomen persoon. Even verder stond zijn dienstwagen, waarop ook hij afscheid nam van zijn vriendin met de woorden.
"We zien wel of het je zal lukken deze nacht."
Die nacht kon men in de Zuiderstraat, een schaduw zien bewegen langs de gevels, op zoek naar het juiste huisnummer. Even werd deze gevangen in het licht van de straatlantaarn, zodat men een in het zwartgeklede vrouw kon zien. Vlug glipte ze uit deze lichtkring, naar het achterligend huis. Met een lenige sprong was ze zo over de tuinmuur, en begaf ze zich naar de voordeur. Pas daar haalde ze de sleutelbos uit haar zak, en hoopte dat ze snel de juiste sleutel vond.
Voor een toevallige voorbijganger zag het er uit, alsof de bewoonster van dit huis, wat moeite had de deur te openen. En dit na waarschijnlijk avondje feesten. Eindelijk kreeg ze de deur open, waarna ze vlug naar binnen glipte. Eens ze in de hall stond, stak ze de zaklantaarn aan en ging ze verder.
Vlug zocht ze haar weg naar de werkkamer, glipte binnen en ging naar het bureau. Daar haalde ze de omslag te voorschijn, die ze op het groene werkblad liet vallen. Even geluidsloos glipte ze terug de woning uit. Eens buiten speelde er een glimlach rond haar lippen, ze wist dat ze de weddenschap had gewonnen.
De volgende morgen, stond voor dit bewuste huis een politie wagen, om de inbraak vast te stellen. Het enige wat men echter niet zo goed begreep, was dat er helemaal niets gestolen leek. De inbreker had enkel een brief en een diamantenring op het bureaublad achter gelaten. Dit is toch niet logisch, dacht men. Alleen de jonge inspecteur begreep het hele verhaal. Zijn vriendin had gelijk gehad en dus de weddenschap gewonnen. Ze had het bewijs geleverd dat het alarm helemaal niet voldoende was, als een echte dief wou inbreken.
|
