Nightride Waanzinnig Weekend Herfelingen (30-50 km) te Herfelingen op vrijdag 17-07-2015.

Voor een vrijdagavond was het opmerkelijk rustig op de wegen. Jari opgepikt in Puurs en na een vlotte rit arriveerden we op de feestweide van het Waanzinnig Weekend te Herfelingen waar naast andere activiteiten op vrijdag altijd een avond- en nightride voor bikers georganiseerd wordt. Een plekje gevonden op de parkeerweide, ingeschreven en om 20.30 u op weg voor de tocht waarvan gezegd werd dat het parcours anders was dan voorheen. Het is trouwens nooit altijd exact hetzelfde. De start verliep wel zoals altijd aan de overkant van de grote baan waar het een asfalt servitude in ging. De aanvang van de tocht was zwaar met enkele stevige klimmetjes over afwisselend verharde ondergrond en grassporen. Na een zomerse dag was het nog vrij warm. In de avondschemering konden we nog genieten van knappe vergezichten over het Pajottenland.

Op 7 km waarschuwde een bordje ons voor “trappen” die we ons aanvankelijk niet herinnerden ooit gezien te hebben. Tot we boven kwamen in een smal servitudenpaadje dat rakelings langs twee huizen voerde. Hier hadden we nog al gereden, maar dan komende uit de andere richting. We reden langs velden en doorheen een strook bos. 21.00 u. Na 7,75 km hadden we al ongeveer honderd hoogtemeters gesprokkeld en het gezelschap gehad van slechts één andere biker. Enkele leuke servitudes voerden ons eerst omheen en dan dwars door het bewoonde centrum van Herne. Ter hoogte van een skateterrein stak ons een grote groep van elf snelle jongens voorbij. Zodanig snel dat ze de afslag naar rechts misten en allemaal rechtdoor stoven! Er volgde nog een biker alleen en die reed ook een aantal keren verkeerd vermits hij ons op korte tijd drie keren inhaalde. In een woonwijk met allemaal eendere huizen haalde de groep van elf ons weer in. Daar was ook de splitsing tussen de ritten van 30 km en van 50 km op 14 km van het vertrek. De grote groep ging zoals wij rechtsaf naar de 50 km, de solobiker koos voor de 30 km. Om 21.30 u hadden we 146 hoogtemeters gereden.

Even verder bereikten we de grens met Tollembeek (Galmaarden). Van 15 km tot 20 km reden we over het grondgebied van deze gemeente, bijna uitsluitend over verharde wegen en bij aanvang veel door de bebouwde wereld. We reden er zelfs door de Flieterstraat en de vrij nieuwe wijk heette de Flieterkouter! Ik weet niet wat men in deze contreien onder een “flieter” verstaat, maar bij ons is dat de benaming van een orgaan waarnaar nu niet direct een straat hoeft benoemd te worden! Op 17 km werd het verhard onderbroken door een stoffige assenweg en de doortocht van een strook bos. Op 19 km kruisten we een spoorweg en op 20 km kregen we in een straat te maken met een bordje dat ons meldde “te ver!” te zijn gereden. We keerden op onze stappen terug en sloegen in het zog van nog een eenzame rijder rechtsaf een veldpad in. Daar rijden vroeg een inspanning omwille van een zachte maar voelbare klim over een pad dat bulkte van het steenpuin. Bovendien sloegen de netels rechts me ongenadig tegen armen en benen. Tot 25 km reden we in een open landschap over veel verharde wegen met drie keer een intermezzo over veldwegen die er ook beenhard bij lagen. Intussen begon het ook stilaan donker en frisser te worden.

Rond 26 km reden we over de beenharde hobbels van een gemaaid maïsveld, volgde een al even hobbelig grasspoor tot op een asfaltbaantje. Drie bikers staken ons voorbij. Op 29 km was het bizar rijden over een veldweg waar het te volgen spoor aan het zicht onttrokken was door weelderig opgeschoten veldbloemen. Via de Torreborrestraat in Sint-Pieters-Kapelle bereikten we de bevoorrading op 32 km van het vertrek. 22.40 u. De drie bikers die ons daarnet hadden ingehaald stonden er nog. Een dame en een jonge kerel zorgden er voor wafels, peperkoek, bananen, sportdrank en Aquarius. Intussen wat staan praten met alle mensen ter plekke. Mannen van de organisatie kwamen met de wagen kijken of de laatste deelnemers aan de stop waren. Op één na moeten wij de laatsten geweest zijn, want na de stop heeft ons nog slechts één biker ingehaald.

Na de stop kwam er na een stoffige veldweg de keuze tussen over een bruggetje of recht door een beek! Bij de inschrijving was gezegd dat de beek de gemakkelijkste keuze was! Al rijdend! Omdat wij door de duisternis de diepte van het water niet konden inschatten, leek de brug dan toch de veiligste keuze om natte voeten te vermijden! Tot 35 km kregen we redelijk wat veldwegen voor de wielen, in ieder geval veel meer off-road dan tijdens het gedeelte voor de stop. Op 39 km ging het kort even door een meer bewoonde wereld. Na een kort stukje langsheen een rustige grote baan overschreden we de grens met Kokejane (Herne). We staken de baan over om geconfronteerd te worden met een wel erg zware klim over een graspaadje langsheen huizen en tuinen. Helaas was het intussen ook beginnen te regenen, hoe langer hoe harder! 40,50 km om 23.30 u.

Na de oversteek van een tweede rustige grote baan ging het over een graspad richting een bos. Na het voorbijrijden van een bareel kregen we een lang stukje parcours over een pikdonker bospad, recht op recht, met halverwege een haakse bocht. Net toen we door het bos reden, regende het het hardst! Ik meen me te herinneren hier bij een eerdere deelname ook te hebben gereden en daar bij toeval het gezelschap had van Patje2. Toen waren de pijlen daar om een bepaalde reden al weggehaald. Het moet al enkele jaren geleden zijn! We passeerden een tweede bareel en ging het verder over een spoor tussen bos en velden. Toegekomen op een verharde weg kwam er een splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 42,75 km van de start. De langste afstand aangehouden waarna de rit ons in de richting van Pepingen voerde. Vanaf de godverlaten Eeckhoudtstraat met één enkel huis kregen we een zware grasklim over een dichtgegroeid spoor voor de wielen. Hier passeerden we ook tijdens de vorige edities. Een veldweg leidde ons in de richting van Heikruis (Pepingen) en we konden het grote oranje verlichte rusthuis, een voormalig klooster, vanuit de verte in de velden zien oprijzen.

Ter hoogte van een kerk of kapel bereikten we de grens tussen Heikruis en Herfelingen. Een veldweg deed ons naar het rusthuis toe opklimmen. Vanaf een kruispunt van straten leidde een betonbaantje ons weer naar de tent in de weide aan de Mollestraat. Om 00.10 u met de beloofde 50 km omzeggens exact op het tellertje. Buiten het jonge volkje in de tent waar intussen de fuif was losgebarsten waren er niet veel mensen meer aanwezig. We waren moe en hebben er eigenlijk geen erg meer in gehad van onze fiets te gaan afspuiten, want die was door de regen helaas wel goed vuil geworden, terwijl het eerste deel van de rit stoffig was! Alles vuil op de auto gezet, een warm jasje aangetrokken en ons bonnetje voor een gratis drankje na de rit nog verzilverd. Niet te lang meer blijven hangen, want ons wachtte nog een lange rit van zo’n 110 km weer huiswaarts!

Het was een leuke rit. In het eerste deel van de tocht zat redelijk wat asfalt, na de stop kwam er meer off-road, meestal harde veldwegen. De hellingen maakten er toch een inspannende tocht van. We hebben ons goed geamuseerd. Ondanks het feit dat het ’s avonds toch wat zelfoverredingskracht vraagt om zich nog ver te verplaatsen en te gaan biken, was ik toch tevreden dat ik de moeite gedaan had om ook deze editie niet te missen. Bikewash en douchewagen niet gebruikt, maar dat zal wel allemaal zoals steeds in orde geweest zijn.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

18-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (22-28-45 km) van MTB Team Hamont te Hamont-Lo op zondag 12-07-2015.

Op zondag diende ik een moeilijke keuze te maken tussen de toertochten van Molenbeek-Wersbeek (Bekkevoort) en Hamont-Lo. Beiden al meerdere keren gereden en goed bevonden. Omdat ik op zaterdag in de hitte redelijk had afgezien tijdens de toertocht in Opoeteren leek me de vlakkere toertocht van Hamont een veiliger keuze dan me te gaan afbeulen bij de Muggenbergse Stoempers in Bekkevoort. Jammer, want ik merk dat de tweede toertocht van MTBC@Bekkevoort niet meer in de kalender voorkomt. Vroeg op want het was weer een eind autorijden tot ginder. Een parkeerplekje gevonden vlak bij het vertrek. Om 8.50 u was ik ingeschreven en klaar voor de start. Al was het daags voordien bloedheet, nu was het zelfs te koud om in korte mouwen te vertrekken!

Via de rustige woonwijk met nette villaatjes van Hamont-Lo en een landelijk baantje ging het naar “De Congo”, niet in Afrika, maar een straatje naar de velden toe. In de buurt moet een varkensstal gestaan hebben, te horen aan het kabaal dat uit die richting kwam! Voedertijd? Daar ging het off-road de velden in. Een lange zand- en dito assenweg, de militaire dijk, leidde door de velden, doorheen stroken bos en tussen bos en velden in naar een asfaltbaantje op 4 km van het vertrek. Alles poederdroog! Ik meen mij van vorig jaar te herinneren dat hier na een onweer toen veel plassen stonden. Ter hoogte van een nieuw bedrijf dienden we een grote baan te kruisen op de grens met Sint-Huybrechts-Lille. Vorig jaar stond hier nog niets en werden we over een hoop zavel en een poel vol blubber gestuurd! Tot 6 km ging het over een korte singletrack en een zandweg tussen de bomen. De zandweg ging over in een spoor doorheen een bos tot aan de kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-Nood waar we het domeinbos De Warande in reden. Ter hoogte van een mooi gelegen maar onbewoond en vervallen huis.

We reden door een stukje bewoonde wereld van Hamont en over een lange veldweg door zeer hoog gras naar de splitsing tussen de ritten van 22 km en 28-45 km op 10 km van het vertrek. 9.30 u. Van 10 km tot 13 km kregen we een genietbaar stukje parcours voor de wielen. Doorheen een knap bos met singletracks en paadjes. Het was er oppassen voor wortels en kwistig rondgestrooide dennenappeltjes. Ik kwam uit in het Jagerspad in Neerpelt aan de rand van een wijk met knappe villa’s. Het ging direct weer het bos in over een volgende portie singletracks en paden. Rond 15,50 km troffen we een echt wasbord in een zanderig bospad. Vanaf 10.00 u ook regen, maar gelukkig bleef het bij kleine hoeveelheden! Van 16 km tot 18,50 km kwam er een amusant stukje op en af over zandheuvels met af en toe wat wortels en ladingen dennenappels. We reden daar over het parcours van een vaste route. Het was er genieten van een mooie omgeving! Niks dan bossen werden ons deel en op de knappe paden kreeg ik geregeld andere bikers te zien, vaak in grote groepen rijdend. Op 20 km ging het weer eventjes door de bewoonde wereld van een rustig dorp en een chique villawijk. Om een kilometer verder opnieuw de bossen op te zoeken.

Aan het einde van een bospad stond een tentje met de bevoorrading op 22 km van het vertrek. Er was daar nog redelijk wat komen en gaan. De mensen van de organisatie hadden hun handen vol met het aanvullen van wafels, cake, bananen en sportdrank. Keuze genoeg. Aan de stop was meteen de splitsing tussen de 22-28 km en de 45 km. Gekozen voor de langste toer, dat rechtvaardigde de verre verplaatsing. Na een asfaltbaantje ging het direct weer de bossen in over leuke paden en tracks, alles vlak, om uit te komen op een asfaltbaantje nabij de Achelse Kluis op 26,50 km. Omdat het parcours van de Kluis weg leidde even afgeweken en tot daar gereden. Alles stond er in het teken van de honderdste verjaardag van de Eerste Wereldoorlog en de zogenaamde “doodendraad”, de elektrische draad die het bezette België scheidde van het neutrale Nederland. Er hingen een aantal grote foto’s van paters die naast de draad stonden te praten met mensen aan de overkant. De versperring liep dwars over het kloosterdomein, er waren zelfs stukken van de muren omheen het domein voor afgebroken! In die tijd zullen de mensen andere zorgen gehad hebben dan een rondje fietsen! In de Kluis is er een tentoonstelling omtrent deze dodendraad. Rond de Kluis gereden en het parcours weer opgezocht. 11.00 u.

Het ging over de rustige asfaltbaan op de grens met Nederland van de Kluis weg en rechtsaf een veldpad in naar het bos toe. We reden er tegen de richting van de vaste groene route in over een zeer lang kaarsrecht bospad. Op 30 km reed ik er voorbij een tentenkamp van een jeugdbeweging. In opbouw of afbraak? We keerden linksaf op onze stappen terug over een weer zeer lang pad met stroken mul zand met de groene vaste route mee. Rechtsaf over een asfaltbaantje op Nederlands grondgebied en direct weer rechtsaf het bos in. Een groep van vijf jonge gasten stak me voorbij. 11.30 u. Vanaf deze plek kregen we mooie singletracks op en af enkele bultjes voor de wielen. Ik had mijn bedenkingen bij het feit dat we tegen de richting van een Nederlandse vaste route in reden. In de korte bochtjes had men immers geen zicht op mogelijke tegenliggers die de route reden. Ik had eerder al tegenliggers gezien. Het funstukje eindigde op een plek waar een deel van de dodendraad uit de oorlog gereconstrueerd was. Men kon daar een voor de gelegenheid uitgestippelde wandeling volgen op een plek die “De Ezel” heet nabij de Beverbeekse Heide. 35,75 km.

Ik reed van Nederland opnieuw België in. Gedurende vijf kilometer kreeg ik niks anders dan bos te zien en het was er rijden over leuke paden, vaak wel lang aan een stuk rechtdoor. Op 40 km kwam er nog een te smaken singletrack op de vaste groene route die me voorbij een grafheuvel van de Haarterheide voerde. 43 km. Even verder stond een bord dat de laatste vijf kilometer aankondigde. We kregen nog een strook bos voor de wielen en werden langs de rand van een KMO-zone naar een veldwegel geleid. Op een asfaltbaantje weer naar af staken Bruce Wayne en Mr. C. me aan hoge snelheid voorbij. Voor de derde tocht op rij kreeg ik Bruce te zien! Om 12.40 u was ik na 49 km bij Bruce Wayne aan de bikewash. Mr. C. had nog vijftien kilometer huiswaarts voor de boeg! Terwijl ik in de cafetaria bij een drankje nog even zat uit te rusten kwamen een moeder en haar zoon toe. Voor de moeder heb ik tijdens een toertocht in Hoogstraten ooit eens een lekke band vervangen. Sindsdien heb ik hen al meerdere keren op toertochten gezien. Het zijn zelfs streekgenoten uit Kapellen. Men komt soms van ver naar toertochten af. Aan de stop waren bikers uit Zele en ik hoorde er zeggen dat er zelfs mensen uit Kortrijk waren gepasseerd.

Het loont de moeite om eens naar ginder te trekken. Hamont-Lo biedt een mooie rit met veel bos en boeiende singletracks, alles degelijk verzorgd en in orde. Een aanrader voor bikers die niet meteen behoefte hebben aan veel hoogtemeters.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

>

15-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-40-50 km) van Deireleire Fieste te Opoeteren op zaterdag 11-07-2015.

Om de mogelijkheid te hebben tot het nemen van een douche na de tocht was de startplaats van de toertocht van Deireleire Fieste te Opoeteren-Dorne (Maaseik) verlegd van de feesttent in Dorne naar de voetbalvelden van Flandria-Dorne waar tot in 2013 ook de jaarlijkse Oeterdalmarathon van start ging. Ingeschreven en op weg om 10.30 u. [Remco, stoppen met lezen! Voor u speciaal een extra lange eerste zin!] Vanaf de voetbalvelden ging het direct de bossen in over een bospad en assen- en veldwegen tot de eerste splitsing op 3 km van het vertrek. Daar gingen de kidstoer en de 30 km apart van de 40-50 km. Niets dan bospaden werden ons deel met als enige verharding de oversteek van een door de bossen lopende asfaltbaantje op 5,75 km. Links van mij hoorde ik het geluid van een snelweg of expressweg. Naast het spoor van de railbike ging het onder een brug de snelweg voorbij. Na een strook bos bereikte ik een open vlakte waar werken aan de gang waren geweest. Ik dook er een zavelput in om onder een nieuwe brug het spoor te kruisen. Bizar dat die brug op die manier daar gebouwd is, men had het zaakje even goed kunnen ophogen! 7 km om 11.00 u. Bos weer in en uit ter hoogte van enkele zavelhopen en een composteringsbedrijf waar we vorig jaar in de andere richting waren gepasseerd en een pijl gemist hadden.

Tot 10,50 km reden we over een lang en zeer zanderig pad evenwijdig met het spoor van de railbike, deels over open vlakten, deels in het bos. In de open vlaktes was het al goed heet in de brandende zon. Kort daarna bereikte ik de bekende korte “bosklim”, een plek die door de meeste tochten hier wordt gepasseerd. Er volgden een zanderige afdaling over keien en een stevige klim tot aan enkele knap gelegen chalets. Vanaf die plek kwam er een zeer mooi stukje parcours door de bossen met zachte klimmetjes en afdalingen tot we de grote ringweg dienden te kruisen op het grondgebied van As. 16 km om 11.45 u. Vanaf hier reed ik in het zog van een Nederlandse man en vrouw die hun wagen achter de mijne hadden geparkeerd en van een traag rijdende vader en zoon waarvan de vader nog meet stuntelde dan ik soms doe! De Nederlandse dame is na de stop weer naar af gereden tengevolge van een pijnlijke valpartij. Tot aan de bevoorrading zou ik in de buurt van dit viertal blijven rijden. Een knappe afdaling over een pad vol stenen en rotsjes was de aanzet tot een tweede zeer mooie passage van een strook bos waar we op 20,50 km nogmaals lekker naar beneden konden rijden om dan een zanderige helling te moeten beklimmen. Daar kreeg ik even het gezelschap van een groep van één man met vier vrouwen. We kregen vanaf hier weer een knap stukje van de rit voorgeschoteld, zachte klimmetjes en afdalingen, afgewisseld met een effen stuk ter recuperatie. De singletracks die we bereden waren soms stevig dichtgegroeid door gras en struikgewas. Met steeds hetzelfde viertal in mijn buurt. Om 12.40 u overschreed ik de 25 km en was ik halverwege ergens midden in de bossen.

De bevoorrading kwam op een assenweg op de rand tussen bos en velden op 27 km van het vertrek, op dezelfde plaats als vorig jaar, ter hoogte van een vliegveld voor modelbouwvliegtuigen. 12.45 u. Fruit, wafels, granenrepen en sportdrank werden er klaargezet door overwegend dames onder een tentje. Er was wat drukte en ambiance. Onmiddellijk na de stop kwam op 27,50 km de splitsing tussen de kidstoer en de 30-40-50 km. Opnieuw ging het op en af door de eindeloze bossen met als enige herkenningspunt de oversteek van een iets drukkere asfaltbaan ter hoogte van De Driepaal in het Dilserbos. We bereikten een meer open vlakte aan de rand van een nieuw bedrijventerrein en een hoogspanningslijn in aanleg. Daar zat een dame in een zanderig bospaadje voor het maken van foto’s. 32 km om 13.30 u. Het was verdomd heet! Aan een bruggetje onder een voormalige spoorwegbedding waar nu een toeristisch fietspad lag kwam er een splitsing tussen de kidstoer en de gewone ritten. Een vader ging er met zijn zoon rechtdoor de kidstoer op. Aan het gebrek aan rijkunsten te zien was de zoon nog niet lang met biken bezig. Terwijl ik eerder al een kleinere jongen had gezien die aan de kop van een groepje mannen voorbij kwam gevlogen!

De kidstoer ging rechtdoor over een zandweg die ik van andere ritten herkende, voor mij rechtsaf waar het toch even zwaar op en af ging. De hitte begon hoe langer hoe meer door te wegen! Op 33,75 km stak ik een asfaltbaan over ter hoogte van de Kapel van de Weerstand in Rotem (Dilsen-Stokkem). Deze kapel is gebouwd in 1946 ter herinnering aan de meer dan 100 omgekomen verzetslieden uit de streek (gebied van de Witte Brigade, Afdeling Maaseik-Rotem). De kapel staat aan de rand van het bos waar zich de schuilplaats (codenaam 'Anatol') van het verzet bevond. Begin september 1944 verzamelden verscheidene groepen verzetsstrijders ("Weerstanders") hier om samen met de oprukkende Geallieerden de Duitse bezetter te bekampen. De Duitsers kregen (door verraad) lucht van de voorbereidingen, en vielen de schuilplaats aan. Tientallen verzetslieden werden gedood of gevangen genomen. In het bos staan kruizen op de plaatsen waar weerstanders werden doodgeschoten.

We reden dan de bossen aan het Bergerven in, op en af over enkele knappe hellingen. Op 35,50 km kwam er een splitsing waar de 50 km apart ging van de 30-40 km. Gekozen voor de langste rit. 14.00 u. Op de extra lus van de 50 km niet veel bikers meer gezien! Direct na de splitsing kwam er een zwaar stukje wegens de zanderige ondergrond en de rommel die na het rooien van de bomen op die plaats was achtergebleven. Vlakke paden en sporen door het bos volgden. Op 38,50 km reed ik voorbij de diepe indrukwekkende put midden in de bossen. Het lint en het bord dat ooit waarschuwde voor instortingsgevaar waren weggehaald. Op 40 km stak met tijdens een zachte maar vermoeiende klim tussen varens een bekende voorbij die ik vorige week in Lommel-Kattenbos ook te zien had gekregen. In deze streken is de kans immers altijd reëel dat ik Bruce Wayne op mijn pad ontmoet! Ook daags nadien zou ik hem aan het einde van de rit tegenkomen in Hamont-Achel, daar in het gezelschap van zijn makker Mr. C., nu alleen. Gelukkig kwamen er enkele redelijk vlakke bospaden, want de hitte maakte het rijden zwaar.

Tot de moed me op 41,50 km een beetje in de mountainbikeschoenen zakte wegens het zien van een stevig klimmende singletrack. Toen ik daar even halt hield nog drie bekenden gezien uit het gezelschap waar ik elk jaar mee op pinksterweekend trek: Harry, Joepie (ja, zo wordt hij genoemd) en Annemarie. En laatstgenoemde hoeft beslist niet onder te doen voor de twee heren! In hun zog dan toch maar naar boven en het viel al bij al nog mee! Zacht klimmende, soms lange, boswegen volgden. Even verder had ik het geluk van de kop van een ree van tussen het struikgewas te zien steken. Ik had de kans van het dier goed te kunnen zien staan in het achterliggende bos, tot het mij in de gaten kreeg! 43 km om 14.45 u. Het ging dan door een knap stukje bos tot aan een straat om weer stevig omhoog het bos in te kruipen! Op 45 km kreeg ik de eerste tekenen te zien dat we opnieuw de bewoonde wereld naderden aan de voetbalvelden van Opoeteren en een tennisterrein. Assenwegen door de maïsvelden van Dorne en bospaden voerden op 47,50 km naar de bewoonde wereld. De laatste kilometers voerden ons tot 49,50 km nog door het Domeinbos Aerdshouw in de vallei van de Bosbeek.

Tot aan het einde toe reden we door de bossen om uit te komen op de grote baan door Dorne waar de feesttent van de Deireleire Fieste stond opgesteld.  Na 52 km kwam ik er om 15.30 u toe. Doodmoe! Nog even met Bruce Wayne gaan praten. Ik had de mens bij aankomst niet direct herkend! De eerste keer dat ik hem zonder helm zag! Dat verandert je kop helemaal! Nadat Bruce vetrokken was, nog even bij Harry, Joepie en Annemarie gezeten. Ondanks mijn pogingen om wat minder troep te eten mij na hun vertrek toch overgegeven aan het eten van een braadworst! Want van zo’n inspanning krijg je toch honger!

Het was zoals vorige keer een zeer knappe rit, nog extra zwaar door de hitte en de uitgedroogde ondergrond! Er daagden 380 deelnemers op, 64 meer dan vorig jaar, maar deze tocht verdient zeker meer. Alhoewel het rustig kunnen rijden wat mij betreft een troef is. Zoals meerdere keren werd opgemerkt waren de pijltjes moeilijk te zien, de kleur iets te donker in vergelijking met de omgeving. Misschien ze overspuiten met een fluokleur? Maar dat is natuurlijk een luxeprobleem. Ik vermoed dat de organisatie gebeurt door slechts een handvol mensen en we mogen tevreden zijn dat ze dat willen blijven doen. Het valt me namelijk op dat er een aantal geliefde tochten van de jaarkalender zijn verdwenen. Wie kennis wil maken met deze streek heeft nog een kans op 23 augustus tijdens de Oeterdalmarathon vanuit Neeroeteren.

Op mijn weg naar de start merkte ik dat de drukke ringweg ter hoogte van As in een sleuf is gelegd en er een nieuwe fietsbrug in een halve boog over de weg hangt. Het moet dus al een tijd geleden zijn dat ik hier nog geweest was. Ik passeer dan ook altijd op luttele afstand van de straat waar Vos in de Bossen woonde in Niel-bij-As, een fervent mountainbiker die zijn streek kende als zijn broekzak. De bike werd zijn dood nadat hij in december 2013 getroffen werd door een hartaanval tijdens de toertocht in Lummen op tweede kerstdag. Jacky overleed op 4 januari 2014. Hij nam me een aantal keren mee op sleeptouw voor een tocht door zijn streek en in 2013 reden we samen de 75 km van de Oeterdalmarathon. Zo denken we nog eens terug aan een te vroeg gestorven mens…

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

14-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (14-20-30-40-60 km) van MTB Kattenbos te Lommel op zondag 05-07-2015.

Nadat eerst enkele drukke werkweken en daarna de hittegolf, ik kan niet zo goed tegen de zon en de warmte, me van de fiets hadden weggehouden, was ik content van op zondag nog eens buiten te kunnen komen. Mijn keuze was gevallen op de toertocht van MTB Kattenbos te Lommel-Kattenbos. Het was niet de eerste keer dat ik hier kwam. Zowel de winter- als de zomertocht al gereden. Voor mijn jaarlijkse afspraak in Knesselare op zaterdag had ik omwille van de hitte al forfait gegeven. Dat is bijna 100 km autorijden en ik had geen zin om het risico te lopen van ergens in een file vast te komen zitten. De laatste tijd lees je niks anders meer dan over ongevallen en de daarmee gepaard gaande opstoppingen. M’n maat Jari had daags voordien gebeld dat hij ziek was, dus werd het een rit alleen. Bijna letterlijk, want veel bikers heb ik onderweg niet gezien. Allen allicht vroeg gestart om de warmte voor te zijn!

Om 9.30 u vertrokken in de richting van Overpelt om er langs de nog vrij nieuwe manege te passeren en zo de lange rechte singletrack evenwijdig met de spoorweg te bereiken. De tochten vanuit Overpelt-Holven komen ook steevast hier voorbij op de terugweg. Aan de overweg ter hoogte van een kruispunt van zandwegen en een toeristisch fietspad, niet zo ver van de ringweg die Lommel met Overpelt verbindt, kwam een eerste splitsing waar de kidstoer-20-30 km en de 40-60 km apart gingen op 2,50 km van het vertrek. Gekozen voor de langste tochten zodat het voor mij rechtsaf ging, van het spoor weg, terwijl de kleinere ritten de spoorweg dienden te kruisen. Aan de overzijde van het spoor zag ik bikers rijden die de extra lange lus al achter zich hadden. Voor mij ging het de bossen in en na enige tijd bereikte ik de singletrack die voorbij de zandgroeve Lommelzand voert. Deze keer eens in de andere rijrichting. Een zandweg door het bos voerde me naar de voor mij eerder lastige singletrack in de omgeving van Holven. Ook hier was de rijrichting omgekeerd dan gebruikelijk tijdens de andere toertochten en dat ging me duidelijk beter af, want ik kwam vrij vlot de bochten en de hellingen door. Allicht ook omdat de track aan het begin van de tocht kwam, van 4,85 km tot 5,50 km.

We vervolgden de tocht op een zanderige weg, passeerden een lint waar de tocht zichzelf passeerde voor de terugweg om op 6 km het paadje te bereiken dat langsheen de Ford Testbaan in Overpelt loopt. Na enkele mooie singletracks in de bosrijke omgeving kwam ik toe op de plek waar de 60 km apart ging van de 40 km op 9 km van de start. Enkele bikers die volgden sloegen linksaf voor de 40 km terwijl ik in het zog van de enige andere die rechtdoor reed koos voor de 60 km. Het rijden was tot hiertoe vlot gegaan en door een sluierbewolking was de hitte nog niet echt doorgebroken. 10.00 u. Er kwamen mooie singletracks ter hoogte van het open veld dat er midden tussen de bossen ligt en leuke paadjes op de blauwe vaste route. Omstreeks 11,50 km dienden we de vrij drukke Napoleonbaan te kruisen, dat is de grote weg die Eindhoven met Hasselt verbindt en hier dwars door de bossen loopt. De biker waarmee ik de route van 60 km was op gegaan stak me een tweede keer voorbij nadat ik hem aan een landkaart van de vaste routes had zien stilstaan om enkele notities te nemen.

Even later kwam me tijdens mijn eenzame rit toch nog een deelnemer voorbijgereden. Vanaf 15 km kregen we een zeer knap stukje parcours voorgeschoteld dat deel uitmaakt van een rode vaste route. Er waren daar enkele ferm diepe putten om door te rijden ter hoogte van een asfaltbaantje dat er door het bos voert. Toen ik verderop even halt hield aan de voet van de enorme hoogspanningsmast die er midden in het bos staat kreeg ik nog drie andere bikers te zien op 17,85 km van de start. Omstreeks 11.00 u bereikte ik de eerste bevoorrading ter hoogte van het witte Kapelletje van het Vlasmeer (Onze-Lieve-Vrouw-van-Rust) in de zanderige Weverstraat nabij een grotere baan aan de rand van de bebouwde kom van Hechtel-Eksel. Met in mijn zog de immer sympathieke Bruce Wayne waarmee ik aan de stop even heb staan praten. Deze keer ook zonder zijn metgezel Mr. C. Helaas laat mijn zwakke kaliber samen rijden niet toe. De eerste stop kwam op 21 km van de start en ik stond er omstreeks 11.00 u.

Bospaden en singletracks brachten ons na 26 km tot aan de oversteek van een rustig asfaltbaantje dat naar mijn mening naar Overpelt-Lindel voert. Aan de overkant ging het verder op een singletrack die deel uitmaakt van de lokale rode vaste route. 11.25 u. Verderop staken de twee bikers, een man en een vrouw, die ik daarnet aan de stop had zien toekomen me groetend voorbij. 11.25 u. Niks anders dan bossen werden ons deel. Omstreeks 29 km troffen we enkele knappe singletracks op een groene vaste route om op 30 km voor het eerst sinds de start nog eens een stukje bewoonde wereld te zien toen we uit het bos kwamen op een asfaltbaantje ter hoogte van enkele huizen. 11.40 u. In het gezelschap van nog een enkeling kruiste ik opnieuw de Napoleonweg, de baan van Eindhoven naar Hasselt, deze keer nabij de Revalidatie MS-kliniek van Overpelt. We dienden de Napoleonweg eerst even te volgen om deze nadien te kruisen en het zou snel duidelijk worden waarom!

De omgeving aan de andere kant van de baan maakte me duidelijk dat ik me in de buurt van de zogenaamde Witte Berg nabij Holven bevond. Eerst kregen we de mooie singletrack er naartoe voor de wielen. Hij lag er deze keer zeer zanderig bij. Omstreeks 32,50 km werd ik de eerste heuvel van de Witte Berg over gejaagd. Dat lukte vrij aardig. Toen ik boven even halt hield kwamen er nog drie bikers de helling op gereden. De zanderige heuvel achter de berg raakte ik deze keer niet al fietsend op, te wijten aan de warmte en de dikke wortel halverwege! De afdaling lag er nog muller bij dan gewoonlijk al het geval is. Eens weer beneden ging het rechts verder het bos in voor een lange lus die ons opnieuw tot bij de berg bracht. Mooie paden en tracks op of in de nabijheid van een blauwe vaste route passeerden onder mijn wielen en ik kreeg nog drie solitaire bikers te zien. Op 37 km dienden we de spoorweg te kruisen nabij het kruispunt van de Napoleonweg met de ringweg tussen Lommel en Overpelt. In het zog van nog een biker ging het aan de andere kant linksaf om naast het spoor te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Het zanderige pad leidde ons evenwijdig met het spoor onder de hoogspanningslijn waarvoor enkele jaren geleden de strook dennenbomen naast de spoorlijn werd neergehaald. Met als gevolg dat ik er in de brandende zon diende te rijden. Want de sluierbewolking was inmiddels verdwenen en het begon ferm heet te worden.

Het paadje leidde opnieuw naar de spoorwegovergang aan het kruispunt van zandwegen waar ik kort na aanvang van de toertocht de splitsing tussen de kortere ritten en de 40-60 km had getroffen om zo het gemeenschappelijke parcours weer te vervoegen. Op 38 km van het vertrek om 12.20 u. Er volgden een zandweg in de richting van de ringweg en een singletrack door het bos tot aan de spoorweg. 40 km. Vanaf dan ging het vlak naast de spoorlijn tot aan de bewoonde wereld van Kattenbos waar we de grote baan tussen de ringweg en het station van Lommel dienden te kruisen. Aan de overkant reden we voorbij de Polykliniek van Lommel het achterliggende bos weer in. Daar was het zeer lastig rijden tot zelfs lopen omwille van het enorm mulle zand. Dat stukje van de tocht had men voor deze gelegenheid na een stevige hittegolf voor mijn part achterwege kunnen laten, ook al liggen hier een aantal mooie tracks die zich over enkele zandheuvels slingeren. Om 12.30 u was het in dit eerder dunne dennenbos ook enorm heet geworden. Tot 44 km reed ik er dan ook in een echte zandbak. Een drietal bikers staken me op dit stuk van de tocht voorbij. Eerder lastige en thans ook vrij zanderige bospaden leidden ons achter de industriezone die zich uitstrekt langsheen de ringweg tussen Balen en Lommel. 45 km om 13.00 u.

Omstreeks 46 km bereikte ik na de doortocht van dit dennenbos het station van Lommel. Het parcours kruiste de spoorweg en keerde aan de andere zijde ervan op zijn stappen terug. Een zeer lange zandweg leidde naast het spoor tot ik op 47,85 km linksaf het naastliggende bos diende in te rijden. Mooie paden en tracks volgden. Intussen had ik me al afgevraagd of er nog een tweede bevoorrading kwam, want die liet wel lang op zich wachten. Voor mij niet zo erg, vermits ik altijd een drinkzak met grote watervoorraad bij heb, maar een drinkbus zou op die tijd al wel leeggedronken geweest zijn! Op 49,75 km kwam dan toch een stop op de speelplaats van een schooltje, een plek die ik me van eerdere deelnames kon herinneren. Omdat ik er zo goed als geen leven meer bespeurde buiten een man die met opruimen bezig was, ben ik er niet gestopt. De stop kwam op 49,75 km van het vertrek, wat voor de langste toer toch vrij laat was. Ik begon dan ook wat te vrezen dat de rit langer ging uitvallen dan de voorziene 60 km terwijl de vermoeidheid en de hitte me parten begonnen te spelen. 13.15 u.

Het ging direct opnieuw het bos in over een aantal zanderige heuvels, dan een tijdje opnieuw evenwijdig met de spoorweg om opnieuw het bos in te duiken over een aantal wegeltjes en twee heuvels. Uiteindelijk bereikte ik de bosrand ter hoogte van een grote paardenweide waar ik even gestopt ben om wat Carbofruit van 3-Action te eten vermits het vet zo stilaan van de soep en de jus uit de benen was! Vanaf 50 km was ik zo stilaan beginnen af te tellen naar het einde toe! Van zodra de drie paarden in de weide mij zagen eten kwamen ze af in de hoop van wat te krijgen en dropen ze weer af toen ze zagen dat ik niks voor hen bij had! Om 13.40 u reed ik voorbij de mooie gerestaureerde Leyssensmolen die origineel in Olmen stond en trof er een splitsing tussen enerzijds de 20 km en anderzijds de kids-30-40-60 km op 54 km van het vertrek. De 20 km vervolgde zijn weg over het betonbaantje, de andere afstanden doken het bos in over een singletrack.

Vanaf 55 km volgden lange paden over en rond een open heidevlakte waarna zanderige wegen in het bos naar een splitsing voerden waar de kidstoer zich losmaakte van de rest ter hoogte van een grote weg op 59,82 km van het vertrek. 14.00 u. Niks wees er op dat de toer ten einde liep ook al had ik intussen de bijna 60 km op het tellertje staan! In plaats daarvan kregen we nog een grote dosis singletracks voor de wielen. Knap, maar ik begon echt moe te worden. Ik reed langs een kampeerterrein en door een strook bos die tussen de camping en de Ford Testbaan gelegen was. Op 62,50 km nogmaals een splitsing tussen de kidstoer en de rest! Mijn vrees dat de rit langer was dan voorzien werd bewaarheid! Als klap op de vuurpijl merkte ik dat het trappen niet meer verliep zoals het hoorde, maar ik zag niet direct iets abnormaal! Tot ik in de gaten kreeg dat de cranck van mijn rechterpedaal aan het doorscheuren was! Metaalmoeheid na overmatig gebruik en sleet? Intussen bleef de toer mij maar door de bossen sturen voor nog een paadje en nog een track, terwijl ik het intussen zo wel gezien had en met de vraag zat of mijn pedalen het zouden uithouden tot bij aankomst! Een bordje kondigde dan toch de laatste kilometer aan en die voerde me langsheen een stuk van de omheining van de Ford Testbaan. Via het bos bereikte ik dan uiteindelijk opnieuw de achterzijde van de voetbalvelden van Kattenbos. Met ruim 66 km op de teller. De bikewash was opgeruimd en in principe overbodig en in de kantine zag ik de stoelen op de tafels staan. Vermits er geen levende ziel meer te bespeuren was heb ik dan maar weer de auto opgezocht die in de doodlopende straat Hoog Kattenbos geparkeerd stond. Moe en afgepeigerd door de warmte, maar blij dat ik eindelijk nog eens buiten was kunnen komen! Het was een mooie tocht door de bossen en op een paar stukken na goed afgepijld. Omdat ik al vanaf 50 km naar het einde toe was beginnen aftellen waren de laatste vijf kilometer waar ik niet op gerekend had wel extra zwaar!

Op de terugweg naar huis in De Paseo in Mol-Rauw een belegd broodje gegeten. Ik wed dat ik er de het verst van de zaak wonende “vaste klant” ben! Omdat ik op de krantensites gelezen had dat de E34 tussen Beerse en Zoersel afgesloten was voor asfalteringswerken via de lokale wegen weer naar Hoogstraten gebold. Dat ging vlotter dan verwacht, op een klein uurtje was ik weer daar!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

De Leyssensmolen te Lommel-Kattenbos

09-07-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-25-45 km) van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor op zondag 28-06-2015.

Na enkele weken met veel werk, tot in de nachtelijke uren toe, de laatste zondag van juni de bike tevoorschijn gehaald om de toertocht van de Sint-Jobse Pedaalridders te Sint-Job-in-‘t-Goor te rijden. Vermits het kort bij huis is was ik vroeg ginder. Er stonden nog weinig wagens op de parking en er kwamen wel groepen wielertoeristen toe omdat hier ook wegritten georganiseerd werden. Mijn vertrekuur van 8.45 u gemeld aan mijn makker Jari die zinnens was van iets later te vertrekken en me in te halen. De start verliep via het bos naast de voetbalvelden aan de Sportveldenlaan om zo de rand van de golfterreinen van de Royal Antwerp International Golf Club te bereiken. Van 2,50 km tot 4,70 km konden we rijden over de boswegen omheen het golfterrein, met medename van een kort stukje over een lage heuvelkam. Daar kwam er ter hoogte van de antitankgracht een splitsing tussen de ritten van 15 km en van 25-45 km.

Tot 6,30 km reden we over een singletrack evenwijdig met de antitankgracht om deze dan over te steken en er op de andere oever weer langs te rijden in de richting van waaruit we kwamen. Op 7 km ging het enkele poortjes onder en reden we over een assenweg tot aan een aantal uit de kluiten gewassen villa’s te ’s Gravenwezel. Daar reden we het onverharde Kwikaardstraatje in dat er door een bos met villa’s loopt. Dit bracht ons op 9,50 km tot aan een grote baan met kasseitjes. We dienden deze baan even te volgen over het naastliggende fietspad tot aan het bekende standbeeld van een reuzengrote kat op het kruispunt met de onverharde Ketelstraat. Daar doken we opnieuw het bos in. Op 12 km bereikte ik weer de antitankgracht en kreeg er even het gezelschap van een biker die me vroeg of ik de toertocht aan het rijden was en hoeveel kilometer ik reeds achter me had. Hij was onderweg naar de start op het parcours verzeild geraakt en besloot van het dan maar verder te blijven volgen. Korte tijd later reed ik ter hoogte van buitenhuizen, het ene al wat comfortabeler dan het andere, voorbij het Fort van ’s Gravenwezel. 13,75 km om 9.40 u.

Op het kruispunt met een grote baan stond een seingever, zoals op nog enkele andere plaatsen. We diende de baan even te volgen en reden dan een tijd door de met villa’s bebouwde bossen van ’s Gravenwezel. Op 17 km bereikte ik het nabij enkele kasten van villa’s gelegen tuincentrum en boomkwekerij Torfheide. Even verder was een splitsing tussen de 15 km en de 25-45 km op 18 km van het vertrek. Na een eindje over de weg gereden te hebben kwam er weer een door een seingever beveiligde oversteek en ging het weerom de bossen in. Deze keer over zandsporen. Daar staken Davies, lid van mijn eigenste Papegaai Bike Team en diens maat me voorbij. Tijdens het rijden een korte babbel gemaakt tot Davies er weer van door ging in het zog van zijn makker. Sinds een aantal Papegaaien uitvlogen naar andere streken is er van de club nog weinig overgebleven! Intussen reden we over bosrijke zandwegen zoals de Vraagheide en de Rinkvenlaan in het grensgebied tussen Sint-Job, Schilde en Brecht. Op 20,70 km hielp een seingever me de Waterstraat in Schilde over. 10.10 u. Een servitudenpad leidde me naar het Molenbos.

In het Molenbos was een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km op 21,80 km van het vertrek. Gekozen voor de langste rit. We kregen daar enkele mooie dreven en paden van het Molenbos voor de wielen ter hoogte van de Hegte Heyde, een natuurgebied op de grens van Sint-Antonius-Zoersel en Westmalle. Op 25 km reed ik niet ver van de Abdij van Westmalle zonder ze te kunnen zien staan. In plaats van zoals tijdens de meeste toertochten er naartoe te rijden ging het linksaf om nog diverse bospaden en wegen in het Molenbos onder de wielen te krijgen. In dat Molenbos bereikte ik omstreeks 10.30 u de bevoorrading die opgesteld stond op 26,50 km van het vertrek. Bananen, peperkoek en sportdrank stonden er op het menu. Nadat ik me iets te drinken en te knabbelen had gekozen, zag ik Jari toekomen. Vanaf de stop konden we de rit dus samen verder zetten. We reden de bidplaats Drieboomkensberg in het Molenbos voorbij vanuit een ongebruikelijke richting. Van 27 km tot 30 km konden we de singletracks van Drieboomkensberg onveilig maken. Ze lagen er zeer droog bij en het groen langs de kanten stond hoog. Een heel verschil met tijdens de wintertochten die hier passeren. We verlieten het Molenbos via de zandweg Oude Liersebaan.

Deze zandweg bracht ons naar het kruispunt met de Heikantstraat waar blijkbaar bomen gekapt zijn, vermits we nu duidelijk gebouwen van de kampplaats Sint-Jansburg konden zien staan. Op 31 km troffen we een splitsing tussen de tochten van 25 km en van 45 km. Een lang zandpad vol stenen leidde ons naar de Abdijlaan. We konden de toren van het klooster van de Trappistinnen van Brecht boven de bomen uit zien komen. Zanderige paden voerden ons dan in de richting van de Trappistenabdij van Westmalle die we langs een ongebruikelijke kant passeerden. Op 35 km reden we de achterliggende velden in over een hobbelig met gras begroeid velspoor waarna een mooie singletrack ons tot op de oever van het kanaal Schoten-Dessel voerde. Van 37 km tot 38 km reden we over een grasspoor op de oever van het kanaal tot aan de Vaartstraat. Van daar ging het de zeer lange zandwegen Sint-Jobbaan en Korhoendreef in. Aan het einde ervan rechtsaf en via de lange zand- en assenweg door de bossen van De Kleine Vraag reden we in de richting van Sint-Job-Kristus-Koning. Op 42,50 km ging het over enkele mooie singletracks rond de bosvijver achter het domein Kristus-Koning . Nu lagen er waterlelies op de vijver die er daardoor veel fraaier uit zag dan tijdens de wintermaanden. We bereikten de Caterskapeldreef (Schilde) aan letterlijk de achterpoort van het grote schooldomein van Kristus-Koning (Sint-Job). 43,75 km om 11.55 u.

De tocht ging over de mooie singletrack evenwijdig met de Vraagstraat naar de zandheuvels van het zogenaamde Kleine Zwitserland achter Kristus-Koning. Na het oversteken van de grote baan in Sint-Job bereikten we via de Kaaistraat en de Koeistraat naast de terreinen van de Antwerp Golf een laatste strook bos. Een laatste singletrack bracht ons door dit bos weer tot op de voetbalterreinen aan de Sportveldenlaan. Om exact 12.00 u met 47 km op het tellertje. De bike had enkel wat stof te verduren gekregen. In het zonnetje bij een drankje nog nagepraat met Jari en diens moeder die een kleinere rit had gereden tot ieder naar zijn eigen stek weer huiswaarts keerde. Het was een leuk tochtje bij mooi weer, in een bekende streek, langsheen de bekende paadjes, maar in een andere volgorde aan elkaar geregen.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

29-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (17-30-40-50-60 km) van de KWB ten voordele van Mali te Zemst-Laar op zondag 14-07-2015.

Vermits er niet direct alternatieven waren op een redelijke afstand van de voordeur, voor de eerste keer de toertocht van de KWB in Zemst-Laar gereden. In deze streek was ik nog niet eerder komen rijden. Allicht ook omdat juni wat mijn werk betreft een drukke maand is waardoor ik menig zondag de bike aan de haak dien te laten hangen. Zemst-Laar bleek een vrij landelijke gemeente te zijn en ik kreeg een parkeerplekje toegewezen in het straatje naar de voetbalvelden toe in de schaduw van de kerk. Vriendelijke ontvangst aan de bewaakte fietsparking en inschrijving. Mijn vertrek aan Jari gemeld, hij zou later vertrekken en me inhalen. Om 9.15 u gestart, benieuwd naar wat deze tocht zou bieden.

Het vertrek verliep vanaf de voetbalvelden bij aanvang door de velden, door een lokaal bos wat het speelterrein was van een jeugdbeweging, te zien aan de naastliggende lokalen, langsheen de kerk en over een beenhard grasspoor tot 3 km. Op dat grasspoor was het hobbelen geblazen en ik hoopte dat het niet te vaak van dat zou zijn in deze mij onbekende streek. Het pad gaf uit in de Mechelsestraat en dat was op het grondgebied van Grimbergen. Na een lange assenweg tussen twee stroken bomen en struiken en de velden kwam er een splitsing tussen de kidstoer van 17 km en de ritten van 30-40-50-60 km op 5 km van het vertrek. Er waren nog heel wat bikers in aantocht, dus deze tocht kon op veel belangstelling rekenen. Landelijke paden en wegen voerden ons over het grondgebied van Hombeek (Mechelen). Nu en dan kregen we af te rekenen met beenharde grassporen. Op 9 km reden we door een strook echt bos op een pad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Eens dit bos uit kwam er een smal spoor tussen twee dicht op elkaar staande prikkeldraden. Daar was het even oppassen terwijl ik de hete adem van twee snellere kerels in mijn nek voelde. 10,50 km om 9.55 u.

Een veldweg leidde ons tot aan een spoorweg in Kapelle-op-den-Bos. Daar werden stoffige veldwegen ons deel tot we op zo’n 14 km de grens met Leest (Mechelen) overschreden. Op 17 km troffen we aan de spoorweg een splitsing waar de kidstoer zich nogmaals losmaakte van de andere afstanden. Voor ons volgde een portie stoffige veldwegen in Hombeek. Na een stoffig spoor met wat bulten en wortels van afgezaagde bomen in een gerooid deel van een strook bos bereikten we de bevoorrading op 21 km van het vertrek. Ze stond opgesteld in de achtertuin van een nieuwe woning annex bedrijf en er was nog heel wat drukte op de oprit! Nijvere handen zorgden er voor de aanvoer van fruit, koeken en sportdrank.

Na de stop ging het parcours even over een privaat terrein waar met een grasmaaier leuke paadjes waren gemaakt in zeer hoog gras en doorheen een strookje bos. Bizar! Ik had al gemerkt dat er ook op andere plaatsen gemaaid was ten behoeve van de tocht. Op 23 km was er een splitsing tussen de kidstoer en de andere afstanden. Veld- en landelijke wegen voerden ons door Hombeek. Op 26,50 km ging de route van 30 km apart van de 40-50-60 km. Gekozen voor de langste ritten. Mooie paden brachten ons tot vlak bij de Eglegemvijver in Hombeek. Nooit geweten dat er in deze streek zulke mooie plekken waren. De vijver is ontstaan na uitgravingen voor de aanleg van de snelweg E19. 28,50 km om 11.10 u. Verderop reden we naast de Zenne. Op de andere oever kregen we een grote hoge zandhoop te zien en daar zag je bikes in het zonlicht schitteren. Allicht zouden we daar dadelijk over gejaagd worden! We kregen echter uitstel van executie, want aan de eerstvolgende brug over de Zenne kwam er een splitsing waar de 60 km apart ging van de 40-50 km. Die laatsten werden allicht linea recta naar de zandhoop gevoerd, voor ons kwam er eerst nog een extra lus. De splitsing kwam op 30 km van het vertrek, dus halverwege de rit. 11.15 u. De kleinere afstanden kruisten de Zenne, voor mij ging nog rechtdoor erlangs.

We werden eerst in een bosje over een soort van crossparcours geleid waar het niet zo makkelijk rijden was. Erna volgde een veldpad. Tot 33,85 km reden we over een spoor langsheen de voet van een dijk naast de Zenne. Het jaagpad lag rechts van ons op de dijk en dat zal verhard geweest zijn, vermits we in de hoogte geregeld wielertoeristen zagen rijden. Die keken soms wel vreemd in de richting van die biker in het gras terwijl daar boven allicht een biljartlaken te berijden was! Aan de eerstvolgende brug ging het rechtsaf aan de Brasserie Het Brughuis in Leest. Op 35 km reden we over een mooi bospad dat deel uitmaakt van een blauwe vaste route. Vanaf hier werd de blauwe route gevolgd en reden we door een veld met rechts van ons de Zenne en links de snelweg E19. Uiteindelijk kwamen we weer toe aan de brug over de Zenne waar de 60 km apart was gegaan, maar nu op de andere oever. Pas hier kreeg ik een zestal bikers te zien die ook de langste toer hadden gekozen, verder had ik tijdens het rijden van deze lus niemand gezien. Toen ik even halt hield kwam ook Jari hier toe. 37,50 km om 11.45 u.

Na onze tocht naast de Zenne vervolgd te hebben bereikten we op 39 km de zeer hoge zandhoop. Er werd de keuze gelaten tussen extreem (de hoop over) en gewoon (erlangs). 12.00 u. Vlak na de zandhoop doken we linksaf een strook bos in die gelegen is tussen de Zenne rechts en de E19 links. Daar konden we rijden over een leuk paadje dat ons voorbij de kapel Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken in Zemst leidde. De kapel staat in het bos op de oever van de Zenne. 41,50 km om 12.05 u. Er volgde nog de overtocht van een tweede lagere zandhoop waarop zich zanderige singletracks hadden gevormd over een aantal uit de kluiten gewassen bulten en diepe putten. Onmiddellijk daarna kwam er een splitsing tussen de routes van 40 km en van 50-60 km op de Brusselsesteenweg. Op 44 km kwam er een tweede bevoorrading in Weerde (Zemst) nabij de spoorweg en de snelweg. Ze stond opgesteld onder een tentje op een plaats waar een zandweg overging in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld. Enkele mensen zorgden er voor het lekkers. Er waren nog enkele bikers ter plekke. 12.20 u.

Na de tweede stop kregen we paden naast de Zenne, op de dijk ernaast en in de omgeving ervan voor de wielen. Vanaf een gegeven plaats liep de Zenne als een kanaal door een sleuf met betonnen wanden. We reden er een hele tijd langs over een grasspoor tot we op 52 km toekwamen op een grote baan. Tot 53 km volgde een zeer knap stukje parcours door een strook bos. Eens het bos uit vervoegden we opnieuw de Zenne. We kregen opnieuw de witte Kapel van Onze-Lieve-Vrouw-in-het-Hammeken te zien, maar nu vanaf de andere oever. Op 54,80 km. 13.10 u. Na enige tijd bereikten we opnieuw de meer bewoonde wereld en reden we langsheen het natuurgebied De Wormelaar. Daar stond een tentje van Natuurpunt vanaf hetwelk we een strook bos in doken. 58 km om 13.20 u.

24 hectare van het Dalemansbos en 24 hectare weiland: dat is wat de natuurvereniging wil verwerven en wil toevoegen aan het bestaande natuurgebied Wormelaar in Zemst. "Op die manier willen we de groene long tussen deelgemeenten Zemst, Zemst-Laar en Zemst-Bos openstellen voor iedereen", zegt Jeanne Peeters van Natuurpunt Zemst. "Het gebied herbergt heel wat waardevolle natuur zoals zeer oude bomen, een grote en enkele kleine vijvers. Daarnaast bevinden zich op het terrein een eendenkooi, een jachtpaviljoen en een historische kapel." Bron: HLN.

De laatste kilometers van de toertocht verliepen door een meer bewoond landelijk gebied langsheen velden en weiden. Op een bepaald wegeltje was zelfs een soort van tapijt gelegd, een lange loper van een dik materiaal in kunststof. Om wegzakken tegen te gaan? Na 62 km kwamen we omstreeks 13.30 u weer toe aan de voetbalkantine. Daar kregen we bij aankomst Guy, Erling en Chantal nog te zien, mensen die we kennen van een jaarlijks mountainbikeweekend dat met Pinksteren georganiseerd wordt door Jean-Paul, een gemeenschappelijke kennis. Of hoe de mountainbike mensen bij elkaar brengt. Chantal wist te vertellen dat zij haar jeugd in Zemst-Laar doorbracht. Haar moeder woont enkele straten verder en ze ging er nog naartoe om pannenkoeken te bakken.

Wij hadden minder geluk, want de laatste braadworsten werden verkocht toen wij ons een plekje aan een tafel uitzochten. Er zaten nog heel wat bikers na te genieten in de zomerzon. Ook wij zijn vertrokken toen het zo stilaan leeg begon te lopen. De tocht was ons zeer goed bevallen! Ik had niet verwacht van in deze streek een tocht met dit gehalte aan off-road te kunnen rijden. Er was ook veel moeite gedaan om enkele funstukjes of meer technische passages in te lassen in enkele stroken bos of over de zandheuvels en plaatsen met hoog gras of netels waren gemaaid. Ondanks het feit dat fondsenwerving voor een goed doel in Mali de reden was van deze organisatie was er voor gezorgd van de bikers een mooi en genietbaar parcours voor te schotelen. Voor mij een aangename kennismaking met deze streek. Mede door het prachtige weer kon deze dag dus niet meer stuk.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

15-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht VTT des Hayeffes (15-21-23-38-62 km) te Mont-Saint-Guibert op zondag 31-05-2015.

Op die zondag niet voor de eerste keer deelgenomen aan de toertocht vanuit het Institut Notre Dame des Hayeffes te Mont-Saint-Guibert. Het toeval wou dat ik net na mijn maat Jari arriveerde en mijn auto vlak achter de zijne kon parkeren op de plaats waar we ook vorig jaar gestaan hadden. Ons ingeschreven in de tent op de speelplaats van de school en om 9.30 u waren we op pad via de afdaling over de kasseiweg. Er kwam direct een splitsing tussen de 15-21 km en de 23-38-62 km. Er kwamen stoffige veldwegen op en af waarbij we onder een laag tunneltje dienden te rijden tot op een toeristisch fietspad naast een natuurgebied om zo op 4 km het gehucht Suzeril van Court-Saint-Etienne te bereiken. Omstreeks 5 km kregen we een klim over asfalt, ik vermoed in Tangissart (Court-Saint-Etienne), gevolgd door enkele stevige klimmetjes in het bos. Op 7 km konden we twee maal genieten van een leuke afdaling. Afdalen betekent meestal daarna ook weer klimmen en dat was het geval tijdens een zware bosklim op 9,50 km van de start.

We arriveerden op de hoogvlakte van Court-Saint-Etienne ter hoogte van de grote witte vierkantshoeve en de enorme zendmast van de strijdkrachten. Het ging rechtsaf over een rustige betonbaan tot de grens met Mellery waar we rechtsaf over de kasseitjes van de Rue d’Heuval dokkerden tot in La Roche (Court-Saint-Etienne). We kregen tegenliggers te zien die de tocht al bijna achter de rug hadden. La Roche ligt op de helling tegenover Tangissart in dezelfde vallei. Op 12,50 km ging het daar de bossen in. Op 13 km splitste de toer van 23 km zich af van de 38-62 km. Droge veldwegen en bospaden leidden ons door Court-Saint-Etienne. Van 18 km tot 19 km reden we in een knap holle pad en volgde een leuke afdaling in een bospad op de rand met de velden. In de verte zag ik de Chapelle-du-try-au-chêne (de Kapel van de dries aan de eik) in de velden van Bousval staan. We reden even door de bewoonde wereld van Bousval om een zware off-road beklimming aan te vatten in een hol spoor. Daarna konden we genieten van een leuke afdaling.

We arriveerden opnieuw in Bousval aan de eerste bevoorrading voor de schuur van een hoeve. Er waren daar de nodige knabbeltjes en de groen en rood gekleurde siroopdrankjes, typisch voor deze streek. 21,50 km om 11.00 u. Er was nog redelijk wat beweging aan de stop. We reden dan door het centrum van Bousval naar beneden over het grote gekasseide plein in de richting van de verkeerslichten aan een grote baan. Bizar hoe het centrum en de kerk van dit dorp op een helling gelegen zijn! Een tijd na het kruisen van de baan begon Jari zich af te vragen of we wel de goede richting uit waren gereden. Want op het plein in Bousval was een splitsing die ik zelf niet eens opgemerkt had! Achteraf zou blijken dat we verkeerd waren gereden en daardoor een lus hebben gemist. Daardoor hadden we bij aankomst geen 62 km maar 49 km gereden. Niet dat we daar zo rouwig om waren, want de tocht is zwaar genoeg. We misten allicht wel een mooie lus door de lokale bossen van Sart-les-Dames (Sart-Dames-Avelines) en het Bois de Thy.

We werden van de weg af gestuurd en bereikten het bruggetje naar het riviertje La Falise toe. Even verder ging het ter hoogte van dikke wortels door een modderig wad, een door mountainbikers gekende plek vermits vele toertochten in deze streek hier passeren. Op die plaats kregen we even het gezelschap van Bikerkapellen, Dennis en maten. Het ging allemaal zodanig snel dat ik niet goed kon zien wie er nu allemaal bij was! Aan de volgende wortelklim naast een “kloof” was het voor mij en anderen toch even te voet! Eens boven bereikten we een hoogvlakte op het grondgebied van Baisy-Thy (Genappes). 26,50 km. Er volgde een afdaling door het bos tot Villers-La-Ville waar er ter hoogte van de abdijruïnes een splitsing was tussen de 38 km en de 63 km. We waren daar op het middaguur op 28 km van het vertrek. Wij dienden rechtsomkeer te maken voor de ruïnes en weer het bos in te rijden over een stevig klimmend rotspaadje. Dat leidde ons naar een pad aan de Ry de Saint-Bernard, het Sint-Bernardusbeekje. Dat is een mooie naam voor een voor mij zeer lastige singletrack. Er zijn daar namelijk diepe voren en putten in een smaal paadje dat daarom moeilijk te berijden is. Bij een van de eerste toertochten die ik in deze streek reed was het zeer slecht waar en stond ik hier tot aan mijn knieën in het water! Het was alsof ik er door een beek reed. Als alles dan nog eens vol water staat zie je die putten en voren helemaal niet meer! 29 km.

Eens deze track achter de rug ging het op en af door de velden en kwam er een afdaling tot aan de tweede bevoorrading op een asfaltbaantje aan een bruggetje over een beek. Twee dames met hun kinderen zorgden er voor knabbeltjes en drank. Na de stop volgde een stevige klim in de bossen tot aan een landelijke straat die La Houlette heet in Baisy-Thy. De enkele huizen die er staan kijken uit op prachtig groene glooiende velden en een bos op de horizon. 34 km om 12.30 u. We daalden af in de richting van de grote zendmast in Court-Saint-Etienne om opnieuw bossen te bereiken. Daar volgde een korte knappe afdaling over een steile rotsachtige holle weg vanaf de in het bos gelegen kapel van Sainte-Apolline. We arriveerden op een keienpad in een soort niemandsland en staken de spoorweg over om Villers-la-Ville te bereiken. Daar kregen we in een knap stuk bos een klim en afdaling voor de wielen die ons deed uitkomen op de weg achter de abdijruïnes. Het ging rechtsaf in een klim over kasseien van de abdij weg en over een zandweg om het bos te bereiken. 37,75 km om 13.00 u.

Na een leuke afdaling moesten we door een over de weg stromend beekje en maakten we rechtsomkeer voor een stevige klim! Ooit was op dit pad mijn pijp al helemaal uit! Er volgden nog enkele klimmetjes in de bossen om Villers-la-Ville waarvan de laatste ons tot op een grasspoor op een hoogvlakte bracht. 40,75 km. Het ging linksaf over de betonbaan die ons voorbij de witte vierkantshoeve en de reuzengrote zendmast van Court-Saint-Etienne voerde. Aan een klein rondpunt met boom ging het een kasseiwegeltje in en verderop schuin rechtsaf een bospaadje op. We reden voorbij het bizarre La maison du Pâturage, een gebouw zonder ramen, naar een assenweg door de velden. Vanaf daar begon de afdaling in de richting van het dorp waarbij we het Institut Notre Dame links van ons in de diepte zagen liggen. Eens aan de rand van de bewoonde wereld voerde een haakse bocht ons linksaf in de richting van de school. Met 48,75 km op de teller kwamen we daar om 13.30 u toe.

Gebruik gemaakt van de bikewash waar een koppel hun bikes een grote schoonmaakbeurt aan het geven was. Omdat het niet al te warm was en zelfs licht begon te regenen binnen in de tent onszelf getrakteerd op een broodje braadworst en een drankje, te bekomen aan één van de vele kraampjes. Tot groot jolijt van de enkele nog aanwezig bikers, want de boxen stonden zo luid dat het niet meer om aan te horen was, kondigde een forste stem de door de leerlingen gebrachte nummertjes van het schoolfeest aan! De ouders verdrongen zich rond de speelplaats om hun kinderen te kunnen zien. Bij twijfelachtig weer en lichte regen. Ik heb hier al alle weer gehad, van gietende regen tot bloedheet! Terwijl het feest nog in volle gang was hebben wij afscheid genomen van Mont-Saint-Guibert om de lange rit huiswaarts aan te vatten. Altijd mooie tochten in deze alles behalve vlakke streek waarvan men gezond moe wordt! Op 6 september kan je hier nog komen rijden vanaf het schooltje Ecole du Bon Départ. Deze tocht is van eind juni verplaatst naar begin september.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be!

StrammerMax

01-06-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht Rando la Champêtre (15-25-35-45-55-65 km) te Libin op Pinksterenzondag 24-05-2015.

Traditiegetrouw was ik op uitnodiging van een bevriend biker aanwezig voor een weekendje mountainbiken tijdens het weekend van Pinksteren in het gezelschap van een dertigtal deelnemers in de provincie Luxemburg. De uitvalsbasis is steeds een gîte en deze keer was dat de gîte in het piepkleine Basseilles nabij Erneuville. Op vrijdagavond was er de mogelijkheid voor het deelnemen aan een nightride (19 km) uitgestippeld en begeleid door een grote delegatie bikers van de club uit Erneuville. Op zaterdag reden we de toertocht van Erneuville (65 km) die op GPS ter beschikking was gesteld. Het toeval wil dat ik deze rit vorig jaar half augustus gereden had. Op zondag deden we mee aan de georganiseerde rit vanuit Libin die we ook in 2012 gereden hadden, de Rando la Champêtre. We logeerden toen in Daverdisse. Op maandag reden we een kortere rit (37 km) vanuit Basseilles over Lavacherie en terug. Ook op GPS ter beschikking gesteld door een biker van de club uit Erneuville.

De tocht van vrijdagavond reed ik niet mee. Ik kon thuis niet zomaar alles achterlaten en ben ook pas rond 21.00 u vertrokken om files te vermijden. Op exact twee uren rijden was ik daardoor ter plekke. De rit van zaterdag voerde ons vanuit Basseilles naar Ortho, La-Roche-en-Ardenne en Vecmont weer naar de gîte. Jari en ik speelden de groep tragere rijders al gauw kwijt en wij hadden dan nog af te rekenen met mechanische pech. In La Roche vonden we echter vrij snel een door een Nederlandse dame uitgebate fietsenzaak die de herstelling met tweedehandsmateriaal kon uitvoeren. Intussen huurden wij van haar een bike zodat we onze tocht konden verder zetten en de fiets ’s avonds ophalen wanneer we de huurfiets weer inleverden. Ondanks de moeilijkheden hadden we toch nog een mooie rit van 65 km kunnen rijden, ook al hadden we in La Roche de picknickplaats waar Jean-Paul ons met een lunchpakket opwachtte niet kunnen vinden. Het was daar niet altijd even eenvoudig om de route terug te vinden. Het weer was mooi en het eten door iemand uit ons gezelschap ’s avonds klaargemaakt zeer lekker!

Op zondag was voorzien van om 9.30 u richting Libin te vertrekken, op een half uur autorijden van Basseilles gelegen. De meesten zaten echter omstreeks 9.00 u al in hun auto om uit te rijden. Om 9.30 u waren we daarom startklaar op de dorpskermis van Libin. Jari koos voor de 55 km en sloot zich bij de andere gegadigden daarvoor aan. Voor mij konden 45 km met 900 hoogtemeters volstaan. Bij aanvang nog aansluiting gevonden bij de groep voor de 55 km die ik in de verte naar boven zag kruipen. Het ging al vrij snel het bos in en op 1 km van het vertrek maakte de kleinste afstand van 15 km zich los van de 25-35-45-55-65 km. Op 3 km ging ook de 25 km apart en op 5 km scheidden de 35-45 km zich los van de 55-65 km. Intussen hadden we al een mooie portie bos achter de rug! Afscheid genomen van de anderen en dan gemerkt dat ook Ann en Marcel opteerden voor de 45 km. Die begon met een zeer stevige klim op een betonbaantje. Er kwam een weinig bereden eerder lastige technische singletrack na de afslag in het bos zodat ik mijn twee metgezellen al snel weer kwijtspeelde. Bulten, wortels en takken speelden me parten. Eens die track voorbij werden we op de proef gesteld tijdens een stevige klim over een grasspoor.

Enkele pittige klimmetjes in het bos werden afgewisseld met afdalingen. De parcoursbouwers hadden niet de gemakkelijkste wegeltjes uitgekozen. Vaak weinig bereden grassporen in de bossen, bezaaid met dood hout en wortels. Een steile afdaling leidde naar een breed grindpad in de omgeving van een expresweg. Dit baantje leidde omstreeks 9 km via een brug onder de snelweg. 10.20 u. Het was zeer rustig op het parcours, slechts af en toe kreeg ik andere bikers te zien. Een weinig bereden grasspoor voerde daarna door een imposant dennenbos. Zachte klimmetjes over brede en smalle bospaden werden vanaf dan ons deel. Na een zachte maar toch snelle afdaling over een grindpad in het bos zag ik beneden een jonge biker tegen een boom zitten en pijnlijke grimassen maken. Zijn maten kwamen naar hem toe, daarom ben ik niet gestopt. Het was duidelijk dat de kerel iets te overmoedig de afdaling had genomen en onderuit was gegaan op de losse steentjes! Ik vervolgde omstreeks 13 km mijn tocht over brede bospaden. 10.45 u.

Vanuit het bos bereikte ik een grote vijver op een plek die de kruising was tussen een bos en een park. Ik reed de vijver rond over een smalle track waar ook wandelaars liepen. Dat pad was de Sentier des Nutons oftewel het Kabouterpad in Libin. Dat verklaarde de wandelaars met kleine kinderen. Ter hoogte van een hut trof ik er op 14,50 km de eerste bevoorrading omstreeks 11.00 u. Voor de rijders van de 55-65 km was dit de tweede stop. Er waren sportdrank, fruit, koekjes, wafels, peperkoek en brokjes chocolade te eten, alles weliswaar gemillimeterd! Er kwam een stel jonge gasten toe en één daarvan zorgde wel voor een grappige noot toen hij net voor het afstappen met fiets en al omviel in het zicht van en tot jolijt van alle aanwezigen! Er was gelegenheid voor een korte babbel met organisator Jean-Paul die er toekwam met Morag, a British / Scottish lady in our company en die op pad waren voor de 35 km. Als organisator wilde hij als eerste aankomen om de andere bikers op te vangen bij aankomst in Libin.

Kort na de stop in het Kabouterbos maakte de 25 km zich weer los van de grotere afstanden. Voor die laatsten kwam er een stevige klim over nog eens een moeilijker berijdbaar grasspoor dat bezaaid lag met afgevallen dood hout. Niets anders dan boswegen werden ons deel, uiteraard met de nodige klimmetjes die ik langzaam maar zeker kon overwinnen. Omstreeks 19 km werd het klimwerk beloond met een lange, zeer plezante afdaling over een bosweg, overgaand in een grindpad tot aan een vrij nieuwe spoorweg voor de TGV. 19 km. Het ging direct weer het bos in over een pad in de hoogte met rechts van ons in de diepte het kabbelend riviertje la l’Homme. Er volgden enkele korte klimmetjes, een aantal natte plekken en we dienden drie keren door een klein beekje te rijden alvorens een asfaltbaan te bereiken ter hoogte van enkele huizen aan een bruggetje aan de rand van een dorpje met de schilderachtige naam Val-de-Poix. 20,50 km om 11.40 u. We doorkruisten Val-de-Poix en tot 22,50 km werd ik op de proef gesteld tijdens een zware off-road beklimming over een grindpad, een grasspoor en een bospad. Met als beloning een afdaling tot aan de splitsing van de 45-65 km en de 35-55 km midden in de bossen. Op 23,75 km van de start om 12.00 u. Gekozen voor de 45 km, ook al ving die aan met een wel zeer steile klim, de enige die ik niet al rijdend tot boven kon halen. Niet voor niks hadden de uitpijlers er boven met kalk “ouf” op de grond geschreven. Tot maar liefst 25,50 km was het klimmen geblazen over bospaden en grassporen in het bos. Het deel van het parcours tussen de 20 km en de 30 km was zwaar en zo goed als voortdurend klimmen met enkele korte vlakke stukken!

Om 12.20 u was er wat kans tot recuperatie omdat de omgeving wat vlakker werd toen we door een imposant beukenbos reden. Op 27 km kwam ik eventjes in de bewoonde wereld en staken we de TGV-spoorlijn over via een gloednieuwe brug. Enkele huizen stonden er op de heuvelflank verstopt achter de bomen hoog boven het spoor. De plek luisterde naar de naam Hatrival-Gare (Hatrival, deelgemeente van Saint-Hubert)).

Vanuit Hatrival-Gare ging het opnieuw in de richting van Libin. We kruisten de l’Homme en dienden te klimmen over een asfaltbaantje dat er door de bossen liep. Op 28,75 km ging het rechtsaf van het asfalt een bospad in en kregen we een mix van diverse off-road-paden voor de wielen. Op 31 km bereikte ik in dat bos de tweede bevoorrading. Drie heren zorgden er onder een tentje voor drinken en knabbeltjes. Ik was content van te zien dat andere bikers uit mijn gezelschap die op de grotere afstanden reden hier ook arriveerden. Ik begon al te vrezen dat alle anderen al zouden zijn toegekomen. Zo was er meteen wat ambiance aan deze stop. Toen ik van één van hen vernam dat Jari onderweg was ben ik weer vertrokken om mijn voorsprong niet te verliezen! Kort na de tweede stop splitste de 15 km zich weer af van de rest. Op 33 km was er voor de langste route van 65 km een korte extra lus voorzien want deze ging daar apart van de 25-35-45-55 km. Daardoor kwam ik de snellere medebikers van aan de stop gauw weer tegen nadat ze hun extraatje achter de wielen hadden. Onmiddellijk daarna kwam er nogmaals een splitsing tussen de 25-35 km en de 45-55 km ergens midden in het bos.

Klimmende en dalende grassporen doorheen de bossen voerden tot aan een steengroeve op 37 km van de start. 13.50 u. Buiten dit waren er in de eindeloze bossen geen herkenningspunten. Na een stevig klimmetje op een paadje op de rand tussen bos en velden werd ik omstreeks 40 km door Jari ingehaald. Hij was lange tijd in het gezelschap van de anderen gebleven, maar had ze dan op een bepaald ogenblik het nakijken gegeven. Er volgden nog enkele stevige klimmetjes over rotsige paadjes. Nog enkele anderen van het gezelschap staken me voorbij, waaruit bleek dat de groepen uit elkaar waren gevallen. Naar het einde toe kwam er nog een technische singletrack in een bizar bosje met lage heuveltjes en dicht op elkaar staande bomen. Omstreeks 43 km kwam ik uit de bossen tevoorschijn en bereikte opnieuw de bewoonde wereld. Dit was het signaal dat het einde in zicht was. Een laatste asfaltbaantje bracht me weer tot aan de feesttent in het centrum van Libin. Omstreeks 14.30 u na op de kop de beloofde 45 km!

Mijn fiets schoongespoten en samen met Jari bij Jean-Paul en Morag mijn bonnetje afgehaald voor de beloning, meer bepaald een portie “sanglier” dat ter plekke aan het spit bereid was. We hadden geluk, want wij hadden één van de laatste porties! Intussen was bijna het hele Vlaamse gezelschap van dertig bikers toegekomen dat samengetroept zat onder een tent. Omstreeks 15.30 u weer teruggekeerd naar de gîte in Basseilles. Daar zorgde ’s avonds enkele goede zielen uit ons gezelschap voor een barbecue. Buiten, alsof het zomer was.

Op de maandag van Pinksteren vertrok een deel van het gezelschap weer huiswaarts. Na een stevig ontbijt met de overblijvers in twee groepen vertrokken voor een GPS-rit van Basseilles naar Lavacherie (Sainte-Ode) en terug. De trage groep bestond uit Morag, Jean-Paul, Jari en ik. De rit voerde ons bij aanvang voorbij het verlaten Centre Hospitalier de l’Ardenne dat gelegen is in het domein van het kasteel van Celly van baron Empain zaliger in Baconfoy (Sainte-Ode). Het kasteel fungeerde ooit als sanatorium voor aan tuberculose lijdende teruggekeerde krijgsgevangenen van de Tweede Wereldoorlog. Het verklaart ook de bizarre kasteelpoort op een nabijgelegen rondpunt aan de ingang naar het ziekenhuis toe. Even verder reden we voorbij het rusthuis van Baconfoy-Sainte-Ode dat niet meer voldoet aan de normen van deze tijd en ondanks verouderd nog steeds operationeel is. Later op onze tocht zouden we nog een groot verlaten vakantiehuis van de Christelijke Mutualiteiten te Amberloup (Sainte-Ode) passeren. Allemaal plaatsen van vergane glorie! Het werd een zeer mooie rit met mooie tracks, enkele stevige hellingen en 710 hoogtemeters op een afstand van 37 km en door een afwisselende omgeving. Soms was het wel wat zoeken naar de te volgen richting. Onderweg kregen we zelfs wilde everzwijnen te zien! De snellere groep bleek meer problemen gehad te hebben om het juiste spoor te vinden! Toen we omstreeks 15.00 u vanaf de gîte huiswaarts keerden begon het na een prachtig weekend te regenen! Ik was met gemengde gevoelens omwille van mijn niet al te optimale conditie vertrokken, maar het was een knap weekend in het gezelschap van vele gelijkgestemde zielen!

Jari zorgde voor de tracks op Google-Maps:

23-05-2015: Basseilles – Ortho - La Roche – Vecmont - Basseilles: klik hier!

24-05-2015: toertocht Libin: klik hier!

25-05-2015: Basseilles – Lavacherie-Sainte-Ode – Basseilles: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

30-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45-60 km) van TWC De Grensrijders te Luyksgestel op zondag 17-05-2015.

Op zondag 17 mei 2015 nog eens de grens overgestoken om te gaan biken bij TWC De Grensrijders vanuit De Drie Linden te Luyksgestel. Tijdig vertrokken want de Nederlanders zijn altijd vrij snel met het weer ophalen van de pijlen! Mijn maat Jari opgepikt en om 8.45 u waren we ingeschreven en op weg. Het ging het dorp uit langs de kapel aan de Kapeldijk over deze lange zandweg om 2 km verderop het bos en een eerste singletrack in te rijden. Deze leidde naar de eerste splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km op 2,75 km van het vertrek. Voor ons ging het linksaf een volgende track in. Vanaf 4,50 km reden we gedurende een dikke kilometer door een meer open heidegebied om dan weer resoluut de bossen in te duiken. Zandwegen en singletracks raakten slechts op 8 km even aan de bewoonde wereld waar we voorbij het hotel en kampeerterrein Postelhoef reden.

We reden opnieuw de bossen in over wasbordpaden, een beetje typisch voor deze streek. Singletracks voerden ons dan verder door de bossen tot we op 11 km in een open ruimte arriveerden. Daar konden we genieten van een zeer knap stuk parcours in een open en groen gebied met bomen, grassen, bloeiende brem en een bosvijver. Op 12,50 km kwam er weerom een splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km. We vervolgden onze weg door de bossen tot we er omstreeks 16 km even uit tevoorschijn kwamen in een open veld dat volledig door bos was omringd. We passeerden een zone waar de bomen gerooid waren om op 17 km voorbij de gekende grenspaal met het Belgische Lommel gestuurd te worden. Er loopt daar ook een toeristisch fietspad en een vaste route langs. We maakten gebruik van de bospaden en zandwegen in de buurt van de landsgrens. 18,50 km om 10.00 u.

Vanaf 19 km konden we ons hart ophalen tijdens het rijden over leuke paden, singletracks en zandwegen in het bosgebied Stevensbergen. Hadden we tot hiertoe meestal alleen gereden, op deze plek kregen we eigenaardig genoeg plots het gezelschap van heel wat andere deelnemers. Op 23 km van het vertrek arriveerden we om 10.15 u aan de pauzeplaats. Daar was nog redelijk wat beweging. De bevoorrading met knabbels en drank gebeurde zoals steeds vanaf een grote vrachtwagen waarvoor een tent en tafels waren geplaatst. Het was niet de eerste keer dat we een tocht van de Grensrijders reden! Aan de stop was meteen ook een splitsing tussen de ritten van 25 km en 45-60 km. Om 10.30 u kozen we er voor de grootste afstand. Tot 30 km reden we over eigenlijk niets anders dan soms vrij lange singletracks door de bossen. Ter hoogte van een plek waar ook een vaste route liep zorgde een twijfelachtig opgehangen pijl er voor dat heel wat bikers verkeerd reden. We zijn daar even op onze stappen teruggekeerd. Degenen die verkeerd reden kwamen gelukkig automatisch weer op de route terecht.

Vanaf 30 km voerde de rit ons doorheen de bossen van het Landgoed De Kempen. Brede bos- en zandwegen leidden tot de vierde splitsing tussen de 25 km en de 45-60 km. Die kwam op 35 km van het vertrek. We doorkruisten een open vlakte in het natuurgebied De Kempen aan het domein Witrijt. We arriveerden op een asfaltbaan ter hoogte van de zandweg Weyerkens in Bergeijk. De baan over en het bos in om op 37 km de splitsing te treffen waar de 45 km en de 60 km uit elkaar gingen. 11.30 u. Vanaf hier troffen we niets anders dan bossen met af en toe een intermezzo over open plekken zonder ook maar één glimp van de bewoonde wereld op te vangen! Na 45 km kwamen we toe op de tweede pauzeplaats bijna exact op het middaguur. Na de stop ging het verder door de bossen met op 48 km een verhard fietspad dat er dwars doorheen liep. Niets dan bossen van het domein De Kempen werden ons deel. Op 50 km kwam er een pad met redelijk wat wortels waarna we toekwamen op een grote baan. 50,75 km om 12.30 u.

De voortzetting van onze rit door de bossen werd op 52 km even onderbroken door de doortocht langsheen open velden met in de verte een zicht op de bewoonde wereld. We reden een eindje tegen de richting van een rode vaste route in waarbij we op 53 km een beek kruisten via een bruggetje. Nog tot zo’n 55 km reden we tegen de rode vaste route in en kregen we een aantal singletracks voor de wielen. Het is anders geen goed idee van tegen een vaste route in te fietsen over bochtige singletracks zonder zicht op eventuele tegemoetkomende bikers die zo’n route rijden! Na om een open veld gefietst te hebben was het even uitkijken naar de volgende pijl. Van 55 km tot 60 km konden we nog genieten van de doortocht van een knap bos met paden en singletracks, nu en dan over enkele heuveltjes tot aan de rand van het dorp Luyksgestel.

In plaats van naar af gestuurd te worden kwam er toch nog eerst een rondje door een bos en de overtocht van zandwegen door de velden met bloeiende brem. We reden voorbij m’n wagen die tegenover de witte molen “De Deen” geparkeerd stond om met 63 km De Drie Linden weer te bereiken. Het was inmiddels 13.30 u, dus veel leven was er niet meer te bespeuren aan de aankomst. We zijn dan nog een hapje gaan eten bij de frietchinees naast De Drie Linden alvorens de rit huiswaarts aan te vatten. Zoals steeds in deze streek hadden we kunnen genieten van een mooie rit bij mooi weer. Een rit die quasi voor de volle honderd procent door de bossen voerde, weg van de bewoonde wereld.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl!

StrammerMax

22-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-27-43-53 km) van KFC De Vrede te Wechelderzande op donderdag 14-05-2015.

Als er een feestdag in de week valt, zoals Ons-Heer-Hemelvaart hebben we altijd kans op een extra toertocht! Omdat Jari andere plannen had, gekozen voor een toertocht dicht bij huis, meer bepaald de toertocht van KFC De Vrede vanaf de voetbalvelden in Wechelderzande.  Omdat deze toertocht altijd samenvalt met een rommelmarkt op de velden, was het zeer druk aan de start. Me ingeschreven en om 9.45 u was ik op pad. Het vertrek verliep via de singletracks in het bos naast de voetbal en ik kwam er de twee snelle Bierbikers, man en vrouw, tegen! Op 2 km van de start maakte de kidstoer van 15 km zich los van de 27-43-53 km.

Voor de grote jongens ging het zandweg door en de bossen in naar het bekende hutje aan de bosvijver in de Visbeekvallei. We reden er over enkele mooie singletracks op de rode vaste route in een bos waar veel buitenhuizen staan. Op 6 km kwam de plek waar de 27 km apart ging van de 43-53 km. 10.10 u. In de verte zag ik de twee mannen met een pak van de Garage Felix uit Brecht rijden. Ik kom dat duo de laatste tijd geregeld tegen, ook op toertochten verder van huis. Er volgde de lastige bultige singletrack die deel uitmaakt van de rode vaste route sinds het parcours daarvan gedeeltelijk werd verlegd. Ik passeerde het paardengedoe Lille Stables en eens daar voorbij kwam de splitsing tussen de 43 km en de 53 km op 8 km van de start. 10.20 u. Gekozen voor de langste tocht. Die voerde bij aanvang over brede zandwegen tussen buitenhuizen om toe te komen in de bossen die langs de snelweg E34 liggen. Daar passeerde ik het rondpunt van het op- en afrittencomplex van Beerse en de Lilse Bergen en reed er over de tracks van de blauwe vaste route. 11,50 km.

Het ging een hele tijd over een zandpad door het bos langsheen de afsluiting van de Lilse Bergen en rechtsaf ter hoogte van een beek met bruggetje waar we niet over moesten. Een bosspoor voerde evenwijdig met de beek. Op 14 km arriveerde ik opnieuw op de plek waar de 43 km en de 53 km apart waren gegaan nabij Lille Stables. We kregen dan de mooiste singletrack op de rode vaste route, degene die vertrekt aan Lille Golf. Daarna volgden nog delen van de vaste rode route met enkele knappe singletracks. Op 18,50 km kwam er een splitsing tussen de ritten van 27-43 km en van 53 km. 11.00 u. Hier kreeg ik eindelijk nog eens drie deelnemers te zien, eentje voor de 43 km en twee voor de 53 km. Voor de langste afstand was hier een korte extra lus ter hoogte van het bosfietspad. Een zandweg leidde naar de E34 waar we eventjes evenwijdig met de snelweg reden over een oud niet onderhouden asfaltbaantje. Ook hier nog eens twee bikers in wiens zog het een singletrack in ging evenwijdig met een beek en over een gammel bruggetje.

Ik kwam toe op de grote baan door Wechelderzande in de omgeving van de start. Het parcours kruiste de baan en ging het bos weer in over een weinig gebruikte singletrack voor een knap stukje parcours dat eindigde in de bewoonde wereld tussen dure villa’s. Op 25 km ging het een assenwegeltje in en reed ik voorbij de in de bossen verscholen Zevende Hemel. Op 36 km kruisten we via een brug de E34 en via zandwegen bereikte ik op 37 km het motorcrossterrein van Lille. Ik reed er over een zeer lange assenweg tot aan de eerste bevoorrading op 29,50 km. 11.50 u. Er kwamen ook bikers uit een andere richting, dus allicht passeerde de toer hier een tweede keer. Dat kon mijn vermoeden bevestigen dat ik daarnet meende van de twee Bierbikers in de verte gespot te hebben. Allicht waren die al voor de tweede keer aan de bevoorrading gepasseerd en op de terugweg. Aan de bevoorrading was buiten een wafel en partjes appelsien niet veel te rapen en de drie mannen die er zaten waren weinig van zeggen, alsof ze er wat tegen hun zin zaten!

Na de stop ging het door de bossen op de rand met de bewoonde wereld van Poederlee (Lille) om omstreeks 34 km weer volop midden in de bossen te rijden. Daar kwam er een splitsing tussen de 43 km en de 53 km. Sinds de stop had ik nog slechts één biker gezien. We kregen wat heuvels voor de wielen, zandwegen tussen bos en velden tot aan de grote baan Sassenhout in Vorselaar. Op 37 km kreeg ik Bruce Wayne en Mr. C. daar te zien! Dan waren ze deze keer toch ver van huis om te komen rijden! 37 km om 12.30 u. Landelijke paden en boswegen voerden me naar de Kapel aan de Zittaart (anno 1885) te Poederlee. Ze staat midden op een kruispunt van wegen. 39,50 km. Er volgden nog enkele mooie singletracks in de bossen tot Poederlee. Op 43 km van de start kwam er op een zandweg een splitsing tussen de tochten van 43 km en van 53 km. De grote toer werd van hieraf direct naar (dezelfde) bevoorrading gestuurd. Er waren nog steeds wafels en partjes appelsien om te eten. 13.00 u.

Na de tweede bevoorrading werden we tot 46 km over wegen met veel los zand gestuurd. In de verte hoorde ik opnieuw het gebulder van de motoren op het crossterrein. De kidstoer maakte zich er op een betonbaantje los van de andere ritten. Op 47 km kregen we nog een mooie singletrack over enkele heuveltjes naast een vijvertje in een bos. Op 50 km kruiste ik de E34 op een plek waar daarop wegenwerken aan de gang zijn. Het beton wordt overal systematisch vervangen door asfalt. Het zal er eindelijk zachter rijden zijn! De kidstoer ging er nogmaals apart op een asfaltbaantje aan voetbalvelden. Samen met twee andere bikers dook ik het bos in voor nog een extra lusje over bijna dichtgegroeide singletracks ter hoogte van een weg die Rommelzwaan heet! De kidstoer kwam er nadien weer bij. Veld- en boswegen leidden naar nog een singletrack. 53 km. Daar kreeg ik toch nog twee bikers te zien aan het einde van mijn eenzame rit. Het ging een wijk met nieuwe villa’s in naar een bos waar we bij de meeste toertochten gewoonlijk uit komen. Voor de laatste 2 km kregen we daar nog een singletrack met wat bochtenwerk. Ik reed m’n eigen wagen voorbij en om 14.00 u was ik na 55 km weer bij af. Veel bikers zag ik niet meer zitten en de voddenmarktbezoekers hadden de tafeltjes buiten aan de kantine ingepalmd.

Het parcours van deze toertocht was goed en wat men van deze streek kan verwachten. De organisatie liet wel wat te wensen over en ik was niet de enige deelnemer die deze mening was toegedaan. De bepijling was niet te best en onoordeelkundig opgehangen. Pijlen hangen namelijk het best voor en niet na de bocht! Daardoor toch een aantal keren gemist en dat begint op de duur te enerveren. De bevoorrading was ook vrij karig. Ik heb het allemaal niet aan mijn hart laten komen en me toch weten te amuseren op deze extra vrije dag!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be!

StrammerMax

21-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (35-55-75 km) van de Bergpallieters te Buggenhout op zaterdag 09-05-2015.

Vorig jaar reden we de Herdermarathon, dit jaar kozen we eens voor een toertocht die we nog nooit gereden hadden, meer bepaald de toertocht van De Bergpallieters (35-55-75 km) als deel van hun Klimmuurfeesten aan de Platteput te Buggenhout. Jari opgepikt in Breendonk. Op één van de kleine parkings rond de sporthal en het cultureel centrum vonden we een parkeerplekje en troffen we Petruske die ook kwam rijden. Om 10.30 u waren Jari en ik ingeschreven en konden we op pad. Het ging het dorp uit en reeds op 1 km van het vertrek doken we een bos in. Een zeer lange assenweg werd gevolgd door een landelijk betonbaantje. Toen dat op 5 km van het vertrek tussen huizen een straat in dook had ik het gevoel daar ooit al gereden te hebben en op het moment dat ik dat aan mijn maat kond wilde doen zagen we een bord staan dat aankondigde dat we het grondgebied van Opwijk betraden. Allicht ben ik hier al gepasseerd tijdens de Boerenbike van de KWB Opwijk. Net voor het inrijden van Opwijk hadden we een pijltje gemist ter hoogte van Leireken. Daar moesten we een grasspoor in en we reden rechtdoor! Er waren er nog die in deze omgeving gemist hadden.

We reden een eindje evenwijdig met een spoorweg, gingen er via een laag tunneltje onderdoor en vervolgden ons pad naast het spoor door de vallei van de Puttenbeek. Ook hier had ik ooit al eens geweest. In Merchtem dienden we ter hoogte van de spoorweg de drukke baan Klei te kruisen, dit is de weg die van het centrum van Merchtem naar Opwijk-Droeshout voert. We reden door het landelijke Merchtem. Op 10 km van de start troffen we het houten paadje dat deel uitmaakt van een vaste route en we onlangs nog tijdens de toertocht van Straf in Bergaf uit Opwijk onder de wielen kregen. Van hier af viel het parcours even samen met dat van de Bergaffers. Veldwegen en graspaadjes, afgewisseld met al eens een strook asfalt, leidden opnieuw naar de spoorweg. 12,50 km om 11.15 u. De rit ging dan naar Mollem, een gehucht van Asse. We reden er over een singletrack, de Merktweg, door een groene vallei naast een beek, het Merckske, en konden zo tot 14 km genieten van een prachtig stukje natuur. Aansluitend volgde de doortocht van het Kloosterbos van Mollem over een zich door het bos in bochten slingerende track. Op 15 km raakten we de grens met Asse en op 16 km reden we het station van Mollem voorbij. 11.30 u. Vanaf hier ging het over de Bosveldweg, een trage wegel en volgde een zachte klim tot aan een bos. Van 17 km tot 18 km genoten we van de mooie doortocht van het Kartelobos in Mollem.

Op 20 km bereikten we om 12.00 u de bevoorrading die opgesteld stond onder een tentje op een grasplein in het rustige Mazenzele (Opwijk). Een drietal mannen verzorgden er de drank en de knabbels. Er waren nogal wat verschillen in afgelegde afstand van de bikers die toekwamen. We kregen er Josk te zien en die had al bijna 25 tot 26 km op zijn tellertje. Hij had wel ergens gemist, maar dat kon zo veel extra niet geven en er was nog geen splitsing tussen de afstanden geweest! Er waren er nog die wat hadden moeten zoeken. Toen Josk weer vertrokken was, hij reed de grootste toer, kwamen Petruske en even later de vrouw van Josk toe. Bij nader toezien waren de man en de vrouw die bij de start een eindje voor ons reden Josk en zijn vrouw. Samen weer vertrokken, Petruske sloeg af richting de 35 km en wij naar de 55-75 km.

We kregen een kleine extra lus en reden dan door het zogenaamde Bladerenkwartier. Enkele lastige veldsporen met putten en bulten en een beenharde ondergrond voerden tot Asse. Omstreeks 24 km kruisten we twee keren een grote baan (Krokegem – Mazenzele en Krokegem – Asse-Ter-Heide). Daarna ging de tocht over het veldpad Budawegel. Die naam klonk met niet vreemd in de oren en we passeerden even later het witte huis op de hoek van de Notstraat op de grens van de bebouwde kom van Asse-Ter-Heide. Afhankelijk van de uitgestippelde weg staat hier soms de bevoorrading van Straf in Bergaf. Het ging linksaf over een asfaltbaantje om dan een vrij zware klim over een veldpad tot aan de Putberg voor de wielen te krijgen. 26 km om 12.40 u. De Strafinbergaffers passeerden hier ook, maar in de andere richting en naar beneden is een stuk gemakkelijker dan naar boven! Deze keer ging het niet zoals toen door het private bos van het kasteel De Putberg, maar lekker naar beneden over een betonnen pad naast het domein.

Vanaf de Putberg reden we door Asbeek om er in het rustige centrum de tweede stop te treffen op een pleintje voor een school op 27 km van het vertrek om 12.45 u. Enkele jonge kerels zorgden er voor het aanbod van fruit, cake en koeken. Eén ervan gaf ook een duidelijke uitleg over wat nog komen zou. De extra lus voor de langste afstanden zou op deze plek weer eindigen en hij begon met een korte fikse klim. Dat was niet gelogen, want ik geraakte niet rijdend tot boven. Het was er ook zeer smal en er lagen stevige wortels. We reden de bebouwde kom van Asbeek uit over een assenweg en kregen een stevige klim over kasseitjes vanaf het restaurant Hof ten Eenhoorn aan de Platijn in Asse in het meer landelijke gedeelte van Asbeek. Na het kruisen van de Edingsesteenweg troffen we na een zandweg de splitsing tussen de routes van 55 km en van 75 km op bijna 29 km van het vertrek. 13.00 u.

Omstreeks 30 km bereikten we de knappe omgeving van de Kruisborre met de diverse veldkapelletjes in allerlei maten en soorten. We reden voorbij de grootste Kruisborrekapel waarna een stevige klim in de Kruisborreweg ons opnieuw tot aan de Edingsesteenweg voerde. We staken de baan over ter hoogte van de brasserie De Koekoek om er lekker naar beneden te rijden over een stukje van de groene vaste route. Daar beneden stond dit jaar een bevoorrading van Straf in Bergaf. In plaats van zoals gebruikelijk naar rechts af te slaan, ging het deze keer linksaf zodat we ook die kant eens te zien kregen. We reden er een strook bos door om nadien enkele lastige veldsporen te moeten bedwingen.

Op 33 km van de start leidde een zware klim over asfalt ons tot in de bewoonde wereld van Essene (Affligem) in de buurt van de grens met Asse. Op 35 km passeerden we een bizarre antenne, een radiobaken voor de luchtvaart, op het grondgebied van Essene. Het toeval wil dat we de zondag voordien op De Tomme in Overijse reden en daar in de omgeving zou ook zo’n baken staan. Gevonden op het wereldwijde web. Dan ging het over landelijke buurtwegen zoals de Schommelveldweg en de Neerheide in het dorp van de Papeters zoals de inwoners van Essene genoemd worden. De namen van de paden kwamen me bekend voor, ooit ging de Boerenbike deze richting uit. Landelijke wegen voerden opnieuw naar Asbeek waar we na 38 km omstreeks 13.50 u weer toekwamen aan de bevoorrading. Drie bevoorradingen op een toer van 55 km met alles er op en er aan, een echte luxe voor de luttele vier euro inschrijvingsgeld. Ook Josk was hier en de twee in geel-zwarte pakken gestoken bikers, waarvan ene afkomstig uit Zemst die ik ook enkele keren gezien had tijdens de tocht van Straf in Bergaf! We zouden ze na aankomst nog te spreken krijgen. Dat zijn geen gewone mannen! Ze rijden de langste tocht, komen met de bike naar de start en gaan met de bike weer naar huis, zodat ze superlange ritten rijden! Ze zijn anders niet meer van de jongsten. Genoten van het aanbod op de bevoorradingstafel en ons even in de zon op de bank gezet.

Na de derde stop volgden veldpaden en assenwegen in de landelijke omgeving van de Heilsborre in Asse-Ter-Heide. We passeerden het domein De Lange Bomen aan de vijver in de Assestraat. Een lastige veldweg voerde naar een bos waar we omstreeks 41 km een kleine modderpoel dienden te trotseren. 14.20 u. Zonder andere herkenningspunten te passeren merkte ik aan de aard en het uitzicht van de bomen dat we het Kravaalbos in Meldert-Aalst naderden. Voor de tweede keer op korte tijd reden we nog eens door de merkwaardige Huizekensstraat en kregen we de klim opnieuw naar het Kravaalbos toe nog eens voor de wielen. Eens het Kravaalbos weer uit kregen we tijdens onze rit over de landelijke wegen redelijk wat harde tegenwind en een kleine portie regen er bovenop. Al goed dat die nattigheid snel weer ophield zodat we niet zoals de zondag voordien in Overijse de laatste tien kilometer zeiknat werden. 46 km. We bereikten het grondgebied van Baardegem (Aalst) om er een gehavend pad vol stenen te treffen, gevolgd door een weg vol keien. Met op 48 km nog steeds regen.

Tijdens onze tocht over landelijke paden kruisten we enkele keren een grote baan en bereikten we Lebbeke. 51,50 km om 15.00 u. Daar reden we door meer bewoond gebied waarbij we het stationnetje van Heizijde (Lebbeke) op de spoorlijn van Dendermonde naar Brussel passeerden. Straten en servitudes loodsten ons doorheen een minder mooie omgeving. Op 56 km kregen we in Opstel (Buggenhout) nog een crossparcours in een bosje met wat keren en draaien voor de wielen. De laatste kilometers voerden ons dan weer naar de stek van de Bergpallieters in Buggenhout waar we met 59,50 km om 15.30 u toekwamen. Met iets meer kilometers dan voorzien! De klimmuur van de Bergpallieters, eerder een bizarre toren, stond en hing vol klimmers in alle maten en soorten, van piepjong tot oud. In de tent van de Klimmuurfeesten nog een babbel gehad met de twee bikers uit Zemst. Zij moesten nog een heel eind op de bike weer naar huis! In een tentje buiten hebben we ons nog wat te eten gekocht. Bergpallieterinnen waren daar in de weer met het bakken van frietjes en curryworsten en het maken van hotdogs. Een hapje smaakte nadat we die zondag hadden kunnen genieten van een nog nooit gereden toertocht die zowel Oost-Vlaanderen als Vlaams-Brabant aandeed in een streek die we in de loop der jaren hebben weten te waarderen. Alles prima georganiseerd met een gemoedelijke ontvangst en vriendelijke mensen aan de bevoorradingsposten.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

20-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-35-50-60-65 km) van MTB Overijse te Overijse op zondag 03-05-2015.

Ik ben al enkele jaren trouw afgezakt naar de toertocht van MTB Overijse, maar vorig jaar heb ik deze eens links laten liggen voor de tocht van de Sjotbikers in Hulshout. Interessant voor deze tocht is dat het vertrek vlak naast de afrit van de snelweg gelegen is. Jari opgepikt op de carpool in Kontich. Het was vreemd dat er bij aankomst nog parkeerplek was op de carpoolparking in Overijse. Allicht hadden alle toertochten van dit weekend af te rekenen met minder deelnemers omwille van de Happy Bike Days in Houffalize. Ook op deze tocht daagden heel wat minder deelnemers op dan gebruikelijk. Reeds op de parking kregen we bekenden te zien: Daniel en Dirk, metgezellen op ons jaarlijkse pinksterweekend, door een gemeenschappelijke kennis georganiseerd. Aan de inschrijving troffen we Peter, die ook deel uitmaakt van die groep en nog zou wachten op enkele van zijn makkers. Om 9.30 u waren we ingeschreven en op weg.

Het ging zoals vroeger via de velden het dorp uit en het was al stevig klimmen geblazen op de grassporen. Er volgde al direct een zwaar stukje parcours op en af een pad in het Hagaardbos naast de snelweg. Toen het parcours van de snelweg af boog was het nog klimmen geblazen op een assenweg tot aan enkele huizen. Vanaf daar ging het op en af over sporen van grind. Op 5,50 km kregen we een stevige klim over de kasseitjes van de Vossebeekweg. We dienden de grote baan Waversesteenweg te kruisen om even verderop links af te slaan in een baantje richting Terlanen. Het ging opnieuw de velden in over een lastig paadje vol grind en keien dat niet voor niks Rotweg werd gedoopt! Eens boven kon je kiezen voor een extra optielus van 5 km. We hebben deze links laten liggen. Ik heb hem in het verleden ooit gereden. Hij begint met een spectaculaire afdaling naar het dal van de Dijle toe om daar een eindje door de bewoonde wereld te rijden en de velden weer op te zoeken. Een mooi extraatje, maar niet dat men uitzonderlijke zaken mist door de lus niet te rijden. Moest dat het geval zijn, dan werd de hele toertocht er over gejaagd zou ik vermoeden! Wat niet wegneemt dat het een leuk extraatje is voor wie veel kilometers wil rijden. Wij zijn er het gemeenschappelijk parcours van de 25-35-50-60 km blijven volgen.

We vervolgden onze weg door de landelijke streek. Op 12 km konden we genieten van een leuke lange afdaling in een mooie holle weg ter hoogte van de Vossekouter nabij Terlanen. De holle weg ging over in asfalt aan de rand van de bewoonde wereld zoals dat wel meer gebeurt in deze streek. Daarna reden we op en af over assensporen doorheen grasvelden tot in Ottenburg (Huldenberg) waar we toekwamen op een drukke baan, de Oliestraat. 13 km om 10.30 u. De 25 km splitste zich even later af van de rest. Toen ik het zacht klimmend grasspoor naast de prikkeldraad links zag, herkende ik de plek vanuit eerdere deelnames. Inderdaad reden we naar een grote houten bareel aan de rand van het Rodebos te Sint-Agatha-Rode. Daar kwam een voor de meesten onmogelijke klim, alhoewel er toch bikkels rijdend tot boven geraakten! Het betreft een zeer steile klim in het bos over wortels waarbij de bareel onderaan, waar je u tussen twee dicht op elkaar staande boomstammen moet zien te wurmen, een aanloop verhindert! Zelfs te voet is het een hele klus om boven te geraken! We zagen er een vader die zei dat dit niks meer voor boven de vijftig was. “Toch zijn er die boven raken”, reageerde ik. Inderdaad, de man vertelde dat zijn zoon al rijdend tot boven was geraakt. We hebben het tweetal nog een tijd in onze buurt weten rijden tot aan de eerste stop.

Eens boven reden we door het Rodebos om uit te komen aan een camping op 15 km van de start. We kregen er enkele servitudes op en af tussen landelijk gelegen huizen voor de wielen en een stuk doorheen het bos.

Een zware klim leidde ons tot in de Loswegstraat waar we op 18 km om 11.00 u de eerste bevoorrading troffen ter hoogte van de Tommestraat op een pleintje met waterpomp aan het kruispunt van enkele landelijke straten. De plek ligt ergens tussen Ottenburg en de taalgrens. Ze stond zoals steeds opgesteld voor een bizar gebouw met torentje. Geen kapel vermoed ik, doch een gebouw met elektriciteitscabine of voor andere nutsvoorzieningen. Op deze plek was meteen de splitsing tussen de routes van 35 km en van 50-60 km en de rijders van de langste afstanden passeerden hier een tweede keer na extra lussen. Vandaar was er nog redelijk wat beweging aan de stopplaats. Alles was nog voorhanden zoals fruit, cake, koeken, water en sportdrank van diverse kleuren en smaken. Met nog veel bedrijvigheid van medewerkers onder het tentzeil.

Na de stop gekozen voor de richting van de langste ritten. Er gingen niet bijster veel bikers nog die kant op, alhoewel we toch nog deelnemers te zien kregen tijdens het vervolg. Als opener kregen we een grasspoor en een superknappe afdaling in een mooie holle weg tot in de Florivalstraat. Op 20 km overschreden we de grens tussen Ottenburg (Huldenberg) en Archennes (Grez-Doiceau) en tegelijk de taalgrens en de grens tussen het Vlaamse en Waalse Gewest. De Florivalstraat veranderde in de Rue de Florival , maar in plaats van direct naar het bos vanaf het gelijknamige stationnetje te rijden, ging het linksaf een strook bos in en daarna over de desolate bijna tot stort verworden ruimte achter een aantal rijhuizen annex achterliggende koterijen die langsheen de rustige grote baan evenwijdig met de spoorweg zijn gelegen. Op deze spoorlijn gebeurde op 27 maart 2001 een zwaar treinongeval in het nabijgelegen Pécrot.

We kruisten de weg en het spoor en kregen een zware klim voor de wielen. Dan reden we over een singletrack in het bos op de flank van de heuvel naast de spoorweg met rechts van ons een diepe afgrond. Uiteindelijk bereikten we dan toch het stationnetje van Florival op de spoorlijn van Leuven naar Ottignies. Zoals te verwachten was ging het al stevig klimmend de holle weg in waarin halverwege een gedenksteen staat als herinnering aan de burgerslachtoffers die tijdens de tweede wereldoorlog stierven bij een bominslag in het nabijgelegen Gastuche. Toeval wou dat na afloop één van m’n kompanen vroeg wat dat was. Ik wist het, omdat ik er ooit gestopt ben omdat ik wilde weten wat de betekenis van die steen was. 23 km. Ik raakte deze keer in één ruk tot boven maar moest wel forfait geven tijdens een volgende zware klim. Want in het Bois de la Hocaille, zoals die plek nabij het station van Florival heet, kregen we nog enkele zware klimmetjes, maar ook enkele leuke afdalingen in de buurt van een crossparcours voor de wielen. De plek was wel wat beschadigd door boswerken. Deze toertocht haalt het meeste uit dit bos, want de andere tochten die hier passeren beperken zich meestal tot de holle weg met het oorlogsgedenkteken. De doortocht van het bos werd afgesloten met een zware klim in een holle weg om van daaruit een hoogvlakte te bereiken. 26 km om 12.00 u.

In de velden op die hoogvlakte troffen we de splitsing tussen de 50 km en de 60 km op 26 km van het vertrek. Van uit de velden ging het weer het bos in en kwam er een zeer plezante en knappe afdaling tot in de Rue de l’Hézidelle en het ander eind van de eerder genoemde Rue de Florival. We reden dan een eindje naast de spoorweg en via een tunneltje er onder om aan de andere kant een zachte klim door de velden naast het spoor op te gaan. Omstreeks 30 km reden we even door de bewoonde wereld van enkele gehuchtjes van Archennes. Dan ging het een eindje over een paadje naast de spoorweg en reden we voorbij het knapste kippenhok annex verzamelplaats van oud ijzer ooit gezien, gelegen op een driehoekig stuk grond, ingesloten door het pad en de spoorweg. We kruisten de spoorweg ter hoogte van enkele oude huizen die met een beek voor de voortuintjes al decennia lang tegen elkaar aanleunen op de rand van het dorpje Gastuche.

Aan de overkant ging het de Drève de Laurensart in, een brede grindweg, gelegen tussen een stuk van het gelijknamige bos en een imposant privaat domein. We kruisten de Dijle die hier nog la Dyle heet en dra ook weer de taalgrens. Een singletrack voerde ons via de bosrand langsheen prachtig groene glooiende weiden. Echt knap is het daar! Via een zware bosklim en een veldspoor bereikten we opnieuw de bevoorrading aan De Tomme op 32,75 km van de start en zoals gezegd op dezelfde plek aan het pleintje met de waterpomp. 12.30 u. Ondanks het feit dat wij allicht bij de laatsten op pad waren, was alles nog voorradig. De hemel voorspelde niet veel goeds. Ondanks de slechte vooruitzichten hadden we tot hiertoe zonder regen kunnen rijden, maar de vraag was of we ook droog zouden toekomen. Voor de mensen die de pijlen moesten ophalen was de kans groot dat het zou regenen. Maar volgens één van de bikers van de organiserende club was het het belangrijkst dat de deelnemers in droge omstandigheden de tocht hadden kunnen rijden. Dat ze zelf nat zouden worden bij het opruimen was minder erg! Een positieve ingesteldheid naar de deelnemers toe, zo hoort het!

Na de stop ging het de Poelstraat in en volgde een klimmetje tot in de Tommestraat op een hoogvlakte. In de verte zag ik hoogspanningsmasten of antennes staan. Dan reden we eventjes door de bewoonde wereld van Ottenburg. Na de doortocht van het dorp kwam er een afdaling in een mooie holle weg tot aan een visvijver die pal op de taalgrens ligt. Een assenweg door de open velden voerde voorbij een zeer grote hoeve, de Ferme de Bilande. 37,80 km om 13.00 u. Klimmetjes en afdalingen voerden ons over de Dijle die hier de taalgrens volgt en tot in de Schaatbroekweg. Deze lange landelijke straat bracht ons naar één van de hoogtepunten van deze toertocht. Want van 40 km tot 44 km konden we genieten van de doortocht van een prachtig privaat bos met klimmende en dalende paden en boswegen. Ik herinnerde me deze plek van uit eerdere deelnames en het is een plezier om er te mogen rijden. De vermoeidheid begon wel toe te slaan! De regen helaas ook! Tijdens de laatste tien kilometers zijn we nog behoorlijk nat geworden!

We kregen nog een zware klim in de Papendelle en de Waaienberg, lokale trage buurtwegen, om toe te komen in de bebouwde maar groene kern van Tombeek. Vanaf Tombeek werden ons nog enkele zware beklimmingen voor de wielen geworpen, zo over de kasseitjes en de keien van de Kamvoetweg. 47,50 km om 13.50 u. Er was daar in de omgeving niet voor niks een Bergstraat! Zo stilaan bereikten we opnieuw de bewoonde wereld van Overijse en werden we nog over klimmende straten en servitudes door de woonwijk achter de sportvelden geleid. Omstreeks 14.00 u arriveerden we na 52,50 km opnieuw op de plek van de start. Als één van de weinigen zeiknat! Met de handige tuinslangen van de bikewash kwam alle vuil direct los van de fiets. Bij aankomst aan de kantine kreeg ik BikerKapellen, Ward en diens schoonbroer Frans nog te zien toen ze weer huiswaarts trokken. Zo ook Daniel en Dirk. Groot was mijn vreugde van te zien dat er nog hamburgers te koop waren. Jari en ik hebben er elk nog twee naar binnen gewerkt! BikerKapellen verwar ik steeds met Guy uit Beerzel die we binnen aantroffen in het gezelschap van Peter en Marcel, nog iemand uit het gezelschap van het jaarlijkse pinksterweekeinde! En nog andere bikers die ik niet ken maar wel al in het gezelschap van Peter ontmoet heb. Ze rijden allemaal met een broek vol goesting want op hun kont maken ze publiciteit voor www.libidos.be dat zichzelf aanprijst met “alles om uw seksleven spannender te maken”! Men verkoopt er zelfs een vibrerende cupcake (44,50 euro alstublieft) en batterijen van Duracell (5 euro voor vier stuks). Anders komt er allicht geen beweging in die cupcake! Enfin, misschien een ideetje voor een kerstgeschenk dit jaar! We hebben nog een hele tijd nagepraat in het bonte gezelschap tot we de allerlaatsten waren om te vertrekken en men ons net niet buitengeveegd heeft met de laatste zandresten! Tevreden weer naar huis na een mooie rit en een prima organisatie van MTB Overijse.

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

16-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Nightride (37-55 km) van het Waasland Mountainbiketeam te Sint-Niklaas op vrijdag 01-05-2015.

Op vrijdagavond 1 mei naar Sint-Niklaas gereden voor deelname aan de avond- en nachtrit van het Waasland MTB Team. Het is bijna klassiek maar als men via Antwerpen moet rijden is het gegarandeerd hommeles! Gelukkig op tijd op de portiek boven de E19 gezien dat de passage van de Kennedytunnel een uur extra vroeg! Dan haalde ik nog nauwelijks het afsluiten van de start! De snelweg verlaten ter hoogte van Kleine Bareel (Brasschaat) en gepoogd om via de gewone wegen naar de oude tunnel te geraken. Ter hoogte van Metropolis nog net gezien dat de file tot daar reikte. Dus de Konijnenpijp was evenmin een optie. Eigenlijk was dat te verwachten! Uiteindelijk dan maar zes euro opgehoest om via de Liefkenshoektunnel te rijden. Geparkeerd nabij de woning van Jari en om 20.45 u waren we op de Grote Markt om ons in te schrijven in de tent.

Samen met twee anderen die ons al snel op de hielen zaten en inhaalden waren wij daardoor de laatsten op pad. Het ging de stad uit doorheen een stijlvolle winkelwandelstraat met vele verdwijnpaaltjes en langsheen het station van Sint-Niklaas. Al snel doken we de meer landelijke rand van de stad in en na enkele stoffige grassporen bereikten we in het licht van de ondergaande zon met lange schaduwen de splitsing tussen de routes van 35 km en van 55 km op 5 km van het vertrek. Van 6,50 km tot 10 km reden we over het grondgebied van Sint-Gillis-Waas over landelijke paden, grassporen en veldwegen. Met toch redelijk wat verhard. Op 12 km bereikten we de grens met Nieuwkerken-Waas omstreeks 21.30 u bij invallende duisternis. Op 16 km passeerden we het station van Nieuwkerken aan een drukkere baan waar we de overweg namen. De tocht voerde ons dan over de nieuw aangelegde betonbaantjes en nog aan te legen wegen over een gloednieuw bedrijventerrein. Even later kruisten we de Grote Baan, de oude hoofdweg die vanuit Sint-Niklaas naar Antwerpen leidt.

In een asfaltbaantje aan de overkant stonden aan de rechterzijde huizen en villa’s die uitkeken op een door een draadafsluiting afgesloten bos. Ik vermoed dat dit een uitloper was van het voormalige militaire domein De Westakkers, een plek waaraan jeugdherinneringen verbonden zijn. De Westakkers zijn gelegen op het grondgebied van Haasdonk. Al snel bereikten we dus de Haasdonkse bossen die het hoogtepunt uitmaken van deze toertocht. Deze bossen zijn weinig onderhouden en dat maakte de doortocht vrij technisch en voor mij eerder lastig. Op diverse plaatsen versperden de dunnen stammen van omgevallen bomen de paadjes. Geen probleem voor wie de bunny-hop goed beheerst, maar die konijnensprongetjes zijn aan mijn oude knoken niet besteed. Het bos is ook doorkliefd met lange greppels of grachtjes waar je door moet rijden en daar stond nogal wat modder in of zaten obstakels zoals resten van vergane bruggetjes in verstopt. Op sommige plekken was voorzichtigheid dus geboden om een te nabije kennismaking met een slijkpoel te vermijden! Gelukkig deed mijn nieuwe helmlamp goede diensten. Tot 24 km konden we zo rijden door de Haasdonkse bossen waarbij het parcours soms raakte aan enkele grotere wegen die er doorheen voeren.

Eén van die wegen was de Vossekotstraat, een baan die vanaf het recreatieoord De Ster naar Velle (Temse) voert. Op de oprit van een huis annex brandstoffenhandel troffen we de bevoorrading op 25 km van het vertrek. Net op tijd, want de mensen ter plekke hadden alle spullen reeds opgeruimd en stonden klaar om te vertrekken. Het was intussen ook al 22.30 u. Er stond nog een biker te wachten om mee te rijden. Diens verlichting had het opgegeven. We konden nog een wafel eten en een beker cola drinken. Ondertussen een babbel gehad met de mensen ter plekke. Onder anderen over het kleine aantal deelnemers, 270 in totaal, allicht te wijten aan het feit dat deze vrijdag op een vrije dag viel en er datzelfde weekend ook de Happy Bike Days waren in Houffalize. Ook de toertocht die we op zondag in Overijse reden kon op veel minder belangstelling rekenen dan anders!

We reden verder de Vossekotstraat in en passeerden een oude woning die op een Y-vormig kruispunt van twee grote wegen aan de bosrand gelegen is. In de tijd dat ik op De Westakkers monitor was op vakantiekampen was in dat gebouw een reeds in onbruik geraakt louche café of bordeel gevestigd. Thans staat alles er troosteloos en ten prooi gevallen aan leegstand en vandalisme bij. Het is ook het enige gebouw dat er in de omtrek te zien is. Jammer dat het staat te verkommeren! Even voorbij het ter ziele gegane café doken we vanuit de Tassijnslaan rechtsaf opnieuw de Haasdonkse bossen in. Tot 30 km konden we daar genieten van een knap stukje parcours. Eigenlijk is het een grote verdienste van uit dit toch niet al te grote bos bijna 10 tot 15 km parcours te halen! De kaart waarop de vele lussen in het bos te zien zijn is daar getuige van. We verlieten het bos en kwamen toe in een woonwijk waar we op 30,50 km van de start een splitsing troffen tussen de 37 km en de 55 km. Het plakkaatje vermeldde 53 km. 23.00 u.

Op 32 km sloegen we rechtsaf naar een oude treinbedding die er doorheen het bos loopt en thans fungeert als fietsweg. Dit pad leidde ons naar het Hof Ter Saksen in Beveren. Na de doortocht van een strook bos volgde een vrij lang stuk over asfalt tot in Haasdonk. We doorkruisten het dorp omstreeks 38,50 km om 23.40 u. Vanaf het Fort Van Haasdonk, waar ik net zoals vorig jaar verkeerdelijk het omgeploegde veld in reed in plaats van het moeilijk zichtbare pad te nemen, volgde een zeer lang, beenhard en daardoor lastig te berijden weidespoor over de velden. Dat bracht ons tot op het grondgebied van Temse waar we redelijk wat assenwegen voor de wielen kregen vanaf het rondpunt aan de Haasdonkse Steenweg en Vossekotstraat. 45 km om 00.10 u. We bereden zo ook de mulle zandwegen in de omgeving van een manege. Evy, die op de kermis in Sint-Niklaas was, belde op om te melden dat de tent aan de start sloot en werd opgeruimd. Normaal zou de tent tot 01.00 u open gebleven zijn, maar vermits er niemand meer was, werd de zaak gesloten. Wij reden toen in een bospaadje.

Een zandweg leidde ons in de richting van de spoorweg. Een wegwijzer maakte duidelijk dat wij opnieuw in de richting van De Ster reden. Op de plek waar we de spoorweg dienden te kruisen hebben wij het parcours verlaten. Het brengt u gedurende een hele tijd evenwijdig met het spoor weer naar de stadsrand en door de stad weer naar de Grote Markt. Wij zijn vanaf de spoorweg door de buitenwijken weer naar huis gereden. Na 53,50 km kwamen wij daar omstreeks 00.45 u toe en ben ik onmiddellijk huiswaarts getrokken. De toertocht was zoals we konden verwachten in deze regio met redelijk wat verhard, veldwegen, weidesporen, enkele stroken bos en de doortocht van de Haasdonkse bossen. Geen spectaculaire dingen, maar wel een leuke manier om het weekend in te zetten. Jammer van de lage opkomst en spijtig dat het zo’n miserie is om op een vrijdagavond ergens met de auto naartoe te geraken!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

15-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (15-30-45-65-85-100 km + 7 km optioneel) van Straf in Bergaf te Opwijk op zondag 26-04-2015.

Ooit reageerde ik op het forum op een oproep van bikers van Straf in Bergaf uit Opwijk die nog gegadigden zochten om één van hun ploegen die wensten deel te nemen aan de Brugbergrace in Humbeek te vervolledigen. Samen met rubber-12 hebben heb ik toen de lege plaatsen ingenomen en leerde een aantal mensen van deze club kennen. Om ook eens kennis te maken met de streek waarin zij wonen heb ik dat jaar ook deelgenomen aan de Daan-TT vanuit Opwijk-Mazenzele. Afgezien heb ik daar! De gekozen afstand bleek zeker zo’n 15 km langer dan aangekondigd, het was bovendien allicht de eerste keer dat ik koos voor een extra lange afstand en ik had er geen benul van dat delen van de streek toch wel heuvelachtig zijn. Ook de grassporen tussen de met prikkeldraad afgespannen weiden en de soms diepe voren was ik niet gewend. Ik kwam zeer laat en als allerlaatste afgepeigerd binnen op de koer van de lagere school, maar kreeg toch nog de beloofde binnenband cadeau! Fietsenhandelaar Daan uit Lebbeke zag het vele werk dat bij het inrichten van een toertocht komt kijken niet meer zitten. In plaats van het evenement een stille dood te doen sterven nam Straf in Bergaf de organisatie op zich. Als een Feniks rees de Daan-TT weer op uit zijn as en in de kortste tijd tot ongekende hoogte. Allicht dacht Concita Wurst aan Opwijk bij de keuze van het lied “Rise like af Phenix” voor het songfestival! Straf in Bergaf zette zichzelf en hun streek voor altijd op de wereldkaart! Daan keerde zijn geesteskind niet de rug toe en zorgt nog steeds voor het depanneren en ophalen van pechvogels! Geen enkele van de toertochten vanuit Droeshout-Opwijk heb ik sindsdien gemist.

Reeds van ver op de grote baan zag ik op de hoek van een baantje rechts een tentje staan met de vermelding “parking”! Het baantje leidde naar de weide waar de koeien hun beschikbare oppervlakte voor de zondag gehalveerd zagen. Bij het uitstappen en klaarmaken was het zaak van niet in hun visitekaarten te trappen! Zo landelijk kan het zijn op een boogscheut van de hoofdstad des lands! Me ingeschreven bij Kris in een zaaltje van de school annex jeugdlokalen en om 9.00 u was ik op pad voor de 65 km. Alleen, want Jari zou vroeger vertrekken en voor de 85 km gaan zodat we elkaar na afloop eventueel nog zouden te zien krijgen. Zou, want kort na de start kreeg ik een bericht dat hij pas was toegekomen. De automatische routeplanner op de app van mountainbike.be blijkt niet zo feilloos te werken en stuurt je al wel eens verkeerd! Het ging eventjes langsheen de Steenweg op Vilvoorde richting Merchtem om het eerste baantje rechts in te slaan en direct de splitsing te treffen tussen de 15-30 km en de 45-65-85-100 km. Na een veldweg en een grasspoor ging ook de 45 km apart.

Smalle sporen door grasvelden leidden naar een kort houten paadje waar ook een vaste route passeert. Veldwegen en graspaadjes, afgewisseld met al eens een strook asfalt, leidden naar Mollem, een gehucht van Asse. 6,75 km. We reden er over een singletrack, de Merktweg, door een groene vallei naast een beek en konden zo tot 8,50 u km genieten van een prachtig stukje natuur. Aansluitend volgde de doortocht van het Kloosterbos van Mollem over een zich door het bos in bochten slingerende track. We reden door de bewoonde kern van het dorp waarbij gebruik gemaakt werd van haast onvindbare servitudpaadjes om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden! Je moet al die paadjes maar weten liggen! Op 12 km lieten we Mollem achter ons en dat ging gepaard met een eerste vrij forse klim! 9.45 u.

Ik kwam uit een bos tevoorschijn op een verkeersarm asfaltbaantje (Mollemstraat) in Brussegem waarnaast een uitkijkpunt gemarkeerd wordt door een grote betonnen sokkel. Daar heb je zicht op Brussel, alhoewel je van daar geen herkenbare gebouwen kunt spotten zoals het Atomium of de Basiliek van Koekelberg die je soms van ver kan zien staan Op deze plek stond ooit “de stoel” uit “duizend zonnen” van op tv. Achter groen verscholen staan hier een paar uit de kluiten gewassen villa’s van rijke mensen. Ze staan op de top van een helling met hun reusachtige tuinen op die helling gelegen. De knotwilgen die ik er ooit pas geplant wist zijn intussen fors uitgegroeid en onttrekken alles aan het zicht. We reden naast de knotwilgen de helling af tot in Brussegem om daar de Brusselsesteenweg te kruisen. Aan de overkant ging het naast een zendmast en een bos schotelantennes de onverharde Linthoutweg in. 15 km om 10.00 u.

We reden door een strook bos en doorkruisten Brussegem via servitudes en rustige baantjes. Hierbij kregen we een aantal leuke afdalingen voor de wielen en een klimmetje op 18,50 km. Na een veldpad kwam ik toe aan de eerste bevoorrading op het kruispunt van deze veldweg met de Romeinsebaan aan de voet van de watertoren van Ossel (Brussegem-Merchtem). De stop stond op 20 km van de start. Twee mannen zorgden er voor fruit, wafels, cake en sportdrank. Er kwamen mondjesmaat bikers toe. Een viertal in opvallende oranje pakken gestoken mannen van kleiner gestalte viel op. Zij waren mij daarnet voorbijgevlogen. Dat waren geen gewone kerels! Twee kozen nadien voor de 65 km, twee voor de 85-100 km en die zou ik later nog eens te zien krijgen, ik meen zelfs meer dan één keer! Aan de stop was immers de splitsing waar de 65 km apart ging van de 85-100 km.

De richting van de 65 km uitgereden. Er kwam een knappe off-road-afdaling op de rand tussen bos en velden om ter hoogte van de kerk in Ossel uit het bos te schieten. Vanaf hier volgden landelijke paden met op 22 km een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km midden de velden. Nog geen kilometer verder passeerde ik het onlangs volledig gerenoveerde Sint-Gudulakerkje van Hamme. Landelijke wegen en veldsporen voerden door Relegem-Asse waar we ook een stukje bos troffen. Eens weer de open velden in passeerde ik het trektelplatform van Relegem van waarop trekvogels kunnen geteld worden. Hier stond ooit een bevoorrading tijdens een eerdere editie van deze toertocht. Omwille van het open landschap konden we hier genieten van mooie vergezichten. Op 25 km kregen we daarbij zelfs de bollen van het Atomium te zien. Bizar om het symbool van ’s lands hoofdstad te zien vanuit de boerenvelden! 10.50 u. Ik reed voorbij een klein wit kapelletje dat ik nog herkende van een vroegere passage omdat ik er mijn blaas had geledigd. Toen kwam ik vanuit een andere richting. Ook de iets verder gelegen ijzeren poort aan een weide langs het Dertienbunderwandelpad op een vaste route was een herkenningspunt. Nu kwam ik uit de andere richting.

Op 28 km kwam ik toe in de bewoonde wereld van Relegem (Asse). Daar werd ik ingehaald door Danny uit Erpe-Mere. Tijdens zijn tweede rit dit jaar! Vorige zaterdag nog gezien tijdens de tocht vanuit Gentbrugge, voor hem de eerste na zijn winterstop! De straat Smiskensveld, waar ik ooit eens een babbel had met een oud ventje dat daar woont, leidde ons effectief in de richting van de velden waar we een lange zachte klim over een veldweg kregen voorgeschoteld. Het geluid van de nabijgelegen Brusselse ring zwol aan. De klim werd beloond met een bijzonder leuke afdaling over een bospaadje evenwijdig met de snelweg om uit te komen aan het sportcentrum Bowlingstones langsheen de Steenweg op Brussel te Wemmel nabij de grens met Jette en Ganshoren. Het ging de E19 / E40 onder om vlak na de brug “het stort” op te rijden. Ik heb deze strook zo gedoopt omdat in deze uitloper van het Laarbeekbos vlak naast de snelweg heel wat rotzooi ligt. Zowel van sluikstorters als van mensen die de paadjes er als crossparcours gebruiken of er rondhangen. Er volgden enkele heuveltjes over zandhopen. 32 km om 11.15 u. Wat volgde was de doortocht van dit crossparcours aan de rand van het Laarbeekbos met een aantal fikse klimpartijen en afdalingen over een eerder technische singletrack die niet meer besteed zijn aan mijn ouder wordende knoken. Liever even te voet dan hier mijn nek te breken! Ik heb nadien aan Streets van de club gevraagd om hier voor mij een “easy” te voorzien! Na de overtocht van een grasvlakte naast de achter de bomen verstopte snelweg ging het neerwaarts over een knap pad aan de rand van het Laarbeekbos waar tapijten van witte bloemen een ajuinlucht verspreidden. Op 34 km lag het Laarbeekbos achter ons en doken we een onverharde tunnel voor landbouwverkeer in om weer aan de andere kant van de snelweg te komen.

We reden nu over een hoogvlakte, links van ons zagen we de verkeerswisselaar van Groot-Bijgaarden liggen, en daalden we over een grasspoor af tussen de paardenweiden in de richting van Zellik (Asse). Daar waar de veldweg overging in asfalt aan het eerste huis stond de tweede bevoorrading in de Jan Longinstraat te Asse-Zellik. Hier heeft nog ooit een bevoorrading gestaan waar toen met een teller zelfs het aantal passanten geregistreerd werd. De stop kwam op 34,50 km van het vertrek om 11.30 u. Er was nog steeds redelijk wat passage van de rijders op de grote afstanden. Op de tafels hetzelfde ruime aanbod als aan de eerste stop en veel Bergaffers aan het werk. Na de pauze ging het via de Jan Leostraat naar de spiraaltrap aan het station van Zellik om de spoorweg en een expressweg te kunnen kruisen. Bij het naar boven rijden over de spiraal kreeg ik even het gezelschap van een echtpaar met twee kleine dreumesen op wandel. Het ging de dorpskern van Zellik door om vanaf het pleintje achter de Sint-Bavokerk weer de velden in te rijden. Op 37,80 km kreeg ik wat af te rekenen met modder. Links van mij zag ik de basiliek van Koekelberg in de verte staan. Boven de stad Brussel hingen donkere wolken en de toppen van de hoge buildings waren al gehuld in een gordijn van regen. Gelukkig bleef de bui ginder hangen!

Op 38 km kwam er een splitsing tussen de 65 km en de 85-100 km aan een kruispunt boven op een brug over de E40. Drie bikers reden de richting van de langste afstanden uit terwijl ik er voor de 65 km koos. 12.00 u. Zoals ik vermoedde aan het uitzicht van de omgeving reed ik even later het Hotel Waerboom voorbij dat er vlak naast de snelweg tussen het groen verscholen ligt. Er volgde een afdaling in een mooie holle weg om uit te komen op een grotere maar rustige baan waar op de kleine naastgelegen parking vorig jaar een bevoorrading stond en een splitsing was tussen de grootste afstanden. Ik kwam er de Goodfellas uit Dendermonde toen tegen. 39,50 km. Er was een optionele lus van 2 km door het zogenaamde Borréboske naast de elektriciteitscentrale, maar die heb ik links laten liggen. Het zijn daar smalle paadjes, op sommige plaatsen stuk gereden en met diepe putten. Bovendien ligt het bos er vol omgevallen boomstammen en afgevallen takken waar je rakelings langs dient te rijden. Achteraf vertelde me iemand wel dat het er thans terug beter bijligt en opgeruimd is.

Aldus bereikten we het grondgebied van het groene en schilderachtige Sint-Ulriks-Kapelle (Dilbeek). We doorkruisten de gemeente, maar om zo veel mogelijk gewone straten te vermijden werd gebruik gemaakt van soms bizarre servitudes tussen tuinen van huizen. Af en toe kregen we tijdens de doortocht ook veldpaadjes langs de rand van het dorp. Je moet al die paadjes maar weten liggen! Het was in ieder geval een ongewone doortocht van dit stukje bewoonde wereld. Erna kwam de splitsing waar de route van 100 km apart ging van de 65-85 km. Dat was ter hoogte van een brug over de E40 in de Assestraat te Sint-Ulriks-Kapelle op 43 km van het vertrek. Er passeerde nog een biker. 12.30 u.

Op 45 km lieten we Sint-Ulriks-Kapelle achter ons en ging het een droge zandweg in. Ik reed er voorbij een kapelletje waar tijdens een toertocht ooit een bevoorrading stond. Dat kan deze toer geweest zijn, maar ook de Boerenbike of zelfs de toertocht vanuit Ganshoren. Ik kreeg een gehavend pad en een nat bospad met keien voor de wielen geworpen. Dan volgde een afdaling tot in de Terlindenweg in Asse. Op 47 km van de start kreeg ik daar enkele bikers te zien die vermoedelijk de route van 100 km reden. Ik reed voorbij de Terlindenvijver om een pittige klim in een asfaltbaantje tussen chique villa’s voor de wielen te krijgen. Eén biker van een drietal van eenzelfde club had het ook knap lastig en moest zijn beide kompanen lossen! Eens boven na de zware klim kwam de splitsing tussen de 65-85 km en de 45-100 km op 47,50 km van het vertrek. De twee oudere bikers in de geel-zwarte pakken die ik aan de tweede stop had gezien kwamen ook toe. Ik heb die mannen al elders op toertochten zien rijden. Ze hebben een Antwerps accent maar ik meende op te hebben gevangen dat één ervan in Zemst woont.

Een stoffig veldspoor waar ik het tijdens een vorige editie zeer moeilijk had door uitputting leidde tot de Kruisborreweg in Asse. Op 49 km reed ik de Kruisborrekapel voorbij, dat is de grootste van de verschillende kapelletjes die er in de omgeving staan. Het ging naar rechts, dus ik wist meteen wat me te wachten stond! Dat was een zacht klimmetje op een smal grasspoor naast een weide om dan de wortelafdaling aan het Kruis van Sjat te treffen. Om dan beneden uit te komen tussen de weiden in deze knappe en overigens als landschap beschermde omgeving. Een zompig weidespoor leidde tot aan een verlaten huis met geknakte antenne op het dak. Ik kwam uit op de Edingsesteenweg die ik op een andere plaats dan gewoonlijk diende te kruisen. Om dan voorbij de Taverne De Koekoek weer het bos in te rijden. Ik zag daar blauwe zwaailichten en dat voorspelt op een toertocht weinig goeds. Gelukkig geen aanrijding van een biker! De pakkemannen hadden twee motorrijders bij hun nekvel. Ze mochten in de bossen en velden met hun machines niet rijden! Ik had elders ook al een groep van een vijftal motorrijders gespot en er waren er ook in het Laarbeekbos. Na naar beneden te zijn gebold over het parcours van de groene vaste route bereikte ik de derde bevoorrading op de plek waar de straat Zavellos overgaat in onverhard en een bos in duikt.

De derde stop kwam op 51 km van het vertrek en ik arriveerde er om 13.15 u. Hetzelfde aanbod en ook veel mensen van Straf in Bergaf aanwezig. Onder anderen Mojobiker te zien gekregen die vermoedelijk daar het parcours in de gaten hield en naar zijn zeggen daarnet bij de politie stond. Ook Rusor te zien en te spreken gekregen. Hij volgde de 85 km maar deze keer zonder zijn dikkebandenfiets! Zijn vrouw was al gearriveerd na een korter traject. Er was nog redelijk wat beweging, allicht vooral bikers die de toer van 100 km volgden. Het aanbod op de bevoorradingstafel was even ruim als aan de twee andere stops. Voor de mensen van de club was er zelfs speciale sportvoeding: een broodje hamburger waarbij het vlees opgediept werd uit een bain-marie. En Mojo maar smullen. Wat minder plezant was is dat het stevig begon te regenen toen ik weer vertrok. Gelukkig bleef dat niet lang duren. Daardoor waren de veldsporen die we vanaf hier dienden te volgen wel nat. We doorkruisten Asbeek en reden onder anderen over het servitudepad dwars door de tuin van een huis. Het is te zeggen! De mensen hebben dat pad omgelegd door een strookje bos op hun eigendom. Ik heb dat huis nog weten bouwen. Daarna hing er een bordje met het verzoek van het ommetje door het bos te nemen omdat er pas gras gezaaid werd en nu om de kinderen niet te doen schrikken. We kruisten daarbij een grindpaadje in die mensen hun tuin. Enkele edities geleden was de eigenaar die paadjes aan het aanleggen op de dag van de tocht.

Op 53 km reed ik tussen de groene paardenweiden en zag het Kasteel Putberg tussen de bomen oprijzen. Mojo had me gezegd dat er in het laatste deel van de tocht nog een aantal ferme klimmetjes zaten, waaronder hier aan de Putberg. We kwamen uit een spoor dwars door een veld en reden linksaf in de richting van het kasteel. Daar sloegen we op 54 km het private bos in voor twee korte zeer steile afdalingen, aan mij niet besteed. Intussen had het opgehouden met regenen. Er volgde een lus door het bos van de Putberg waar je op een gegeven ogenblik kon kiezen tussen “hard”, een eerder technische track door het bos, en easy, een betonbaantje door het bos. De stevige klim over de optie “easy” was voor mij al zwaar genoeg! We kwamen terug uit op het baantje waar we het bos waren ingereden en werden teruggestuurd in de richting van de plek waar we uit het veld waren gekomen. 55 km. Tijdens de tocht van Ganshoren afgelopen winter waren hier al een aantal pijlen opgeruimd en hebben we daar wat moeten zoeken tot we een vrouw tegenkwamen die de pijlen had opgehaald en ons de weg kon tonen. Toen zijn we aan het einde van de tocht dwars door de stad en voorbij een kermis weer naar Ganshoren gereden!

Het ging dan even over het asfaltbaantje om linksaf een smal veldspoor in te slaan. Daar kon je lekker lang naar beneden razen tot in de Notstraat (Asse)! Soms verloopt de tocht hier in de andere richting en dan is het zeer lang zwaar klimmen! We hadden dus geluk vandaag! Eens weer in een straat zag ik op de rand van de bebouwde kom van Asse het witte huis staan waar meerdere voorgaande keren een bevoorrading stond. Ik vermoed zelfs vorig jaar. Toen was er in deze omgeving ook een splitsing. Het ging een veldweg in en na een afslag naar links voor een volgende zandweg reed ik voorbij de vijver aan het domein De Lange Bomen. De tocht vanuit Ganshoren heeft daar een stop. Mojobiker haalde me in en maakte al rijdend door een boomgaard in bloei twee foto’s en ze zijn nog goed gelukt ook! Aan een klim over een modderig spoor kon ik hem al niet meer blijven volgen.

Goed te rijden veldwegen voerden tot Meldert (Aalst). Aan het beroemde cafeetje “Bij Stinne”, waar Stinne pintjes tapte tot aan haar dood, doken we een klimmend zandwegeltje in naar het Kravaalbos toe. 59,50 km om 14.10 u. We reden eerst langs het eerder bizarre bos om via een singletrack door een uitloper ervan de Huizekensstraat in Meldert te bereiken. Die straat heeft haar naam niet gestolen omwille van het typisch Vlaamse landschap: stokoude huizen naast gloednieuwe villa’s en geen twee huizen op dezelfde rooilijn! Rechtsaf en weer rechtsaf opnieuw het Kravaalbos in over een stevige klim. De klim werd verdergezet over een mooie singletrack, recht op recht, met wat putten en wortels. Loopt de tocht in de andere richting, dan is het hier leuk naar beneden razen. Dit keer minder geluk op deze plek! Eens het bos weer uit ging het een assenweg door de velden op. Daar troffen we op 63,50 km een splitsing tussen de 30-45-65-85-100 lm en een optionele lus van 5 km extra. 14.30 u. Had ik tot hiertoe lang alleen gereden, nu kreeg ik meerdere bikers te zien, sommigen ervan had ik al eerder gezien, die reden dus 85 km of 100 km. Even halt gehouden aan de splitsing om te zien dat geen enkele van de passanten nog zin had in 5 km er bovenop! Intussen had ik me wat zorgen gemaakt over het feit dat ik in Aalst rondreed. Maar als je op de kaart kijkt dan ligt het Kravaalbos vlak bij Droeshout.

We kruisten de Steenweg op Brussel ter hoogte van verkeerslichten en reden voorbij het onlangs gerestaureerde kerkje van Opwijk-Mazenzele. 64,70 km. Toen ik mij hier parkeerde voor destijds de Daan-TT en mijn eerste kennismaking met deze streek leek de kerk op instorten te staan! Vanaf een veldweg zag ik ze achter mij nog eens in de verte staan en doemde de veel grotere kerk van Droeshout op. Na 67 km kon ik vermoeid maar tevreden dat ik ook deze editie niet gemist had, een punt zetten achter de toertocht van Straf in Bergaf. Na even uitgeblazen te hebben kreeg ik van Streets een Blaff (Bleke Affligem) aangeboden en was er tijd voor een gesprekje. Terwijl liep ook Jari binnen van de 85 km. Ook na ons kwamen nog bikers, waaronder een vrouw, toe van de rit van 100 km. Allemaal moe, maar zichtbaar trots over hun prestatie. Van de honger hebben Jari en ik nog twee lekkere hamburgers naar binnen gewerkt. Tot de tijd kwam om weer onze auto in de weide op te zoeken. Dit keer was de mijne niet de laatste die er was blijven staan zoals vorig jaar! Via Merchtem, Wolvertem, de A12 en de E19 weer huiswaarts.

De organisatie was perfect in orde, bijna luxueus eigenlijk. Niet dat we ontevreden zouden zijn indien we minder in de watten zouden gelegd zijn. Het mooie is dat geldgewin niet aan de basis ligt van de hele organisatie. Ik betaalde vier euro voor een rit van 65 km met drie bevoorradingen! Daar houd je niet veel van over! De organisatie is verzorgd omdat deze toertocht het geesteskind is van Straf in Bergaf en een goede huisvader heeft er alles voor over om het beste van zijn kind te maken. Het mountainbiken en hun streek promoten is de drijfveer voor hun inzet. Na afloop wist biker Streets me te vertellen dat de club de hele week had kunnen rekenen op voldoende leden om uit te pijlen, om de splitsingsborden te maken en te plaatsen, om de douchecontainers in gereedheid te brengen en al wat er nog bij de organisatie komt kijken in goede banen te leiden. Wij genoten ervan en keerden tevreden terug! Te vermelden is ook dat je tijdens de tocht altijd een aantal herkenningspunten passeert maar dat de toer nooit elk jaar exact hetzelfde is. Op de splitsingsborden staat ook altijd vermeld hoeveel kilometers je voor de verschillende afstanden nog te gaan hebt. Dat is handig, want sommige mensen denken verkeerdelijk dat wanneer ze overschakelen op een kleinere route, ze dan sneller weer bij af zijn. Maar het kan best zijn dat het grootste deel van die kleinere route dan nog moet komen! Wie eens naar hier wil komen kan op de laatste zondag van juli de Boerenbike van de KWB vanuit Opwijk komen rijden met start vanuit een kermistent op een godvergeten weide in Droeshout! Warm aanbevolen met een zeer plezante après met mogelijkheid tot eten en drinken!

Jari zorgde voor de route (van 85 km) op Google-Maps: klik hier!

Het enige private stuk dat ik zelf te zien kreeg was het bos tegenover het kasteel de Putberg in Asse. Die lus kan je gemakkelijk weglaten zoals uit het verslag blijkt.

Onderaan een filmpje van Arnout Swinnen met enkele hoogtepunten uit de rit!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

Toertocht van Straf in Bergaf te Opwijk 26-04-2015 door Arnout Swinnen

04-05-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-45 km) van Go 4 Duchenne te Wintelre op zondag 19-04-2015.

De opties voor zondag 19 april 2015 in België waren de toertocht in Haacht en de zeer mooie toertocht in Tangissart (Court-Saint-Etienne) in Waals-Brabant. Deze laatste stond de vorige jaren aangestipt als niet te missen, maar dit keer heb ik La Trace d’Hez zoals hij heet toch eens links laten liggen. Omdat ik het goede doel wilde steunen! Eerlijkheidshalve omdat mijn conditie niet van aard was om te klimmen en ik geen zin had in een zware inspanning. Daarom trok ik naar het vermoedelijke eenmalige evenement van de toertocht in het Nederlandse Wintelre, ergens tussen Tilburg en Eindhoven. Een groepje bikers dat onder de naam Go 4 Duchenne fondsen inzamelt voor hun deelname aan Duchenne Heroes, een zware benefiet-mountainbiketocht ten voordele van het onderzoek naar de ziekte van Duchenne, had hier een toertocht georganiseerd om geld in het bakje te krijgen. Omdat Jari en ik de laatste tijd al een aantal zeer genietbare tochten in deze streek hadden gereden, waaronder Hooge Mierde, Hilvarenbeek, Esbeek en Vessem, kon deze tocht niet tegenvallen. Omdat Jari nog elders verwacht werd is hij naar Haacht getrokken, dat was dichterbij en dan kon hij rijden zo snel als hij wou. Aldus trok ik nog eens zoals vroeger in mijn eentje naar de start.

Het was even zoeken naar de startplaats in de Taverne D’n Hut omdat de GPS in de wagen mij naar Wintelre wilde sturen dwars door het bos, terwijl een bord aangaf dat de weg verderop afgesloten was voor gemotoriseerd verkeer. Toen ik terugkeerde kwamen anderen voorbij die even later ook rechtsomkeer maakten, het had dus geen zin van voorbij het verbodsbord te rijden. Een derde man die hetzelfde lot onderging en de streek blijkbaar kende kon ik met de wagen blijven achtervolgen om zo de start te vinden. De weg er naartoe liep dwars door een knap bos net op dezelfde wijze zoals ik enige tijd terug naar Hooge Mierde reed, maar dat ligt elders. Het betrof meer bepaald de Goirlesedijk en in Hooge Mierde was het de Poppelsedijk! Ik passeerde plekken die me bekend waren vanuit de toertocht in Vessem. Parkeren kon op een weide tegenover de in het midden van nergens tussen de velden gelegen taverne met speeltuin. Inschrijven kon in de vaste tent en om 9.50 u was ik op pad. Dat was tien minuten voor het sluiten van de inschrijvingen en in Nederland is het geen goed idee van laat te vertrekken. Men begint daar altijd vrij snel aan het weer ophalen van de pijlen! Omdat ik naast mijn gewone job ook nog inwonend huisbewaarder ben van een aantal zalen die uitzonderlijk die zondag gebruikt werden kon ik niet eerder weg.

We werden weggeleid over een asfaltbaantje naast het kampeerterrein Chalet Park Dennenoord met vaste chalet-woonwagens en na 1 km dook de tocht al resoluut het bos in! En wat voor een bos! Een bos met zeer knappe paden over een aantal uit de kluiten gewassen heuvels! In principe kon de tocht al niet meer stuk! Ik heb er nochtans toch gevloekt, want de ondergrond was er zodanig droog en zanderig dat het er niet aangenaam rijden was en ik regelmatig kwam stil te vallen in het losse zand. Ik hoopte maar dat het niet overal zo zou zijn! Tot 4 km had ik het dus al knap lastig tijdens de zeer vermoeiende intro die je geen kans had gegeven tot enig opwarmen! Letterlijk en figuurlijk, want het was vrij koud ondanks de schitterende ochtendzon. Op 5 km ging het een donker bos in. We reden er over een droge ondergrond tot we uitkwamen op het parcours van een rode vaste route. Daar zouden we in de loop van de rit nog stukken van meepikken zonder het parcours ervan klakkeloos te volgen. Tijdens de doortocht van De Klampbergen kruisten we een asfaltbaantje. Een jongen foeterde er op zijn vader die voor hem reed omdat die plots zonder teken stopte waardoor de zoon omviel.

Na een droge singletrack door het bos kruisten we de meer open heide. Mooie singletracks, soms deel uitmakend van de rode vaste route, volgden. Ondanks de droge en zanderige ondergrond viel er behoorlijk goed te rijden. Op 11 km van het vertrek was er een duidelijk aangegeven splitsing tussen de ritten van 25 km en van 45 km op een kruispunt van dreven aan de rand van het bos. Ik had het gevoel hier al eens geweest te zijn, maar ik ben niet zeker. Als het zo was, dan was het tijdens de tocht vanuit Vessem vorige zondag. Twee mannen die achter me reden kozen voor de kleine toer, ik reed de richting van de 45 km uit. 10.45 u. Ook vanaf hier omzeggens niks anders dan bossen. Op 12,50 km werd de oversteek van een grote baan geregeld door twee seingevers. Aan de overkant troffen we een iets meer technische track over een moeilijker singletrack met wat bulten en wortels. Dit alles werd gevolgd door een mix van singletracks en brede zandwegen door de bossen. Op 15 km doorkruiste ik een oud dennenbos en reed voorbij de in onbruik geraakte staties van een trimparcours langsheen kwistig met keien bestrooide boswegen. Ook de tocht van Vessem passeert hier, zo niet dan toch op een gelijkaardige plek.

Omstreeks 17 km bereikte ik een plek die gelegen is op een groene vaste route. Onmiddellijk daarna kwam ik uit het bos tevoorschijn in een meer open landelijke omgeving met zo goed als geen bebouwing. 11.10 u. Wat me meer zorgen baarde was het feit dat ik twee mannen achter me aan kreeg die achter me bleven hangen, wat uitzonderlijk is. Ondanks het feit dat we nog door twee afzonderlijke snelle jongens werden ingehaald, werd mijn vrees door één van die mannen bevestigd. Het waren de bezemrijders die als laatsten het parcours bereden! Dat baarde me zorgen want dit betekende dat ik nog meer dan de helft van de rit met die kerels in mijn zog diende af te leggen terwijl ik er gewoonlijk een traag tempo op na houd!

We reden een eind door een bijzonder mooi stuk bos en enkele op elkaar volgende zeer knappe singletracks leidden tot de pauze. Deze kwam op 24 km van het vertrek en ik arriveerde er om 11.30 u. Het aanbod aan de bevoorrading had de allures van een buffet met sportdrank, thee, aspergesoep, hardgekookte eieren van een lokale eierenboer www.lekkernei.eu (inventief gekozen naam), met kaas, ham en worst belegde broodjes, krentenbollen, cake en koeken. Alles zorgvuldig uitgestald op tafels onder een tent en aangeprezen door enkele dames op post. De tijd genomen voor een bekertje soep, een broodje kaas en een krentenbol. Lekker! Aan de stop stonden nog enkele bikers, waarvan twee vrouwen met kinderen.

De bezemrijders bleven nog wat napraten aan de stop zodat ik wat voorsprong kon opbouwen. Na de stop ging het over een singletrack die in het bos evenwijdig liep met een asfaltbaan, ik veronderstel de baan naar Vessem. Op deze track was er een splitsing tussen de routes van 25 km en van 45 km. De vrouwen met de kinderen sloegen rechtsaf op de kleine toer. Voor mij ging het de baan over en aan de andere kant opnieuw het bos in. Ik kwam weer uit het bos tevoorschijn op de oever van de waterloop de Kleine Beerze. Na even langs de Kleine Beerze te hebben gereden diende ik deze te kruisen ter hoogte van een bruggetje naast een smalle pijpleiding, eerder een smalle metalen balk die naast de pijp lag. Op deze plek was ik nog niet zo lang geleden geweest tijdens de GPS-rit vanuit Hilvarenbeek. 26,50 km. Het ging opnieuw het bos in waar ik op 27,50 km een baantje diende te kruisen. Tegen de twee seingevers gezegd dat de bezemrijders aan de stop waren en dat ik dus de laatste was op het parcours. Zij zouden snel kunnen beschikken! Omstreeks 29 km bereikte ik de mooie bochtige singletrack die bij aanvang door een stuk gerooid bos voert en zich daarna met vele kombochtjes door het bos slingert. Hij maakt deel uit van de vaste rode route en vorige zondag werd hij ook bereden tijdens de Beerze Brave Veldtoertocht vanuit Vessem. Intussen hadden de bezemrijders mij weer ingehaald.

Op 30 km reed ik voor de tweede zondag op rij voorbij de nieuwe uitkijktoren naast de vennen Kromven en Keijenhurk op de Landschotse Heide. We kregen enkele knappe bospaden op en in de buurt van de rode vaste route in de dennenbossen in de omgeving van de uitkijktoren. Ik dook er een grasspoor in waar ik vorige zondag tijdens de tocht van Vessem ook gereden had. Ik kwam weer uit het bos tevoorschijn op een grote baan die ik diende te kruisen om dan aan de rand van de bebouwde kom van Middelbeers de Hillestraat in te rijden, exact zoals vorige zondag! Eén van de bezemrijders kwam naast me rijden en een praatje maken. Na weer een eindje bos kwam ik met die twee weer uit op een baan, exact zoals vorige zondag. Ik diende ze op dezelfde plaats te kruisen. Maar er hing geen pijl meer! Aan de overkant ging het weer het bos in en een eindje verderop was inderdaad al een in fluokleuren getooide biker bezig met het wegnemen van de pijlen. Waar ik op gehoopt had gebeurde, de twee bezemrijders bleven bij die kerel hangen zodat ik voorsprong kon opbouwen!

Een tandje bij gestoken opdat ik het tweetal voor kon blijven! Niks dan mooie bospaden passeerden de revue met zowel op 37 km als op 39 km bijzonder knappe singletracks op en af enkele heuveltjes! Daarna werd de tocht verder gezet door een meer zanderig heidegebied. Naar het einde toe reed ik over een zeer lange zanderige singletrack met zeer veel lage bultjes. Wij noemen dat een wasbord. Dat is leuk voor eventjes, maar ik kreeg er op de duur wel mijn bekomst van! Al dat schokken is niet zo ideaal voor mijn ouder wordende knoken! Het pad liep evenwijdig met een meer in de diepte gelegen asfaltbaantje dat mij de indruk gaf van een toeristisch fietspad door het natuurgebied te zijn, eerder dan een gewone rijweg waar het mij te smal voor leek. We reden er een hele tijd naast, van 45 km tot 48,50 km. Onderweg kwamen er als afwisseling nog enkele hoge bulten om over te rijden.

Om 13.10 u arriveerde ik weer aan D’n Hut. Daar waren niet veel bikers meer, wel mensen die er buiten op het terras van het restaurant zaten te tafelen. De bikers die er nog zaten waren vermoedelijk medewerkers omdat ze de bezemrijders en de afpijler die ik onderweg gezien had bleken te kennen. Even later kwamen ook de Duchenne Heroes voor en door wie dit alles op poten gezet was toe. Nog net voor de tent haar deuren sloot nog een drankje kunnen kopen. We hadden bij de inschrijving een bonnetje gekregen waarvan ik niet had verstaan waar het voor diende. Blijkbaar om in te ruilen tegen een gratis ijsje, maar de ijsventer was alweer vertrokken, dus daar heb ik geen gebruik meer van kunnen maken. Na aan een tafeltje nog even genoten te hebben van het mooie lenteweer en van de dreumesen die in de speeltuin hun gangen gingen, de auto weer opgezocht en tevreden weer naar de andere kant van de grens gebold!

De organisatie kan prat gaan op een perfecte, duidelijke en overvloedige afpijling, zelden zo goed gedaan! Een bevoorrading om u tegen te zeggen met fruit, koeken, tot krentenbollen en belegde broodjes met ham en kaas toe! Ik was al blij dat ik bij de inschrijving uit sympathie voor het goede doel iets meer betaald had dan nodig. De organisatoren hebben hun centen dubbel en dik verdiend want zij hebben in ruil voor onze sponsoring een toertocht aangeboden die op alle vlak perfect georganiseerd was: de parking, de afpijling, het knappe bosrijke parcours, bijna volledig off-road, seingevers op enkele gevaarlijke plekken, bezemrijders die nagaan of niemand achterblijft en de prima bevoorrading aan de stop! Er daagden zo’n 350 deelnemers op en deze tocht verdiende meer dan dat! Respect voor de organisatie. Het enige minpunt voor mij was dat ik de bezemrijders lange tijd achter me aan had zodat ik niet veel kans had om eens te stoppen. Het ware misschien ook zinvol geweest van bij de start een noodnummer mee te hebben gegeven zodat in geval van problemen onderweg contact kon opgenomen worden met iemand van de organisatie. Hopelijk blijft het niet bij een eenmalige uitgave want deze rit was er eentje om niet te vergeten en beslist nog eens over te doen!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

22-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Heirnistochten (20-25-35-50) van WTC Heirnis Gent te Gentbrugge op 18-04-2015.

Op zaterdag 18 april 2015 eens komen rijden in een streek die ik zelden aandoe voor een toertocht die ik nog nooit gereden had, meer bepaald de Heirnistochten van MTB Heirnis Gent vanuit Gentbrugge. Mijn maat Jari onderweg opgepikt in Waasmunster en voor de eerste keer in mijn leven ook eens onder het snelwegviaduct in Gentbrugge gestaan, want de start was vanuit de aldaar gelegen Vierde Zaal, pal naast de snelweg! Ingeschreven en om 12.45 u waren we op weg voor de tocht met een kidstoer en afstanden van 25-35-50 km. Ook wielertoeristen konden hier aan hun trekken komen, want tegelijk werden ook wegritten georganiseerd.

De tocht voerde ons vanaf het vertrek door een park met enkele leuke grindpaadjes. Onmiddellijk splitsten de kidstoer en de rit van 25 km zich af van de 35-50 km. We reden onder het viaduct van de snelweg E17, door een woonwijk en via servitudes tot aan de boorden van de Schelde op 3,50 km. We vroegen ons af of het wel de Schelde was omdat er meer slik dan water in de bedding stond! Gent-Zeehaven is duidelijk niet langs deze weg bereikbaar! We reden op een pad tussen de Schelde en het enorm grote kerkhof van Gentbrugge om de stroom te kruisen aan de eerstvolgende brug in het centrum van Gentbrugge. Daar reden we opnieuw evenwijdig met de Schelde in de richting van waaruit we kwamen maar dan op de andere oever. We maakten er gebruik van het jaagpad dat er in heraanleg was en ons voorbij een fabriek in afbraak leidde. Grote borden kondigden er de bouw van appartementsblokken aan die op de site met industriële archeologie zullen oprijzen. Met zicht op het slik in de Schelde! Residentie Slikzicht zou als naam kunnen dienen! Op 6 km troffen we op dit jaagpad de splitsing tussen de 25 km en de 50 km.

Voor de langste toer lieten we de Schelde achter ons om de bewoonde wereld van Destelbergen te doorkruisen. Op 7 km reden we meer off-road op een assenweg evenwijdig met een beek of kleinere waterloop tot de grens met Sint-Amandsberg. Hier kregen we op 8 km van de start de eerste twee andere bikers te zien. In de Kwadenplasstraat te Destelbergen troffen we een bord van de mountainbikeroutes die deel uitmaken van het vaste netwerk Schelde-Durme. We reden voorbij de Gallische Hoeve ’t Haeseveld, een plek met een lange historiek. Het betreft een gebouw, met een villa in Engelse cottagestijl met aanpalend een oud-industriële remise (inpakhal) en watertoren. Het oostelijk gedeelte van dit gebouw is momenteel het gelijknamige "Gasthof 't Haeseveld". Sinds 10 jaar bevindt zich op het zuidoostelijke gedeelte van het terrein eveneens de enige reconstructie van een Keltische hoeve in Vlaanderen uit de Laat-Ijzertijd (periode van 450-52 v. Chr.). Dit laatste gedeelte van het terrein (2000m²) wordt door de eigenaars van het Haeseveld, de familie De Gusseme-Martens, verhuurd voor 1 symbolische euro per jaar aan de VZW Gallisch Dorp.

We reden de Spoorwegstraat op, reden even verderop effectief naast de spoorweg om dan op 12 km off-road op te gaan ter hoogte van een stokoud hoevetje waarvan je niet gelooft dat ze nog bestaan! Zo’n oud krocht en blijkbaar nog bewoond! Vanaf deze plek voerden landelijke wegen over asfalt, grassporen en assenwegen ons over het grondgebied van Destelbergen. Vanuit de Groenstraat dienden we de drukkere Haenhoutstraat te kruisen ter hoogte van een bizarre villa met grote poorten en slotgracht! 16 km om 13.45 u. Rond 18 km reden we opnieuw door de meer bewoonde wereld van Destelbergen, voorbij zeer oude rijhuisjes en nieuwe villa’s. Een servitudepaadje over keitjes leidde ons achter de tuinen van huizen en villa’s.

Via deze weg arriveerden we op 19,50 km aan de oever van het Damvalleimeer. Daar waar we het park rond de vijver in reden werd een enorm appartementsgebouw opgetrokken met een diepe bouwput achter de tuintjes en koterijen van oude huizen. We kregen hier een mooi pad dat ons omheen een deel van de vijver loodste en voorbij nog andere waterpartijen en visvijvers. Eens daar voorbij staken we op 21 km de snelweg E17 over. We passeerden het restaurant Palinghuis Stapsteen aan de Lagen Heirweg nabij het Damslootmeer te Destelbergen. Vanaf deze schilderachtige plek stond de doortocht van Heusden op het programma. Daar kregen we het gezelschap van een meisje dat twee pony’s meevoerde. De doortocht van Heusden verliep voornamelijk over asfalt met af en toe een assenweg en een servitude. Op 25 km kregen we een bos voor de wielen. Het eerste gedeelte was een gloednieuw aangeplant bos op een plek waar het oude bos gerooid was, het tweede gedeelte ging door het resterende deel van het oorspronkelijke oude bos. Op 27 km kruisten we de ringweg R4 halverwege tussen de afritten van Laarne en Melle. 14.25 u.

Even verderop kwam de bevoorrading op 27 km van het vertrek op het terrein van een kleine manege met oude paardenstallen op de rand tussen de bewoonde wereld en weiden. Onder een tentje zorgden enkele mannen voor fruit, cake, koeken, sportdrank en water. Keuze genoeg en voor ieder wat wils. Een stralende zon kregen we er nog bovenop. Er was nog wat beweging van vertrekkende en toekomende bikers, ook al hadden we onderweg slechts sporadisch deelnemers ons weten inhalen. De meer gespreide vertrekuren op zaterdag geven natuurlijk aanleiding tot minder drukte op het parcours.

Na de stop maakte de kidstoer zich weer los van de ritten van 25-35-50 km en reden we door het landelijke Heusden tot de grens met Wetteren. In tegenstelling tot het eerste gedeelte van de toertocht over veelal verharde wegen, kregen we nu meer onverharde wegen, veldpaden en servitudes voor de wielen. Op 33 km reden we over de terreinen van een uitgestrekte boomkwekerij en kregen we veel letterlijke tegenwind in een assenweg. Op 34 km was er een splitsing waar de door ons gekozen route van 50 km apart ging van de 25-35 km. 15.00 u. Vanaf het gehucht Ten Ede (Wetteren) ging het afwisselend over onverharde paden en landelijke betonwegeltjes. Omstreeks 38 km werd onze aandacht getrokken door een tent met witte en rode strepen en veel spelende kinderen. We reden rakelings langs het zogenaamde Prullenbos waarin zich onder anderen een boomklimparcours bevindt, een speelbos, speeltuin en taverne. Op 37 km raakte het parcours de bewoonde wereld van Laarne ter hoogte van de buurtweg Veldekenslos en voerde een landelijk baantje ons naar het bedrijventerrein van Recticel. Daar worden isolatiepanelen gemaakt waarmee onder anderen één van de gebouwen op mijn werkplek werden ingepakt. 41 km.

Een ritje over mooie landelijke wegen en paden werd afgesloten met een mooi stukje parcours door een klein bos dat uitgaf in een villawijk van Destelbergen. Met uit de kluiten gewassen huizen van rijke mensen. Servitudes tussen groen leidden opnieuw tot de oever van de Schelde. 44,75 km. Daar liep een hond in zijn eentje rond. Het ging rechtsaf het jaagpad op en een eindje langsheen de oever van de Schelde. Het parcours boog van de Schelde weg ter hoogte van Melle. Mooie veldwegen en sporen voerden ons door een mooie landelijke streek. We reden rakelings opnieuw langs de plek van de bevoorrading wat verklaart dat ik in de verte bikers zag rijden toen ik daar was. Dat waren dus mensen geweest die de rit bijna achter de rug hadden. Op 48 km doken we een strook bos in en toen we daar even halt hielden kwam er een bekende toe! Hij had van de hele tocht voor ons slechts één enkele andere biker te zien gekregen! Het was Danny, ooit ontmoet tijdens het laatste gedeelte van een marathonafstand en sindsdien een aantal keren tegengekomen op andere tochten op uiteenlopende plaatsen in Vlaanderen, onder anderen na de intussen helaas ter ziele gegane toertocht Afrit 16 van de brandweer Leuven vanuit Heverlee Gasthuisberg.

Na de doortocht van het kleine bos bereikten we opnieuw het jaagpad langsheen de Schelde omstreeks 50 km van de start. 16.10 u. Na enkele landelijke wegen reden we naast de Schelde de snelweg R4 onderdoor, onder de brug via dewelke deze baan de stroom kruist. We reden dan even vlak naast de snelweg over een grasspoor om de rit te vervolgen quasi evenwijdig met de Schelde. We reden eerst onder en dan over dezelfde brug om de Schelde te kruisen. Aan de andere kant ging het lekker naar beneden om weer de velden in te duiken ter hoogte van het Kasteel Konincksdonk. 52 km. Eens daar voorbij doorkruisten we een open vlakte en werd onze aandacht getrokken door een jong geboortebos. Daar was het uitkijken voor een plotse afdaling naar een put met een bruggetje over een beek en een plotse klim over een pad met uitgedroogde diepe sporen en wortels! Een kerel op een bank vertelde dat hij van alle passanten niemand tot boven had zien geraken.

Het geboortebos ging naadloos over in het natuurgebied de Gentbrugse Meersen. Door het parkbos van vanochtend reden we opnieuw in de richting van de snelweg en het viaduct van Gentbrugge. Met deze mooie afsluiter bereikten we de finish omstreeks 16.30 u met 56 km op het tellertje. Binnen in een bijna opgeruimde zaal en in het gezelschap van Danny nog de in de prijs begrepen donkere uitgedronken. Ondanks het hoge gehalte verharde wegen en asfalt, zeker in het gedeelte voor de stop, hadden we in deze minder voor mountainbike geschikte streek toch een mooie en afwisselende rit voor de wielen gekregen. Het prachtige lenteweer maakte de tocht nog eens zo genietbaar. Wachtte nog de lange rit weer huiswaarts.

Jari zorgde voor de route op Google-Maps: klik hier!

Tom de Moor maakte een compilatie op beeld van de mooiste stukjes: klik hier of kijk onderaan!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

Heirnistochten Gentgrugge 18-04-2015 door Tom de Moor

21-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Beerze Brave Veldtoertocht (25-35-50 km) van ATB Vessem te Vessem op zondag 12-04-2015.

Voor het derde jaar op rij hadden Jari en ik onze zinnen gezet op de mooie toertocht van Vessem, de Beerze Brave Veldtoertocht. De eerste keer kenden we elkaar nog niet, de tweede keer wel maar kwamen we elkaar toevallig onderweg tegen en nu rijden we al bijna een jaar omzeggens elke zaterdag en zondag samen. Omdat wij uit ondervinding weten dat er in Nederland nogal snel wordt gestart met het weer ophalen van de pijlen en ik dichter bij de start woon dan hij, hadden we afgesproken dat ik als trage vroeger zou vertrekken. Jari zou me dan wel inhalen! Althans, dat hoopte hij! Omdat hij enige tijd geleden in gelijkaardige omstandigheden mij duidelijk had laten verstaan dat hij me toch vrij snel had weten in te halen na drie kwartier later te zijn gestart, hoopte ik dat het deze keer eens anders zou zijn! Het is nog gelukt ook, ondanks het feit dat mijn conditie daags voordien in het heuvelachtige Rillaar (Aarschot) nul was. Desondanks reden we daar toch nog 50 km. Ik vond een ideaal parkeerplekje, als laatste in een lange rij, de bestelwagen na mij had dus pech, vlak bij het kapelletje aan de bosrand. Me ingeschreven en m’n vertrekuur doorgestuurd zodat Jari wist dat ik om 9.20 u van start ging.

De toer dook vanaf het midden in de bossen gelegen Sportpark De Lille over een poederdroge singeltrack langsheen de voetbalvelden het bos in. Daar kwam al direct een eerste splitsing tussen de routes van 25 km en van 35-50 km. We reden eventjes over een stukje heide en kregen daarna een mix van zandwegen, bospaden en smalle wegeltjes. Op 6 km voerde de tocht even over een paadje op de rand tussen bos en velden om dan weer resoluut voor het bos te kiezen. Een kleine kilometer verder reed ik voorbij enkele door palen afgeboorde grafheuvels. Op 7 km ging het eventjes door de bewoonde wereld ter hoogte van een plek die Halfmijl heet waar we langsheen de terreinen van een boomkwekerij reden. Een zandweg voerde opnieuw naar het bos toe.

Op 8,50 km raakte het parcours weer eventjes de bewoonde wereld ter hoogte van Het Postelke waar enkele mooie huizen in het groen staan. Seingevers hielpen me een rustige baan oversteken om op 11 km weer de bossen in te duiken. 10.00 u. Ik reed dan eventjes langsheen een waterloop om een afwisseling van paden doorheen stroken bos en velden voor de wielen te krijgen. Op 13,50 km passeerde ik een aantal in het bos gelegen buitenhuizen en leidde een zompig pad me naar een heidevlakte. 14 km. Na een lange zanderige weg dwars door de velden over een soort van smalle richel en een asfaltbaantje bereikte ik de pauzeplaats op de oprit van een hoeve op 21 km van het vertrek omstreeks 10.45 u. Je kon er hete thee en sportdrank drinken. Op het menu stonden fruit, peperkoek en honingwafels. Er was nog redelijk wat volk en ambiance aan de stop en iedereen genoot er van de rustpauze onder een stralende zon en blauwe hemel.

Om 11.00 u verliet ik de stop en kreeg in de bocht van het asfaltbaantje direct de splitsing tussen de 25-35 km en de 50 km. Gekozen voor de langste tocht. We kregen een zeer knappe singletrack op en af enkele heuvels in het bos. Die leidde naar een door het bos lopende assenweg die fungeerde als toeristisch fietspad. Om dan een volgende mooie singletrack te treffen die deel uitmaakte van een rode vaste route. We volgden een stuk van dit vaste parcours dat op 25 km voorbij een gloednieuwe uitkijktoren kwam naast het zeer groot ven Keienhurk dat deel uitmaakt van de Landschotse Heide. De tocht voerde er over leuke paadjes doorheen een knap dennenbos. 11.15 u. Tot 28,50 km kregen we knappe bospaden op de rode vaste route in de wijde omgeving van de uitkijktoren. Seingevers stonden daar op wacht aan de kruising van een grote baan naar de Hillestraat in Middelbeers toe. Dan reden we een stukje langsheen het riviertje de Kleine Beerze. Ook al stroomt het riviertje langsheen de rand van het dorp, we reden er doorheen een knappe strook bos over een niet evident te berijden paadje dat ook rakelings langsheen een voetbalveld kwam. We reden daarna even door de bewoonde wereld om de rode vaste route weer te vervoegen. Leuke singletracks en zandwegen door de bossen tot ongeveer 34 km. Na lang alleen gereden te hebben kreeg ik er nog eens een andere deelnemer te zien, gekleed in een smetteloos wit pak, evenals twee bikers die afsloegen op de vaste route. 34 km om 12.00 u.

We konden genieten van zeer mooie bospaden. Een biker die me daarstraks begroet had tijdens het inhalen en dan stond te wachten alvorens een grasspoor op te rijden stak me geruime kilometers verder na een singletrack weer voorbij. “Het is echt genieten hier”, riep hij me toe. “Ja, zeer mooi”, antwoordde ik, zowel doelend op het parcours, de omgeving als het prachtige lenteweer! Zanderige bospaden werden ons deel en van 37 km tot 38 km konden we genieten van een zeer leuke singletrack met vele bochtjes en op en af enkele heuveltjes. We reden toen op en in de omgeving van een rode vaste route. Op 39 km kwam ik toe op een grote baan met een fietspad en zeer brede berm. We dienden de baan even te volgen. Ik werd er voorbijgestoken door nog een late deelnemer. Ter hoogte van een schuilhut ging het rechtsaf een grind bosfietspad op. De plek herinnerde ik me van eerdere deelnames. Ooit zaten daar in de hut mannen van MTB Vessem te wachten om pijlen op te halen. Het fietspad maakt deel uit van het parcours van een groene vaste route. Deze voerde me door een bos met stroken omgekapte bomen.

Toen ik op 42 km aan de rand van het bos uit een pad kwam stond er een groepje bikers van MTB Vessem waarvan één een pijl in de hand hield in de te volgen richting. Ik diende een zandweg in te slaan op de rand tussen bos en velden. Dan ging het linksaf naar een eerder technische singletrack in het bos. Dit voerde naar een pad doorheen een oud dennenbos met hoge statige bomen in een knappe omgeving. De vermoeidheid begon stilaan toe te slaan. Op 45,50 km kwam ik toe op een breed met keien verhard bospad. Bij mijn eerste deelname moeten die toen pas gestort geweest zijn, nu lag alles al meer uiteengereten. Het brede bospad leidde langsheen enkele oefeningen van een in onbruik geraakt trimparcours. 12.45 u. Op 46 km hoorde ik in het bos mijn naam roepen en werd ik ingehaald door Jari. Hij had al mannen achter zich gehad die de pijlen aan het weghalen waren. De laatste kilometers over een mix van paden door een dennenbos hebben we dan samen afgemaald. Zo stilaan begon de omgeving er uit te zien zoals in de bossen nabij de start. Het einde naderde. We bereikten het bewoonde centrum en via de poort reden we de binnenkoer van de Brouwerij van Vessem, De Gouden Leeuw, binnen omstreeks 13.00 u en met 51 km op het tellertje. Daar zaten de laatste deelnemers en een delegatie van de inrichtende club te genieten van de lentezon. Hier kon je het bij de inschrijving ontvangen bonnetje inruilen tegen een glas Beerze, het streekbier van Vessem. Dat hebben we dan leeggedronken met nog een broodje kaas erbij en in het gezelschap van de ouders van Jari die een kleinere afstand hadden gereden. Nog wat nagepraat op het tuinterras van De Gouden Leeuw. Alvorens huiswaarts te vertrekken met Jari nog een belegd broodje gaan eten in de Smulhoek verderop.

Zoals de biker onderweg me toeriep was het inderdaad echt genieten vandaag. Van het mooie lenteweer en van het prachtige parcours dat MTB Vessem voor de 750 deelnemers had uitgezet in deze bosrijke streek. Met dank aan de seingevers die op post waren aan de verschillende oversteekplaatsen van rijwegen. Allicht tot volgend jaar. Dan zal de tocht een eerder weekend komen dan nu het geval was omwille van Pasen dat deze keer op de gebruikelijke datum viel!

Jari had de GPS niet bij (en dat is een verhaal apart!), dus helaas hebben we de route niet op Google-Maps!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

17-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (25-40-67 km) van de Rillaarse Bikers te Rillaar op zaterdag 11-04-2015.

De grootste stommiteit die een mens kan doen heb ik gedaan, meer bepaald na er een ganse zomer en winter niks in uitgevoerd te hebben, mijn tuintje proper gemaakt op vrijdag, daags voor de avond- en nachttocht van de Rillaarse Bikers. Het zou die dag mooi weer zijn en ik zou er voor gewed hebben dat het de week nadien bijzonder slecht weer zou worden indien ik het niet deed zodat het er niet meer van zou komen! Het is dus dank zij mij dat het deze week al alle dagen schitterend weer is geweest! Omdat Jari en ik ook onze zinnen hadden gezet op de mooie toertocht in het Nederlandse Vessem op zondag, hadden we besloten van op zaterdag goed op tijd te vertrekken in Rillaar. Het zou dus geen echte nachtrit worden, waar deze tocht uiteindelijk voor bedoeld is, maar toch hebben we onze lampen gemonteerd, waaronder voor elk een splinternieuw exemplaar dat we tijdens de afgelopen week via het web besteld en ontvangen hadden! Uiteindelijk hebben we ze niet nodig gehad, maar we zijn toch tergend lang onderweg geweest en hebben het laatste stuk dan nog afgesneden om uit te komen op zo’n 50 km. Omdat ik moe was van het opruimen van de wildernis en omdat ik na een winter lang tochten in de eigen streek geen hoogtemeters meer gewend ben! Bovendien had het parcours wat last gehad van de regen van de afgelopen dag terwijl het de vorige dagen redelijk mooi weer was geweest! Lang geleden dat ik nog zo heb afgezien! Om 15.15 u waren we op pad en we kregen al direct een bekende te zien, de Willy uit Poppel. Wat ga ik met Pinksteren afzien op het bikeweekend waar Willy ook bij is! In Luxemburg, met zo veel hoogtemeters! Op sleeptouw te nemen door lokale bikers van de club uit Erneuville! Jakkes!

Het ging vanaf de Kortakker het dorp uit om op 3 km reeds een splitsing te treffen tussen de routes van 25 km en van 40-65 km. Daar werden we al direct een stevige helling op gejaagd! Man, man, wat een gesukkel om boven te geraken, alsof ik voor de eerste keer in mijn leven op een bike zat! Er volgde al snel een tweede zware beklimming waar mijn vermoeide leden het zwaar te verduren kregen! Op 7 km bereikten we de veldwegen die in de hoogte naast de snelweg E314 liggen en waar we over de kiezelweg Tienbunder lekker naar beneden konden razen. Na via de brug onder de snelweg te zijn door gereden ging het rechtsaf verder naast de snelweg om er een tweede splitsing te treffen tussen de 25 km rechtdoor en de 40-65 km linksaf van de snelweg weg. Ze kwam op 8,75 km van het vertrek.

Na een veldpaadje volgde een stukje asfalt en een stevige klim in de Solleweg op het grondgebied van Hauwaert (Tielt-Winge). We bereikten er de op een hoogte in de bossen gelegen onverharde straten van de Kaaskorf en de splitsing tussen de routes van 40 km en van 67 km op 11 km van het vertrek. Ondanks mijn lijdensweg hier toch gekozen voor de langste tocht! We hadden tijd en we hadden licht! Van 13 tot 15 km werden we diverse keren de Hauwaertseberg op en af gestuurd, zowel over road als over off-road! Op 16 km werden we het bos in gestuurd en daar lag redelijk wat slijk. Paden voerden door een wijngaard en op 18,50 km kregen we nogmaals een zware klim in het bos voor de wielen. Dan kwamen de afstanden weer samen. Na een passage door het bos arriveerden we opnieuw in de Kaaskorf. Naast de modder kregen we nu ook nog af te rekenen met regen! De rit voerde ons weer in de richting van de snelweg waar we een splitsing vonden tussen de 25-40 km en de 67 km ter hoogte van het kapelletje aan de Jennekensstraat op 21 km van het vertrek.

Even getwijfeld welke afstand we zouden volgen, de 40 km of de 67 km. Omdat ik vermoedde dat we voor de langste afstand dadelijk een bevoorrading zouden treffen toch maar voor de langste toer geopteerd. We werden inderdaad naar de zogenaamde Zwitserse weide gestuurd, een weide op privaat terrein en gelegen op een helling. Aldus werd ze in de commentaren op het forum ooit zo gedoopt! Na de doortocht van een strookje bos naast de weide op dezelfde helling ging het een poortje door en bereikten we inderdaad de eerste bevoorrading op 22 km van de start. Fruit, koeken, granenrepen, chocolade, water en sportdrank stonden er onder een tentje en werden verzorgd door een jongen en een meisje. Er stond nog een derde jongen te overpeinzen hoe hij voor de zondag alles zou opstellen om de bevoorrading zo vlot mogelijk te laten verlopen. Allicht zou het dan drukker zijn! Er kwamen nog enkele andere bikers toe die zich ook misrekend hadden wat het moddergehalte en de regen betrof. Maar eentje had net zoals wij de laatste editie van de 24 uren van Westerlo meegereden en daar lag pas modder nadat het bijna 20 van de 24 uren aan één stuk door had geregend!

Na de bevoorrading kwam er een mooie holle singletrack en een knap stuk op en af over een singletrack doorheen een bos tot we uitkwamen op een grote baan. 26 km. Tot 28 km was het stevig klimmen over de kasseien van de Kratenberg in Nieuwrode (Holsbeek). Een mix van verharde wegen en off-road-paden op en af door Holsbeek leidden naar een stevige klim op 31 km. Er volgden off-road-wegen tot aan de oversteek van een grote baan op 34 km. Hier kregen we eindelijk nog eens twee andere deelnemers te zien. Op 36 km werden we geconfronteerd met stevige slijksporen! Via een veldweg bereikten we opnieuw de snelweg om opnieuw uit te komen aan de brug nabij het kapelletje in de Jennekensstraat waar we daarstraks de splitsing naar de 67 km waren opgegaan.

Het ging linksaf de brug over om er een volgende splitsing te vinden tussen de routes van 25 km en van 40-65 km op 37 km van het vertrek. Voor de langste afstanden ging het opnieuw linksaf tot naast de snelweg. We reden daar een hele tijd naast, eerst over een betonbaantje en dan over een grasspoor en mee in de richting van het verkeer op de snelweg, We kregen er nog een eenzame biker te zien. Van 39 km tot 40 km kregen we een leuk stukje op een privaat terrein waar een soort van crossparcours lag. Een pad slingerde er zich in grote lussen en over enkele bulten door het bos zodat ik Jari en de twee andere bikers die toen in onze buurt reden en voorop waren diverse keren te zien kreeg. Op 41 km dook de tocht een groot dennenbos in.

Eens het dennenbos weer uit vervolgde de tocht door een meer open landschap met mooie vergezichten over de velden in het felle licht van de ondergaande zon die in onze ogen scheen. 43 km. Op 45,75 km kwamen we toe aan de tweede bevoorrading die was ondergebracht in de schuur op het erf van een boerderij met de enige koe die er stond op de achtergrond. Het kerstlicht was weer van de zolder gehaald voor de gelegenheid maar het was nog te licht om er op dat moment al veel van te zien! De aandacht aan de stop werd vooral getrokken door een rechtopstaande brandende boomstronk waarin met de kettingzaag de sculptuur van een aangezicht was uitgewerkt door Art of Nature. Als ik het goed heb stond de tweede bevoorrading in de Mottestraat. We verlieten ze letterlijk via de achterdeur en de garage. Na de stop werden we in de richting van de bossen op de hellingen aan de Wijnberg en de Rommelaar gestuurd. Omdat we moe waren, reeds lang onderweg en we uit vroegere deelnames wisten dat daar een technische singletrack ligt en voor mij zeer zware paden in een bos op de flanken van een heuvel, hebben we het laatste deel van de avondrit gelaten voor wat het was. Op de GPS konden we zien dat we slechts een vijfhonderd meter van de start waren! Aldus waren we zo weer aan de zaal in de Kortakker met 50 km op het tellertje.

De bikewash was één van de besten die je kan hebben, want er staan grote statieven waar je uw fiets aan kan ophangen zodat je hem grondig kan schoonspuiten en dat was deze keer wel nodig. De statieven stonden wel wat dicht bij elkaar zodat een douche van of voor de buurman tot de mogelijkheden behoorde. Binnen zagen we de twee bikers zitten die we vanaf de eerste bevoorrading een aantal keren hadden zien rijden. Net als zij hebben we ons een spaghetti besteld die er aan een democratische prijs werd opgediend. Slim gezien van die mannen om zo wat zaad in ’t bakje te krijgen, want iedereen lust na zo’n rit wel een bord spaghetti!

Nog voor we ervan konden eten kreeg we Bruce Wayne en zijn metgezel Mr. C. te zien! Na vele jaren de korte recensies van Bruce Wayne over zijn gereden tochten op het forum te hebben gelezen en me al die tijd afgevraagd te hebben wie er achter het alter-ego van Batman schuilging, ontmoette ik hem voor het eerst in levende lijve tijdens een eerdere editie van deze nachttocht! Sindsdien ontmoeten we elkaar zo af en toe eens op toertochten in Vlaams-Brabant of Limburg. Deze keer waren we vooral geïnteresseerd in de wijze waarop hij zijn lamp op zijn helm bevestigd had. Want nadat we tijdens de lichtjestocht in Esbeek alle Nederlanders daar hadden zien rijden met een Led 24/7-lamp op hun dak, hadden wij er ons in de loop van de week eentje via het wereldwijde web besteld en reeds ontvangen! Mijn vroegere megasterke lampen zijn aan het verslijten en verzwakken! Het systeem om de lamp op je kop te zetten werkt echter niet met een helm! Bruce had het opgelost door de lamp vast te zetten op een met tiewraps aan zijn helm bevestigd stuk pechelbuis met dezelfde kromming. Ik heb het probleem naderhand eenvoudiger kunnen oplossen door het opzetstukje met een colsonbandje aan mijn helm te bevestigen. Het was leuk van Bruce Wayne nog eens gezien te hebben en eindelijk heb ik ook Mr. C. eens duidelijk te zien gekregen, want die rijdt zodanig snel dat ik nooit de kans had van hem te zien.

Doordat we vroeg vertrokken waren konden we ook relatief op tijd weer naar huis om daags nadien te genieten van de ook zeer mooie toertocht in het Nederlandse Vessem die al drie jaren op rij op ons lijstje van niet te missen tochten voorkomt! De tocht in Rillaar is uiteraard knap en op alle vlakken perfect georganiseerd. Hij is voor mij zo al zwaar en daags voordien de tuin in orde brengen na de winter was geen goed idee gebleken. Omwille van vermoeidheid werd deze uitgave dan ook super zwaar! Bovendien maakte de regen die we tijdens de rit een tijdje over ons heen kregen het nog lastiger en de ondergrond glibberiger. Uiteindelijk toch nog 50 km bij elkaar gefietst en content dat we er ook dit jaar weer bij waren.

Onderaan een filmpje van MTB Forza.

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

Toertocht te Rillaar op 12-04-2015 door MTB Forza

16-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (30-50 km) van RoPaRunteam Thorrunners te Roosendaal op maandag 06-04-2015.

De stichting RoPaRun organiseert jaarlijks een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam, over 525 kilometer. Een sportevenement waarin gezonde mensen geld bijeenbrengen ter ondersteuning van projecten die het leven van terminale kankerpatiënten zo aangenaam mogelijk maken. De RoPaRun wordt gelopen in het pinksterweekend. Thorrunners is een Roosendaals team en neemt deel onder nummer 146. Door het organiseren van een aantal leuke evenementen zamelen de Thorrunners zoveel mogelijk geld in. Vooral de slagzin van RoPaRun treft me na mijn eigenste (stief)moeder na een vier jaar lange strijd tegen de aftakeling veel te jong te hebben moeten verliezen aan kanker! Want het motto is: "Leven toevoegen aan de dagen, waar vaak geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven".

De city-toertocht van de Kaaimannen in het Nederlandse Roosendaal heb ik deze winter eens links laten liggen ten voordele van Ravels-Eel in België omdat ik deze nog wel eens wilde rijden en hij jaarlijks met de toer van de Kaaimannen samenvalt. Daarom op paasmaandag dan toch eens naar de toertocht Supermonday van het RoPaRunteam de Thorrunners in datzelfde Roosendaal gekomen omdat ik deze tocht nog nooit eerder gereden had ten voordele van dan weer ander moois. Het was de vijfde editie van deze tocht, want ik heb hem ooit nog in het leven weten roepen, en hij was meteen ook steeds de laatste toertocht van onze lokale winterkalender waarin de bikers uit de provincies Antwerpen en het westen van Noord-Brabant hun niet te missen toertochten opnemen. Dit seizoen hebben we binnenkort nog een extraatje met de Trans Brabantse Wal in Bergen-op-Zoom, maar dat is een buitenbeentje omdat het een GPS-toertocht is en deze zijn nog niet zo ingeburgerd, getuige de slechts 35 deelnemers op een gelijkaardig initiatief in Hilvarenbeek enkele weken geleden.

Met m’n fietsmakker Jari was afgesproken dat ik mijn uur van vertrek zou doorsturen, hij zou me wel weten in te halen. Meteen vermeld hoe hij van de parking aan het Sportpark Vierhoeven tot aan de Thorhonk achterin moest rijden. Na afloop heb ik aan één van de mensen in de cafetaria gevraagd waarvoor Thorhonk dan eigenlijk wel staat! Thor: tot heil onzer ribbenkast en honk is hun pleisterplaats, de cafetaria dus! Bij de inschrijving werd gemeld dat je de gele pijlen diende te volgen en de pijlen van de vaste mountainbikeroutes van zodra deze zich aandienden! Mijn teleurstelling dat we over vaste routes zouden geleid worden bleek na afloop gelukkig ongegrond! Om 9.10 u was ik ingeschreven en op pad.

De tocht vertrok via de Turfvaartweg, een lange zandweg naast een waterloop, een turfvaart uit vroegere tijden, die ik nog al bereden had tijdens toertochten vanuit België, onlangs nog de tocht van Pek en Slik op 8 maart. Vele tochten in deze streek zijn immers al snel grensoverschrijdend en deze plek ligt dicht nabij het Belgische Essen-Horendonk. Ik reed de Visdonkhoeve voorbij en dook na 2,50 km een bosje in van het landgoed Visdonk. Een lang zandpad voerde me tot op de vaste route waar we op 4 km van de start een bos in reden. Een vrij zompig pad leidde de bikers tot aan de splitsing tussen de 30 km en de 50 km op 5 km van het vertrek ter hoogte van de zandweg Muizendreef, op een plek die ik nog al gepasseerd ben tijdens andere tochten. Gekozen voor de langste rit. In de Grensstraat in de Nispense Achterhoek reden we voorbij een veld vol kleurrijke hyacinten, elke kleur netjes in een ander plantvak, alhoewel er in elk vak wel anderskleurige vreemde eenden in de bijt zaten! Vanaf hier reden we over landelijke asfalt- en zandwegen.

Op 8 km doken we een knap bizar bos in met singletracks die ons tot de Marantvijver voerden, de visvijver van de visclub Maresvik aan de Raaiberg in Essen. We hadden dus de grens overschreden en reden in België, hetgeen verklaarde waarom ik de Belgische plaatjes van vaste mountainbikeroutes te zien kreeg! Ook hier had ik gereden tijdens Pek en Slik op 8 maart. Aan het kruispunt van een bospad met een asfaltbaantje was er een probleem met de pijlen. Er hingen daar geen gele pijlen meer, tenzij dezen van een wandelclub! Er kwam nog een groep bikers toe en die volgde de pijlen van de groene vaste route maar keerden even later op hun stappen terug! Dan kreeg ik links in de verte wel de gele pijlen te zien, maar het leek me onlogisch van die te moeten volgen. Zo dacht ook een nog toekomende biker er over, zeggend dat uitgelegd was van bij gebrek aan gele pijlen dezen van de vaste route te moeten volgen. Hij koos voor rechts en ik heb dat ook gedaan. Dat bleek nadien de juiste keuze, bevestigd door een seingever die enkele kilometers verderop op een kalm asfaltbaantje door het bos had postgevat. De groep die teruggekeerd was heeft daardoor de hele lus op Belgisch grondgebied gemist! Een hele tijd later zou ik namelijk dezelfde plek weer passeren en dan zou blijken dat de plaats van twijfel vlak bij de zogenaamde strontpaal gelegen was!

Ik was er anders een hele tijd niet gerust in omdat ik in de verste verte geen enkele andere biker zag rijden! Het stukje van de Belgische groene vaste route wat we voor de wielen kregen liep door een knap bos met een singletrack naast dewelke je enkele lage heuvels mee kon pikken. Mooie tracks en paadjes waarvan ik vermoedde ze nog nooit bereden te hebben, leidden tot de zogenaamde weekendzone met een mix van huizen en uit de kluiten gewassen buitenverblijven die vaak permanent bewoond zijn! In België kan echt alles! 13 km om 10.00 u. Op een gegeven ogenblik passeerde ik een kleine leegstaande villa waar ik tijdens de tocht van Pek en Slik was gestopt. 15 km. Hard aangereden boswegen voerden tussen de buitenhuizen. Na de zandweg Larikslaan en de oversteek van een asfaltbaantje in wat nadien de bossen van Klein Horendonk bleken te zijn, trof ik weer enkele gele pijlen en kreeg ik eindelijk nog eens twee bikers te zien! Dat was voor mij de geruststelling dat ik daarstraks samen met de andere biker de juiste keuze had gemaakt! 15,50 km.

Er diende zich nog veel bos aan waarbij we af en toe toch een modderige strook dienden te passeren. Omstreeks 19 km reed ik voorbij de bizarre plek die ik “het stort” gedoopt heb omdat ik vermoed dat hier vroeger bedrijvigheid was en dat de grote met bomen begroeide heuvelrug en zandhopen hier niet zomaar gekomen zijn. De groene vaste route passeert hier tussen die zandhopen en de plek ligt volgens de kaart pal op de grens nabij het kruispunt van de straten Horendonk en Achtmaalsebaan. Tijdens de tocht van Pek en Slik werd Jari hier door een ongelukkig inhalende biker in een grote plas gedreven. De omgeving is er woest en de paden gehavend. Recent is in de omgeving een houtsculptuur en zitbank geplaatst aan een nieuw geboortebos. Men had wel een andere locatie kunnen kiezen dan deze groezelige plaats!

Op 19,50 km kwam ik weer toe op de plaats waar daarstraks twijfel was gerezen over de te volgen richting op het bosfietspad en reed ik voorbij de beruchte strontpaal. Hij staat op de grens van het Belgische Horendonk (Essen) en het Nederlandse Schijf (Rucphen). Het is de plek waar de smokkelaar Klaveren Vrouwke aan zijn einde kwam tijdens de Eerste Wereldoorlog. Er is zelfs een heuse strontpaal fietsroute en het leven van Klaveren Vrouwke wordt bezongen in dit filmpje!

Hier staat de “Strontpaal', de legendarische grenspaal tussen België en Nederland bij Horendonk. Deze grenspaal dankt zijn naam aan de douaniers die de grenspaal tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikten om er hun behoefte achter te doen. Het is ook de plek waar op 5 met 1916 de smokkelaar Geert Schrauwen, alias “Klaveren Vrouwke”, op 37-jarige leeftijd werd doodgeschoten door een soldaat-commies. Ter herinnering aan de legendarische smokkelaar uit Sint-Willebrord zijn een kruis en de letters K.V. van "Klaveren Vrouwke" in de ongenummerde vierkante arduinen grenspaal gekerfd. Het is de schuilnaam van die beruchte smokkelaar, die net als de troefkaart in het kaartspel steeds van vermomming veranderde. In 1973 verdween de legendarische paal uit de bossen bij Horendonk. Een andere paal is ter vervanging geplaatst tot onlangs de originele grenspaal weer opdook. Op 6 mei 2006, negentig jaar nadat smokkelaar Geert Schrauwen de dood vond aan de Nederlands-Belgische grens, keert de legendarische en originele grenspaal op zijn oorspronkelijke plaats terug. Ook is ernaast een rood-wit wachthuisje geplaatst, waarin de geschiedenis van “Klaveren Vrouwke” en het regionale smokkelwezen wordt belicht.

Het ging vanaf de strontpaal over het bosfietspad van 20,75 km tot 22,75 km waarna we eventjes over de Achtmaalsebaan reden om deze ter hoogte van de Postweg met de hulp van een seingever te kruisen om zo de Rucphense Bossen in te rijden. Ook de tocht van Pek en Slik dook op dezelfde plaats de bossen in. 11.00 u. We kwamen toe op het vaste parcours van Rucphen dat op sommige plaatsen te lijden heeft gehad van recente boswerken. De omgeving is er anders zeer de moeite waard. Om 11.10 u werd ik er op een foto vereeuwigd! Ik dook na de foto vanuit het bos de zandweg De Oliepot in en na een afslag naar rechts kwam ik toe aan de pauze in De Schietbaan op 26 km van het vertrek omstreeks 11.15 u. De bevoorrading werd onder een tentje verzorgd door twee jongedames. Terwijl ik er in het gezelschap van nog slechts enkele anderen stond te knabbelen van de bananen en de wafels zag ik Jari toekomen. Hij werd wel bijna geveld door een oudere man die zonder kijken het autoportier opengooide!

Na de pauze dook de tocht opnieuw de mooie Rucphense Bossen in. Op 30 km passeerden we daarbij de Gasterij De Posthoorn en verderop de bonte beestenboel van de Gele Berg. Daar loopt op een afgesloten terrein van alles rond, van pluimvee tot ezels. Vanaf hier kregen we een mooi stukje route doorheen de Rucphense Bossen. Op 34,50 km van het vertrek kwamen we er toe aan een splitsing tussen de 30 km en de 50 km. Voor de langste rit ging het de Rucphense Heide op, een bosgebied dat militair domein is maar vrij toegankelijk. Leuke droge paden voerden ons door het bos waarbij we ook een iets woester singletrack over vers afgezaagde groene dennentakken voorgeschoteld kregen evenwijdig lopend met de Nederheidsebaan. Op 39 km kregen we de diep in de bosgrond uitgesneden singletrack op de vaste route, bijna een soort holle weg. Er waren nu in de zijkant putten gegraven om het water af te voeren. Aansluitend kwam er nog een mooi stuk over de Rucphense Heide tot we op 41,50 km het bos verlieten ter hoogte van het kruispunt van de Roosendaalsebaan en de Achtmaalsebaan. 12.30 u.

Hier stonden we opnieuw aan de rand van de bewoonde wereld. We reden een eindje langsheen de Roosendaalsebaan om ter hoogte van de Zundertseweg het domein Visdonk in te rijden. In de verte zagen we de Brasserie Lodge Visdonk staan waar de Kaaimannen hun bevoorrading opstellen. Het groene vaste parcours leidt hier over een aantal hard aangereden bultjes. Na nog een eindje door het parkbos arriveerden we na 45 km omstreeks 13.00 u aan de Thorhonk.

We kregen een kommetje soep aangeboden alwaar we nogmaals vaststelden dat Nederlanders blijkbaar moeilijk hun beurt kunnen afwachten als ze ergens moeten aanschuiven! Aan de bikewash in Esbeek hadden we hetzelfde vastgesteld! Wat ze al niet uithalen om voor te kunnen kruipen! In de cafetaria nog drankjes en broodjes gekocht om bij de soep te eten. We konden zelfs nog een tweede kommetje versieren vermits er aan het einde van het evenement nog voldoende over bleef! Intussen tot de slotsom gekomen dat we ons goed geamuseerd hadden vandaag. We waren zeer opgetogen over de wijze waarop de organisatoren de diverse stukken van de vaste routes op een originele manier met elkaar verbonden hadden. Het gebruik van eigen pijlen in combinatie met deze van de vaste routes vroeg bij aanvang wat gewenning, maar na enige tijd was het geen enkel probleem om de route te rijden. Ook al was het vergaren van fondsen de hoofdreden van dit evenement, de deelnemers kregen toch mooi waar voor hun geld. De man die instond voor de tombola moet ons hebben zien toekomen want hij kwam vragen of wij geïnteresseerd waren om onze kans te wagen, zoniet zou hij beginnen opruimen. Uit sympathie voor het goed doel waarvoor deze Supermonday georganiseerd werd nog loten gekocht waarvan de helft een prijsje opleverde. Ook niet-mountainbikers waren hier welkom want op hetzelfde ogenblik kon je hier ook meedoen aan een estafette-loopwedstrijd en een wegrit voor baanrenners van 75 km lang. Voor ons eindigde hiermee het paasweekeinde met een rit op eigen houtje in het Zoniënwoud te Sint-Genesius-Rode en Groenendaal (Brussel) op zaterdag, de toertocht in Balen-Olmen op Pasen en Supermonday op paasmaandag!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

Beeldverslag van Guy Heesakker: klik hier of kijk onderaan!

Dit verslag is ook te lezen op mtb-you.be en op mtb-you.nl en op mountainbike.nl!

StrammerMax

Toertocht Thorrunners Roosendaal op 06-04-2015 door Guy Heesakker

15-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax

Toertocht (26-32-45 km) van OVC Olmen te Balen-Olmen op zondag 05-04-2015.

Dat ook een club van niet-mountainbikers een degelijke toertocht kan organiseren bewees de Olmense Volleybalclub OVC Olmen nogmaals op de zondag van Pasen op 5 april 2015. De Olmense Markt wordt dan ingepalmd door een grote tent waarin men de spots en installaties van vermoedelijk de fuif van de avond voordien aan het opruimens was. Buiten was een bewaakte fietsparking ingericht. Mijn fietsmakker Jari zou elders gaan rijden, dichter bij huis, maar ik toen ik me aan de auto had klaargemaakt voor het vertrek, kwam hij daar toch toe met de wagen. Omdat hij op tijd weer thuis wilde zijn omwille van een uitnodiging op een feestje zouden we wel niet samen rijden. Zo kon hij aan een iets sneller tempo rijden terwijl het voor mij onnodig was van me af te jakkeren. De tijd dat ik ergens paaseieren zou moeten gaan rapen ligt immers al driekwart van een doorsnee mensenleven achter mij! Met zijn moderne snufjes en apps op zijn smartphone stond Jari anders eerst op de markt in Balen! In m’n eentje vertrokken om 9.25 u.

Het ging van de Olmense Markt en de Schoolstraat het dorp uit om via de brug van de Meerhoutsebaan het kanaal Dessel-Kwaadmechelen te kruisen. Op 2,50 km troffen we een eerste zompige singletrack in een strook van de Straalse Bossen en reden we het grondgebied van Meerhout in. Een mix van veldwegen en singletracks in enkele stroken bos werd van daar af ons deel tot zo’n 6,50 km van het vertrek. 9.45 u. Tot 7,50 km reden we op een pad naast een waterloopje. We raakten het centrum van Meerhout om na het kruisen van de Borgerhoutsendijk veldpaden te treffen die ons tot op de groene vaste route loodsten. Op een zompig bospad kregen we er af te rekenen met een korte strook modder. Omstreeks 11 km bereikten we een uitloper van de Belse Bossen op een plek waar bossen tussen aanhalingstekens kan geplaatst worden vermits een groot deel van de bomen er gekapt is. We passeerden er het terrein van de Kempense Modelclub waar een man aan het spelen was met zijn duur speelgoed, een telegeleide miniatuurhelikopter! Op 12 km werd ik er ingehaald door Jari.

We kwamen weer uit op de Borgerhoutsendijk die we even dienden te volgen en te kruisen. Verderop bereikten we een zompig slijkpad in de Volsbergenbossen. Omdat het ploeteren in de modder voor mij wat lastiger was kwam hier al snel het afscheid van mijn fietsmakker. Mooie maar natte paden voerden over enkele zandheuvels op en af door het bos over het parcours van de rode vaste Landduinenroute. Ik kreeg er af te rekenen met enkele tegenliggers. Mooie singletracks met hier en daar natte plaatsen en plassen op en in de omgeving van de vaste rode route werden er ons voor de wielen geworpen. Hier en daar raakten de heen en de terug van het parcours elkaar en zag je bikers rijden die al voor je waren en nog achter je waren. Op 17 km reed ik voorbij het boomkapelletje aan de rand van de immense zandvlakte aan de Kopberg in het gehucht Hulsen. De knappe singletrack die hier omheen loopt werd niet aangedaan. Deze is blijkbaar enkel bestemd voor de Molse toertocht op 21 juli! Die mannen weten deze wel liggen! 10.30 u. Via de Schommelstraat bereikte ik weer eventjes de bewoonde wereld.

Het grasspoor Greesveld en de verharde bosweg Karrestraat leidden nogmaals tot op de Borgerhoutsendijk waar we in de richting van het intussen afgebroken afgebrande huisje op de hoek met de Bremdoornstraat reden. Het perceel grond waar het huisje stond staat te koop. Op deze plek was er een splitsing tussen de routes van 26 km en 32-45 km op 19,50 km van het vertrek. De kortste route ging van hieruit recht naar de bevoorrading zo zou nadien blijken, want die stond halverwege de Bremdoornstraat. 10.45 u. De langere routes kruisten nogmaals de Borgerhoutsendijk om de Volmolenweg in te rijden waarna dit asfaltbaantje ons tot aan het bos leidde. In dit bos kregen we een mooi pad voor de wielen met enkele stevige wortels en bultjes. Na dit extra rondje bereikten we via de Dasstraat nogmaals de Borgerhoutsendijk tegenover de goktent Magic Dice op 21,50 km om 11.00 u. Na een eindje langsheen de grote baan en de oversteek ervan bereikte ik de bevoorrading in de Bremdoornstraat aan de rand van een bosrijke wijk met mooie villa’s. Het huis op de hoek getuigde wel van een bizarre alternatieve architectuur!

Aan de stop was het gebruikelijke aanbod van koeken, wafels, fruit en sportdrank voorhanden en er was nog redelijk wat beweging. Na de stop kregen we de singletrack rechts in de Bremdoornstraat voor de wielen, reden we door de Greesstraat om de zandweg naar rechts in te slaan en troffen we de splitsing tussen de 26 km en de 32-45 km op 24 km van het vertrek. Voor de langste routes ging het voorbij de voetbalvelden van VV Hei Mol en de gemeentelijke opslagplaats in de omgeving van de rode vaste route. We reden daar eventjes tegen de richting van het vaste parcours in over een stukje zanderige heide en door een knap dennenbos. Op 25 km was daar de splitsing tussen de 32 km en de 45 km ter hoogte van het Technisch Instituut Sint-Paulus waar men bezig is aan een nieuwbouw. De plek bevindt zich aan de bosrand in Mol-Heidehuizen.

Via Kruisven staken we de drukke Molderdijk over nabij de nieuwe fietsrotonde onder de nog drukkere Zuiderring en via de Lieven Heerstraat bereikten we opnieuw de bossen. Hier konden we ons hart ophalen op enkele knappe bospaden met heuveltjes om na een lus toe te komen in de Molderloopstraat ter hoogte van de spoorwegovergang. De meeste toeren duiken hier in de andere rijrichting het bos in! Letterlijk, want nu dienden we naar boven te klauteren! Op 28,50 km passeerde ik het huis waar altijd een perpetuüm mobile op de vensterbank heen en weer staat te wiegen. Na hier al zo vaak met de bike te zijn gepasseerd kreeg ik ooit de bewoners van het huis te zien en vertelde hen dat ik het altijd over hun huis had in deze verslagen. Zij gaven me meteen de verklaring waarom er in de loop van die jaren een ander kleinood voor hun venster stond te wiegen! Het vorige was bij het stof afnemen stuk gevallen! Zij wonen met een grote tuin op een zeer rustige groene plek waar de stilte mogelijk enkel door een passerende trein wordt verbroken, ergens tussen de Zuiderring en het kanaal van Dessel naar Kwaadmechelen.

Na een veldweg en een paadje over een soort dijkje kwam ik op 29,50 km uit op de oever van het kanaal. Het ging dan even langsheen het kanaal om het via de brug op de Gompelbaan te kruisen en zo het gehucht Mol-Gompel te bereiken. 30,50 km. Ter hoogte van de glasfabriek AGC doken we vanaf de grote baan de cité met arbeiderswoningen in die vroeger eigendom waren van de glasfabriek. We reden recht naar het zogenaamde Hotel-Casino van de glasfabriek toe, een groot gebouw in art-deco-stijl dat jammerlijk staat te verkommeren. Sommige ramen en deuren waren nu dichtgetimmerd of voorzien van een betonnen afsluiting om vandalen buiten te houden. De grote houten rolluiken op het gelijkvloers waren gesloten. Ruim te laat in ieder geval! We reden het achter de voetbalvelden en casino gelegen pad in dat doorheen een waterrijke strook bos, doorsneden met beken, loopt. Op 33 km reden we over een pad langsheen een private tuin waar heel wat grote cipressen geveld waren door de wind. Hun uitgerukte wortelkluiten hadden zelfs op sommige plaatsen delen van het pad meegesleurd. Na een betonbaantje troffen we een knap stukje bos met op 35 km enkele stevige heuvels ter hoogte van Wildenest. Na de doortocht van een villawijk volgde nog een te smaken stuk bos tot we uitkwamen in de straat Driehuizen naast café ’t Hoekse in Balen. 36 km. Via Wolfsvennen bereikten we opnieuw de bossen en reed ik achter de in het bos gelegen grote moderne witte villa die ik eerder was gepasseerd om toe te komen aan de bizarre met betonplaten ommuurde strook bos, deels met gekapte bomen, waar paarden en ezels in rondlopen.

Op 37 km reed ik weer naast het kanaal Kwaadmechelen-Dessel en voorbij de grote zandhopen voor een verlaten grote witte villa. Via de brug van de Molsesteenweg kruisten we het kanaal om via Tenderlo de bewoonde wereld van Balen-Rosselaar te bereiken. 12.30 u. Vanaf 40 km reden we door een stukje meer bewoonde wereld , een strook bos, over veldwegen en smalle sporen. Ondanks het intussen gevorderde uur waren er nog steeds bikers onderweg. Op 43,50 km kruiste het parcours een baan en konden we nog genieten van een mooie singletrack door een bos. Afwisselend veldsporen en bospaden, waaronder er een aantal nog zeer modderig bij lagen, in de omgeving van het kanaal, voerden ons naar het jaagpad dat deels heraangelegd wordt. Via dezelfde brug waarlangs we vanochtend vertrokken waren kruisten voor de laatste keer het kanaal om zo de Olmense Markt weer te bereiken. Om 13.00 u stond ik met 47,50 km weer aan de start. In de tent zaten nog enkele bikers waaronder enkele mannen uit Oelegem, nog al gezien, en het tweetal van de Garage Felix in Brecht die ik onlangs in Ravels-Eel nog te zien kreeg en die ik naar het einde van de tocht toe vandaag in de verte had zien rijden. Mezelf nog een drankje gepresenteerd, de broodjes met ham en kaas waren uitverkocht. Een jongen kwam me vragen of hij met mijn gsm mocht bellen wegens de zijne vergeten. Ik vermoed dat hij wenste opgehaald te worden. Misschien pech gehad met de fiets. Ik heb er niet om gevraagd, het zijn mijn zaken niet. Hopelijk werd hij op deze paaszondag niet aan zijn lot overgelaten. Een man kwam vragen of wij de bikewash nog nodig hadden, want men zou die gaan opruimen. Niet gezien en niet gebruikt! Stond verderop aan de sporthal in de Schoolstraat, achteraf gezien op de flyer.

Deze tocht was een mooi paasei op deze zonnige paaszondag. De verdienste van de organisatie bestaat er vooral in van gebruik gemaakt te hebben van delen van de bestaande vaste routes maar deze toch op een originele manier aan elkaar geknoopt te hebben. Elke tocht in deze streek ziet er daarom altijd anders uit. Ook daags nadien, op paasmaandag, reden we zo’n tocht in het Nederlandse Roosendaal waar delen van de vaste routes in Essen en Rucphen op een originele wijze aan elkaar gebreid werden. Zij hadden de stukken op de vaste routes zelfs niet afgepijld maar hadden toch een zeer knap parcours weten te presenteren. De opbrengst daar was voor een goed doel. Met enige creativiteit kan men gebruik makend van de vaste routes een origineel parcours uit de hoge hoed toveren!

Jari registreerde de route op Google-Maps: klik hier!

256 prachtige foto’s van Herder Alex (waarvan drie hieronder uitgekozen): klik hier!

Het verslag van deze toertocht is ook te lezen op mtb-you.be en op mountainbike.be!

StrammerMax

14-04-2015 om 00:00 geschreven door StrammerMax