Toertocht (30-45 km) van WTC Zomerlust te Wouwse Plantage op
16-10-2011.
Het was weer vroeg opstaan vanochtend, want voor vandaag had
ik een toertocht over de grens in Nederland uitgekozen en ik was zinnens van
met de bike van thuis uit naar ginder te rijden, goed voor een 30 km
enkel. Omdat het zeker geen slijkrit zou
worden en ik wat problemen had met de Turner-bike, was dit de uitgelezen kans
voor een maidentrip met de gloednieuwe Lapierre Zesty, die nog alleen is buiten
geweest om de Grensparkroute eens te rijden.
Wonder boven wonder was ik klaar op het vooropgestelde tijdstip, zodat
ik om 8.00 u op weg kon voor een lange rit.
Ik was van mening dat het mijn jaarlijkse koninginnenrit was, de langste
die ik rijd, maar ik zat er naast. Want
Wouwse Plantage is dichterbij dan Wouw, dus het is deze laatste die mijn
jaarlijkse langste is!
Via binnenwegen richting Ravenhof in Stabroek gereden. Net voor de kruising met de s Hertogendijk
kwam de zon boven de horizon piepen en wierp een zeer lange schaduw van een
mountainbiker, eenzaam op weg in de koude ochtend. Aan de horizon de wolken boven de
kerncentrale van Doel. In de buurt van
het Elzenbos zag ik gele pijlen hangen van de toertocht vanuit Kapellen. En aan het Ravenhof kwam ik zowaar tussen de
rijders van deze toertocht terecht. Ik
werd zelfs voorbijgestoken door een clubmakker die niet zal geweten hebben dat
ik eigenlijk maar op doortocht was!
Op de Putseweg even halt gehouden om wat te prutsen aan mijn
kilometertellertje dat net nu voor deze lange toer forfait gaf! Batterijtje leeg? Een andere biker stak me voorbij en ik heb
lange tijd in diens spoor kunnen rijden.
Hij was duidelijk ook op weg naar De Pin, zoals de Nederlanders Wouwse
Plantage noemen. Aan de start was het
een drukte van jewelste alwaar een dame aan de inschrijving met veel
overtuiging soepbonnetjes, inclusief een gratis massage, aan de deelnemers
overhandigde. Rubber-12 tikte op mn
schouder, hij was ook al present en met de fiets tot hier gekomen. Om 9.30 u konden we van start gaan via een
stukje fietspad om dan de Plantagebaan over te steken en de bossen in te duiken
over een smal paadje dat er nog vrij vochtig bij lag. Ik had soms wel wat last van de lage zon die
in mn ogen scheen, waardoor ik soms niet goed zag waar ik reed! Gedurende de eerste kilometers kon ik rubber
nog goed volgen, alsof de nieuwe bike me vleugels gaf, maar ik voelde al snel
dat ik dit tempo niet zou blijven volhouden.
Op een bepaald ogenblik werd ik ingehaald door een sneller groepje dat
rubber mee opslokte, en ik zag hem wegstuiven, de volgende bossen
tegemoet. Want op deze tocht duik je na
honderd meter de bossen en in om er nooit meer uit te komen. Zo goed als voor de volle honderd procent
off-road. De enige verharding die je
tegenkomt is het asfalt bij het oversteken van de verkeerswegen. Aan al deze oversteken hadden mannen van de
club postgevat. Zelfs op de
ongevaarlijke kruisingen stond er wel iemand eenzaam op post, zijn bike tegen
een boom geparkeerd. Op een kruispunt
van zandwegen midden de bossen waren zelfs nadarhekkens geplaatst en stond er
iemand op de uitkijk. Met dank aan die
mensen voor deze service!
De toer bracht een afwisseling van bospaden, smalle tracks,
paadjes door weiden en velden en stukjes heide.
De ondergrond lag er goed berijdbaar bij. Geen modder en geen los zand. Het begin van de tocht voerde ons richting
Zoomland waar de biker zijn hart kan ophalen door over de verschillende bulten
te razen. Door de lage zon koos ik op
één van die bulten toch voor de verkeerde kant, waardoor ik in los zand kwam
vast te zitten. Van het drietal dat me
klakkeloos volgde kwam de eerste ook vast te zitten! En dan weer over de wortels naar beneden
razen.
Verder werden we gedurende een aantal kilometers over de
groene vaste route gestuurd die ons bij momenten door prachtige landschappen en
bossen stuurde. Wat een mooie streek
hier! Ineens zag ik naast mij een grijs
koppeke opdoemen. SilverFokske had
blijkbaar dan toch voor deze rit gekozen.
Een korte babbel, want we konden moeilijk naast elkaar blijven rijden,
teneinde de snelle jongens ruim baan te geven!
Nadat hij gevraagd had of ik het niet erg vond dat hij er vandoor ging
en ik hem geantwoord had dat ik mn best zou doen om niet te veel later aan te
komen, stoof hij weg als een pijl uit een boog.
Door mn trage tempo ben ik gewend van alleen te rijden, tussen de
vele anderen! Want er reden heel wat
bikes door de plaatselijke bossen. Maar
op enkele singletracks na konden de snelleren de trageren zonder veel problemen
voorbij.
Een oudere biker die een tijdje achter me had gereden op een
track, kwam naast me rijden toen we een brede zandweg op draaiden. We treffen het met het weer, zei hij in het
voorbijrijden. Zeg dat wel, zon mooie
zonnige zondag! De brede zandweg kwam me
bekend voor en even later passeerden we de in de bossen gelegen Nieuwe Kloof,
een domein met feestzalen. In de buurt
van De Kloof lag de ondergrond er iets natter bij, maar de grote plassen konden
gemakkelijk ontweken worden. De vorige
rijders hadden er al mooie paadjes gevormd.
Bijzonder mooi was de plek waar een infobord de toegang tot de Wouwse
Plantage markeerde midden de bossen.
Links en rechts van het pad stonden de dennenbomen op een reeks lage
heuvels, een zeer merkwaardige omgeving.
Paadjes door bossen en heide werden ons deel.
De bevoorrading stond in het midden van een grote zandvlakte
die ingenomen werd door de vele bikers in hun bontgekleurde pakken, hun fietsen
in het zand gelegd of tegen de bomen geplaatst.
De sportdrank smaakte lekker naar citroen en je kon er granenrepen
eten. Maar ik koos voor de lekkere
gevulde koeken die je bij ons niet vindt.
Rubber en SilverFokske hadden elkaar gevonden en dronken hun bekertjes
in de warme zon. Ondanks dat kon je
zeker vanochtend een lange broek of beenstukken verdragen.
Allen weer op pad, maar na enkele kilometers moest ik de
twee anderen lossen en zag ze in de bossen verdwijnen. Paadjes door de bossen en over stukjes heide
met af en toe wat los zand, werden ons voor de wielen geworpen. Na de stop zijn me opmerkelijk minders bikers
voorbijgestoken. De snelle jongens
zullen dan al verder op het parcours gezeten hebben! Een track die door het bos evenwijdig liep
met een rijbaan kruiste via twee houten bruggen een diep uitgesneden waterloop. Misschien de Zoom? Even halt gehouden op de eerste brug. Een passerende biker vroeg of ik pech had! Neen, gewoon even kijken hier naar de mooie
omgeving. Verderop kreeg je schuin
achter je de lichtbakens te zien van de vlieghaven van Woensdrecht. Een tijdje in het wiel gehangen van een trage
rijder op een mooie singletrack, om tenslotte toch voorbij te steken. Toen ik het fietspad van de baan van
Huijbergen naar Wouwse Plantage onder mijn fietsbanden zag passeren, dacht ik
dat het einde naderde! Maar niets
daarvan! Even verder doken we weer de
bossen in over paadjes en tracks. Om
nadien over een fietspad gestuurd te worden dat weer naast een diep uitgesneden
beek liep. Om tenslotte toch Café De
Reebok te bereiken.
Rubber en Fokske genoten al van een glas gerstenat. Ook Pcdoc en Liesje waren present. Het was een drukte van belang voor het
café. Tot zelfs de middenberm van de
straat werd ingenomen door de bikers.
Door het zonnige weer zullen velen geen zin gehad hebben om al naar huis
te vertrekken. Pcdoc deed weer zijn best
om de sfeer op deze mooie zondag met zijn fototoestel vast te leggen voor de
eeuwigheid. Als de ouderdom ons van de
fiets wegjaagt, kunnen we zo nog eens terugdenken aan de tijd van toen en aan
het fietske dat mij weer levensvreugde heeft gegeven. SilverFokske hoopte met zijn wagen over de
lokale wegen weer thuis te geraken teneinde de wegenwerken op de snelwegen in
Nederland en België te omzeilen. Met
rubber-12 via één van de toegangen tot de Plantage en de Verbindingsstraat door
Essen-Hoek, Kalmthout-Hoek en de heide naar Heide-Kalmthout gereden. De door de brand eind juni verwoeste bomen
waren thans omgehakt. Toch heel wat, te
zien aan de grote hopen verzaagde boomstammen die opgestapeld waren. Waarom niet gewacht om ze nog een kans te
geven om misschien weer tot leven te komen de volgende lente? Het was er superdruk met veel fietsers en
wandelaars! In Heide afscheid genomen en
naast de spoorweg Antwerpen-Roosendaal richting Kapellen gefietst. In Kapellen was het alsof de achtertrein van
mn fiets begon te zwalpen. Verdekke, ik
zat met een lekke achterband! Dat is al
zo lang geleden, en tijdens zijn eerste rit heb ik prijs met de nieuwe
bike! De notubes deed dan toch niet zijn
werk! Al goed dat dit gebeurde aan het
einde van de rit! Omdat ik niet ver meer
van huis was, een paar keren bijgepompt om het thuisfront te bereiken. Fietske proper gemaakt, de douche in en mn
kleren gewassen. Die lekke band, dat
zijn zorgen voor tijdens de week! Door
het niet werkende tellertje kan ik enkel gokken op de totale afstand, zegge 30
+ 45 + 30 = 105 km! Meer moet dat niet
zijn! Mooie toer, ik heb me geamuseerd
vandaag!
Het verslag van deze toer is ook te lezen op mtb-you en op Stander.info!
Fotos vind je op Stander.info!
|